Ψυχολογία Διαταραχών 10ης Τάξης

Μια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από ανεξήγητα σωματικά συμπτώματα που διαρκούν τουλάχιστον 6 μήνες, αλλά δεν είναι αρκετά για να τεθεί η διάγνωση της σωματοποιητικής διαταραχής.

Μια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από τον φόβο ή την εμμονή ότι πάσχει από σοβαρή ασθένεια, παρερμηνεύοντας σωματικά συμπτώματα για τουλάχιστον 6 μήνες.

Μια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από την υπερβολική ανησυχία για φανταστικά ή ελάχιστα σωματικά ελαττώματα, με σημαντικές συνέπειες στην επαγγελματική, κοινωνική και προσωπική ζωή.

Μια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από πόνο σε μία ή περισσότερες ανατομικές θέσεις, διαρκεί τουλάχιστον 6 μήνες.

Μια ψυχοδυναμική άποψη που ερμηνεύει την σωματοποίηση ως τον τρόπο αντιμετώπισης ανυπόφορων ψυχικών συγκρούσεων ή συναισθημάτων, μέσω της έκφρασής τους από το σώμα.

Ένα σύνολο 8 συμπτωμάτων, από τα οποία, 4 πόνου, 2 ΓΕΣ, 1 σεξουαλικού τύπου και 1 ψευδονευρολογικό.

Συσχέτιση που φέρεται να υπάρχει μεταξύ της εμφάνισης της ψυχοσωματικής διαταραχής σε γυναίκες και της ύπαρξης κοινωνικοπαθητικότητας και αλκοολισμού στους άνδρες συγγενείς τους.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για σωματικές παθήσεις, αυξημένη προσοχή σε σωματικές αισθήσεις, άγχος και συντήρηση της διαταραχής.

Συχνή συμπεριφορά των ατόμων με υποχονδρίαση να επισκέπτονται διαρκώς γιατρούς, επαναλαμβάνοντας εξετάσεις και δοκιμασίες.

Η ψυχοδυναμική προσέγγιση της υποχονδρίασης θεωρεί ότι συγκεκριμένες ενορμήσεις μετατρέπονται σε σωματικά ενοχλήματα, τροφοδοτώντας την υποχονδριακή επεξεργασία.

Ένα από τα κριτήρια διάγνωσης της ψυχοσωματικής διαταραχής είναι η έναρξη στους είκοσι και η εγκατάσταση στους τριάντα.

Η ψυχοσωματική διαταραχή έχει χρόνια πορεία με εξάρσεις και υφέσεις, δηλαδή βελτιώσεις και επιδεινώσεις.

Οι SSRIs, η γνωστική συμπεριφορική θεραπεία και τα αντιψυχωτικά δεύτερης γενιάς χρησιμοποιούνται για θεραπεία της σωματικής δυσμορφοφοβικής διαταραχής, ειδικά σε περιπτώσεις που αγγίζουν τα όρια παραληρητικής διαταραχής.

Ο επαναλαμβανόμενος καθησυχασμός δεν βοηθάει στην υποχονδρίαση, ενώ η θεραπεία με SSRIs και η ατομική ψυχοθεραπεία μπορούν να βοηθήσουν στην αλλαγή λανθασμένων απόψεων.

Η νοσοφοβία θεωρείται μια διαταραχή αγχους, ενώ ιμιπραμίνη ένα φάρμακο που μπορεί να βοηθήσει.

Συμπτώματα όπως απώλεια αίσθησης αφής ή πόνου, διπλωπία, τύφλωση, κώφωση, ψευδαισθήσεις, κρίσεις, σπασμοί ή μια συνδυασμός στοιχείων από διαφορετικούς υποτύπους.

Οξεία έναρξη, ψυχοπιεστικό γεγονός, καλή προνοσηρή προσαρμογή και η απουσία συνοσηρότητας.

1. μη βλάπτειν, 2) τακτικές επισκέψεις, 3) προσοχή με ψυχοτρόπα και αναλγητικά, 4) οικοδόμηση σχέσης ασθενούς-ιατρού με ενσυναίσθηση.

Διάσχιση: Εκδηλώνεται ως διαταραχή στην ταυτότητα, μνήμη και συνείδηση, αποσπά μέρος του υποκειμενικού βιώματος, αυτό μπορεί να αφορά σε οποιαδήποτε ψυχική λειτουργία.

Συχνά συνδέεται με τραύμα και πολλά επίπεδα διάσχισης μετά από τραύμα προδιαθέτουν για PTSD.

Απώλεια μνήμης από ψυχολογικά αίτια, αδυναμία ανάκλησης προσωπικών πληροφοριών που σχετίζονται με ένα δυσάρεστο γεγονός, ξαφνική έναρξη.

Αδυναμία ανάκλησης του παρελθόντος, υιοθέτηση νέας ταυτότητας, συμπεριφορά οργανωμένη και μη ελκυστική προσοχής, υποχωρεί με την αλλαγή των ψυχοπιεστικών συνθηκών, άρνηση αναμνήσεων.

Παρουσία δυο ή περισσοτέρων ταυτοτήτων που εναλλάσσονται, διαταραχή μνήμης και αδυναμία ανάκλησης προσωπικών πληροφοριών, καθε ταυτότητα αγνοεί την ύπαρξη της άλλης.

75-90% γυναίκες, έναρξη στην παιδική ηλικία, μικρότερος όγκος ιπποκάμπου και αμυγδαλής (όπως και PTSD), εναισθησία διατηρείται.

Διάσχιση: Κλινική εικόνα των διαταραχών μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την ψυχική λειτουργία που επηρεάζεται.

Μπορεί να εμφανιστεί σε υγιείς ενήλικες σε στιγμές κόπωσης, εξάντλησης ή καταστροφής (παροδικά και σύντομα), κροταφική επιληψία, ημικρανία, ψυχώσεις και δράσεις ψυχοτοξικών ουσιών ή σχιζοειδή ΔΠ.

Μια σπάνια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από την τάση να μιμείται απρόσμενα κινήσεις ή φράσεις.

Ένα πολιτισμικό σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από άγρια ​​και ωμή συμπεριφορά, συχνά προκαλούμενη από συναισθήματα θυμού.

Μια διαταραχή που συναντάται πιο συχνά σε αξιοσημείωτα ψυχρά κλίματα και χαρακτηρίζεται από κούραση, πονοκέφαλο, άγχος και διαταραχές στο ύπνο.

Μια ψυχική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από εσκεμμένη παραγωγή σωματικών ή ψυχολογικών συμπτωμάτων χωρίς προφανές κίνητρο και με επιθυμία να παίξει τον ρόλο του ασθενούς

Εσκεμμένη παραγωγή σωματικών ή ψυχολογικών συμπτωμάτων με συγκεκριμένα κίνητρα.

Μία φάση της ψυχοσυναισθηματικής ανάπτυξης κατά την οποία το παιδί μάθει να ταυτίζεται με τα καλά σύμφωνα με τις εμπειρίες του.

Μία φάση της ψυχοσυναισθηματικής ανάπτυξης που εξοικειώνει το παιδί με την συμβολική σκέψη μέσω της χρήσης του λογικού συστήματος.

Η διαταραχή προσωπικότητας φθίνει με το πέρασμα του χρόνου σε ασθενείς με αντικοινωνική και μεταιχμιακή-οριακή διαταραχή προσωπικότητας.

Η αντικοινωνική ΔΠ είναι πιο συχνή στους άνδρες, ενώ η μεταιχμιακή-οριακή, η αποφευκτική και η εξαρτητική ΔΠ είναι πιο συχνές στις γυναίκες.

Τα άτομα μικρότερης ηλικίας έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να διαγνωστούν με ΔΠ.

Τα χαρακτηριστικά προσωπικότητας των ατόμων με ΔΠ είναι εστιασμένα προς το εγώ.

Τα άτομα με ΔΠ τείνουν να αλλάζουν τον κόσμο γύρω τους αντί να αλλάζουν τον εαυτό τους.

Τα άτομα με ΔΠ έχουν ιδιοσυγκρασιακά πρότυπα άμυνας όπως η φαντασίωση, η μόνωση και η προβολή.

Περίπου 5,7% του πληθυσμού πάσχει από διαταραχή προσωπικότητας του Cluster A: εκκεντρικοί, παράξενοι.

Περίπου 1,5% του πληθυσμού πάσχει από διαταραχή προσωπικότητας του Cluster Β: δραματικότητα, έντονα συναισθήματα, αστάθεια στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Περίπου 6,0% του πληθυσμού πάσχει από διαταραχή προσωπικότητας του Cluster C: αγχωδεις, φοβισμένοι.

Περίπου 9,1% του πληθυσμού πάσχει από κάποια διαταραχή προσωπικότητας.

Ο επιπολασμός διαταραχής προσωπικότητας είναι υψηλότερος στον ψυχιατρικό πληθυσμό, δείχνοντας μια συχνή συνύπαρξη με άλλες ψυχικές διαταραχές.

Η εμφάνιση της ΔΠ συνδέεται με άτομα που δεν προχώρησαν ομαλά στα στάδια της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης.

Γενετικοί παράγοντες θεωρούνται αιτία ΔΠ Cluster Α, ειδικά σε άτομα με βιολογικούς συγγενείς σχιζοφρενών.

Η άσχημη χρήση αλκοόλ συνδέεται με την αντικοινωνική ΔΠ, ενώ η κατάθλιψη στην οικογένεια σχετίζεται με τη μεταιχμιακή-οριακή ΔΠ.

Αυξημένα επίπεδα τεστοστερόνης σχετίζονται με παρορμητικές τάσεις, δείχνοντας πιθανή αιτία ΔΠ.

Η διαπροσωπική διαταραχή χαρακτηρίζεται από έντονη ανάγκη για φροντίδα και υποστήριξη από άλλους, σε σημείο που το άτομο νιώθει ανίκανο να φροντίσει τον εαυτό του χωρίς την βοήθεια άλλων. Συνήθως έχει ρίζες στην παιδική ηλικία, όπου το άτομο δεν απέκτησε τις σωστές δεξιότητες αυτονομίας.

Η ιδεοψυχαναγκαστική - καταναγκαστική διαταραχή характеризуется από έντονη ενασχόληση με την τάξη, την τελειοθηρία και τον ψυχικό και διαπροσωπικό έλεγχο, σε βάρος της ευελιξίας, της ανοιχτοσύνη και της αποδοτικότητας.

Η διαταραχή εμφανίζεται νωρίς στην ενήλικη ζωή και τα άτομα με αυτή την διαταραχή δε μπορούν να πάρουν αποφάσεις χωρίς τη συμβουλή ή διαβεβαίωση άλλων. Επίσης, δυσκολεύονται να εκφράσουν διάφωνες απόψεις, φοβούμενοι την αποδοχή ή την υποστήριξη από τους άλλους.

Η διαταραχή εμφανίζεται νωρίς στην ενήλικη ζωή και η ενασχόληση με την τάξη και την τελειοθηρία είναι τόσο έντονη που μπορεί να παρεμποδίσει κάποιον να ολοκληρώσει κάτι. Άτομα με αυτή την διαταραχή έχε εμμονή με τις λεπτομέρειες, τις λίστες, τους κανόνες, μέχρι το σημείο που χάνεται η ουσία της δραστηριότητας.

Η διαπροσωπική διαταραχή συνδέεται με κάποιες απόψεις για τους γονείς του ατόμου. Υπάρχει η θεωρία ότι οι γονείς του έχει δώσει το μήνυμα ότι η ανεξάρτητη συμπεριφορά είναι κακή, συνηθως μέσω υπερπροστατευτικότητας ή αυταρχικότητας.

Αυτή η διαταραχή συχνά ερχεταιται μαζί ( συννοσηρότητα ) με άλλες διαταραχές ψυχικής υγείας , όπως διαταραχές διάθεσης και άλλες διαπροσωπικές διαταραχές.

Η θεραπεία της διαπροσωπικής διαταραχής περιλαμβάνει ατομική ή ομαδική ψυχοθεραπεία, εκπαίδευση κοινωνικών δεξιοτήτων, και γνωστική ψυχοθεραπεία.

Η ιδεοψυχαναγκαστική - καταναγκαστική διαταραχή συχνά εμφανίζεται μαζί ( συννοσηρότητα ) με άλλες διαταραχές ψυχικής υγείας , όπως διαταραχές διάθεσης και άλλες διαπροσωπικές διαταραχές.

Η θεραπεία της ιδεοψυχαναγκαστικής - καταναγκαστικής διαταραχής περιλαμβάνει ατομική ή ομαδική ψυχοθεραπεία, εκπαίδευση κοινωνικών δεξιοτήτων, και γνωστική ψυχοθεραπεία.

Μια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από εκτεταμένη δυσπιστία και καχυποψία για τους άλλους, που ερμηνεύονται με κακόβουλα κίνητρα. Τα συμπτώματα είναι παρόντα από νωρίς στην ενήλικη ζωή και περιλαμβάνουν υποψίες εκμετάλλευσης, βλάβης και εξαπάτησης, αμφιβολίες για την πίστη των φίλων, δυσκολία στην εμπιστοσύνη προσωπικών θεμάτων, ερμηνεία καλοήθων παρατηρήσεων ως μειωτικές, μη συγχωρητικότητα, άμεσες αντιδράσεις για υποτιμήσεις και επανειλημμένες υποψίες για την πίστη του/της συντρόφου.

Μια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από αποστασιοποίηση από κοινωνικές σχέσεις, περιορισμένη έκφραση συναισθημάτων, δυσκολία στη δημιουργία προσωπικών σχέσεων και ένα "περισφιγμένο συναίσθημα."

Μια ομάδα διαταραχών προσωπικότητας που χαρακτηρίζονται από εκκεντρική συμπεριφορά, διαταραγμένο σκέπτεσθαι, δυσκολία στην επικοινωνία και δυσλειτουργικές σχέσεις.

Μια ομάδα συμπτωμάτων που οδηγούν άτομα στην αναζήτηση βοήθειας, όπως χρόνια κατάθλιψη, χαμηλή επίδοση στην εργασία και οικογενειακά προβλήματα.

Ένα στοιχείο που υποδηλώνει την ύπαρξη διαταραχής προσωπικότητας είναι η στενή σχέση μεταξύ του άμεσου προβλήματος του ασθενούς και του κοινωνικού του ιστορικού.

Η διάγνωση διαταραχής προσωπικότητας μπορεί να χρειαστεί πολλές συνεντεύξεις και πληροφορίες από διάφορες πηγές.

Η κοινωνική απόσυρση, φτωχές σχέσεις, κοινωνικό άγχος, χαμηλή σχολική επίδοση, περίεργες σκέψεις, υπερευαισθησία, ιδιοσυγκρασίες φαντασιώσεις και ιδιορρυθμίες είναι χαρακτηριστικά που μπορεί να εμφανιστούν από την παιδική ηλικία ή την εφηβεία.

Η πορεία της παρανοειδούς διαταραχής προσωπικότητας ποικίλλει, ωστόσο, συχνά οδηγεί σε μόνιμα προβλήματα.

Η υποστήριξη μέσω της ψυχοθεραπείας, της καθαρής επικοινωνίας (όχι υπερβολικά θερμή ατμόσφαιρα), με προσοχή στις ψυχαναλυτικές ερμηνείες βρίσκεται στο επίκεντρο της θεραπείας της Παρανοειδούς Διαταραχής Προσωπικότητας.

Φάρμακα όπως τα αντιαγχώδη και μικρές δόσεις αντιψυχωτικών μπορεί να χρησιμοποιηθούν για τον εκνευρισμό και το άγχος στην Παρανοειδή Διαταραχή Προσωπικότητας.

Ο επιπολασμός της Παρανοειδούς Διαταραχής Προσωπικότητας είναι 2,3-4,4%, με ελαφρά υπεροχή στους άνδρες.

Υπάρχει κοινή γενετική προδιάθεση μεταξύ της Παρανοειδούς Διαταραχής Προσωπικότητας και της Σχιζοφρένειας.

Η συνολική αντιμετώπιση της Παρανοειδούς Διαταραχής Προσωπικότητας επικεντρώνεται στην υποστηρικτική ψυχοθεραπεία, την διατήρηση της καθαρής επικοινωνίας και την αποφυγή υπερβολικής θερμότητας στη σχέση θεραπευτή - ασθενούς.

Η θεραπεία της Σχιζοειδούς Διαταραχής Προσωπικότητας επικεντρώνεται στην αύξηση της κοινωνικής επαφής και της ικανότητας να δημιουργούν σχέσεις .