Ερωτήσεις Ψυχολογίας

Οι Κυριότεροι Κλάδοι της Ψυχολογίας

• Η ψυχολογία του ομαλού ψυχικού βίου ονομάζεται φυσιολογική ψυχολογία.

Ψυχολογία του Ατόμου

• Η ψυχολογία του ανθρώπου περιλαμβάνει τη γενική και την ειδική ψυχολογία.
• Η ειδική ψυχολογία εξειδικεύεται στον τομέα του παιδιού (παιδαγωγική, εξελικτική), της εκπαίδευσης, του γέροντα (Τρίτης Ηλικίας), του άντρα και της γυναίκας.
• Η ψυχολογία των ατομικών διαφορών, ή διαφορική ψυχολογία, περιλαμβάνει τη φυσιογνωμονική, τη φρενολογία/κρανιοσκοπία και τη γραφολογία.
• Η κλινική και η πειραματική ψυχολογία είναι επίσης κλάδοι, όπως και η νευροψυχολογία, η ψυχολογία προσωπικότητας και η στατιστική ψυχολογία.
• Η ψυχολογία των ζώων χωρίζεται σε γενική και ειδική.
• Συγκριτική (ηθολογική) ψυχολογία πραγματοποιείται μεταξύ ανθρώπου και ζώου.

Ψυχολογία των Ομάδων

• Η κοινωνική ψυχολογία είναι κλάδος που εστιάζει στις ομάδες.
• Η ψυχολογία των λαών, ή εθνολογική ψυχολογία περιλαμβάνει τη ψυχολογία του πλήθους (Le Bon) και τη γεωψυχολογία.
• Η εφαρμοσμένη/πρακτική ψυχολογία (ψυχοτεχνία) εξετάζει τις κοινωνικές τάξεις, τα επαγγέλματα, την εργασία, την ιστορία, τη θρησκεία και την ποιμαντική ψυχολογία

Ψυχολογία του Ανώμαλου Ψυχικού Βίου

• Η ψυχοπαθολογία ασχολείται με τις ανωμαλίες του ψυχικού βίου.

Οι Κυριότερες Σχολές της Ψυχολογίας

• Υπάρχουν η Φιλοσοφική και η Μεταφυσική ψυχολογία.

Φιλοσοφική Ψυχολογία

• Εξετάζει την ουσία/ενέργεια της αιματώδους (ψυχή) και λογικής ψυχής.
• Εξετάζει την έδρα και την αθανασία της ψυχής.

Μεταφυσική Ψυχολογία

• Περιλαμβάνει τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τους Στωικούς, τους Πατέρες της Εκκλησίας, τον Descartes και τον Leibniz.

Στοιχεία Αρχαιοελληνικής Ψυχολογίας

• Η Ομηρική, Ορφική και Πυθαγόρεια ψυχολογία περιλαμβάνονται

Ομηρική, Ορφική και Πυθαγόρεια Ψυχο-λογία

• Η λέξη "ψυχή" εμφανίζεται στην ελληνική φιλολογία ήδη από τους Ομηρικούς χρόνους (1200-850 π.Χ.).
• Σύμφωνα με την Ομηρική αντίληψη, η ψυχή είναι η ζωή, η δύναμη που εμψυχώνει το σώμα, εκφράζοντας τη συνείδηση.
• Πρόκειται γιά ἓνα ιδιαίτερο ὄν, το οποίο βρίσκεται μέσα στον ἄνθρωπο (φρένες), ὃσο αὐτός ζεῖ, καί φεύγει ἀπό τό στόμα ὡς ἀναπνοή ἢ ἀπό τήν ἀνοιχτή πληγή κάποιου τραύματος, ὃταν αὐτός πεθαίνει.
• Η ψυχή που φεύγει από το σώμα είναι ένα ομοίωμα (είδωλο) που πλανιέται σαν καπνός/σκιά για να καταλήξει στον Άδη.
• Στους Ορφικούς, άνθρωπος είναι διφυής: το Τιτάνιο σώμα διαφέρει από τη Διονυσιακή ψυχή.
• Το πρώτο είναι γήινο και παροδικό, ενώ η δεύτερη είναι ουράνια, θεϊκή και αιώνια, σαν σπίθα του φυλακισμένου Διονύσου μέσα στο κακό σώμα
• Προέρχονται από την Ορφική θρησκεία θέματα όπως ο χωρισμός ψυχής-σώματος, η σύνδεση τους, η προΰπαρξη της ψυχής, η μετεμψύχωση και η αιώνια ψυχή.
• Ο Πυθαγόρας (580-505 π.Χ.) σπούδασε για 30 χρόνια κοντά στους ιερείς της Αιγύπτου, τους Μάγους της Περσίας και τους γυμνοσοφιστές της Ινδίας.
• Ο Πυθαγόρας δεχόταν την προϋπαρξη των ψυχών και τη μετενσάρκωσή τους.
• Οι Ορφικοί, Πυθαγόρειοι και ο Πλάτων έβλεπαν την ψυχή σαν θεϊκή και αθάνατη ουσία.
• Ο Πλατωνικός Σωκράτης δεν αποδεχόταν την Πυθαγόρεια θεωρία περί της αρμονίας των υλικών στοιχείων ως σύσταση ψυχής.
• Η ψυχή με τη γέννησή της κατεβαίνει σε υλικό κόσμο σαν Θεϊος ξένος και φυλακίζεται στο σώμα σαν σε τάφο.
• Επιθυμεί να ελευθερωθεί και να επιστρέψει στην αθάνατη, θεϊκή και αόρατη πατρίδα της, ζώντας μακάρια και ευτυχισμένα.
• Η πατρίδα της βρίσκεται στον ουρανό, ενώ αυτή η ζωή είναι ένα εξαγνιστικό στάδιο για την επιστροφή προς το Θείο.
• Σύμφωνα με τον Διογένη τον Λαέρτιο, ο Πυθαγόρας δίδασκε ότι η ψυχή διηρείτο σε νοῦν καί φρένας καί θυμόν, με τον νοῦν καί θυμόν να είναι και σε άλλα ζώα, ενώ οι φρένας μόνον στον άνθρωπο.
• Μετά τον σωματικό θάνατο, η αθάνατη ψυχή ανεβαίνει στον αιθέρα εάν είναι αγνή, ενώ αν είναι ακάθαρτη, δεσμεύεται σε άλλο σώμα, εξαιτίας μετενσάρκωσης.
• Εάν δεν εξαγνιστεί εντελώς η ψυχή πάει στον Τάρταρο για τιμωρία.

Προσωκρατικοί Φιλόσοφοι

• Οι σχεδόν όλοι Προσωκρατικοί φιλόσοφοι δέχονταν την ύπαρξη ψυχής στον άνθρωπο, αλλά με διαφορετικό, υλικότερο ή πνευματικότερο περιεχόμενο.
• Ο Θαλής (624-545 π.Χ.) φανταζόταν την ψυχή ως πηγή και αιτία της ενέργειας και κίνησης, παρομοιάζοντάς τη με μαγνήτη.
• Ο Θαλής απέφηνατος πρώτος την ψυχή ως φύσιν αυτοκίνητον ή αεικίνητον.
• Ο Αναξιμένης (585/588-524 π.Χ.) θεωρούσε την ψυχή ως αρχή ενότητας, καθοδήγησης και ελέγχου, επειδή συνίσταται από αέρα.
• Οι Ελεάτες (Ξενοφάνης, Παρμενίδης, Ζήνων και Μέλισσος) είδαν την ψυχή ως προϊόν μείξεως φωτεινού και σκοτεινού (υλικού) στοιχείου, πνεῦμα.
• Σύμφωνα με τον Ηράκλειτο (544/535-484/475 π.Χ.), τα όρια της ψυχής είναι αξεπέραστα, γιατί ο λόγος της έχει απεριόριστο βάθος.
• Κατά τον Ηράκλειτο, η λογική ψυχή του ανθρώπου αποτελεί κομμάτι της θεϊκής φωτιάς, ἥν μέν τοῦ κόσμου ψυχήν ἀναθυμίασιν ἐκ τῶν ἐν αὐτῷ ὑγρῶν, τήν δ' ἐν τοῖς ζώοις ἀπό ἐκτός και τής έν αὐτοῖς ἀναθυμιάσεως ὁμογενῆ.
• Η ψυχή είναι τόσο τελειότερη, όσο η φωτιά είναι περισσότερο καθαρή, αΰη ψυχή σοφωτάτη καί ἀρίστη.
• Ο Λεύκιππος (500 π.Χ.) και οι Ατομικοί φιλόσοφοι λέγανε ότι τα πυρώδη άτομα της ψυχής είναι πολυτιμότερα από τα σωματικά, αφού αποτελούν την αιτία της κίνησης και της ζωής.
• Ο Λεύκιππος θεωρούσε ως ψυχή τα σφαιροειδή άτομα που έχουν την ικανότητα να προκαλούν κίνηση

Αναξαγόρας (500-428 π.Χ.)

• Ο Αναξαγόρας λέει ψυχήν εἶναι λέγει τήν κινοῦσαν, λέγοντας αν κάποιος άλλος εἴρηκεν, ὡς τό πᾶν ἐκίνησε νοῦς.
• Ο νοῦς, αν και δεν θεωρείται πνευματικά, περικρατεῖ κάθε τι που σχετίζεται με την ψυχή.
• Ὁ νοῦς εστιν ἄπειρον καί αὐτοκρατὲς καἰ μέμεικται οὐδενί χρήματι, ἀλλά μόνος αὐτός επ' ἑαυτοὺ εστιν; ἔστι γιαρ λεπτότατόν τε πάντων χρημάτων καἰ καθαρώτατον καἰ γνώμην γε περὶ πάντός πᾶσαν ἶσχει καἰ ισχύει μέγιστον καἰ σσα γε ψυχήν εχει καἰ τὰ μείζω καἰ τὰ ἐλάσσω, πάντων νοῦς κρατεῖ.

Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.)

• Το πώς συνδέεται το αθάνατο μέρος της ψυχής, ο νοῦς , με τό θνητό υπόλοιπο είναι τό πιό σκοτεινό σημείο στις διδασκαλίες του Αρισστοτέλη.
• Ο νοῦς δεν ανήκει στην ενότητα του φυσικού σώματος, αλλά αποτελεί ένα ξένο και "θεῖο" στοιχείο, ένα διαφορετικό είδος ψυχής ("ψυχῆς γένος ἕτερον").
• Δεν μπορεί νά χωρισθεῖ ἀπό τό σῶμα, ωστόσο, αυτή διάνοια (ὁ ποιητικός νοῦς) δεν ειναι προσωπικὴ.
• Οι Θεόφραστος (371-287/5 π.Χ.), Εύδημος (370/350-300/290), Αριστόξενος (360-300 π.Χ.), Δικαίαρχος (350-290 π.Χ), Στράτων (335-269 π.Χ.) και Αλέξανδρος Αφροδισιέας (2ος – 3ος ρος αι. μ.Χ.) θεωρούν την ψυχή μιά ἁρμονία.
• Δεν υπάρχεται ούτε ξεχωριστός λόγος, ΟὔΤΕ καμιά άϋλη ψυχή ξεχωριστά απώ τό σώμα, πρόκειται γιά μια σωματική ψυχή

Ορθόδοξη χριστιανική νηπτική ψυχολογία

• Βλέπει την ενέργεια συνδεδεμένη της καρδιάς
• Αναγνωρίζει την νοσούσα κατάσταση έναντι της υγιούς

Άλλες σχολές

• Φαινομενολογική ή κατανοούσα ψυχολογία, υπαρξιακή και ανθρωπιστική ψυχολογία
• Μορφολογική ψυχολογία — Gestalt (εποπτία ξαφνική εκ του όλου)
• Ψυχολογία της δομής ή των ΟΛΟΤΗΤΩΝ, ψυχολογία του πεδίου, νεύροψυχολογία
• Προσωποκρατική Ψυχολογία, Νεοπροσωπισμός, ψυχοκυβερνητική, θετική ψυχολογία

Νευρικό σύστημα

• Περιλαμβένει κεντρικό με εγκέφαλος και τελικός
• Νωταιίος μυελός, νεύρα, γάγγλια

Νευρικό κύτταρο

• πύρήνας, κυτόσωμα, δενδρίτες, νευρίτης (νευράξονας)

Ένδοκρινικό σύστημα

• Υπόφυση
• Θύμος
• Θυροειδής
• Επινεφρίδια
• Πάγκρεας
• Γενικοί αδένες

Άλλοι κλάδοι

• Ψυχολογία Συμπεριφοράς (ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΙΣΜΟΣ, BEHAVIORISMUS )
• γνωσιακή Ψυχολογία (COGNITIVE PSYCHOLOGY)
• Ψυχολογία του Βάθους (ΒΑΘΥΨΥΧΟΛΟΓΙΑ και ψυχοδραμα
• Ιστορία Ψυχανάλυσης

Φάσεις Freud

• Αναλύουν οι γενετήσια ορμή, το τραύμα, η θνησικής ορμή, επιθετικότητα
• Συμπεριλαμβάνουν θεωρία άγχους και Οιδιπόδειο σύμπλεγμα

Φροϋδική

• Χαρακτηρολογική Ψυχανάλυση K., ψυχοπαθολογική ψυχανάλυση S., των παιδιών Μ
• Φροϋδομαρξισμός W., Γονεϊκή ψυχανάλυση και ψυχο-ιστορία Ε., και του αμυντικού Εγώ

Δεύτερη

• Άτομική Ψυχολογία A., το τραύμα, και σύνδρομα
• Νεοφροϋδισμός, αναλυτική και ψυχολογία, και Νεοφροϋδομαρξισμός Ε.

Τριτη

• Λογοθεραπεία V., ανάλυση ύπαρξης, Κοπροψυχολογία W

ΜΕΤΑΦΡΟŸΔΙΚΟΙ

• Ψυχανάλυτες περιλαμβάννουν υπαρξιστικός ολιστικός συναντησιακή Πολιτισμική τριαδική

Σύγχρονες

• τάσεις Εμπάθυνση, εμβάθυνση, εφυμωμένη Ψυχανάλυση, στην Φιλολογία , στην κοινά ανάλυση
• Kλινική Ψυχανάλυση

Εισαγωγὴ στη Ψυχανάλυση

• 1890 δημιούργησε πρώτος, S. Freud (πρβλ. Σπουδές στην υστερία-μεθόδος θεραπευτικής, προσωπικότητας θεωρία
• Ψυχολογικές θεωρίες, και ψυχανάλυση=ψυχολογία

Βασικοί έννοιες

• ασυνείδητο ( id),λιμπιντο-οιδιποδίων σύγκρουση μεταξύ αρχή,,

Ο νους και το «συνειδεναί

• Βαισικη ασθένεια άρρωος φανεται, αλλλοτρία επόχης
• Η γνώση κάτω κοσμου, αυτοκυριακού

Συνείδηση

• Διαφοροποιεί Ζώο, άνθρωπο-σύστημα κλήσει εστιακισμένος μηχανισμός autocheck

Κοινωνική ψυχολογία

• Κοινωνική ομαδα-ολοι συσχετιστηκον