Psychopathologie Hoofdstuk 13

Het perspectief dat mentale stoornissen voortkomen uit lichamelijke disfuncties. Voorbeeld: hysterie werd vroeger toegeschreven aan een probleem met de baarmoeder.

Een toename in belangstelling voor biologische oorzaken van mentale stoornissen in de 20e eeuw. Dit kwam door de ontwikkeling van medicijnen en een beter begrip van de hersenen.

Een voorbeeld van de invloed van het biologisch perspectief: epilepsie werd vroeger gezien als een kwade geest, maar wordt nu beschouwd als een stoornis waarbij neuronen ongecontroleerd vuren.

De gedachte dat afwijkend gedrag te verklaren is door mentale processen. Charcot beargumenteerde dat een 'zwak neurologisch systeem' via de geest het lichaam kon beïnvloeden.

Freuds theorie dat alle mentale stoornissen hun oorsprong vinden in psychische conflicten, met name die uit de kindertijd. Deze theorie was lange tijd dominant in de psychiatrie.

Een benadering die mentale stoornissen verklaart vanuit belemmerde ontplooiing. Therapie richt zich op praten in een veilige en ondersteunende omgeving.

Een benadering die mentale stoornissen ziet als gevolg van verkeerde leerprocessen. Therapie richt zich op het aanleren van nieuwe, adaptieve gedragingen.

De ernst van gedrags- en emotionele problemen wordt gecombineerd met de leeftijd van het kind.

Onderzoek van Larsen et al. identificeerde 6 specifieke symptomen die kenmerkend zijn voor autisme.

Het gedrag van jonge kinderen is te variabel om betrouwbare diagnoses te stellen.

Veel kinderen met autisme leren nooit praten, met een percentage van 20%.

Er is een significant percentage intellectuele achterstand bij autisme, maar er is geen direct verband tussen IQ en ASS.

Mensen met autisme kunnen extreme kennis hebben over specifieke onderwerpen.

Het vermogen om informatie te verwerken en beslissingen te nemen onder druk.

De manier waarop de hersenen informatie interpreteren door te voorspellen en te testen.

Mensen met autisme hebben moeite met het omgaan met afwijkingen tussen verwachtingen en ervaringen.

Een aandoening die gekenmerkt wordt door een depressieve stemming gedurende het grootste deel van de dag, vermindering van interesse in activiteiten, gewichtsveranderingen, slaapstoornissen, psychomotorische agitatie of remming, gevoelens van waardeloosheid en terugkerende gedachten over dood of zelfmoord.

Een belangrijke oorzaak van depressie, waarbij genetische factoren een prominente rol spelen. Ééneiige tweelingen hebben een hogere kans om beiden depressief te zijn in vergelijking met broers en zussen.

Een psychodynamische verklaring voor depressie, waarbij Freud stelde dat rouwende individuen terugkeren naar een vroegere ontwikkelingsfase (het orale stadium) en de verloren persoon internaliseren, waardoor ze dezelfde gevoelens ervaren als die ze hadden voor de verloren persoon.

Een groep medicijnen die gebruikt worden bij de behandeling van depressie. Ze werken door de serotonine-activiteit in de hersenen te verhogen, wat leidt tot een verhoogd gevoel van welzijn.

De term die gebruikt wordt voor depressie vanwege de hoge prevalentie. Meer dan 10% van de bevolking ervaart depressieve gevoelens in een periode van 12 maanden.

Een aandoening die ontstaat door blootstelling aan valproïnezuur tijdens de zwangerschap, wat de kans op autismespectrumstoornis verhoogt.

Een stoornis die ontstaat door het gebruik van een psychoactief middel dat problemen veroorzaakt met de gezondheid, het sociale functioneren en het professionele functioneren.

Een stoornis die gekenmerkt wordt door een problematisch patroon van alcoholgebruik dat leidt tot significante functionele beperkingen.

Een korte periode van problematisch gedrag na het consumeren van alcohol.

De frequentie waarmee een stoornis voorkomt in een bepaalde populatie.

Het vermogen van het lichaam om steeds meer van een middel te nodig te hebben om hetzelfde effect te bereiken.

Fysieke en/of psychologische symptomen die optreden wanneer iemand stopt met het gebruik van een middel.

Erfelijkheid speelt een rol in 1/3 van de gevallen van alcoholverslaving.

Een factor die het risico op het ontwikkelen van een alcoholstoornis verhoogt.

Sommige mensen ervaren meer intense reacties op alcohol, wat het risico op het ontwikkelen van een alcoholstoornis verhoogt.

Ernstige verstoringen die leiden tot extreme neerslachtigheid of opgetogenheid, met veranderingen in denken, eet- en slaappatronen en sociale en professionele relaties.

Een opeenvolging van één of meerdere manische en depressieve episodes bij dezelfde persoon. De persoon heeft vaak weinig besef van de ziekte.

Een toestand van intense en onrealistische gevoelens van opwinding en euforie. Kan variëren in ernst, van sterk geluksgevoel tot weinig slaap, opdringend gedrag en verhoogde seksuele drang.

Een systeem dat criteria beschrijft voor het diagnosticeren van psychische stoornissen. Voor een diagnose van majeure depressiestoornis moeten minstens 5 symptomen aanwezig zijn binnen 2 weken, met interferentie in het functioneren. De eerste twee symptomen moeten aanwezig zijn.

De symptomen van een stemmingsstoornis kunnen variëren in duur en ernst.

Sommige stemmingsstoornissen worden gekenmerkt door manische periodes, terwijl andere geen manische episodes hebben.

Een manische episode kan soms een neveneffect zijn van medicatie voor depressie.

Een manische episode kan leiden tot een depressieve episode door het hoge energieverbruik.

Het is belangrijk om te beseffen dat een stemmingsstoornis een ziekte is en niet een teken van zwakte.