Emotie & Motivatie Klas 10

Het onvermogen om gezichten te herkennen, ondanks het feit dat er wel een lichamelijke reactie is op vertrouwde gezichten. De persoon ervaart geen bewuste herkenning.

Een neurologische aandoening waarbij een persoon gezichten wel bewust herkent, maar er geen lichamelijke reactie op heeft. De persoon ervaart deze gezichten als 'dubbelgangers'.

Een test die de fysiologische reactie van een persoon meet om te proberen vast te stellen of ze de waarheid vertellen. Meestal wordt de galvanische huidreactie gemeten.

Het deel van het zenuwstelsel dat verantwoordelijk is voor de 'rust-en-digest'-reactie. Het vertraagt de hartslag en verlaagt de bloeddruk.

Het deel van het zenuwstelsel dat verantwoordelijk is voor de 'fight-or-flight'-reactie. Het verhoogt de hartslag en bloeddruk en veroorzaakt symptomen zoals zweten en droge mond.

Een test die fysiologische reacties meet om te proberen te bepalen of iemand kennis heeft van een specifiek feit, zoals een misdaad. De test presenteert verschillende stimuli en meet de reactie op een stimulus die alleen bekend is bij de schuldige.

De nauwkeurigheid van een test om de aanwezigheid van een bepaald kenmerk (zoals een leugen) te identificeren.

Vrouwen zijn geneigd om hun emoties meer te uiten via gezichtsuitdrukkingen, terwijl mannen meer fysiologische reacties vertonen. Vrouwen tonen meer sociale aanvaarding, terwijl mannen negatieve emoties onderdrukken, leidend tot fysieke reacties. Vrouwen uiten meer positieve gevoelens en interne emoties, terwijl mannen meer externe emoties uiten.

De gezichtsfeedback hypothese stelt dat het gezicht spieren van een persoon de emotionele ervaring versterken of verzwakken. Dit betekent dat het maken van een bepaalde gezichtsuitdrukking je humeur kan beïnvloeden.

De Replicatiecrisis verwijst naar het fenomeen dat sommige bevindingen in de psychologie niet altijd repliceerbaar blijken te zijn, wat de betrouwbaarheid van die bevindingen in twijfel trekt. De gezichtsfeedback hypothese is een voorbeeld van een bevinding die niet altijd repliceerbaar is.

De neurale representatie van emoties beschrijft hoe emoties worden gerepresenteerd in de hersenen. Er is geen specifiek hersengebied of netwerk dat verantwoordelijk is voor een specifieke emotie.

Onderzoek heeft aangetoond dat verschillende gebieden in de hersenen actief zijn tijdens het ervaren van alle emoties. Deze gebieden omvatten de amygdala, orbitofrontale cortex, anterieure cingulate cortex (ACC) en insula.

De actieve gebieden in de hersenen tijdens het ervaren van emoties overlappen sterk met gebieden die betrokken zijn bij andere cognitieve processen, zoals aandacht, cognities en sociale interactie.

Emoties worden geconstrueerd op basis van context, via conditionering, taal en geheugen. Een externe stimulus wordt gekoppeld aan de context, waardoor de emotie wordt gevormd.

Emoties zijn geen geïsoleerde fenomenen. Ze worden geconstrueerd in interactie met context, geheugen, conditionering en andere cognitieve processen.

De neiging om meer aandacht te besteden aan informatie die overeenkomt met je huidige emotionele toestand.

Een cyclus waarbij negatieve gevoelens leiden tot het ophalen van negatieve herinneringen, wat de negatieve gevoelens versterkt.

Het vermogen om emoties te regelen en te beïnvloeden, zoals het onderdrukken of herinterpreteren van emoties.

Een vorm van emotieregulatie waarbij je de betekenis van een stimulus probeert te veranderen, om zo de emotionele impact te verminderen.

Een vorm van emotieregulatie waarbij je probeert je emoties te onderdrukken of te vermijden. Dit kan door middel van afleiding, mindfulness of andere strategieën.

De neiging om de intensiteit en duur van toekomstige emoties te overschatten.

Een hypothetisch systeem dat ons helpt om gelukkig te blijven, zelfs na tegenslag.

Het proces van het creëren van geluk door de manier waarop we over een gebeurtenis denken te veranderen.

De amygdala is een hersengebied dat betrokken is bij de verwerking van emoties, vooral angst.

De hippocampus is een hersengebied dat betrokken is bij geheugen en leren.

Een cognitieve representatie van een gewenste of ongewenste eindtoestand die gedrag aanstuurt.

De kracht die iemand drijft om een doel te bereiken. Afhankelijk van de waarde van het doel en de verwachting om het te bereiken.

Voldoening halen uit de activiteit zelf, zonder extern doel.

Motivatie komt voort uit het bereiken van een ander doel, zoals beloning of erkenning.

Motivatie die afhangt van de verwachtingen van anderen.

Motivatie die afhangt van je eigen doelen en waarden.

Doelen met een korte tijdsafstand, zoals een toets volgende week.

Doelen met een lange tijdsafstand, zoals een carrière in de geneeskunde.

Een motivatietheorie die stelt dat de motivatie afhangt van de aantrekkingskracht van een doel.

Een belangrijke factor in de doeltheorie. Mensen zijn gemotiveerder wanneer ze zich verbonden voelen met het doel.

De mate waarin iemand in staat is om impulsen te weerstaan en langetermijndoelen te prioriteren boven kortetermijnbevrediging.

Een aandoening waarbij mensen moeite hebben om taken op tijd af te maken en ze voortdurend uitstellen. Dit kan ernstige gevolgen hebben voor school, werk en sociale relaties..

De biologische signalen die ons lichaam afgeeft om te signaleren wanneer we moeten eten en wanneer we vol zitten. Deze signalen omvatten de hoeveelheid glucose in het bloed, de vulling van onze maag, de smaak van voedsel en het hormoon cholecystokinine.

Het hormoon leptine, dat wordt geproduceerd door vetcellen en regelt de eetlust. Een hoge leptine concentratie in het bloed geeft signalen aan de hersenen dat er voldoende vetreserves zijn, waardoor eetlust verminderd.

Het effect dat het eten van een gevarieerd voedingspatroon heeft op onze eetlust. Een gevarieerd voedingspatroon bevordert een grotere eetlust en kcal-inname, waardoor we meer vitamines en mineralen binnenkrijgen.