Circulatiesystemen bij Eukaryoten

Transport van stoffen in eencelligen en dieren met enkele cellagen gebeurt door diffusie.

Een open circulatiesysteem is een systeem waarbij bloedplasma en lichaamsvloeistof vermengd zijn en het bloed vrij door de weefsels stroomt.

Een gesloten circulatiesysteem is een systeem waarbij bloedplasma en lichaamsvloeistof gescheiden zijn en het bloed door bloedvaten stroomt.

De kleine bloedsomloop is de route die het bloed aflegt van de rechterkamer naar de longen en terug naar de linkerboezem.

De grote bloedsomloop is de route die het bloed aflegt van de linkerkamer naar alle organen en terug naar de rechterboezem.

Het ovale venster is een opening tussen de rechter- en linkerboezem in het foetale hart, waardoor het hart van de foetus zuurstofrijk bloed ontvangt.

De ductus arteriosus is een verbinding tussen de longslagader en de aorta in het foetale hart, waardoor een deel van het bloed van de rechterkamer direct naar de aorta stroomt.

De kransslagaders zijn bloedvaten die zuurstofrijk bloed naar de hartspier vervoeren.

Rode bloedcellen zijn kleine, kernloze cellen die worden gevormd in het rode beenmerg. Ze bevatten hemoglobine, een eiwit dat zuurstof bindt en transporteert.

Bloedplaatjes zijn fragmenten van uiteengevallen cellen die worden gevormd in het rode beenmerg. Ze spelen een belangrijke rol bij de bloedstolling, waardoor weefselschade wordt gerepareerd.

Witte bloedcellen, ook wel leukocyten genoemd, zijn cellen met een kern die in het rode beenmerg worden gevormd. Ze beschermen ons lichaam tegen ziektes door ziekteverwekkers te vernietigen en dode celresten op te ruimen.

Het proces waarbij bloed stolt en een stolsel wordt gevormd om bloedingen te stoppen.

Een aandoening waarbij een bepaald stollingsfactor ontbreekt, waardoor het bloed moeilijk stolt.

Tijdens systole (samentrekking) trekken de spieren in de kamers samen, waarbij de hartkleppen gesloten blijven en de halvemaanvormige kleppen opengaan. Dit zorgt ervoor dat het bloed uit de kamers naar de longslagader en aorta wordt gepompt.

Tijdens diastole (ontspanning) zijn de hartkleppen open en de halvemaanvormige kleppen gesloten. Bloed stroomt dan vanuit de holle aders en longaders naar de boezems.

Slagaders zijn dikke, stevige en elastische bloedvaten die bloed van het hart naar de organen vervoeren. Ze hebben een hoge bloeddruk en zijn meestal diep in het lichaam gelegen.

Haarvaten zijn dunne bloedvaten met een wand van slechts één cellaag. Hierdoor kunnen zuurstof, voedingsstoffen en afvalstoffen gemakkelijk tussen het bloed en het omringende weefsel uitgewisseld worden.

De kleine bloedsomloop transporteert zuurstofarm bloed van het hart naar de longen en zuurstofrijk bloed terug naar het hart. De grote bloedsomloop vervoert zuurstofrijk bloed van het hart naar de rest van het lichaam en zuurtsofarm bloed terug naar het hart.

De bloeddruk is het hoogst in de linkerkamer en aorta tijdens systole. Naarmate het bloed door het lichaam beweegt, daalt de bloeddruk geleidelijk, met de laagste waarde in de aders.

Bloedplasma is de vloeibare component van bloed, bestaande uit water met opgeloste stoffen en plasma-eiwitten. Het transporteert zuurstof, voedingsstoffen, afvalstoffen, signaalstoffen en beschermende stoffen.

Rode bloedcellen, ook wel erytrocyten genoemd, zijn verantwoordelijk voor het transport van zuurstof door het lichaam. Ze zijn klein, rond en hebben geen kern.

Een proces waarbij stoffen door een membraan bewegen van een gebied met hoge concentratie naar een gebied met lage concentratie, zonder energie te verbruiken.

Een transportsysteem waarbij bloedplasma en lichaamsvloeistof vermengd zijn en het bloed vrij door de weefsels stroomt.

Een transportsysteem waarbij bloedplasma en lichaamsvloeistof gescheiden zijn en het bloed door bloedvaten stroomt.

Een gespierde kamer die zuurstofarm bloed naar de longslagaders pompt.

Een gespierde kamer die zuurstofrijk bloed naar de aorta pompt.

De systole is de samentrekking van de hartkamers, waarbij het bloed uit de kamers wordt gepompt. De hartkleppen zijn dicht en de halvemaanvormige kleppen open.

De diastole is de ontspanning van de hartkamers, waarbij het bloed vanuit de boezems in de kamers stroomt. De hartkleppen zijn open en de halvemaanvormige kleppen dicht.

De hartkleppen zorgen ervoor dat het bloed in één richting door het hart stroomt, van de boezems naar de kamers en van de kamers naar de slagaders.

De sinusknoop is een klein groepje cellen in de rechterboezem die de hartslagfrequentie reguleert. Het stuurt elektrische signalen naar de hartwand, waardoor de hartspier samentrekt.

Arteriën zijn bloedvaten die bloed van het hart naar de organen vervoeren. Ze hebben een hoge bloeddruk vanwege de kracht waarmee het bloed wordt gepompt.

Arteriolen zijn kleine vertakkingen van arteriën die de bloedstroom naar de organen regelen via vasoconstrictie (vernauwing) en vasodilatatie (verwijding).

Capillairen zijn zeer kleine bloedvaten met een dunne wand, waardoor uitwisseling van stoffen tussen het bloed en het omringende weefsel mogelijk is.

Venulen zijn kleine aders die ontstaan doordat capillairen samenkomen. Ze verzamelen bloed uit de organen en voeren het naar de aders.

Venen zijn bloedvaten die bloed terugvoeren naar het hart. Ze hebben een dunnere wand dan arteriën en bevatten kleppen om terugstromen van bloed te voorkomen.

De bloeddruk is het hoogst in de linkerkamer en aorta tijdens systole. Deze druk daalt voortdurend naarmate het bloed door het lichaam beweegt.

Rode bloedcellen zijn kleine, kernloze cellen die worden gevormd in het rode beenmerg. Ze bevatten hemoglobine, een eiwit dat zuurstof bindt en transporteert.

Bloedplaatjes zijn fragmenten van uiteengevallen cellen die worden gevormd in het rode beenmerg. Ze spelen een belangrijke rol bij de bloedstolling, waardoor weefselschade wordt gerepareerd.

Witte bloedcellen, ook wel leukocyten genoemd, zijn cellen met een kern die in het rode beenmerg worden gevormd. Ze beschermen ons lichaam tegen ziektes door ziekteverwekkers te vernietigen en dode celresten op te ruimen.

Het proces waarbij bloed stolt en een stolsel wordt gevormd om bloedingen te stoppen.

Een aandoening waarbij een bepaald stollingsfactor ontbreekt, waardoor het bloed moeilijk stolt.

Ongewenste stolling in bloedvaten.

Weefselvloeistof ontstaat door vocht dat aan het begin van haarvaten uittreedt. De colloïd-osmotische druk naar bloedplasma wordt veroorzaakt door grote plasma-eiwitten die haarvaten niet kunnen verlaten. Bloeddruk is hoger aan het begin van haarvaten, waardoor vocht naar weefsels stroomt (filtratie). Weefselvloeistof bevat zuurstof, voedingsstoffen, koolstofdioxide, afvalstoffen en hormonen. Een deel keert terug in het bloed aan het eind van haarvaten, terwijl een ander deel wordt opgenomen in lymfevaten.

Vocht in lymfevaten. Het bevat witte bloedcellen en zuivert lymfe in lymfeknopen. Lymfe wordt teruggebracht naar het bloedvatenstelsel.

De colloïd-osmotische druk is een belangrijke factor bij de vorming van weefselvloeistof. Grote plasma-eiwitten in het bloed trekken water aan, waardoor er een druk ontstaat die vocht terug naar het bloed trekt.

De bloeddruk is de kracht die het bloed uitoefent op de wanden van de bloedvaten. De bloeddruk is het hoogst aan het begin van de bloedsomloop, in de aorta, en daalt naarmate het bloed door het lichaam stroomt.