Taalontwikkeling en Informatieverwerking

Het vermogen van kinderen om te leren door interactie met anderen.

Het vermogen van kinderen om te leren door interactie met anderen.

De mentale processen die betrokken zijn bij het regelen van denken en gedrag.

Het vermogen om te wachten op beloning.

Een verklaring voor cognitieve ontwikkeling die de nadruk legt op de ontwikkeling van mentale processen zoals geheugen en aandacht.

Het vermogen om informatie te onthouden zonder bewuste inspanning.

Het vermogen om de betekenis van woorden en concepten te onthouden.

Het onvermogen om gebeurtenissen uit de vroege kindertijd te herinneren.

De kleinste betekenisvolle taaleenheid in een taal. Voorbeelden zijn: -s (meervoud), -ing (werkwoord), on- (ontkenning).

Het geluid dat gebruikt wordt in een taal - klinkers en medeklinkers. Bijvoorbeeld, de 'k' in 'kat' of de 'a' in 'appel'.

De universele grammatica is het idee dat alle mensen een aangeboren vermogen hebben voor taal. Dit verklaart waarom talen over de hele wereld overeenkomsten delen.

De manier waarop zinnen in een taal worden opgebouwd. Dit gaat over de volgorde van woorden en zinsdelen.

De regels die bepalen hoe woorden en zinnen in een taal mogen worden gecombineerd.

Het vermogen om de gedachten en gevoelens van anderen te begrijpen.

Een test waarbij kinderen moeten bepalen waar iemand naar een voorwerp zal zoeken, terwijl diegene een andere locatie denkt te kennen.

De vaardigheid om te begrijpen dat iemand anders een andere kijk op de wereld kan hebben dan jijzelf.

Een spel waarbij kinderen 'net-alsof' doen, bijvoorbeeld met poppen of speelgoed.

De vaardigheid om te denken over wat er zou kunnen gebeuren, in tegenstelling tot wat er daadwerkelijk gebeurt.

Een aandoening waarbij mensen moeite hebben met sociale interacties, communicatie en flexibiliteit. Ze hebben moeite om 'de mind' van anderen te begrijpen.

Het onvermogen om de gedachten van anderen te begrijpen, wat een kenmerk kan zijn van autisme.

De ontwikkeling van taal vereist zowel biologische aanleg als een stimulerende omgeving.

Het niveau van morele ontwikkeling waarbij iemand beslissingen neemt gebaseerd op persoonlijke voordelen en het vermijden van straf.

Het niveau van morele ontwikkeling waarbij iemand beslissingen neemt gebaseerd op sociale verwachtingen en het handhaven van de orde.

Het niveau van morele ontwikkeling waarbij iemand beslissingen neemt gebaseerd op ethische principes en individuele rechten.

Een stijl van gehechtheid in romantische relaties gekenmerkt door angst en onzekerheid over de liefde en toewijding van de partner.

Een theorie die verklaart waarom ouderen meer tevreden zijn met hun leven, ondanks verliezen, door meer aandacht te schenken aan positieve ervaringen.

Een ontwikkelingsfase waarin adolescenten hun eigen identiteit zoeken en een eigen plek in de wereld proberen te vinden.

Een ontwikkelingsfase waarin volwassenen zich richten op het opbouwen van een gezin, carrière en het bijdragen aan de samenleving.

Een ontwikkelingsfase waarin ouderen terugblikken op hun leven en proberen vrede te sluiten met hun keuzes en prestaties.

De theorie die stelt dat de manier waarop een kind emotioneel gehecht is aan zijn ouders, een grote invloed heeft op zijn latere relaties.

Het vermogen van een baby om te leren wie de verzorger is en om actief te reageren op diegene.

Angst die baby's ervaren wanneer ze gescheiden worden van hun primaire verzorger.

Een test die gebruikt wordt om de hechtingsstijl van kinderen te meten.

Een hechtingsstijl waarbij een kind zich veilig voelt en vertrouwt op de beschikbaarheid en responsiviteit van zijn verzorger.

Ouders zijn betrokken bij de opvoeding, maar willen kinderen zelf leren wat goed en slecht is. Ze gebruiken inductieve discipline en focussen op communicatie.

Ouders stellen weinig grenzen en laten kinderen veel vrijheid. Ze zijn warm en liefdevol, maar bieden weinig structuur.

Ouders zijn afstandelijk en reageren weinig op het gedrag van hun kinderen. Ze tonen weinig warmte en bieden geen structuur of ondersteuning.

Het vermogen om te redeneren over morele kwesties ontwikkelt zich in verschillende stadia, vergelijkbaar met Piagets cognitieve stadia.

Het idee dat jongeren denken dat ongelukken en ziektes alleen anderen overkomen, niet henzelf.

Het idee dat jongens hun stoerheid en mannelijkheid moeten bewijzen, vooral in riskante situaties.

Kinderen leren door te spelen hoe ze impulsen kunnen beheersen, regels kunnen volgen en sociale rollen kunnen aannemen.

Kinderen leren van elkaar en ontwikkelen sociale vaardigheden, regels en zelfbeheersing. De invloed van leeftijdsgenoten wordt steeds belangrijker in de late jeugd.