Hartphysiologie en Coronaire Flow

De anatomische en functionele doorbloeding van organen.

De verhouding tussen de normale doorbloeding en de maximale doorbloeding van een orgaan.

De regulatie van de doorbloeding door de eigen cellen van het orgaan.

Het verschijnsel dat de doorbloeding van een orgaan tijdelijk verhoogd is na een periode van afsluiting van de bloedstroom.

Het verschijnsel dat de doorbloeding van een orgaan verhoogd is tijdens verhoogde activiteit van het orgaan.

De toevoer van bloed naar de hartspier.

De belangrijkste slagaders die het hart van bloed voorzien.

Pijn op de borst die veroorzaakt wordt door een verminderde bloedtoevoer naar het hart.

Afsterven van hartweefsel door een volledige afsluiting van de bloedtoevoer.

De capaciteit van een orgaan om de doorbloeding aan te passen aan de behoeften.

Het hart heeft een hoge metabole behoefte en is sterk afhankelijk van zuurstof en voedingsstoffen.

Tijdens fysieke training breiden de coronaire vaten zich uit om de toegenomen spiermassa te kunnen voorzien van zuurstof en voedingsstoffen.

De doorbloeding van het hart is 10x hoger dan de rest van het lichaam om de hoge metabole behoeften te voldoen.

Stikstofmonoxide (NO) uit het endotheel speelt een belangrijke rol in het behouden van een hoge doorbloeding van het hart.

Het veneuze bloed dat het rechterhart binnentreedt bevat nog steeds veel zuurstof, ongeveer 25%.

Het bloed dat uit de coronaire sinus komt, heeft een lager zuurstofgehalte, ongeveer 75%, omdat het hart zelf zuurstof gebruikt.

Tijdens inspanning gebruikt het hart nog meer zuurstof, waardoor het zuurstofgehalte in het bloed van de coronaire sinus daalt naar 90%.

Vrije vetzuren zijn de belangrijkste energiebron voor het hart.

De metabole behoefte van het hart reguleert de doorbloeding.

De autoregulatie van de coronaire doorbloeding is de belangrijkste regelaar en overstijgt neurogene en humorale regulatie.

De binnenkant van de hartspier heeft tijdens diastole meer tijd om te worden doorbloed.

Tijdens zware inspanning heeft de hartspier minder tijd om te worden doorbloed tijdens diastole.

Het vermogen van een orgaan om de doorbloeding te verhogen wanneer er meer zuurstof nodig is.

De linker coronaire arterie heeft tijdens de systole bijna geen doorbloeding, maar heeft tijdens de diastole een hogere flow dan de rechter coronaire arterie.

De mate waarin de flow kan toenemen door vaatverwijding.

Een stenose in een coronaire arterie kan doorbloedingsproblemen geven, vooral tijdens inspanning.

Symptomen van hartproblemen zijn duidelijk zichtbaar, zoals pijn op de borst, maar ook subtieler zoals problemen met de hartspiercontractie.

Een inspanningsecho kan met een hoge nauwkeurigheid vaststellen of iemand lijdt aan angina pectoris.

Het capillaire netwerk in spieren is dicht en complex, 3-4 capillairen omringen elke spiervezel en lopen parallel aan de vezel.

In rust zijn slechts ¼ van de capillairen in spieren open, maar tijdens inspanning gaan alle capillairen open. Dit zorgt voor een verkorte diffusie-afstand en bevordert de uitwisseling van stoffen tussen bloed en spiercellen.

De spier zelf reguleert de doorbloeding door het verhogen van de tonus bij uitrekking van de spier.

De huidcirculatie is sterk onder controle van het sympathische zenuwstelsel (OS). De meeste bloed bevindt zich in de veneuze plexus onder de dermis.

De OS zorgt voor vasoconstrictie in de huidvaten via alfa receptoren. Bij warmteafgifte treedt passieve vasodilatatie op omdat er minder vasoconstrictie is. Dit betekent minder OS activiteit.

Lokale temperaturen beïnvloeden de huidcirculatie door middel van axonreflexen (lokaal gevormde reflexen) en het vrijkomen van stikstofmonoxide (NO).