Zigor Zuzenbidearen Oinarrizko Printzipioak

Zuzenbide penala bizitza soziala babesteko tresnarik azkenekoa izatea

Zuzenbide penala bakarrik gizartearentzat ezinbesteko ondasun juridikoak arriskuan dauden kasuetan aplika da

Zuzenbide penala delitu larrienetan bakarrik erabili behar da, ez delitu txikietan

Pertsona bat delitu bat egiteagatik zigortzeko, zigor kodean zehaztuta dagoen zigorra aplikatzen zaio

Delituaren ondoriozkako neurri bat, delituaren ondorioz kaltetutako pertsonari laguntzeko

Ziur egon behar da norbaitek delitu bat egiteko intentzioarekin jardun duela, zigorra aplikatzeko

Epaitegiak delitu bat egiteagatik zigortzeko, zigor kodeko lege bat aplikatu behar du

Delitua egiteko gaitasuna eta ezagutzea

Epai eta auzitegien erabakiak, bereziki Auzitegi Gorenak eta Konstituzionalak emandakoak.

Zigor Zuzenbidearen alorreko adituen lanak.

Delituak sortzeko, ondorio juridikoak aldatu edo sortzeko arau bakarra da.

Zigor Zuzenbidean, ez da posible kasu antzekoak erabiltzea araurik ez dagoenean.

Arau juridiko orokor bat, esaterako legeak eta erregelamenduak.

Legebiltzarrak emandako arau juridikoak, lege indarra dutenak.

Estatuko beste organo batzuek emandako arau juridikoak (adibidez, lege dekretuak eta erregelamenduak).

Arau juridikoek hierarkia bat dute, Legea eta Lege-mailako normak gainerako arauak baino goiagoan daude.

Zuzenbidearen iturrien artean, ohitura ere onartzen da, baina ez da eremu penalean zuzenean eraginkorra. Zuzenbidea hutsuneak betetzeko bakarrik erabil daiteke, moral edo ordena publikoaren aurkakoa ez bada.

Zuzenbidearen hastapen orokorrak legeen oinarriak eta balioak dira. Auzitegiek legearen hutsuneak betetzeko erabiltzen dituzte.

Epaile eta auzitegien erabakiak osatuko dute jurisprudentzia. Ez da zuzenbidearen iturri nagusi bat, baina garrantzi handia duzuzenbidea ulertzeko.

Doktrina zientifikoak adituen iritziak biltzen ditu eta ez da zuzenbidearen iturri nagusi bat. Interpretazio lagungarri gisa funtzionatzen du.

Europar Batasuneko arauak ez dira zuzenean eraginkorrak eremu penalean. Ratifikatu eta argitaratu egin behar dira betearazteko.

Kode Zibilak ez du jurisprudentzia zuzenbidearen iturri gisa definitzen, baina auzitegi konstituzionalaren jurisprudentziaren garrantzia adierazten du.

Jurisprudentziak askotan “funtzio sortzailea” du: inoizko dolua, errorea, delitu jarraitua, delitu masa... Hutsuneak betetzeko oso baliagarria izan daiteke.

Egotzezina den pertsonak ez du erruduntasunik eta beraz, zigor legalik jasotzen ez duen pertsona da. Adibidez, espetxe-zigorra, isun penala, gaitasun gabetzea, hurbiltze debekua, lizentzia debekua, edo lan sozialak.

Aurrekoari lotuta, segurtasun neurriak delitua egindakoan bakarrik aplikatu daitezke. Delituak gauzatu aurretik aplikatzea debekatuta dago.

Zigorren eta segurtasun-neurrien helburuak antzekoak izango dira. Bi kasuetan, pertsona birgizarteratzea da helburua.

Delitua gertatzea eta ondoriojuridiko bat aplikatu behar izatea lotzen dituen ideia da. Hau da, delaitu bat gertatzen denean, ondorio legala bat ekarriko du.

Zigorrak eta segurtasun-neurriak libre mugitzeko eskubidea mugatuko dute. Horren adibide dira espetxe zigorra eta zentro psikiatriko batean sartzen.

Zigorrak eta segurtasun-neurriak aurretzaintza berezia eta birgizarteratze funtzioa dituzte

Delitua egin duten pertsonen ardura ekonomikoa azaltzen du.

Pertsona baten ekintzek ondorio kaltegarria eragin dezaketen arren, ez da erruduna baldin eta ez badu ulertu ekintza horren ondorioak edo aurreikusi ezin baditu.

Pertsona bat zigortzeko, dolua edo zuhurtziagabekeria frogatu behar dira. Ez da nahikoa delitu baten ondorioa bakarrik.

Delitu bat egiteko asmoa edo jardueraren arriskuak ezagutzeko gaitasuna.

Pertsona baten ekintzak zigortzeko, horretarako legezko oinarria egon behar du.

Pertsona jakin batek egin dituen ekintzekin bakarrik lotu daiteke erantzukizuna. Beste pertsona baten ekintzek ez dute eraginik izango.

Soilik gertakariak edo jarduerak erabil daitezke delitu bat zigortzeko. Ideiak edo pentsamenduak ez dira zigorraren arrazoi nahikoa.

Publikoan gorroto sentimenduak sustatzeak delitua izan daiteke, gorroto delitua deitzen zaiona.

Diskriminazioaren eta gorroto delituen aurka borrokatzeko neurriak eta legeek balio zabala dute, pertsona guztien eskubideak eta segurtasuna babestuz.

Delitu berdinagatik bi aldiz zigortzea ezin da, nahiz eta bi jurisdikzioetan legeturik egon.

Gizartearen eskubideak eta segurtasuna babesteko, pertsonen arteko harremanak sustatu eta kaltetuak konpontzeko helburua duen zuzenbide adarra da.

Ekintza bat zigorgarria den ala ez zehazten duen lege multzoa da. Zigorra eta egintza zigorgarriak zehazten ditu.

Zigorren helburua delitua egitetik pertsonak urruntzea da, eta gizartearen ordena berrezartzea.

Legearen indargabetzeari deritzo, hau da, lege bat indargabetzen denean.

Lege bat argitaratu eta indarrean sartu arteko epea da, legeen aplikazioa erregulatu ahal izateko.

Lege bat argitaratu eta indarrean sartzen denean, lege berriak bakarrik aplikatuko dira, ez lege zaharrak, momentu hartan indarrean dauden lege berriak bakarrik erabiliko dira.

Zuzenbide Administratiboa aplikatu ahal izateko aukera dagoenean, Zuzenbide Penala aplikatu behar ez dela dioen printzipioa da.

Zuzenbide Administratiboak eta Zuzenbide Penalak ez dute ondorio juridiko berdinak sorrarazten, adibidez isun administratiboak ez dute aurrekari penalik sortzen, isun penalak bai.

Zuzenbide Penalaren bi kontzeptu ezberdinak dira, hau da, arau-haustearen definizio formala eta giza portaeraren azalpen materiala.

Zuzenbide Penalak arautzen dituen arau juridikoen haustura da. Legegileak delitu bezala definitzen dituen portaerak dira.

Gizartearen arabera zigorgarri diren ekintzak dira. Giza portaera tipikoa, zuzenbidearen kontrakoa, erruduna eta zigorgarria.

Pertsona bat ez da erruduntzat jotzen eta, ondorioz, zigorrik jasotzen ez duena. Adibideak: espetxe zigorra, isun penala, etab.

Delitua egindakoan bakarrik aplika daitezke. Pertsonari delitu berriak ez egitea eta birgizarteratzea helburu du.

Zigorrak eta segurtasun-neurriek pertsonen eskubideak mugatzen dituzte. Mugitzeko askatasuna da adibide bat.

Zigorraren eta segurtasun-neurrien helburuak. Delitu berriak ekiditea eta pertsona birgizarteratzea.

Pertsona juridikoek (enpresek) egindako delituak. Beti astunak izango dira eta isunak, itxiera edo jarduera debekatzea bezalako ondorioak izango dituzte.

Zuzenbideak babesten dituen balioak dira, adibidez, bizitza, askatasuna, ohorea. Pertsona eta gizartearentzat ezinbestekoak dira.

Zuzenbide Penalak gizartea babesteko tresna bat da, eta neurrigabekoak izan beharrean, gutxienekoak izan behar dira.

Zuzenbide Penalaren helburuak gizarte-kontrola eta ondasun juridikoak babestea dira, eta hori aurrezaintza funtzioaren bidez lortzen da.

Zuzenbide Penalaren izaera fragmetarioa da. Hau da, ez da delitu guztietarako aplikatu behar, baina ondasun juridiko garrantzitsuenak arriskuan jartzen dituzten bakarrik.

Zuzenbide Penalak delituak egitetik pertsonak urruntzea du helburu. Horretarako, legezko mehatxua erabiltzen du, delituak egitearen ondorioz zigorrak jasoko direla jakinaraziz.

Delitua egitearen ondorioz, ondorio juridikoak sortzen dira, esate baterako, isunak edo kartzelaldiak. Horrez gain, ondasunaren konfiskatzea ere posible da, delitua egiteko erabilitako tresnak edo delituaren ondorioz lortutako dirua konfiskatuz.

Delitua egitearen ondorioz, eskuratutako dirua edo ondasunak konfiskatuz, delituaren efektuak galtzen dira. Horrela, delituaren bitartez irabaziak lortzea saihestu nahi da.

Delitu baten errua esleitu aurretik, legezko oinarri argia eta zehatza egon behar da delitu hori tipifikatuta, ekintza zehatzaren inguruan.

Delituak errugabetasunaren printzipioaren arabera zehaztu behar dira. Hau da, delitu baten akusazioaren aurrean, auzitegiak pertsona errugabetzat jo behar du aurrean frogarik ez dagoen arte.

Delituaren errua esleitu ahal izateko, auzitegiak pertsona horren ekintza delitu baten definizioaren barruan kokatzea posible dela frogatu behar du.

Delitua eta zigorra arteko lotura zuzena egon behar du. Zigorra ezin da aplikatu delitu jakin bat egin ez bada.

Delituaren ezarpena ezin da egon aurreko gertakarietan oinarrituta. Zigorra ezin da aplikatu delitua gauzatu baino lehen.

Zigor-zuzenbideko legeak ezin dira atzera eraginera aplikatu. Zigorren inguruko arauak ezin dira aplikatu delitua egin zen uneko legeak kontrakoa adierazten badu.

Lege bat indargabetzeak, indargabetua izan zen legea berrezarri ez duela adierazten du.

Lege berri batek aurreko lege bat indargabetzen duenean, araua da lege berria aplika daitekeela kasu berrietan, baina ez lege zaharra aplikatu behar zenekoetan.

Konstituzioaren aurka doazen legeek indargabetzea dakarte. Hauek ez dute ezertarako balio, Konstituzioaren gainetik ez baitaude.

Konstituzio Auzitegia, zigor legeak Konstituzioaren aurkakoak diren ala ez erabakitzeko erakundea da. Hauek zigorrak ezarri aurretik berrikusi behar diren arauek eragin dezakete.

Legeak ez du atzeraeraginkortasunik. Hau da, legeak argitaratu eta indarrean sartu ondoren bakarrik aplika daiteke.

Lege bat indargabetu eta ondoren berriro argitaratzen denean, indargabetu aurreko legea ez da berrezartzen. Hala izango balitz, legearen segurtasuna eta aplikazioa ez da ziurtatuko.

Konstituzio Auzitegiak lege bat Konstituzioaren aurkakoa dela deklaratzen duenean, lege horren arabera zigortutako pertsonak askatzeko aukera dago. Hala ere prozedura penala dago eta beste faktorerik ere kontuan hartu behar dira.

Zigor legeak aldaketak jasan ditzake. Horregatik, lege berriak argitatu eta indarrean sartzen direnean, zigorrak berrikusi behar dira, zigorrak gutxienekoak izan daitezen.

Delituak egiteko probabilitatea murrizteko helburuarekin egiten den aurrezaintza mota da.

Jada delitu bat egin duen pertsona jakin baten aurrean hartzen diren neurriak dira, beste delitu batzuk egitea ekiditeko.

Delitu bat egiteko prest dagoen norbanakoa, lehen aldiz delitu bat egin dezakeena edo gutxitan egin duena.

Delituak maiz egiten dituen norbanakoa, baina zuzendu eta birgizarteratu daitekeena.

Delituak ohikotasunez egiten dituen norbanakoa eta zuzendu ezin daitekeena. Zigorraren funtzioa gizartetik betirako aldentzea da.

Pertsona baten birgizarteratzea da, berriro delituak egitea ekiditeko helburuarekin.

Estatuak birgizarteratzea ezin du inposatu.

Von Liszt-en arabera, zigorraren funtzioa delitua berriro ez egitea izango da.

Zigorraren eta segurtasun-neurrien arteko harremana ulertzeko erabiltzen den sistema bat da. Sisteman, zigorrak eta segurtasun-neurriak bereizten dira, eta segurtasun-neurrian igarotako denbora ez zaio zigorrari kenduko, baizik eta biak gehitu egingo dira.

Zigorra eta segurtasun-neurriak ezin dira bereizi sistema honetan. Biak oinarri berdinak dituzte, eta errudun kontsideratzen dira.

Pertsona batek delitua egiteko arriskua ezagutzeak zigorrak edo segurtasun-neurriak justifikatzen ditu.

Delitua egin aurretik existitzen den legea, portaera hori delitu bezala sailkatzen duena.

Zigor Kodeko 99. artikuluak adierazten du sistema hau posible dela. Pertsona erdiegozgarrien kasuan, zigorra eta segurtasun-neurria aplikatzen dira, segurtasun-neurria lehenik beteko da eta zigorrak aplikatuko dira ondoren. Segurtasun-neurrian igarotako denbora zigorratik deskontatuko da.

Ohiturak ez du balio zuzenbide penalean delituak definitzeko.

Zigorra zehatz tipifikatuta egon behar da Zigor Kodean, pertsonak delituaren eta zigorraren arteko lotura argi uler dezan.

Segurtasun-neurrien funtzioa da delitu bat egindako pertsona batek etorkizunean delituak egitea ekiditzea. Delitua egiteko arriskua murriztu nahi du.

Zigor zuzenbidean, arazo juridikoak interpretatzeko erabiltzen da. Lege-testuaren esanahi literalaren barruan kokatzen da.

Zigor zuzenbideko arauen esanahi literalaren barrukoa ez den aplikazioa da. Delitu bat zuzenean tipifikatuta ez dagoenean erabil daiteke.

Espainiako Konstituzioak eskubide sozial eta ekonomikoak aitortzen ditu, hala nola lanerako eskubidea, segurtasun soziala, kultura eta garapen pertsonala.

Lege-erreserba printzipioa dio delitua eta zigorra lege bidez zehaztu behar direla, hau da, ekintza bat delitu gisa sailkatu behar da eta zigorra lege aurretik definitu behar da.

Berme jurisdikzionala dio zigorra soilik epaile edo auzitegi eskudunak emandako epaiaren bidez exekutatu ahal dela, prozesu judizialaren arauak jarraituz.

Berme penala dio zigorrak delituaren lege-tipoan aurreikusitakoak izan behar direla, ez beste motakoak.

Zigor zuzenbidearen helburua da delituak saihestea eta gizartearen ordena babestea.

Delituaren aurretiko segurtasun neurriak legez debekatuta daude.

Gaur egun, zuzenbide penalaren funtzioaren inguruan, teoria eklektikoak nagusi dira. Teoria hauek teoria absolutista eta erlatiboen konbinazioa dira, gizartearen babesa lortzeko bide desberdinak proposatzen dituzte.

Zigorrak eta segurtasun neurriak pertsonen eskubideen mugak izan daitezke. Adibidez, askatasunaren mugak.

Epailaren aurrean pertsonari egindako epaia da, non delitua egin duen ala ez erabakitzen da.

Segurtasun neurri baten iraupena ezin da izan delitua egin zuenari aplikatutako zigorrarena baino luzeagoa.

Segurtasun neurriak ez dira zigorrekin bateragarriak. Zigorrak delitua egin ondoren aplika daitezke, segurtasun neurriak delitua egin ondoren aplika daitezke.

Zuzenbide Espainiarrean, Konstituzioan eta Zigor Kodean daude jasota.

Legeak ezin dira atzera eraginera aplikatu. Hau da, delitua egin zen momentuan indarrean zegoen legea aplikatu behar da.

Delitu bat egin aurretik zein legea zegoen ezagutu behar da, zigortu aurretik. Segurtasun zuzenbidearen bermea da.

Espainiako Konstituzioko 9.3 artikuluan jasota dago. Legeetan ezarri aurretik, delitugilea ezin da zigortu.

Espainiako Konstituzioaren 9.3 artikuluak bermatzen dituen printzipioen artean, legezkotasun printzipioa, lege-mailaren printzipioa, arau juridikoen argitalpenaren printzipioa, atzeraeraginkortasun eza (zigor arauek ez dute atzera eraginkortasunik), segurtasun juridikoa, botere publikoen erantzukizuna eta arbitrarietatearen debekua dira.

Lege-maila printzipioak adierazten du araurik gorenak duena lege-indarra duela, eta maila baxuagoko arauak lege-maila gorenaren azpian kokatu behar direla.

Atzeraeraginkortasun eza printzipioak dio zigor arauek ezin dutela atzera eraginik izan. Hau da, delitua gertatu zen uneko legeak zigortu behar du, eta ez gertakariaren ondoren aldatutako legeak.

Segurtasun juridikoaren printzipioak esan nahi du pertsonek jakin behar dutela zein legeak aplikatuko zaizkien, eta horren arabera jokatu ahal izateko.

Berme judiziala printzipioak dio epaiaren bidez soilik zigortu ahal dela pertsona bat, eta horretarako prozesu judizialaren arauak bete behar direla.

Botere publikoen erantzukizuna printzipioak adierazten du botere publikoen ekintzak legearen arabera egin behar direla, eta lege horren arabera erantzukizunak hartu behar dituztela.

Arbitrarietatearen debekua printzipioak dio botere publikoak ezin direla arbitrarioki jardun, eta beti erabili behar dutela legeak adierazitako aginduak.

Estatuak zigortzeko boterearen muga da. Gure lege-sisteman iraunkor den espetxealdi berrikusgarria zigor mota gogorrena da.

Legearen ondotik ez dela zigorrik izango. Hau da, delitua eta dagokion zigorra legean zehaztuta egon behar dira.

Gizartean adostutako printzipio sozialak dira. Adibidez, Konstituzioan onartutako oinarrizko eskubideak.

Boterearen banaketa (legegilea, exekutiboa eta judiziala). Herriak eta legegileak erabakitzen dute zer diren delituak eta zein zigor aplikatu.

Legezkotasun printzipioak segurtasun juridikoa ematen du, hau da, pertsonek zein ekintzak diren legezkoak eta zein ez jakiteko aukera dute.

Jarrera jakin batek zer delitu eta zein zigor ekartzen dituen jakitea ahalbidetzen du.

Herriak zigortzeko eskubidea ematen dio botere legegileari.

Epaimahaiaren bidez, herriak botere legegileak zehaztutako arauak onartzen ditu, bermatu egiten du, eta zigorraren bidez jarduten du.

Delitua gertatu baino lehen existitzen den legeak bakarrik zigortu dezake pertsona bat. Lege berriek ezin dituzte delituak egin ondoren sortutako zigorrak ezarri.

Zigorraren eta segurtasun neurrien helburuak dira delituak ekiditea eta pertsona birgizarteratzea.

Delitugilearen mesederako soilik aplika daitekeen analogia mota da.

Delitugilearen kaltegarri aplika daitekeen analogia mota da

Espainiako Zuzenbide Penalak debekatu egiten du.

Legea behar bezala interpretatu behar da, bere esanahia errespetatuz.

Interpretazioa legezkoa bada, analogia debekatuta dago.