Panitikan sa Panahon ng Amerikano

Ang panitikan sa panahon ng Amerikano ay nagpakita ng pagnanais ng mga Pilipino na makamit ang kalayaan, lalo na sa pamamagitan ng dula.

Ang Romantisimo ay naging mas prominenteng istilo sa panitikan, na nagbibigay diin sa pag-ibig, kalikasan, at kagandahan ng buhay.

Maraming Pilipino ang naimpluwensiyahan ng pananakop ng Amerikano at nagpatibay ng isang kolonyal na pag-iisip.

Ang edukasyon sa Ingles ay naging pangunahing paraan ng pag-aaral at ito ay naging isang malaking impluwensiya sa panitikan.

Ang mga Pilipino ay nagsimula nang makilahok sa gobyerno sa ilalim ng bagong demokratikong sistema.

Si Cecilio Apostol ay kilala sa kanyang mga tulang papuri kay Jose Rizal.

Si Fernando Ma. Guerrero ay pinarangalan bilang ang unang hari ng panulaan sa Kastila.

Si Lope K. Santos ay kilala bilang ang Ama ng Balarila ng Wikang Pambansa.

Ang bawat linya sa isang tula.

Ang pagsasama-sama ng ilang taludtod.

Ang tatlong taludtod sa isang saknong.

Ang apat na taludtod sa isang saknong.

Ang dalawang taludtod sa isang saknong.

Ang limang taludtod sa isang saknong.

Ang anim na taludtod sa isang saknong.

Ang pitong taludtod sa isang saknong.

Ang tunog ng huling pantig ng isang salita, maaaring ito ay patinig (a, e, i, o, u) o katinig.

Ang huling pantig ng salita ay nagtatapos sa patinig. Halimbawa: Tula, Sama (masama).

Ang huling pantig ng salita ay nagtatapos sa katinig. Halimbawa: Sama (sumali), Bala.

Ang bilang ng pantig sa bawat taludtod ng isang tula. Halimbawa: Ang isang tula na may walong pantig sa bawat taludtod ay tinatawag na wawaluhin.

Ang tula na may labindalawang pantig sa bawat taludtod. Halimbawa: Maghapo’t magdamag na nagtutumangis.

Ang tula ay isang akdang pampanitikan na gumagamit ng maingat na pagpili ng mga salita upang ihatid ang mga damdamin at mensahe nito.

Ang persona ay ang nagsasalita sa isang tula, maaaring tao, hayop, o anumang bagay na nagbibigay ng mensahe.

Ang larawang-diwa ay ang mga imahe o larawan na nabubuo sa isip ng mambabasa habang nagbabasa ng tula.

Ang kariktan ay ang paggamit ng magagandang pahayag na ginagamit sa tula upang maging masining at makakuha ng emosyon mula sa mambabasa.

Ang simbolismo ay ang paggamit ng mga pahayag o mga bagay na may mas malalim na kahulugan kaysa sa literal na kahulugan nito.

Ang tugma ay ang pagkakapantay ng tunog sa hulihan ng mga salita sa dulo ng bawat taludtod.

Ang sukat ay tumutukoy sa bilang ng pantig sa bawat taludtod ng tula.

Ang ritmo ay ang daloy o paggalaw ng tula na nabubuo sa pamamagitan ng pagkakaayos ng mga pantig, diin at pahinga.