Motorische Ontwikkeling Samenvatting

De ontwikkeling van het individu is een versnelde herhaling van de ontwikkeling van een soort.

Ontwikkeling wordt verklaard door aangeboren endogene invloeden.

Een ontwikkelingstheorie die ervan uitgaat dat ontwikkeling voornamelijk wordt bepaald door aangeboren factoren.

Ontwikkeling van meerdere gedragingen uit één voorafgaande.

Een ontwikkelingstheorie die ervan uitgaat dat ontwikkeling vastligt en in een bepaalde volgorde plaatsvindt.

Opeenvolging van fasen die kwalitatief verschillen.

Ontwikkeling wordt veroorzaakt door eten, hebben van spieren, etc. Zonder deze kan ontwikkeling niet plaatsvinden.

De ontwikkeling van het zenuwstelsel zorgt voor de uiting van nieuwe motorische gedragingen.

De periode waarin kinderen fundamentele motorische vaardigheden ontwikkelen, zoals lopen, springen en gooien. De basis voor complexere vaardigheden in de toekomst.

De vaardigheid om een motorische vaardigheid in verschillende contexten toe te passen. Bijvoorbeeld: een bal gooien in de tuin, op het strand, of in de klas.

De fase waarin beweging efficiënt en adaptief wordt. Het lichaam past zich snel aan veranderingen aan.

Bewegingen die gebruik maken van grote spiergroepen, zoals fietsen of springen.

Bewegingen die gebruik maken van kleine spiergroepen, zoals schrijven of knopen vastmaken.

Ontwikkelingstheorieën die ervan uitgaan dat er een vaste, onveranderlijke volgorde is in hoe vaardigheden zich ontwikkelen.

Het idee dat alle ontwikkelingsmogelijkheden al aanwezig zijn bij de geboorte. Ontwikkeling is dan een proces van ontvouwing.

Een proces waarbij een kind leert nieuwe vaardigheden door ervaring. Het kind wordt niet alleen gestuurd door biologische factoren.

Leren is een proces van permanente verandering in gedrag als gevolg van invloeden van de omgeving.

De theorie die stelt dat alle kennis afkomstig is van de omgeving en dat baby's als een 'onbeschreven blad' beginnen.

De overtuiging dat gedrag volledig aangeleerd is en dat kinderen volledig kneedbaar zijn.

Ontwikkeling wordt bepaald door biologische en genetische factoren.

Ontwikkeling wordt bepaald door omgevingsfactoren.

De afname van interesse in een stimulus na herhaalde blootstelling.

Het observeren en nadoen van het gedrag van anderen.

Neuronen die actief worden wanneer we iemand anders een actie zien uitvoeren.

Een periode waarin een bepaalde vaardigheid of structuur zich moet ontwikkelen, met voldoende stimulatie van de omgeving. Als de stimulatie ontbreekt, kan de structuur zich niet meer ontwikkelen, wat kan leiden tot ontwikkelingsstoornissen.

Het idee dat ontwikkeling volledig wordt beïnvloed door ervaringen en de omgeving, zonder invloed van genetica. Leren en ontwikkelen worden als hetzelfde beschouwd.

De impact van ervaringen op genetische expressie, wat kan leiden tot veranderingen in de ontwikkeling.

Gedragsontwikkeling wordt bepaald door ervaringen na een kritieke periode. Ervaring is een voldoende, maar niet noodzakelijke oorzaak voor ontwikkeling. De ontwikkeling kan nog worden beïnvloed, maar de effecten zijn mogelijk minder sterk.

De impact van ervaringen na een kritieke periode is permanent en irreversibel.

Een onderzoek waarbij kinderen van verschillende leeftijden op hetzelfde moment worden vergeleken.

Een onderzoek waarbij hetzelfde kind gedurende verschillende leeftijden wordt gevolgd.

Onderzoek waarbij een kind wordt opgevoed zonder de stimulans van de omgeving. Dit probeert de invloed van de omgeving op de ontwikkeling aan te tonen.

Een theorie die ervan uitgaat dat ontwikkeling voortkomt uit de interactie tussen het organisme, de omgeving en de vaardigheidstaak. Gedrag ontstaat niet lineair, maar uit een complex samenspel van factoren.

Het concept dat mensen biologische systemen zijn die met elkaar in interactie staan en geleidelijk complexe gedragspatronen ontwikkelen.

De toestand waarin alle subsystemen in een dynamisch systeem in een stabiel evenwicht zijn.

De overgang van de ene orde van gedrag naar de andere, vaak veroorzaakt door een verandering in een controleparameter.

Een parameter die de stabiliteit van een systeem beïnvloedt en kan leiden tot een fase-transitie.

Een hersenscantechniek die de bloedtoevoer naar de hersenen meet om hersenactiviteit te bepalen.

Een hersenscantechniek die de elektrische activiteit in de hersenen meet.

De hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor de controle van beweging en spraak.

De primaire motorische cortex (PMC) ontvangt een signaal om een beweging te starten en stuurt een nieuw signaal naar de spieren om te contraheren. Dit veroorzaakt de daadwerkelijke beweging.

De somatosensorische cortex ontvangt feedback over de beweging, zoals de positie van ledematen, en stuurt vervolgens een signaal terug naar de PMC om de beweging te beëindigen.

Deze cortex integreert verschillende soorten feedback zoals visuele, auditieve en sensorische informatie om de beweging te controleren en aan te passen.

Het vermogen van de hersenen om zich aan te passen aan veranderingen, bijvoorbeeld door de functie van hersendelen te reorganiseren na een trauma.

Pijn die gevoeld wordt in een lichaamsdeel dat niet meer aanwezig is, veroorzaakt door de reorganisatie van de hersenen na amputatie.

De hersenhelft die dominant is in de controle van motorische vaardigheden, zoals schrijven.

De balk tussen de hersenhelften die zorgt voor de overdracht van informatie tussen de twee hemisferen.

De ontwikkeling van het corpus callosum is cruciaal voor de coördinatie van motorische vaardigheden en de communicatie tussen de twee hersenhelften.