Sociologie: Contingentie en Arbitraire

<p>Het aannemen van een afstandelijk standpunt ten opzichte van het onderzoeksobject. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Het streven naar objectiviteit door middel van wetenschappelijke observatie. (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Wetenschap (A)</p> Signup and view all the answers

<p>het bereiken van consensus door open communicatie en redelijke kennis- en handelingswijzen. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>De samenleving en de geschiedenis zijn totaal beheersbaar en er is geen goede reden voor de vorm die instituties bij ons hebben aangenomen. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Habermas meent dat het arbitraire door open communicatie en redelijke keuzes kan worden opgeheven, terwijl Luhmann dit anders ziet (D)</p> Signup and view all the answers

<p>We moeten streven naar een consensus via open en eerlijke communicatie en redelijke argumenten. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Dat de dingen zo zijn gegroeid, maar dat er wel degelijk redenen voor te vinden zijn en alles niet zomaar willekeurig is. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Habermas ziet conflict als een integraal onderdeel van communicatie, terwijl Luhmann streeft naar een conflictvrije samenleving. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>De complexiteit van de samenleving vereist dat we accepteren dat sommige dingen willekeurig zijn en niet opgelost kunnen worden. (D)</p> Signup and view all the answers

Sociologie moet zich focussen op het vinden van patronen in menselijk gedrag, in plaats van te speculeren over de oorsprong van de mens. Dit betekent concrete waarnemingen gebruiken, geen abstracte filosofie.

De sociologie moet de sociale realiteit objectief benaderen, net zoals natuurwetenschappen dat doen. Dit vereist een zakelijke, wetenschappelijke houding.

Sociologen moeten afstand nemen van hun eigen vooroordelen en belangen om een objectieve kijk op sociale verschijnselen te verkrijgen.

Comte's idee dat de samenleving een natuurlijk proces is, volgend op wetmatigheden. Dit staat in contrast met de idee van een 'goddelijke hand' die de samenleving stuurt.

Comte pleitte voor het gebruik van systematische en logische methoden om de sociale realiteit te onderzoeken. Dit legt de basis voor een wetenschappelijke discipline.

Volgens Comte kan de wetenschap een belangrijke rol spelen in het oplossen van het probleem van de niet-arbitraire contingentie en de orde. Wetenschap kan ons helpen om de wereld te begrijpen en te ordenen, waardoor we een meer stabiele en geordende samenleving kunnen creëren.

Habermas gelooft dat we van arbitraire regels kunnen ontsnappen door kennis en handelingswijzen te ontwikkelen die ons in staat stellen om onze doelen redelijk te kiezen en te beheersen. Door rationele, democratische methoden te gebruiken kunnen we samen beslissingen nemen die gegrond zijn in onze gemeenschappelijke waarden.

De stelling dat alles contingent is, maar daarom nog niet arbitrair betekent dat hoewel de samenleving anders had kunnen zijn, er wel degelijk redenen zijn voor de vorm die ze heeft aangenomen. Er is geen sprake van willekeur; er zijn historisch, sociaal en cultureel bepaalde factoren die onze huidige samenleving hebben gevormd.

De uitspraken 'De samenleving en de geschiedenis zijn totaal beheersbaar' en 'Er is geen goede reden voor de vorm die instituties bij ons hebben aangenomen' zijn in strijd met het principe dat alles contingent, maar niet arbitrair is. De eerste uitspraak suggereert dat we volledig controle hebben over sociale processen, terwijl de tweede uitspraak de mogelijkheid van onderliggende logica en oorzaken voor onze sociale vormen ontkent.

Habermas en Luhmann verschillen van mening over de rol van het arbitraire in de samenleving. Habermas gelooft dat we het arbitraire kunnen overstijgen door middel van redelijke communicatie en kennis. Luhmann daarentegen accepteert het arbitraire en ziet het als een onvermijdelijke eigenschap van complexiteit.

Habermas gelooft dat we door middel van open en redelijke communicatie, en via redelijke kennis- en handelingswijzen, keuzes kunnen maken die het arbitraire opheffen. Open dialoog en redelijkheid kunnen ons helpen om gezamenlijke doelen te definiëren en te bereiken, waardoor het willekeurige karakter van de samenleving wordt verminderd.