Verdragen EU (2) PDF

Het Verdrag van Nice in het kort Het Verdrag van Nice was een belangrijk verdrag binnen de Europese Unie dat in 2001 werd ondertekend. Het doel ervan was om de institutionele structuur van de EU aan te passen en te versterken, met name met het oog op de uitbreiding van de Unie met nieuwe lidstaten,...

Het Verdrag van Nice in het kort Het Verdrag van Nice was een belangrijk verdrag binnen de Europese Unie dat in 2001 werd ondertekend. Het doel ervan was om de institutionele structuur van de EU aan te passen en te versterken, met name met het oog op de uitbreiding van de Unie met nieuwe lidstaten, voornamelijk uit Centraal en Oost-Europa. Waarom was het nodig? Uitbreiding: Met de toetreding van nieuwe lidstaten groeide de EU aanzienlijk. Dit had gevolgen voor de besluitvormingsprocedures en de vertegenwoordiging van de lidstaten binnen de Europese instellingen. Besluitvorming: De bestaande besluitvormingsmechanismen bleken minder efficiënt te werken naarmate de EU groter werd. Het Verdrag van Nice moest hier verandering in brengen. Wat waren de belangrijkste veranderingen? Stemverdeling: Het verdrag paste de stemverdeling binnen de Raad van de Europese Unie aan. Hierdoor kregen de grotere lidstaten meer invloed bij de besluitvorming. Kwalificeerde meerderheid: Het gebruik van de gekwalificeerde meerderheid werd uitgebreid naar meer beleidsterreinen, waardoor sneller beslissingen konden worden genomen. Europees Parlement: Het Europees Parlement kreeg meer bevoegdheden, waardoor het een sterkere medewetgever werd. Instellingen: Er werden aanpassingen gedaan aan de werking van de Europese Commissie en de Raad om ze beter te laten functioneren in een vergrote EU. Waarom was het Verdrag van Nice controversieel? Verdeling van macht: De nieuwe verdeling van de stemmen leidde tot discussies over de verdeling van de macht binnen de EU. Sommige lidstaten vonden dat ze te weinig invloed kregen. Complexiteit: Het verdrag was zeer complex en moeilijk te begrijpen voor het grote publiek. Tijdsdruk: De onderhandelingen over het verdrag verliepen moeizaam en er was veel tijdsdruk om het verdrag voor de uitbreiding van de EU af te ronden. Het Verdrag van Lissabon in het kort Het Verdrag van Lissabon is een belangrijk document dat de werking van de Europese Unie aanzienlijk heeft veranderd. Het trad in werking op 1 december 2009 en was de opvolger van het eerder genoemde Verdrag van Nice. Waarom was het nodig? Groeiende EU: Net als bij het Verdrag van Nice, was de aanleiding voor het Verdrag van Lissabon de uitbreiding van de Europese Unie. De steeds complexere besluitvormingsprocessen en de groeiende diversiteit binnen de Unie maakten een aanpassing van de institutionele structuur noodzakelijk. Democratisch tekort: Er was een gevoel dat de Europese Unie democratischer moest worden. Burgers wilden meer invloed op de besluitvorming en een transparantere werking van de Europese instellingen. Wat zijn de belangrijkste veranderingen? Versterking van het Europees Parlement: Het Europees Parlement kreeg meer wetgevende bevoegdheden en werd een gelijkwaardige partner van de Raad van de Europese Unie. Dubbele hoedanigheid van de voorzitter van de Europese Raad: De voorzitter van de Europese Raad kreeg een vaste termijn en een representatieve rol naar buiten toe. Hogere vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid: Deze nieuwe functie bundelde het buitenlands beleid van de EU. Vereenvoudiging van de verdragen: Het Verdrag van Lissabon vereenvoudigde de complexe structuur van de Europese verdragen. Burgersinitiatief: Burgers kregen de mogelijkheid om zelf wetgeving voor te stellen aan de Europese Commissie. Wat zijn de gevolgen van het Verdrag van Lissabon? Democratischere EU: Het Verdrag van Lissabon heeft de Europese Unie democratischer gemaakt door het Europees Parlement meer macht te geven en burgers meer inspraak te bieden. Efficiëntere besluitvorming: De vereenvoudigde structuur en de duidelijker omschreven bevoegdheden hebben de besluitvorming binnen de EU efficiënter gemaakt. Sterkere externe positie: Door de aanstelling van een hoge vertegenwoordiger heeft de EU een sterkere positie gekregen op het wereldtoneel. Het Verdrag van Schengen: Een grensloze ruimte in Europa Het Verdrag van Schengen is een internationaal verdrag tussen een aantal Europese landen dat tot doel heeft het vrije verkeer van personen mogelijk te maken binnen een groot deel van Europa. Dit betekent dat inwoners van de aangesloten landen zonder paspoortcontrole de grenzen tussen deze landen kunnen oversteken. Wat houdt het Verdrag in? Vrij verkeer van personen: Het meest opvallende kenmerk van Schengen is het afschaffen van grenscontroles tussen de deelnemende landen. Dit zorgt voor een ongehinderde doorstroming van mensen, goederen en diensten. Gemeenschappelijk visumbeleid: Alle landen die bij Schengen zijn aangesloten, hanteren een gemeenschappelijk visumbeleid. Dit betekent dat een visum dat in één Schengenland is afgegeven, geldig is in alle andere Schengenlanden. Versterkte buitengrenzen: Om het vrije verkeer binnen de Schengenzone mogelijk te maken, is er een strenger toezicht op de buitengrenzen van de Schengenzone. Politiële en justitiële samenwerking: De Schengenlanden werken samen op het gebied van politie en justitie om de veiligheid binnen de Schengenzone te garanderen. Map of Schengen Area De Schengenzone omvat de meeste landen van de Europese Unie, maar ook enkele niet-EU-landen zoals Noorwegen, IJsland, Zwitserland en Liechtenstein. Voordelen van Schengen Economische groei: Het vrije verkeer van goederen, diensten en mensen stimuleert de economische groei en versterkt de Europese interne markt. Toerisme: Het gemak van reizen binnen de Schengenzone heeft een positieve invloed op het toerisme. Samenwerking: De samenwerking tussen de Schengenlanden op het gebied van veiligheid en justitie draagt bij aan een veiliger Europa. Uitdagingen voor Schengen Vluchtelingencrisis: De grote toestroom van vluchtelingen in de afgelopen jaren heeft de Schengenzone onder druk gezet. Sommige landen hebben tijdelijk grenscontroles hersteld om de situatie onder controle te krijgen. Terrorisme: De dreiging van terrorisme vormt een constante uitdaging voor de veiligheid van de Schengenzone. Georganiseerde criminaliteit: Georganiseerde criminaliteit, zoals mensenhandel en drugshandel, is een ander probleem waar de Schengenlanden mee te maken hebben. Het Verdrag van Rome: De geboorte van de Europese Unie Het Verdrag van Rome is een historische overeenkomst die op 25 maart 1957 werd ondertekend door zes Europese landen: België, Duitsland, Frankrijk, Italië, Luxemburg en Nederland. Dit verdrag legde de basis voor de Europese Economische Gemeenschap (EEG), de voorloper van de huidige Europese Unie. Waarom het Verdrag van Rome? Na de Tweede Wereldoorlog was er in Europa een sterke behoefte aan samenwerking en economische integratie om nieuwe conflicten te voorkomen en de welvaart te verhogen. Het Verdrag van Rome was een ambitieus project dat streefde naar: Een gemeenschappelijke markt: Het afschaffen van douanerechten en kwantitatieve beperkingen op de handel tussen de lidstaten. Economische groei: Het stimuleren van de economische groei door middel van samenwerking en investeringen. Vrede en stabiliteit: Het bevorderen van vrede en stabiliteit in Europa door middel van economische integratie. Wat waren de belangrijkste doelen van het Verdrag? Douane-unie: Het creëren van een douane-unie waarbij goederen vrij tussen de lidstaten konden worden verhandeld en er een gemeenschappelijk buitentarief gold voor producten van buiten de EEG. Gemeenschappelijk beleid: Het ontwikkelen van een gemeenschappelijk beleid op verschillende gebieden, zoals landbouw, transport en concurrentie. Instellingen: Het opzetten van Europese instellingen om de samenwerking tussen de lidstaten te coördineren en te beheren.