NotatkiPOLSKI.docx

Notatki (bardzo) Szczegółowe Autorem tragedii jest William Shakespeare. Powstawała ona na przełomie XVI i XVII wieku. Elsinore, Dania. **Akt pierwszy, scena pierwsza.** Francis, Horacy, Marcelus i Bernardo pełnili wartę przed zamkiem i rozmawiali o duchu, niedawno zmarłego króla Danii. Jakiś czas...

Notatki (bardzo) Szczegółowe Autorem tragedii jest William Shakespeare. Powstawała ona na przełomie XVI i XVII wieku. Elsinore, Dania. **Akt pierwszy, scena pierwsza.** Francis, Horacy, Marcelus i Bernardo pełnili wartę przed zamkiem i rozmawiali o duchu, niedawno zmarłego króla Danii. Jakiś czas później strażnicy ponownie ujrzeli tego ducha. Wartownicy bezskutecznie próbowali go zatrzymać. Duch jednak zniknął, a mężczyźni zastanawiali się, co może oznaczać jego przybycie. Głos zabrał Horacy, który oznajmił, iż nie tak dawno król pobił władcę Norwegii, Fortinbrasa, którego syn, również Fortinbras, szykował teraz zemstę i był gotów najechać w odwecie na Danię. Horacy domyślał się, że wizyta ducha mogła być zwiastunem tych złych wydarzeń. Wtem zjawiło się, że król znał, że nie ma władcy. **Scena druga.** Nowym królem Danii był Klaudiusz. Był on bratem zmarłego króla. Postanowił wysłać poselstwo do króla Norwegii, aby ten zapobiegł uderzeniu Fortinbrasa. Tymczasem syn zmarłego władcy, książę Hamlet, był ogarnięty żałobą i smutkiem. Jego matka, Gertruda, i stryjbny książę Hamleta, nie mogły się z nim porozumieć. Ducha zmarłego króla Danii zniknęła. Hamlet zgodził się, lecz mimo to miał żal do matki, iż tak szybko skończyła żałobę po ojcu i wyszła za jego brata. Następnie Hamlet spotkał się z wartownikami, którzy opowiedzieli mu o duchu. Później Hamlet zgodził się, że nie może się z nim porozumieć. Wtedy, przyjął się do króla i nazywał go królem Danii. Książę Hamleta, książę Hamleta, i wreszcie książę Hamleta, książę Hamleta, i wreszcie książę Hamleta, książę Hamleta. Następnie Hamlet spotkał się z wartownikami, którzy opowiedzieli mu o duchu. Książę postanowił przyłączyć się do nich w czasie kolejnej warty. **Scena trzecia.** Hamlet był zakochany w Ofelii. Jej brat, Laertes, radził siostrze, aby się zbytnio nie angażowała, gdyż Hamlet jest następcą tronu i będzie musiał przede wszystkim dbać o dobro kraju. Następnie do pokoju wszedł ich ojciec, Poloniusz, który poradził synowi, aby wyjechał do Francji. Ofelia wyznała mu, że Hamlet przyznał się do swych uczuć wobec niej. Ojciec zalecił jej ostrożność. **Scena czwarta.** Nocą Hamlet wraz z wartownikami wyczekiwał nadejścia ducha. Dało się słyszeć odgłos wesela jego matki i stryja. Po pewnym czasie duch ukazał się zebranym i kazał Hamletowi pójść za nim. **Scena piąta.** Duch oznajmił, iż jest ojcem Hamleta, oraz że informacja, jakoby zmarł od ukąszenia węża, nie jest prawdziwa. Został bowiem zamordowany podczas snu przez swego brata, który wlał mu do ucha truciznę. Zjawa poprosiła syna o pomszczenie jego śmierci, po czym odeszła. Hamlet obiecał to zrobić i poprosił świadków rozmowy o zachowanie tajemnicy. Ci jednak nie słyszeli, o czym Hamlet rozmawiał z duchem. **Akt drugi, scena pierwsza.** Poloniusz wysłał list i pieniądze swemu synowi, Laertesowi. Przybyła Ofelia i wyraziła zaniepokojenie dziwnym zachowaniem Hamleta, który w trakcie odwiedzeń był niechlujnie ubrany i małomówny. Poloniusz stwierdził, że możliwą przyczyną jest odrzucenie przez Ofelię jego zalotów, gdyż dziewczyna za namową ojca nie przyjmowała już listów od Hamleta. Ojciec postanowił poinformować o tym Klaudiusza. **Scena druga.** Gertruda i Klaudiusz martwili się dziwnym zachowaniem Hamleta i poprosili Rosencrantza i Gildensterna o zbadanie tego przyczyn. Nadszedł Poloniusz, który oznajmił, że król Norwegii zabronił Fortenbrasowi zbierania wojsk wokół Danii. Wspomniał też o swych podejrzeniach co do przyczyn zachowania Hamleta. Oznajmił, że zapewne Ofelia złamała mu serce. Postanowił jednak podglądać ich następne spotkanie, aby się upewnić, czy ma rację. Gdy Poloniusz spotkał się z Hamletem, młody książę wymawiał zdania pozbawione sensu, przez co wydawało się, że jest obłąkany. Gdy Poloniusz odszedł, przybyli Rosencrantz i Gildenstern. Wyjawili cel swej wizyty. W rozmowie poinformowali, iż do zamku przybyła trupa teatralna. Hamlet postanowił spotkać się z aktorami. Poprosił Poloniusza, aby godnie przyjął przybyszów w pałacu. Następnie poprosił aktorów o zadeklamowanie fragmentu Eneidy. Na koniec poprosił, aby kolejnego dnia wystawili oni Zabójstwo Gonzagi i dodali do sztuki fragment jego autorstwa. Następnie Hamlet opuścił aktorów i wygłosił monolog, że nie może jawnie stawić czoła mordercy ojca i dlatego w dodanym fragmencie sztuki to aktorzy przedstawią morderstwo króla. Hamlet postanowił obserwować w tym czasie zachowanie stryja. **Akt trzeci, scena pierwsza.** Gildenstern i Rosencrantz oznajmili królowi, że nie poznali przyczyn dziwnego zachowania księcia. Następnie w jego imieniu zaprosili królewską parę na przedstawienie wystawiane przez przybyłych aktorów. To w tej scenie Hamlet wygłosił słynny monolog zaczynający się od słów -- być albo nie być to wielkie pytanie. Bohater musiał bowiem podjąć ważną decyzję, którą postawę wybrać -- czynną czy bierną. Hamlet spotkał się z Ofelią. Wyznał jej, że tak naprawdę nigdy jej nie kochał. Następnie zaczął szydzić z kobiet, stwierdził, że są one podstępne i nie można im ufać. Ofeli poradził, aby wstąpiła do zakonu. Po rozmowie oddalił się. Hamlet i Klaudiusz podsłuchiwali rozmowę Hamleta. Chcieli się przyjrzeć, aby wybadać przyczynę jego dziwnego zachowania. Klaudiusz stwierdził, że nie chodzi tu o nieszczęśliwą miłość. Według króla Hamlet dowiedział się o przyczynie śmierci swego ojca. Postanowił więc wysłać księcia do Anglii, do chwili aż sprawa przycichnie. Hamlet poinstruował aktorów, jak mają odegrać zaaranżowaną przez niego scenę. Wyznał też Horacemu, że scena ta będzie bardzo podobna do przebiegu morderstwa jego ojca. Chciał w ten sposób zobaczyć reakcję swego stryja. Rozpoczęło się przedstawienie. Liczni goście wraz z królewską parą oglądali występy trupy teatralnej. W końcu aktorzy zagrali scenę, w której śpiącemu królowi ktoś wlewa do ucha truciznę. Widząc to król Klaudiusz był przerażony i wraz z resztą widzów opuścił przedstawienie. Matka wezwała Hamleta na rozmowę. **Scena trzecia.** Król coraz bardziej obawiał się Hamleta. Dlatego postanowił, że Rosencrantz i Gildenstern będą mu towarzyszyli w podróży do Anglii. Klaudiusz modląc się, przyznał się do winy, że zabił swego brata. Nie wyraził jednak skruchy. Zdawał sobie sprawę, że jeśli poddani się o tym dowiedzą, to straci władzę. Słyszał to Hamlet, który w odwecie chciał zamordować stryja, lecz powstrzymał go fakt, iż ten się modlił. **Scena czwarta.** Gertruda rozmawiała w komnacie z Poloniuszem. Kobieta obiecała mu, że upomni Hamleta za jego zachowanie. Gdy książę nadszedł, Poloniusz ukrył się i podsłuchiwał rozmowę. Hamlet był agresywny. Matka zaczęła się go bać. Gdy Hamlet zauważył ukrytego za zasłoną człowieka, dźgnął go mieczem i zabił. Myślał, że za obiciem chował się król. Gdy wyciągnął ciało, zobaczył, że zabił Poloniusza. Hamlet zaczął atakować matkę, iż zbyt szybko porzuciła żałobę i poślubiła stryja. Nagle młodzieńcowi ukazał się duch zamordowanego ojca. Gertruda nie mogła go dostrzec i pomyślała, że syn jest obłąkany. Duch nadszedł, aby dodać synowi energii w wykonaniu wcześniejszego planu. Ponadto poprosił, aby przemówił matce do rozsądku, po czym zniknął. Hamlet zaczął błagać matkę, aby odeszła od stryja. Gdy wychodził, poprosił matkę o zachowanie ich rozmowy w tajemnicy. **Akt czwarty, scena pierwsza.** Gertruda w rozmowie z Klaudiuszem wyznała mu, iż Hamlet w przypływie obłędu zabił Poloniusza. Król postanowił natychmiast wysłać go do Anglii. **Scena druga.** Rosencrantz i Guildenstern spytali Hamleta, gdzie ukrył zwłoki Poloniusza. Ten nie odpowiedział, lecz zaatakował, iż są oni przekupni i nie stoją po stronie prawdy. Wszyscy wyruszyli do króla. **Scena trzecia.** Hamlet wyznał, że zwłoki Poloniusza znajdują się na schodach wiodących do galerii. Król oznajmił Hamletowi, że dla jego bezpieczeństwa powinien jak najszybciej wyruszyć do Anglii, na co ten się zgodził. Gdy wszyscy opuścili komnatę, król powiedział sam do siebie, że napisze list do króla Anglii, aby ten potajemnie zabił bratanka. **Scena czwarta.** Hamlet w drodze na statek do Anglii spotkał Fortinbrasa, który na czele wojsk norweskich wyruszał na wojnę z Polską. Hamlet stwierdził, że takie wojny nie mają sensu, a ponadto obiecał sobie, że pomści śmierć ojca. **Scena piąta.** Ofelia po śmierci ojca postradała zmysły. Na spotkaniu z królewską parą zachowywała się jak wariatka. Królowi żal było dziewczyny i zlecił Horacemu, aby się nią opiekował. Ponadto wyznał Gertrudzie, że Lud zaczyna plotkować o śmierci Poloniusza i jego szybkim pogrzebie. Nagle nadszedł jakiś sługa i oznajmił, że Lud okrzyknął swoim królem Laertesa, syna Poloniusza. Nagle przybył Laertes, który zażądał, aby wyjaśniono mu śmierć jego ojca. Podejrzewał króla o morderstwo. Wtem zobaczył swą siostrę Ofelię, która się dziwnie zachowywała i wręczała zebranym wyimaginowane kwiaty. Król, chcąc załagodzić gniew młodzieńca, poprosił, aby wybrał on jednego z grona przyjaciół, który zadecyduje, czy rzeczywiście król jest winien śmierci Poloniusza. **Scena szósta.** Do Horacego przyszedł list od Hamleta, w którym książę poinformował, że w trakcie wyprawy ich statek został zaatakowany przez piratów. Hamlet wykorzystał zamieszanie i przedostał się na inny statek wracający do Danii. Książę poprosił przyjaciela, aby ten czekał na niego, gdyż niebawem przypłynie. **Scena siódma.** Klaudiusz wyznał Laertesowi, iż to Hamlet zabił jego ojca i że planuje on zabić również jego. Ponadto król oznajmił, iż sam chciał pomścić śmierć Poloniusza, lecz nie zrobił tego ze względu na jego matkę. Następnie przyszedł sługa, który oznajmił, iż Hamlet wraca do Danii. Król i Laertes postanowili go zgładzić. Klaudiusz zaproponował, żeby młodzi się pojedynkowali. Laertes mógłby ranić Hamleta zatrutym mieczem, przez co ten by umarł. Na wszelki wypadek planował też zatruć wino, aby mieć pewność, że Hamlet umrze. Nagle do komnaty przyszła królowa, oznajmiając, iż Ofelia utonęła. **Akt piąty.** **Scena pierwsza.** Hamlet w końcu dopłynął do Danii. Wraz z Horacem wracał do zamku. Po drodze na cmentarzu spotkali grabarza kopiącego grób. Spytali dla kogo, lecz ten nie wiedział. Grabarz poinformował, że wśród leżących w koło czaszek leżała czaszka królewskiego błazna, Joryka. Hamleta poruszyła ta informacja, gdyż go znał. Nagle dostrzegli kondukt żałobników. Okazało się, iż był to pogrzeb Ofelii. Hamlet podszedł do Laertesa i wyznał, że nie wierzy, iż jego łzy są szczere. Pomiędzy mężczyznami doszło do bójki. Hamlet wyznał, iż kochał Ofelię bardziej niż jej brat. **Scena druga.** Hamlet w rozmowie z Horacem wyjaśnił, dlaczego powrócił do Danii. Sam przecież chciał płynąć do Anglii. W trakcie podróży znalazł jednak listy, jakie mieli przy sobie Rosencrantz i Gildenstern. W listach tych król zlecił morderstwo Hamleta zaraz po przybyciu do Anglii. Książę napisał więc inny list i podmienił je. Wydał w nim rozkaz zabicia Rosencrantza i Gildensterna. Ozryk wyznał Hamletowi, że król założył się o to, czy Hamlet pokona Laertesa w pojedynku. Książę przystał na zakład i chciał wziąć w nim udział. W końcu doszło do pojedynku. Gdy Hamlet zaczął uzyskiwać przewagę, król dodał truciznę do kielicha z winem. Poprosił Hamleta o napicie się, lecz ten chciał najpierw skończyć walkę. Nagle puchar wzięła królowa i wypiła truciznę. W walce Laertes zdołał ranić Hamleta mieczem posmarowanym trucizną. Walcząc dalej, omyłkowo wymienili się floretami. I tym razem to Hamlet zranił Laertesa. W końcu upadła i ostatnim tchnieniem stwierdziła, że wino było zatrute. Laertes w przypływie poczucia winy wyznał Hamletowi prawdę o podstępie i że to król był jego autorem. Hamlet zabił króla. Książę umierając pogodził się z Laertesem. Obaj zaraz po tym zmarli. Nadszedł posłaniec od angielskiego króla, który oznajmił, iż zgodnie z poleceniem w liście, Rosencrantz i Gildenstern zostali zabici. Następnie nadszedł Fortinbras, który nakazał swym żołnierzom pochowanie Hamleta jak bohatera. Horacy oznajmił zebranym, iż wyjaśni śmierć Hamleta i jego rodziny. Notatki szczegółowe (akty) **Akt I** 1. **Scena I**: - Na zamku Elsynor strażnicy widzą ducha zmarłego króla Hamleta. - Horacjo, przyjaciel księcia Hamleta, dołącza do strażników i decyduje, że powiadomi księcia o widzeniu. 2. **Scena II**: - Klaudiusz, brat zmarłego króla, żeni się z jego wdową, Gertrudą. - Hamlet pogrążony jest w żałobie po ojcu i zniesmaczony szybkim małżeństwem matki z jego wujem. - Klaudiusz próbuje zatuszować problem Fortynbrasa (księcia Norwegii, który zagraża Dani). - Horacjo informuje Hamleta o duchu jego ojca. 3. **Scena III**: - Laertes (syn Poloniusza, doradcy króla) żegna się przed wyjazdem do Francji. - Poloniusz przestrzega Laertesa, aby unikał kłótni, ale nie bał się bronić. - Poloniusz i Laertes radzą Ofelii (siostrze Laertesa), aby zakończyła relację z Hamletem, uważając, że nie ma ona przyszłości. 4. **Scena IV**: - Hamlet, Horacjo i strażnicy spotykają ducha. - Duch wzywa Hamleta na osobności i wyjawia mu, że został zamordowany przez Klaudiusza (poprzez zatrucie), i domaga się zemsty. 5. **Scena V**: - Duch prosi Hamleta, aby nie skrzywdził matki i skupił się na Klaudiuszu. - Hamlet przysięga pomścić śmierć ojca, ale zaczyna udawać szaleństwo, aby ukryć swoje plany. **Akt II** 1. **Scena I**: - Poloniusz wysyła szpiega do Francji, by kontrolować Laertesa. - Ofelia mówi ojcu, że Hamlet dziwnie się zachowuje, co Poloniusz interpretuje jako wynik nieszczęśliwej miłości. 2. **Scena II**: - Klaudiusz i Gertruda wysyłają Rosenkrantza i Guildensterna, dawnych przyjaciół Hamleta, by dowiedzieć się, co go dręczy. - Poloniusz mówi królowi, że przyczyną szaleństwa Hamleta jest miłość do Ofelii, i planują podsłuchać ich rozmowę. - Hamlet wpada na pomysł, by zorganizować przedstawienie, które odwzoruje zabójstwo jego ojca i obserwować reakcję Klaudiusza. **Akt III** 1. **Scena I**: - Klaudiusz i Poloniusz podsłuchują rozmowę Hamleta z Ofelią, gdzie Hamlet zachowuje się obcesowo i mówi, że nigdy jej nie kochał. - Klaudiusz zaczyna podejrzewać, że Hamlet jest zagrożeniem. 2. **Scena II**: - Hamlet organizuje sztukę „Pułapka na myszy", która przedstawia morderstwo zbliżone do tego, co duch opisał. - Klaudiusz reaguje gwałtownie, co potwierdza podejrzenia Hamleta. 3. **Scena III**: - Klaudiusz, winny, modli się o przebaczenie, ale Hamlet nie zabija go w tym momencie, ponieważ nie chce, aby Klaudiusz umarł w stanie łaski. 4. **Scena IV**: - Hamlet konfrontuje się z matką w jej komnacie i przypadkowo zabija Poloniusza, myśląc, że to Klaudiusz. - Duch ponownie pojawia się, przypominając Hamletowi o jego zadaniu. **Akt IV** 1. **Scena I**: - Klaudiusz, bojąc się Hamleta, postanawia wysłać go do Anglii z Rosenkrantzem i Guildensternem, z ukrytą wiadomością, aby go zabito. 2. **Scena V**: - Ofelia popada w obłęd po śmierci ojca i ostatecznie tonie w rzece. - Laertes wraca do Danii, by pomścić ojca. 3. **Scena VI**: - Hamlet wraca do Danii po przechwyceniu rozkazu swojej śmierci i odwróceniu losów Rosenkrantza i Guildensterna. **Akt V** 1. **Scena I**: - Grabarze kopią grób dla Ofelii. Hamlet i Horacjo rozmawiają o przemijaniu życia. - Podczas pogrzebu Ofelii, Hamlet dowiaduje się o jej śmierci i walczy z Laertesem w jej grobie. 2. **Scena II**: - Klaudiusz organizuje pojedynek między Hamletem a Laertesem, w którym Laertes używa zatrutego ostrza. - Gertruda przypadkowo wypija zatrute wino przygotowane dla Hamleta. - Laertes i Hamlet ranią się zatrutym ostrzem. - Umierając, Laertes wyjawia spisek Klaudiusza. Hamlet zabija Klaudiusza, a następnie umiera. - Fortynbras przybywa do Danii i obejmuje tron. Notatki z Knowunity       Filmik [[https://www.youtube.com/watch?v=ijVNjFb0ElA]](https://www.youtube.com/watch?v=ijVNjFb0ElA)