Bab 4B Undang-Undang Kontrak 1950 PDF

37 11 Oktober Plaintif menerima surat cadangan yang di pos oleh defendan pada 1 Oktober. 11 Oktober Plaintif membuat penerimaan terhadap cadangan melalui telegram. 20 Oktober Plaintif menerima surat pembatalan cadangan yang di pos pada 8 Ok...

37 11 Oktober Plaintif menerima surat cadangan yang di pos oleh defendan pada 1 Oktober. 11 Oktober Plaintif membuat penerimaan terhadap cadangan melalui telegram. 20 Oktober Plaintif menerima surat pembatalan cadangan yang di pos pada 8 Oktober. Persoalan yang timbul adalah bilakah notis pembatalan cadangan berkuat kuasa terhadap plaintif? Mahkamah memutuskan bahawa komunikasi pembatalan adalah lengkap terhadap plaintif apabila notis pembatalan itu sampai kepada pengetahuannya iaitu pada 20 Oktober. Walau bagaimanapun, notis pembatalan tersebut tidak memberi apa-apa kesan kerana satu kontrak yang sah telah terbentuk apabila penerimaan dibuat pada 11 Oktober bilamana plaintif mengirim telegram kepada defendan. 4 BALASAN 4.1 Definisi Pada dasarnya, setiap kontrak yang sah di sisi undang-undang memerlukan balasan. Balasan adalah satu perbuatan atau nilai yang diberikan oleh satu pihak untuk membalas janji atau perbuatan pihak yang lain. Seksyen 2(d) Akta Kontrak 1950 mentakrifkan balasan seperti berikut: Menurut kehendak pembuat janji, apabila penerima janji atau siapa sahaja yang membuat atau telah menahan diri dari membuat sesuatu, atau membuat atau menahan diri dari membuat sesuatu maka perbuatan atau penahanan diri atau janji itu adalah disebut balasan untuk janji itu.  38 Hakim Lush dalam kes Currie & Ors. lwn Misa (1875) LR 10 Exch 153 menyatakan: Balasan itu adalah sebagai suatu balasan yang bernilai mengikut pengertian undang-undang, boleh dalam bentuk sesuatu hak, kepentingan, keuntungan atau faedah kepada satu pihak atau suatu pengorbanan, mudarat, kerugian atau kehilangan atau kewajipan yang dibuat, dibebani atau ditanggung oleh satu pihak lagi. Secara ringkasnya balasan boleh dalam bentuk nilai (wang) atau perbuatan seperti kewajipan, pengorbanan, kerugian, hak, kepentingan mahupun keuntungan. 4.2 Jenis-Jenis Balasan Balasan terbahagi kepada tiga jenis iaitu: (i) Balasan eksekutori; (ii) Balasan tersempurna; dan (iii) Balasan lepas/lampau. 4.2.1 Balasan Eksekutori Balasan eksekutori adalah balasan yang belum dilaksanakan tetapi akan dilaksanakan. Balasan eksekutori hanya akan dilaksanakan apabila balasan untuk satu lagi janji dilaksanakan (Quality Concrete Holdings Bhd. lwn Classic Gypsum Manufacturing Sdn. Bhd. & Ors. 2 MLJ 521; Ahmad Zaini Bin Japar lwn TL Offshore Sdn. Bhd. 7 MLJ 604). Menurut kes K. Murugesu lwn Nadarajah 2 MLJ 82, balasan eksekutori ialah janji oleh satu pihak untuk membalas janji pihak satu lagi. Sebagai contoh, A berjanji menjual rumahnya kepada B pada harga RM10,000.00. Janji B untuk membayar sebanyak  39 RM10,000.00 ialah balasan kepada janji A untuk menjual rumah kepadanya. Janji A ialah balasan kepada janji B. Di dalam kes David Wong Hon Leong lwn Noorazman bin Adnan 4 CLJ 155, responden telah mengambil beberapa tindakan dan berjaya mendapat surat sokongan daripada Menteri Besar untuk satu permohonan yang dibuat oleh perayu. Bagaimanapun perayu hanya membayar sebahagian fee yang dijanjikan dan enggan membayar bakinya. Mahkamah Rayuan merujuk kepada seksyen 2(e) Akta Kontrak 1950 yang memperuntukkan bahawa setiap janji and set janji yang membentuk balasan untuk satu sama lain ialah perjanjian. Pertukaran janji di antara perayu dan responden ialah balasan yang baik walaupun ia berbentuk eksekutori. Mahkamah menjelaskan tindakan perayu adalah dalam lingkungan seksyen 2(d) Akta Kontrak 1950 yang memperuntukkan bahawa apabila penerima janji melakukan sesuatu yang diingini oleh pemberi janji, tindakan tersebut ialah balasan untuk janji itu. Oleh itu, wujud suatu perjanjian yang mengikat di antara kedua-dua pihak. 4.2.2 Balasan Tersempurna Balasan tersempurna adalah suatu balasan yang dilaksanakan. Balasan ter sempurna adalah suatu janji untuk membalas suatu perbuatan yang dilakukan atas permintaan seseorang. Contohnya, Ahmad menawarkan RM1,000.00 kepada sesiapa yang dapat memulangkan dompetnya yang hilang. Ida terjumpa dompet itu dan memulangkan kepada Ahmad. Perbuatan memulangkan dompet itu dianggap sebagai balasan ter sempurna. Menurut kes Carlill lwn Carbolic Smoke Ball Company 1 QB 256, perbuatan Carlill menggunakan produk syarikat mengikut arahan dalam iklan ialah balasan ter sempurna.  40 4.2.3 Balasan Lepas/Lampau Balasan lampau ialah janji yang dibuat untuk membalas suatu perbuatan yang telah pun dibuat atau telah dilaksanakan. Contohnya, A terjumpa dompet milik B, lalu A memulangkan dompet kepada B dan A kemudian berjanji membayar sebanyak RM100.00 kerana memulangkan dompetnya. Perbuatan B memulangkan dompet ialah balasan lampau. 4.3 Konsep Balasan di Bawah Akta Kontrak dan Undang-Undang Inggeris Sekiranya diamati, terdapat perbezaan antara peruntukan balasan di bawah undang-undang Inggeris dan Akta Kontrak Malaysia 1950. Undang-undang Inggeris mengenakan peraturan yang lebih ketat berbanding dengan peruntukan di dalam Akta Kontrak 1950. Perbezaan-perbezaan yang dibincangkan adalah meliputi perkara-perkara berikut: (i) Balasan daripada penerima janji; (ii) Balasan lepas/lampau; dan (iii) Pembayaran sebahagian untuk suatu hutang. 4.3.1 Balasan daripada Penerima Janji Seksyen 2(d) Akta Kontrak 1950 memperuntukkan balasan sebagai: Menurut kehendak pembuat janji, apabila penerima janji atau siapa sahaja yang telah membuat atau telah menahan diri daripada membuat sesuatu, maka perbuatan atau penahanan diri atau janji itu adalah disebut balasan untuk janji itu.  41 Secara prinsipnya, perkataan ‘penerima janji atau siapa sahaja’ yang diguna pakai di dalam seksyen 2(d) Akta Kontrak 1950 membawa maksud balasan boleh datang daripada penerima janji atau sesiapa sahaja. Ini bermakna, balasan bukan hanya perlu datang daripada penerima janji tetapi ia boleh datang dari pihak lain yang bukan penerima janji. Keadaan ini berbeza dengan undang-undang Inggeris di mana balasan hendaklah datang daripada penerima janji sahaja dan bukannya dari orang lain. Perkara ini adalah berdasarkan kepada prinsip privity of contract, yang menetapkan bahawa hanya pihak yang menerima janji sahaja yang boleh membalas sesuatu janji. Dalam erti kata yang lain, balasan tidak boleh datang daripada pihak ketiga. Sekiranya ada orang yang tidak berkaitan dengan kontrak ingin membalas sesuatu janji, maka ia tidak dianggap sebagai balasan yang sah. Prinsip ini dibuktikan dalam kes Tweddle lwn Atkinson (1861) 1 B & S 393. Dalam kes ini, X dan Y merupakan bapa-bapa kepada sepasang suami isteri, H dan W. Selepas H dan W berkahwin, X dan Y telah membuat satu perjanjian di mana X dan Y berjanji akan memberi sejumlah wang kepada H dan H akan mempunyai kuasa untuk menuntut jumlah tersebut. Selepas X dan Y meninggal dunia, H menuntut daripada pentadbir harta Y untuk jumlah wang yang dijanjikan. Mahkamah memutuskan bahawa tuntutan H patut ditolak kerana H bukanlah pihak kepada kontrak di antara X dan Y dan H juga tidak memberi apa-apa balasan kepada perjanjian tersebut. 4.3.2 Balasan Lampau Seksyen 2(d) Akta Kontrak 1950 menjelaskan bahawa balasan yang sah boleh datang dalam bentuk balasan lampau atau balasan semasa. Ini berdasarkan peruntukan di dalam seksyen 2(d) Akta Kontrak 1950 yang menggariskan bahawa:  42 ….apabila penerima janji atau siapa sahaja yang telah membuat atau telah menahan diri daripada membuat sesuatu atau membuat atau menahan diri daripada membuat sesuatu. Perkataan telah dalam peruntukan di atas bermaksud bahawa perbuatan tersebut telah dilakukan atau telah dilaksanakan. Dengan itu, perbuatan yang lampau atau lepas ialah balasan yang baik untuk membentuk satu kontrak yang mengikat di sisi undang-undang di bawah Akta Kontrak 1950. Penerimaan balasan lampau diterangkan dalam kes Kepong Prospecting Ltd. & Ors. lwn Schmidt 1 MLJ 170. Fakta di dalam kes ini menunjukkan pada tahun 1953, Schmidt, seorang jurutera telah membantu Tan bagi mendapatkan permit melombong bijih besi daripada Kerajaan Negeri Johor kepada Tan. Oleh itu, Tan telah membuat perjanjian dengan Schmidt bahawa dia akan membayar 1% daripada harga setiap jualan bijih untuk perkhidmatan yang Schmidt telah berikan. Pada Julai 1954, Schmidt dan Tan menubuhkan sebuah syarikat atas nama Kepong Prospecting Ltd. (KPL). Kemudiannya, pada September 1955, satu perjanjian telah dibuat di mana KPL akan membayar 1% daripada harga setiap jualan bijih kepada Schmidt seperti yang dijanjikan oleh Tan sebelum penubuhan KPL. Satu pertelingkahan telah berlaku dan Schmidt dihentikan sebagai pengarah KPL. Schmidt kemudiannya membuat tuntutan di mahkamah terhadap perjanjian ini apabila KPL mungkir perjanjian. Majlis Privy memutuskan bahawa sebarang perkhidmatan yang diberikan oleh Schmidt sebelum penubuhan KPL tidak boleh menjadi balasan kerana KPL belum ditubuhkan. Tetapi bagi perkhidmatan yang diberikan selepas penubuhan KPL, iaitu di antara Julai 1954 dan September 1995 sebelum adanya perjanjian, ia boleh menjadi balasan yang sah di bawah undang-undang.  43 Di bawah undang-undang Inggeris, kedudukan agak berbeza kerana balasan lampau adalah tidak bernilai dan tidak boleh mewujudkan kontrak yang sah. Balasan lepas dianggap sesuatu yang tidak bernilai di bawah undang-undang Inggeris kerana undang-undang Inggeris tidak menganggap satu perbuatan yang telah lepas dan selepas itu baru adanya janji sebagai satu perbuatan sah di bawah undang-undang. Prinsip bagi balasan lepas ini telah diputuskan dalam kes Roscorla lwn Thomas (1842) 3 QB 234. Di dalam kes ini, telah berlaku satu transaksi jual beli, di mana plaintif telah membeli seekor kuda dari defendan. Selepas proses jual beli selesai, defendan berjanji bahawa kuda itu sihat dan tidak ganas. Tetapi plaintif mendapati kuda tersebut adalah ganas, lalu menuntut terhadap janji yang dibuat oleh defendan. Mahkamah memutuskan bahawa telah berlaku balasan lampau apabila plaintif membeli kuda daripada defendan dan selepas itu barulah ada janji daripada defendan yang mengatakan bahawa kuda itu sihat dan tidak ganas. Plaintif bagaimanapun tidak memberikan apa-apa balasan untuk kata-kata yang diberikan oleh defendan. Oleh itu, plaintif tidak boleh menuntut atas kata-kata defendan itu. Walau bagaimanapun, terdapat pengecualian kepada prinsip balasan lampau di bawah undang-undang Inggeris, iaitu sekiranya satu tindakan yang telah dilakukan oleh penerima janji itu adalah pada asalnya atas kehendak pembuat janji maka ia boleh mewujudkan balasan yang sah dan bernilai. Di dalam kes Lampleigh lwn Braithwait (1615) 80 ER 255; (1615) Hob 105, pihak defendan telah meminta pertolongan plaintif supaya mendapatkan pengampunan daripada raja. Plaintif mengeluarkan perbelanjaannya sendiri bagi menunaikan permintaan defendan untuk mendapatkan pengampunan daripada raja. Defendan kemudiannya berjanji akan membayar £100 kepada plaintif atas usahanya. Setelah kerjanya selesai, plaintif menuntut jumlah tersebut  44 dari defendan. Defendan enggan membayar dan mendakwa bahawa balasan yang diberikan adalah tidak bernilai kerana ia telah pun lepas. Mahkamah memutuskan bahawa balasan lampau oleh plaintif adalah sah kerana tindakan yang telah dilakukan oleh plaintif adalah pada asalnya atas permintaan defendan. Oleh itu, defendan hendaklah membayar wang yang telah dijanjikan itu. 4.3.3 Pembayaran Sebahagian untuk Suatu Hutang Satu lagi perbezaan di antara Akta Kontrak 1950 dan undang- undang Inggeris adalah berkaitan dengan pembayaran hutang. Di bawah Akta Kontrak 1950, satu kelonggaran diberikan di mana pembayaran sebahagian hutang boleh melangsaikan keseluruhan hutang tersebut. Perkara ini telah diperuntukkan di dalam seksyen 64 Akta Kontrak 1950 iaitu: Tiap-tiap penerima janji boleh membebaskan atau mengurangkan sebahagian atau keseluruhan daripada perlaksanaan janji yang telah dibuat kepadanya, atau boleh melanjutkan masa untuk perlaksanaan sedemikian itu, atau boleh menerima sebagai gantinya sebarang pemenuhan janji yang dia fikir berpatutan. Berpandukan kepada peruntukan seksyen 64 Akta Kontrak 1950, terdapat tiga pilihan diberikan kepada pemiutang dalam menerima pembayaran balik hutangnya, iaitu: (i) Pemiutang boleh melangsaikan hutang dengan meminta penghutang membayar separuh sahaja daripada hutang atau tidak membayar langsung hutang itu, atau (ii) Pemiutang boleh memberi masa lanjutan untuk membayar hutang; atau  45 (iii) Pemiutang boleh menerima apa-apa sebagai ganti hutangnya yang dia fikir berpatutan dengan amaun yang di hutang. Misalan (b) seksyen 64 Akta Kontrak 1950 menghuraikan: A terhutang kepada B sebanyak RM5,000.00. A membayar kepada B sebanyak RM2,000.00 dan B menerimanya sebagai penjelasan untuk keseluruhan hutang yang dibayar pada masa dan tempat di mana RM5,000.00 itu mesti dibayar. Keseluruhan hutang itu telah dilangsaikan. Dalam contoh yang lain, Misalan (c), seksyen 64 Akta Kontrak 1950 menjelaskan: A berhutang kepada B sebanyak RM5,000.00. C membayar kepada B RM1,000.00 dan B menerimanya sebagai memenuhkan tuntutannya kepada A. Bayaran ini ialah suatu perlangsian kepada keseluruhan tuntutan itu. Prinsip di dalam seksyen 64 Akta Kontrak 1950 yang menyentuh mengenai pembayaran sebahagian boleh melangsaikan keseluruhan hutang telah diguna pakai di dalam kes Kerpa Singh lwn Bariam Singh 1 MLJ 38. Bariam Singh terhutang kepada Kerpa Singh sebanyak RM8869.94. Anak Bariam Singh menulis surat kepada Kerpa Singh dengan menawarkan RM4,000.00 sebagai penyelesaian penuh hutang bapanya dan menyertakan sekeping cek untuk nilai tersebut. Bariam Singh mengenakan syarat bahawa sekiranya cadangan itu ditolak oleh Kerpa Singh, dia hendaklah memulangkan cek tersebut. Peguam Kerpa Singh telah menunaikan cek tersebut dan menyimpan RM4,000.00. Pada masa yang sama, Kerpa Singh turut menuntut untuk baki hutangnya. Mahkamah memutuskan  46 bahawa perbuatan menunaikan cek dan menyimpan RM4,000.00 menunjukkan bahawa Kerpa Singh bersetuju menerima bayaran RM4,000.00 untuk melangsaikan keseluruhan hutangnya yang berjumlah RM8869.94. Satu lagi kes yang boleh dirujuk adalah Pan Ah Ba & Anor. lwn Nanyang Construction Sdn. Bhd. 2 MLJ 181. Dalam kes ini, Ng Lye Hoong (NLH) semasa hidupnya, telah menandatangani satu perjanjian awalan seumpama booking proforma dengan syarikat responden bagi membeli rumah kedai tiga tingkat berharga RM88,750.00. Untuk tujuan itu, wang pertaruhan sebanyak RM10,000.00 telah dibayar pada 23 April 1964. Mengikut fasal ketiga perjanjian, jika pembeli gagal menanda tangani perjanjian formal dalam masa 14 hari setelah diberitahu oleh responden, wang pertaruhan akan dirampas dan perjanjian akan batal. Mengikut fasal keempat pula, responden ada budi bicara secara mutlak untuk membatalkan perjanjian dengan memberi notis bertulis dan memulangkan wang pertaruhan. Pada Jun 1964, responden menghantar satu notis kepada si mati menyuruhnya pergi ke pejabat peguam responden untuk menandatangani perjanjian formal dan menjelaskan bayaran kedua sebanyak RM18,910.00. Notis itu tidak dipedulikan oleh si mati dan responden mengulangi notis tersebut beberapa kali. Dalam surat ulangan itu responden mengingatkan si mati bahawa jika dia gagal menandatangani perjanjian formal, maka dia akan menjual harta si mati kepada orang lain. Pada Disember 1964, responden menghantar surat yang terakhir kepada si mati dengan menegaskan bahawa jika si mati masih gagal, harta akan dijual dan wang pertaruhan akan dirampas. Isu yang dibincangkan adalah adakah responden berhak merampas wang pertaruhan itu? Mahkamah memutuskan bahawa responden sebenarnya telah membebaskan si mati dari melaksanakan tanggungjawabnya di bawah kontrak mengikut peruntukan seksyen 64 Akta Kontrak 1950. Jadi,  47 responden tidak berhak untuk merampas wang pertaruhan daripada si mati. Kedudukan di bawah undang-undang Inggeris adalah berbeza kerana prinsip pembayaran sebahagian hutang tidak diiktiraf sebagai satu cara yang boleh melangsaikan keseluruhan hutang. Kes Pinnel (1602) ER 237 ialah merupakan kes utama yang membincangkan prinsip ini. Dalam kes ini, Pinnel menuntut hutangnya daripada Cole sebanyak £8 10s. pada 11 November 1600. Cole mendakwa dia telah membayar £5 2s. 2p. pada 1 Oktober dan Pinnel telah menerima jumlah tersebut sebagai penyelesaian penuh. Mahkamah memutuskan bahawa tuntutan Pinnel hendaklah dibenarkan kerana mengikut undang-undang Inggeris, pembayaran sebahagian hutang tidak melangsaikan keseluruhan hutang. Prinsip dalam kes Pinnel telah diterima pakai dalam kes John Weston Foakes lwn Julia Beer (1884) 9 App Cas 605; [1881- 85] All ER Rep 106. Foakes terhutang kepada Beer sebanyak £2,090.00. Beer bersetuju sekiranya Foakes membayar £500.00 dan bakinya secara ansuran, maka dia tidak akan mengambil tindakan undang-undang terhadap Foakes. Foakes membayar mengikut arahan yang ditetapkan oleh Beer tetapi Beer masih menuntut untuk faedah sebanyak £360.00 daripada Foakes. Mahkamah memutuskan bahawa Beer berhak untuk menuntut £360.00 daripada Foakes. Walau bagaimanapun, di bawah undang-undang Inggeris, terdapat beberapa pengecualian kepada prinsip pembayaran sebahagian hutang tidak boleh melangsaikan keseluruhan hutang. Antaranya, pembayaran sebahagian oleh pihak ketiga (Hirachand Punamchand lwn Temple (1911) 2 KB 330), prinsip estopel janji (Hughes lwn Metropolitan Railway Co. (1877) AC 439) dan perkiraan dengan pemiutang adalah diterima untuk melangsaikan keseluruhan hutang.  48 4.4 Keberpadaan Balasan Secara umumnya, setiap balasan yang diberikan perlulah mencukupi dan berpadanan dengan janji. Jika tidak, ia akan menjadi satu isu yang perlu kepada pemerhatian yang sewajarnya oleh mahkamah. Misalnya apabila kita membeli sebuah basikal, sekiranya harga jualan ialah RM10.00 sahaja, akan wujud persoalan sama ada balasan yang diberikan itu memadai atau tidak. Pada pandangan kasar, balasan yang diberikan tidak berpadanan. Tetapi merujuk kepada peruntukan Akta Kontrak 1950, balasan perlulah mencukupi, walaupun ia tidak berpada. Akta Kontrak 1950 mempunyai pendirian yang sama dengan undang-undang Inggeris mengenai kecukupan balasan. Akta Kontrak 1950 menjelaskan tentang keberpadaan suatu balasan melalui huraian 2 kepada seksyen 26 Akta Kontrak 1950: Sesuatu perjanjian di mana persetujuan pembuat janji diberi secara bebas tidaklah batal semata- mata kerana balasan itu tak memadai. Dalam menentukan sama ada kontrak yang dimasuki dibuat dengan balasan yang berpada ataupun tidak adalah dengan melihat sama ada persetujuan pembuat janji diberikan secara bebas atau pun tidak. Jika pihak yang terlibat bersetuju secara bebas, kontrak tersebut menjadi sah. Di sini, mahkamah akan mempertimbangkan dengan menentukan persoalan sama ada persetujuan pembuat janji itu diberi secara bebas ataupun tidak. Jika persetujuan pembuat janji itu diberi secara bebas, kontrak tersebut adalah sah walaupun balasan tidak memadai. Mengikut seksyen 14 Akta Kontrak 1950, persetujuan adalah bebas bila tidak ada paksaan, pengaruh tidak berpatutan, tipuan, salah nyataan dan khilaf.  49 Misalan (f) seksyen 26 Akta Kontrak 1950 menerangkan perkara ini dengan lebih lanjut, iaitu: A bersetuju untuk menjual seekor kuda yang bernilai RM1,000.00 dengan harga RM10.00. Persetujuan A dalam membuat perjanjian itu adalah diberi secara bebas. Perjanjian itu adalah suatu kontrak sekalipun balasan itu tak berpada. Misalan (g) seksyen 26 Akta Kontrak 1950 juga menghuraikan tentang keberpadaan balasan iaitu: A bersetuju untuk menjual seekor unta yang bernilai RM1,000.00 dengan harga RM10.00. A menyangkal bahawa persetujuannya dalam membuat perjanjian itu adalah diberi secara bebas. Ketakberpadaannya balasan itu adalah suatu fakta yang harus dikira oleh mahkamah dalam mempertimbangkan sama ada persetujuan A telah diberi secara bebas. Di dalam kes Phang Swee Kim lwn Beh I Hock (1964) 30 MLJ 383, pihak responden telah memindah milik sebahagian daripada tanahnya kepada suami perayu, si mati dengan bayaran 20,000 mata wang Jepun. Pindah milik tersebut tidak didaftarkan tetapi si mati telah menduduki tanah itu sehingga dia meninggal dunia. Selepas itu, perayu mendapat surat kuasa dan menduduki tanah tersebut. Responden mendakwa bahawa pihak perayu telah menceroboh tanah responden dan menuntut untuk pemilikan kosong. Dalam tuntutan balas, perayu memohon supaya mahkamah mengisytiharkan bahawa perayu ialah pemilik lot berkenaan berdasarkan perjanjian lisan di antaranya dan responden. Mahkamah memutuskan bahawa perjanjian lisan tersebut ialah batal kerana balasan tidak mencukupi. Walau bagaimanapun Mahkamah Persekutuan  50 memutuskan bahawa terdapat balasan yang mencukupi dan merujuk kepada huraian 2, seksyen 26 Akta Kontrak 1950, keberpadaan balasan adalah tidak penting. Manakala dalam kes Macon Works & Trading Sdn. Bhd lwn Phang Hon Chin& Anor. 2 MLJ 177, Hakim Hashim Yeop Sani berkata bayaran nominal satu ringgit boleh mencukupi sebagai balasan bagi satu opsyen pembelian tanah. Tetapi disebabkan bayaran nominal itu tidak diberikan oleh plaintif kepada defendan, maka opsyen pembelian tanah itu tidak boleh dikuatkuasakan kerana tiada balasan. Dalam kes Sandrifarm Sdn. Bhd. lwn Pegawai Pemegang Harta Malaysia 2 MLJ 535, pihak responden bersetuju untuk menjual tanah miliknya kepada perayu pada harga R.M.1.9 juta dan membayar 10% deposit. Responden menukar fikiran setelah mengetahui nilai tanah tersebut adalah dua kali ganda daripada nilai jualan yang ditetapkannya. Responden mendakwa balasan untuk tanah tersebut tidak memadai. Lalu, perayu memohon untuk pelaksanaan spesifik. Mahkamah Rayuan memutuskan tidak ada unsur salah nyataan atau fraud oleh perayu/pembeli. Dengan itu, perjanjian untuk menjual beli tanah adalah sah dan mengikat. Menurut undang-undang Inggeris, balasan tidak perlu memadai tetapi mempunyai nilai di sisi undang-undang. Dalam kes Chappell & Co. Ltd. & Anor. lwn Nestle Co. Ltd. & Anor. AC 87; 2 All ER 701, pihak perayu ialah pemilik hak cipta lirik “Roskin Shoes” dan pihak responden ialah pembuat coklat. Pihak responden menawarkan kepada pihak umum rekod gramophone untuk lirik tersebut bagi setiap pengiriman £1 6s. dan tiga keping kertas pembalut coklat keluaran responden. House of Lords memutuskan bahawa kertas pembalut coklat adalah sebahagian daripada balasan untuk mendapatkan rekod tersebut.  51 4.5 Balasan dalam Menjalankan Kewajipan Undang- Undang Sekiranya seseorang terikat di sisi undang-undang untuk melakukan sesuatu, adakah dia berhak kepada balasan setelah kewajipan itu selesai dilaksanakan? Ini Ialah merupakan persoalan yang timbul apabila seseorang melakukan satu kewajipan undang-undang dan pada masa yang sama dia menuntut balasan atau bayaran untuk perkhidmatannya. Dalam kes Collins lwn Godefroy (1831) 1 B & Ad 950, plaintif telah menerima sapina untuk menghadiri satu perbicaraan dan memberi keterangan dalam kes defendan. Defendan berjanji membayar sejumlah wang untuk tujuan tersebut tetapi kemudiannya enggan berbuat demikian. Mahkamah memutuskan bahawa janji defendan tidak dapat dikuatkuasakan kerana plaintif wajib hadir di mahkamah apabila sapina telah dikeluarkan. Dalam kes Stilk lwn Myrick (1809) 2 Camp 317, seorang kapten kapal telah berjanji dengan anak kapal bahawa sekiranya mereka sanggup melakukan tugas dua orang anak kapal yang telah melarikan diri, gaji dua orang anak kapal yang melarikan diri akan diberikan kepada mereka. Mahkamah memutuskan bahawa janji kapten tidak dapat dikuatkuasakan kerana anak kapal mempunyai kewajipan di sisi undang-undang untuk memastikan kapal tersebut selamat sampai ke destinasi akhir pelayarannya. Keputusan yang berbeza telah dicapai dalam kes Glassbrook Brothers Ltd. lwn Glamorgan County Council AC 270. Dalam kes ini, pihak polis telah diminta untuk memberi kawalan keselamatan yang ketat kepada sebuah syarikat perlombongan semasa pekerja-pekerjanya melancarkan  52 mogok. Kemudiannya, pihak polis menuntut £2,200.00 seperti yang telah dijanjikan oleh syarikat tersebut. Mahkamah memutuskan bahawa pihak polis boleh menuntut kerana mereka telah memberikan perkhidmatan lebih daripada yang dikehendaki oleh undang-undang kepada syarikat perlombongan tersebut. 4.6 Perjanjian Tanpa Balasan Secara amnya, setiap perjanjian perlu ada balasan bagi menjadikan ia sah di sisi undang-undang. Akan tetapi dalam keadaan-keadaan tertentu, perjanjian tetap menjadi sah walaupun tidak ada balasan. Seksyen 26 Akta Kontrak memperuntukkan empat keadaan di mana perjanjian tanpa balasan adalah sah, iaitu (i) Perjanjian berdasarkan kasih sayang; (ii) Perjanjian untuk memberi pampasan kepada seseorang yang telah berbuat secara sukarela kepada pembuat janji; (iii) Perjanjian untuk memberi pampasan kepada seseorang yang berbuat sesuatu yang pembuat janji boleh dipaksa di sisi undang-undang untuk membuat; dan (iv) Perjanjian untuk membayar hutang yang halang oleh had masa. 4.6.1 Perjanjian Berdasarkan Kasih Sayang Seksyen 26(a) Akta Kontrak 1950 memperuntukkan bahawa sesuatu perjanjian yang dibuat tanpa balasan ialah batal, kecuali – ianya dinyatakan secara bertulis dan didaftarkan menurut undang-undang (jika ada) yang pada masa itu berkuat kuasa untuk pendaftaran dokumen sedemikian dan dibuat berdasarkan atas kasih sayang semula jadi antara pihak-pihak yang ada hubungan karib antara satu sama lain.  53 Syarat-syarat yang mesti dipatuhi supaya perjanjian tersebut dapat dikuatkuasakan ialah: (i) Perjanjian mestilah dibuat secara bertulis; (ii) Ia didaftarkan menurut undang-undang (jika ada) pada masa itu, dan (iii) Dibuat berdasarkan kasih sayang semula jadi antara pihak-pihak yang ada hubungan karib antara satu sama lain. Misalan (b) seksyen 26 Akta Kontrak 1950 menerangkan: A kerana kasih sayang semula jadi, berjanji memberi kepada anak lelakinya, B, RM1,000.00. A menyatakan kepada B secara bertulis dan mendaftarkannya menurut undang-undang yang berkuat kuasa pada masa itu untuk pendaftaran dokumen sedemikian. Ini adalah suatu kontrak. Rujukan boleh dibuat kepada kes In Re Tan Soh Sim, Deceased; Chan Lam Keong & 4 Ors. lwn Tan Saw Keow & 3 Ors. (1951) 17 MLJ 21. Dalam kes ini, satu perjanjian telah dibuat supaya harta si mati dibahagikan di antara dua orang anak saudara angkat perempuan dan dua anak saudara angkat lelakinya. Isu yang perlu diputuskan oleh mahkamah ialah sama ada anak angkat lelaki mempunyai hubungan rapat dengan keluarga ayah angkat atau keluarga ibu angkatnya. Mahkamah memutuskan berdasarkan adat resam masyarakat kaum Cina, anak angkat lelaki mempunyai hubungan rapat dengan keluarga ayah angkatnya sahaja dan bukan dengan keluarga ibu angkatnya. Oleh itu perjanjian untuk pembahagian harta ialah batal kerana ketiadaan balasan. Kes-kes lain yang boleh dirujuk untuk mengetahui sama ada suatu perjanjian adalah dibuat berdasarkan atas kasih sayang semula jadi antara pihak-pihak yang ada hubungan karib antara satu sama lain adalah Chock Yook Kwai @ Chock  54 Yook Sze lwn Chock Yook Chong & 2 Ors. MLJU 244; (2002) 1 AMR 1256, Queck Poh Guan (as administrator of the estate of Sit Kim Boo, deceased) lwn Quick Awang 3 MLJ 388, Tang Meng Hock lwn Tang Ming Seng 1 MLJ 33 dan Gan Seng Kee lwn Yap Yok Lan MLJU 885. 4.6.2 Perjanjian untuk Memberi Pampasan Kepada Seseorang yang Telah Berbuat Secara Sukarela kepada Pembuat Janji; atau kepada Seseorang yang Berbuat Sesuatu yang Mana Pembuat Janji Boleh Dipaksa di Sisi Undang-Undang untuk Membuat Pengecualian di atas diperuntukkan di dalam seksyen 26(b) Akta Kontrak 1950 iaitu: Sesuatu perjanjian yang dibuat tanpa balasan adalah batal, kecuali: Ianya sesuatu janji untukmemampaskankeseluruhan atau sebahagiannya, kepada seseorang yang telah berbuat sesuatu secara sukarela untuk pembuat- janji atau berbuat sesuatu yang pembuat janji boleh dipaksa di sisi undang-undang untuk membuat. Jika diamati, terdapat dua fasa dalam peruntukan seksyen 26(b) Akta Kontrak 1950. Satu fasa adalah berkaitan dengan janji untuk memampaskan perbuatan sukarela dan satu lagi ialah janji untuk memampaskan satu perbuatan yang mana pembuat janji adalah terikat di sisi undang-undang untuk membuat. Untuk menggunakan fasa pertama, penerima janji mestilah membuat sesuatu secara sukarela dan bukan menurut kehendak pembuat janji. Contohnya, A terjumpa beg komputer riba dan mengembalikan beg itu kepada B kerana terdapat alamat pada beg tersebut. B berjanji akan memberi RM100.00 kepada A. Janji B ialah satu kontrak kerana janji itu adalah  55 untuk memampaskan keseluruhan perbuatan A yang dilakukan secara sukarela itu. Perbuatan yang dimaksudkan dalam seksyen 26(b) Akta Kontrak 1950 hendaklah dilakukan secara sukarela dan bukan atas kehendak atau permintaan pembuat janji. Dalam kes J.M. Wotherspoon & Co. Ltd. lwn Henry Agency House (1962) 28 MLJ 86, mahkamah memutuskan bahawa sekiranya sesuatu perbuatan atau tindakan itu dilakukan atas cadangan orang lain maka perbuatan atau tindakan itu dianggap tidak dilakukan secara sukarela. Merujuk kepada fasa kedua seksyen 26(b) Akta Kontrak 1950, terdapat beberapa perkara yang perlu diberi perhatian. Fasa kedua ini menyatakan tentang sesuatu janji untuk memampaskan keseluruhan atau sebahagiannya kepada seseorang yang berbuat sesuatu yang pembuat janji boleh dipaksa di sisi undang-undang untuk membuat. Perkara penting untuk pengecualian ini ialah: (i) Mesti ada janji untuk memampaskan seseorang lain yang telah melakukan sesuatu; dan (ii) Perbuatan yang dilakukan adalah satu perbuatan yang pembuat janji boleh dipaksa di sisi undang-undang untuk melakukannya. Misalan (d), seksyen 26 Akta Kontrak 1950 menyebutkan: A memelihara anak kecil B. B berjanji akan membayar A belanja pemeliharaan anaknya itu. Janji itu adalah satu kontrak. B boleh dipaksa di sisi undang-undang untuk membayar. 4.6.3 Perjanjian yang dihalang oleh Had Masa Keadaan yang terakhir di mana perjanjian tanpa balasan adalah sah disebut di dalam seksyen 26(c) Akta Kontrak 1950 yang berbunyi:  56 Sesuatu balasan yang dibuat tanpa balasan adalah batal kecuali…ianya sesuatu janji yang dibuat secara bertulis dan ditandatangani oleh orang yang menanggungnya atau oleh ejennya, yang diberi kuasa secara am atau khusus untuk maksud itu, supaya membayar keseluruhan atau sebahagian dari sesuatu hutang, yang pembayarannya boleh dikuatkuasakan oleh si piutang seandainya tidak ada undang-undang mengenai batasan guaman. Seksyen 26(c) Akta Kontrak 1950 menggariskan beberapa perkara penting dalam kontrak, iaitu: (i) Perjanjian itu dibuat secara bertulis; (ii) Perjanjian ditandatangani oleh orang yang menanggung hutang atau ejennya yang diberi kuasa; (iii) Perjanjian itu adalah untuk membayar keseluruhan atau sebahagian hutang; dan (iv) Hutang tersebut telah pun melebihi had masa tuntutan selama enam tahun. Apa yang dimaksudkan dengan hutang yang dihalang oleh had masa ialah hutang yang tidak dituntut dalam masa enam tahun selepas berlakunya kemungkiran kontrak. Di bawah Akta Had Masa 1953, tempoh diberikan ialah enam tahun daripada masa kuasa tindakan itu berlaku. Oleh itu, sekiranya hutang tidak dituntut dalam masa enam tahun, maka hutang itu dianggap telah luput had masa dan pemiutang tidak lagi boleh menuntut daripada penghutang. Seksyen 26(c) Akta Kontrak 1950 menyatakan bahawa sekiranya penghutang membuat janji baru untuk membayar balik hutangnya yang telah luput had masa, maka perjanjian itu dianggap sah di bawah seksyen 26(c) Akta Kontrak 1950 asalkan ia dibuat mengikut syarat yang telah ditetapkan. Sekiranya tiga syarat itu dipenuhi, hutang yang dihalang oleh  57 had masa tadi akan menjadi hutang baru. Ini bererti bahawa hutang itu boleh dituntut semula walaupun ia dihalang oleh had masa pada awalnya. Misalan (e), seksyen 26 Akta Kontrak 1950 menerangkan: A terhutang RM1,000.00 kepada B, tetapi hutang itu dihalang oleh had masa. A menandatangani suatu janji bertulis untuk membayar RM500.00 kepada B sebagai bayaran hutang itu. Ini adalah suatu kontrak. 5 KEUPAYAAN UNTUK BERKONTRAK Setiap pihak yang memasuki kontrak perlu memastikan mereka layak untuk berkontrak. Sekiranya mereka tidak layak atau tidak berupaya, maka kontrak yang dimasuki tidak akan menjadi sah. Perkara ini diterangkan di dalam seksyen 10(1) Akta Kontrak 1950 yang berbunyi: Semua perjanjian adalah berkontrak jika dibuat atas kerelaan bebas pihak-pihak yang layak membuat kontrak, untuk sesuatu balasan yang sah dan dengan tujuan yang sah dan tidak ditetapkan dengan nyata di bawah peruntukan Akta ini bahawa ianya batal. Pihak yang layak atau berupaya untuk membuat kontrak dihuraikan dengan lebih lanjut di bawah seksyen 11 Akta Kontrak 1950. Peruntukan itu menyebutkan: Setiap orang adalah layak membuat kontrak sekiranya ia dewasa menurut undang-undang yang ia tertakluk, dan sekiranya ia berakal sempurna, dan tidak hilang kelayakan untuk membuat kontrak menurut mana-mana undang- undang yang mana ia tertakluk.