كار عميق - PDF

‫‪3‬‬ ‫مقدمه‬ ‫در کانتون سنت گالن سوئیس‪ ،‬نزدیک سواحل شمالی دریاچهی زوریخ‪ ،‬روستایی به نام بولینگن‬ ‫وجود دارد‪.‬در سال ‪ ،2211‬کارل یونگ روانپزشک این مکان را برای ساخت خانه انتخاب کرد‪.‬‬ ‫او ابتدا یک خانهی سنگی دوطبقه ساخت که خودش به آن برج میگفت‪.‬در س...

‫‪3‬‬ ‫مقدمه‬ ‫در کانتون سنت گالن سوئیس‪ ،‬نزدیک سواحل شمالی دریاچهی زوریخ‪ ،‬روستایی به نام بولینگن‬ ‫وجود دارد‪.‬در سال ‪ ،2211‬کارل یونگ روانپزشک این مکان را برای ساخت خانه انتخاب کرد‪.‬‬ ‫او ابتدا یک خانهی سنگی دوطبقه ساخت که خودش به آن برج میگفت‪.‬در سفرش به هندوستان‬ ‫متوجه شد که هندیها در خانههایشان اتاقی برای مراقبه دارند‪.‬پس از بازگشت از سفر‪ ،‬تصمیم‬ ‫گرفت خانهاش را بزرگتر کند و یک دفتر خصوصی برای خودش بسازد‪.‬یونگ در مورد این اتاق‬ ‫میگفت‪« :‬در اتاق استراحتم‪ ،‬خودم تنها هستم‪.‬کلیدش را همیشه به همراه دارم؛ کسی حق ندارد‬ ‫بدون اجازهی من به این اتاق وارد شود‪».‬‬ ‫میسون کوری روزنامهنگار در کتاب خود مناسک روزمره تالش کرده است که با استفاده از منابع‬ ‫مختلف‪ ،‬عادتهای کاری یونگ را در برج بازسازی کند‪.‬یونگ ساعت هفت صبح بیدار میشد و‬ ‫پس از خوردن صبحانهی مفصل‪ ،‬دو ساعت را بدون مزاحمت در دفتر خصوصیاش صرف نوشتن‬ ‫میکرد‪.‬او اغلب بعد از ظهرهایش را صرف مراقبه یا قدم زدن در اطراف روستا میکرد‪.‬برج برق‬ ‫نداشت و بنابراین وقتی روز کمکم جایش را به شب میداد‪ ،‬نور چراغهای نفتی و گرمای بخاری‬ ‫جای خورشید را میگرفت‪.‬یونگ ساعت ده شب میخوابید‪.‬او میگفت‪« :‬از ابتدا احساس راحتی‬ ‫و آسایش زیادی در این برج میکردم‪».‬‬ ‫آدم دلش میخواهد بگوید برج بولینگن ویالی تعطیالت یونگ بوده است‪ ،‬اما اگر این برج را در‬ ‫بطن مسیر حرفهای یونگ قرار دهیم‪ ،‬واضح است که این عزلتگاه برای فرار از کار ساخته نشده‬ ‫‪4‬‬ ‫بود‪.‬در سال ‪ ،2211‬وقتی یونگ این ملک را خریداری کرد‪ ،‬دیگر پولی نداشت تا صرف تعطیالت‬ ‫کند‪.‬یک سال بعد‪ ،‬یعنی در سال ‪ ،2212‬او کتاب انواع روانشناختی را منتشر کرد‪ ،‬کتابی مهم که‬ ‫در آن تفاوتهایی که مدتی بود بین یونگ و دوست و استادش فروید ایجاد شده بود‪ ،‬قوام مییافت‪.‬‬ ‫مخالفت با فروید در دهه ‪ 2211‬حرکت شجاعانهای بود‪.‬یونگ برای پشتیبانی از کتابش باید مراقب‬ ‫میبود و رشتهای از مقاالت و کتابهای هوشمندانه را منتشر میکرد تا بتواند روانشناسی تحلیلی‬ ‫(نامی که بعداً بر مکتب فکری جدید خود نهاد) را بیشتر قوام بخشد‪.‬‬ ‫واضح است که سخنرانیها و فعالیت مشاورهای یونگ او را در زوریخ سرگرم نگه میداشت‪.‬اما‬ ‫سرگرم بودن او را راضی نمیکرد‪.‬او میخواست درک ما را از ناخودآگاه تغییر دهد و این هدف‬ ‫نیازمند تعمق و تفکر عمیق و دقیقی بود که او نمیتوانست در زندگی شهری پُرمشغلهی خود به آن‬ ‫دست یابد‪.‬بنابراین تصمیم رفتن او به بولینگن نه برای فرار از زندگی حرفهایش‪ ،‬بلکه برایش‬ ‫پیشبرد آن بود‪.‬‬ ‫کارل یونگ به یکی از تأثیرگذارترین اندیشمندان قرن بیستم تبدیل شد‪.‬موفقیت او دالیل زیادی‬ ‫دارد‪.‬اما در این کتاب آنچه نظر من را به خود جلب کرده است‪ ،‬مهارتی است که نقشی کلیدی‬ ‫در موفقیتهای او ایفا کرده است‪:‬‬ ‫کار عمیق‪ :‬فعالیتهای حرفهای که در حالتی مملو از تمرکز و به دور از مزاحمت انجام شده و‬ ‫تواناییهای ذهنی شما را تا حد نهاییشان درگیر میکند‪.‬این تالشها ارزش جدید میآفرینند‪،‬‬ ‫مهارت شما را بهبود میبخشند و تقلید از آنها بسیار دشوار است‪.‬‬ ‫‪5‬‬ ‫اگر میخواهید تا قطره آخر تواناییهای ذهنی خود را به کار گیرید‪ ،‬به کار عمیق نیاز دارید‪.‬چندین‬ ‫دهه کار تحقیقاتی در روانشناسی و عصبشناسی به ما نشان داده است که فشار ذهنی ناشی از کار‬ ‫عمیق برای بهبود تواناییها ضروری است‪.‬به عبارت دیگر‪ ،‬کار عمیق دقیقاً همان نوع کوششی است‬ ‫که برای برجسته شدن در حوزهی دشواری مانند روانپزشکی آکادمیک در اوائل قرن بیستم مورد‬ ‫نیاز است‪.‬‬ ‫عبارت «کار عمیق» ابداع من است و کارل یونگ به آن اشارهای نکرده است‪ ،‬اما کارهایش در این‬ ‫دوره نشان میدهد که به کنه این مفهوم پی برده بود‪.‬یونگ در جنگل برجی سنگی ساخت تا کار‬ ‫عمیق را در زندگی حرفهایش تقویت کند – ساختن این خانه مستلزم زمان‪ ،‬انرژی و پول بود‪.‬این‬ ‫کار او را از برخی امور فوریتر دور کرد‪.‬همانطور که میسون کوری میگوید‪ ،‬سفرهای منظم یونگ‬ ‫به بولینگن زمان کارهای کلینیکی او را کم میکرد‪.‬او میگوید‪« :‬گرچه یونگ بیمارانی داشت که‬ ‫کامالً به او متکی بودند‪ ،‬اما او اصالً ابایی از تعطیل کردن کارش نداشت‪ ».‬اولویت دادن به کار‬ ‫عمیق‪ ،‬بار سنگینی بر دوش او گذاشته بود‪ ،‬اما برای رسیدن به هدفش‪ ،‬یعنی تغییر جهان‪ ،‬ضروری‬ ‫بود‪.‬‬ ‫اگر زندگی شخصیتهای تأثیرگذار را چه در قدیم و چه در تاریخ معاصر مطالعه کنید‪ ،‬خواهید‬ ‫دید که سرسپردگی به کار عمیق‪ ،‬مضمون مشترک زندگی همهشان است‪.‬برای مثال‪ ،‬نویسنده‬ ‫فرانسوی قرن شانزده‪ ،‬میشل دومونتنی کسی بود که بسیار قبل از یونگ در برج جنوبی مشرف به‬ ‫دیوارهای سنگی کاخ فرانسویاش برای خود دفتر شخصی ساخت‪.‬مارک تواین بخش زیادی از‬ ‫‪6‬‬ ‫کتاب ماجراهای تام سایر را در طول تعطیالت تابستانی در کلبهای در مزرعه کوری در نیویورک‬ ‫نوشت‪.‬اتاق تواین آنقدر از خانهی اصلی دور بود که خانوادهاش برای صرف غذا با شیپور او را‬ ‫صدا میزدند‪.‬‬ ‫جلوتر بیاییم؛ نمایشنامهنویس و کارگردان معروف وودی آلن را در نظر بگیرید‪.‬او در دورهی‬ ‫چهلوچهار سالهی بین سالهای ‪ 2292‬تا ‪ ،1122‬تعداد چهلوچهار فیلم را نوشته و کارگردانی کرد‪،‬‬ ‫که از این میان‪ ،‬بیستوسه فیلم نامزد دریافت جایزهی آکادمی شدند – این نشان میدهد که‬ ‫وودی آلن فوقالعاده پُرکار بوده است‪.‬در تمام این دوره وودی آلن هرگز رایانه نداشت و در عوض‬ ‫نوشتههایش را به دور از مزاحمت ابزارهای الکترونیکی‪ ،‬با یک ماشین تایپ آلمانی اولمپیا ‪SMG‬‬ ‫تایپ میکرد‪.‬پیتر هیگز فیزیکدان نظری نیز مانند وودی آلن رایانه را کنار گذاشته است و کارش‬ ‫را آنچنان در انزوا انجام میدهد که وقتی برنده جایزه نوبل شد‪ ،‬روزنامهنگاران نمیتوانستند‬ ‫پیدایش کنند‪.‬جی کی رولینگ از رایانه استفاده میکند‪ ،‬اما در زمان نگارش رمانهای هری پاتر‬ ‫کامالً از رسانههای اجتماعی غایب بود – هر چند این دوره مصادف با دورهی پیشرفت و محبوبیت‬ ‫فناوری در بین شخصیتهای اجتماعی بود‪.‬کارمندان رولینگ باالخره در پاییز سال ‪ ،1112‬زمانی‬ ‫که او داشت روی خأل موقت کار میکرد‪ ،‬در تویتر حسابی به نام او باز کردند؛ در یک سال و نیم‬ ‫اول بعد از افتتاح حساب تنها یک تویت از او منتشر شد‪« :‬این حساب واقعی من است‪ ،‬اما متأسفانه‬ ‫چیز زیادی از من نخواهید دید‪ ،‬چون قلم و کاغذ فعأل اولویت اول من است‪».‬‬ ‫‪7‬‬ ‫البته کار عمیق به شخصیتهای تاریخی و فناوریهراس محدود نمیشود‪.‬مشهور است که‬ ‫مدیرعامل مایکروسافت‪ ،‬بیل گیتس‪ ،‬سالی دو بار «هفتههای تفکر» را پیاده میکرد؛ او این هفتهها‬ ‫را در تنهایی (اغلب در کلبهی ساحلیاش) صرف مطالعه و اندیشیدن به ایدههای بزرگ میکرد‪.‬‬ ‫در هفتهی تفکر سال ‪ 2221‬بود که بیل گیتس یادداشت خود را تحت عنوان «موج اینترنت» به‬ ‫رشته تحریر درآورد و این یادداشت توجه مایکروسافت را به یک شرکت تازهکار به نام‬ ‫‪ Netscape‬معطوف کرد‪.‬نکتهی خندهدار اینکه نیل استیونسون‪ ،‬شخصی که خورهی کامپیوتر بود‬ ‫و تصور ما از عصر اینترنت تا حد زیادی ساخته و پرداختهی اوست‪ ،‬در اینترنت غیرقابل دسترسی‬ ‫است – در وبسایت او آدرس ایمیل درج نشده است و در یادداشتی توضیح داده است که چرا‬ ‫عمداً از رسانههای اجتماعی استفاده نمیکند‪.‬باری او دلیل این کارش را اینگونه توضیح داد‪« :‬اگر‬ ‫زندگیام را طوری سازماندهی کنم که بازههای زمانی طوالنی‪ ،‬پیاپی و بیوقفه را در اختیار داشته‬ ‫باشم‪ ،‬میتوانم رمان بنویسم‪.‬اگر زیاد در این بازهها وقفه ایجاد شود‪ ،‬چه چیزی جای آن را می‪-‬‬ ‫گیرد؟ به جای رمانی که مدتی طوالنی به یادگار میماند‪....‬یک مشت ایمیل خواهد ماند که به‬ ‫افراد مختلف فرستادهام‪».‬‬ ‫شایع بودن کار عمیق در بین افراد مؤثر مسئله مهمی است‪ ،‬زیرا این مسئله در تقابل مستقیم با‬ ‫رفتار بیشتر دانشورزان‪ 2‬معاصر قرار میگیرد – گروهی که دارد به سرعت ارزش کار عمیق را‬ ‫فراموش میکند‪.‬‬ ‫‪1‬‬ ‫‪Knowledge worker‬‬ ‫‪8‬‬ ‫دلیل اینکه دانشورزان عالقه خود را به کار عمیق از دست میدهند‪ ،‬واضح و مشخص است‪:‬‬ ‫ابزارهای شبکه‪.‬این مقوله شامل خدمات ارتباطی مانند ایمیل و پیامک‪ ،‬شبکههای اجتماعی مانند‬ ‫توئیتر و فیسبوک و نیز سایتهای اطالعاتی‪-‬سرگرمی مانند ‪ BuzzFeed‬و ‪ Reddit‬میشود‪.‬ظهور‬ ‫این ابزارها در کنار دسترسی فراگیری که از طریق تلفنهای هوشمند و رایانههای متصل به شبکه‬ ‫به این ابزارها صورت میگیرد‪ ،‬باعث شده توجه دانشورزان تکهتکه شود‪.‬در سال ‪ 1121‬تحقیق‬ ‫مککینزی نشان داد که یک دانشورز بطور متوسط بیش از ‪ 91‬درصد هفتهی کاریاش را صرف‬ ‫ارتباطات الکترونیکی و جستجوی اینترنت میکند؛ ‪ 21‬درصد از زمان دانشورزان تنها صرف‬ ‫خواندن و پاسخ دادن ایمیلها میشود‪.‬‬ ‫این حالت توجه تکهتکه با کار عمیق سازگار نیست‪.‬کار عمیق مستلزم دورههای طوالنی و بیوقفهی‬ ‫تفکر است‪.‬البته در عین حال‪ ،‬دانشورزان مدرن اصالً بیکار نیستند و حتی میگویند که به اندازه‬ ‫قبل سرشان شلوغ است‪.‬چه چیزی میتواند این تناقض را توضیح دهد؟ یکی از توضیحات خوب‬ ‫برای این موضوع‪ ،‬ایدهی متقابل کار عمیق است‪:‬‬ ‫کار سطحی‪ :‬از نظر ذهنی سبک‪ ،‬کارهای لجستیکی که اغلب در عین حواسپرتی انجام میشوند‪.‬‬ ‫این تالشها معموالً ارز ش جدیدی در دنیا ایجاد نمیکنند و تقلید از آنها آسان است‪.‬‬ ‫در عصر ابزارهای شبکه‪ ،‬دانشورزان بطور فزایندهای جای کار عمیق را به کار سطحی میدهند –‬ ‫دریافت و ارسال مداوم ایمیل مانند روترهای شبکه با وقفههای زیاد‪.‬کارهای بزرگتری که مستلزم‬ ‫‪9‬‬ ‫تفکر عمیق هستند‪ ،‬مانند ایجاد راهبرد کسب و کار یا نوشتن درخواست کمک بالعوض‪ ،‬به تکههای‬ ‫عاری از تمرکز تقسیم میشوند که نتیجهشان فقدان کیفیت است‪.‬آنچه وضعیت کار عمیق را بدتر‬ ‫میکند این است که شواهد نشان میدهد کار سطحی انتخابی نیست که به راحتی بتوان از آن‬ ‫برگشت‪.‬اگر زمان کافی را در حالت سطحی صرف کنید‪ ،‬به صورت پیوسته ظرفیت کار عمیق خود‬ ‫را کاهش خواهید داد‪.‬نیکوالس کار‪ 1‬روزنامهنگار در مقالهای در سال ‪ 1112‬در روزنامه آتالنتیک‬ ‫میگوید‪« :‬کاری که اینترنت با من میکند‪ ،‬این است که توانایی تمرکز و تأمل من را از بین میبرد‬ ‫و من تنها کسی نیستم که این اتفاق برایش میافتد‪ ».‬کار بر اساس همین ایده کتاب سطحیها را‬ ‫نوشت که تا مرحله آخر دریافت جایزه پولیتزر پیش رفت‪.‬نیکوالس برای نگارش کتاب سطحیها‬ ‫مجبور شد خود را در یک کابین حبس کند‪.‬‬ ‫این ایده که ابزارهای شبکه کار ما را از عمیق به سطحی تغییر میدهند‪ ،‬ایدهی جدیدی نیست‪.‬‬ ‫سطحیها اولین کتاب از بین کتابهایی بود که تأثیر اینترنت را بر مغز و عادتهای کاری ما بررسی‬ ‫میکنند‪.‬سایر کتابهای این گروه عبارتاند از بلکبریِ هملت نوشتهی ویلیام پاورز‪ ،‬طغیان ایمیل‬ ‫نوشتهی جان فریمن و اعتیاد حواسپرتی نوشتهی آلکس سوجونگ‪-‬کین – که همگی کم و بیش‬ ‫موافقاند که ابزارهای شبکه ما را از کاری که مستلزم تمرکز بیوقفه است‪ ،‬دور کرده و در عین‬ ‫حال توانایی تمرکز ما را نیز کاهش میدهند‪.‬‬ ‫‪2‬‬ ‫‪Nicholas Carr‬‬ ‫‪10‬‬ ‫نظر به این شواهد‪ ،‬دیگر الزم نمیبینم برای اثبات این مسئله توضیحی بدهم‪.‬به نظرم با قطعیت‬ ‫میتوان گفت ابزارهای شبکه بر کار عمیق تأثیر منفی میگذارند‪.‬از تمام استداللهای بزرگ در‬ ‫رابطه با پیامدهای اجتماعی طوالنیمدت این مسئله نیز میگذریم‪ ،‬چون این استداللها شکافهای‬ ‫گذرناپذیری باز میکنند‪.‬از یک سو بدبینان به فناوری مانند جارون النیر و جان فریمن میگویند‬ ‫بسیاری از این ابزارها‪ ،‬حداقل در شکل فعلی خود‪ ،‬به جامعه آسیب میرسانند؛ از سوی دیگر‬ ‫خوشبینان به فناوری مانند کالیو تامپسون میگویند این ابزارها بیشک جامعه را تغییر میدهند‪،‬‬ ‫اما این تغییر به نفع ماست‪.‬برای مثال‪ ،‬گوگل ممکن است حافظه ما را کم کند‪ ،‬اما ما دیگر نیازی‬ ‫به حافظه خوب نداریم‪ ،‬چون در هر لحظه میتوانیم هر چیزی را در گوگل جستجو کنیم‪.‬‬ ‫در این بحث فلسفی‪ ،‬من موضعی ندارم‪.‬من بیشتر به نظریهای عملگرایانه و فردی عالقه دارم‪:‬‬ ‫حرکت فرهنگ کاری ما به سمت سطحی شدن (چه از نظر فلسفی آن را خوب بدانیم و چه بد)‪،‬‬ ‫فرصت اقتصادی و شخصی عظیمی برای معدود افرادی ایجاد میکند که به پتانسیل مقاومت در‬ ‫برابر این روند و اولویت دادن به کار عمقی پی بردهاند – فرصتی که چند سال قبل مشاور جوانی‬ ‫از ویرجینیا به نام جیسون بن که از این وضع خسته شده بود‪ ،‬از آن استفاده کرد‪.‬‬ ‫راههای بسیاری وجود دارد تا بفهمیم که ما برای اقتصادمان ارزشی نداریم‪.‬جیسون زمانی به این‬ ‫مسئله پی برد که در سمت مشاور مالی مشغول به کار بود؛ او پی برد که اکثر مسئولیتهایش را‬ ‫میتواند با چند خط کد در برنامهی اکسل به صورت خودکار در بیاورد‪.‬‬ ‫‪11‬‬ ‫شرکتی که بن در آن کار میکرد‪ ،‬برای بانکها در معامالت پیچیده گزارش تهیه میکرد‪(.‬بن به‬ ‫شوخی در یکی از مصاحبهها به ما گفت‪« :‬شغل من دقیقاً مانند نامش جالب بود »‪ ).‬فرآیند تهیه‬ ‫گزارش نیازمند چندین ساعت دستکاری دستی دادهها در تعدادی صفحه گستردهی اکسل بود‪.‬‬ ‫اوائل تهیهی هر گزارش برای بن حدود شش ساعت طول میکشید (کهنهکارها این کار را در نیم‬ ‫ساعت انجام میدادند‪ ).‬این مسئله برای بن جالب نبود‪.‬‬ ‫بن میگفت‪« :‬آنطور که به من یاد داده بودند‪ ،‬فرآیند تهیه گزارش خستهکننده و طاقتفرسا بود‪».‬‬ ‫او میدانست که اکسل قابلیتی بنام ماکرو دارد که به کاربر امکان میدهد کارهای روزمره را به‬ ‫صورت خودکار انجام دهد‪.‬بن مقاالتی در این مورد خواند و باالخره صفحهای در اکسل ایجاد کرد‬ ‫که چندین ماکرو در آن کار گذاشته بود؛ به این ترتیب فرآیند شش ساعتهی دستکاری دادهها‬ ‫تنها با یک کلیک انجام میشد‪.‬فرآیند گزارشنویسی که ابتدا یک روز تمام وقت او را میگرفت‪،‬‬ ‫حاال کمتر از یک ساعت زمان الزم داشت‪.‬‬ ‫بن فرد باهوشی است‪.‬او از یک دانشگاه معتبر (دانشگاه ویرجینیا) لیسانس اقتصاد گرفته است و‬ ‫مانند بسیاری از افراد دیگری که موقعیتی مانند او دارند‪ ،‬خواب و خیالهایی برای مسیر شغلیاش‬ ‫در سر داشت‪.‬طولی نکشید که بن متوجه شد تا زمانی که مهارتهای حرفهایش در یک ماکروی‬ ‫اکسل خالصه شود‪ ،‬به آرزوهایش دست نخواهد یافت‪.‬بنابراین تصمیم گرفت که باید ارزش خود‬ ‫را در دنیا افزایش دهد‪.‬پس از مدتی تحقیق‪ ،‬بن به نتیجه رسید‪ :‬به خانوادهاش گفت که میخواهد‬ ‫‪12‬‬ ‫استعفا داده و برنامهنویس کامپیوتر شود‪.‬البته این نقشههای بزرگ معموالً یک ایراد اساسی دار ند‪:‬‬ ‫جیسون بن نمیتوانست حتی یک خط هم کدنویسی کند‪.‬‬ ‫به عنوان متخصص کامپیوتر این نکتهی واضح را تأیید میکنم‪ :‬برنامهنویسی کار سختی است‪.‬‬ ‫بیشتر توسعهدهندگان تازهکار چهار سال را در دانشگاه صرف یادگیری مقدمات کار میکنند –‬ ‫و حتی آن وقت هم رقابت بر سر مشاغل رده باال بسیار شدید است‪.‬جیسون بن آنقدر وقت نداشت‪.‬‬ ‫پس از موفقیت در اکسل‪ ،‬او استعفا داده و برای گام بعدی به خانه بازگشت‪.‬پدر و مادرش خوشحال‬ ‫بودند که پسرشان نقشهای داشت‪ ،‬اما از این ایده خوششان نمیآمد که ممکن است مدت زیادی‬ ‫در خانه بماند‪.‬بن باید یک مهارت سخت را با سرعت هرچه تمامتر یاد میگرفت‪.‬‬ ‫در این مرحله مشکلی برای بن پیش آمد که مانع ورود دانشورزان به مشاغل عالی میشود‪.‬‬ ‫یادگیری مهارت پیچیدهای مانند برنامهنویسی نیازمند تمرکز بیوقفه روی مفاهیم پیچیدهی ذهنی‬ ‫است – مانند همان تمرکزی که باعث شد کارل یونگ به جنگلهای دریاچهی زوریخ پناه ببرد‪.‬به‬ ‫بیان دیگر‪ ،‬این کار نوعی کار عمیق بود‪.‬اما همانطور که گفتم‪ ،‬بیشتر دانشورزان توانایی کار‬ ‫عمیق را از دست دادهاند‪.‬بن هم از این قاعده مستثنی نبود‪.‬‬ ‫بن در توضیح وضعیت خودش قبل از استعفا از شغل مشاور مالی میگوید‪« :‬همیشه ایمیلم را چک‬ ‫میکردم؛ نمیتوانستم جلوی خودم را بگیرم؛ مجبور بودم‪ ».‬بن در کار عمیق مشکل داشت و این‬ ‫مشکل زمانی خود را نشان داد که سرپرست بخش پروژهای به او داد‪.‬از او خواستند که طرحی‬ ‫‪13‬‬ ‫برای کسب و کار بنویسد‪.‬بن این کار را بلد نبود‪ ،‬پس تصمیم گرفت که پنج طرح کسب و کاری‬ ‫مختلف را مطالعه کند و سپس با مقایسه آنها و یافتن تفاوتشان‪ ،‬اطالعات الزم را به دست آورد‪.‬‬ ‫فکر خوبی بود‪ ،‬اما بن یک مشکل داشت‪« :‬نمیتوانستم تمرکز کنم‪ ».‬او میگوید در این دوره بعضی‬ ‫روزها کل وقتش را صرف وبگردی میکرد‪.‬پروژهی طرح کسب و کار – فرصتی که او بتواند در‬ ‫همان ابتدای کار خودی نشان دهد – به حاشیه رانده شد‪.‬‬ ‫وقتی از کارش استعفا داد‪ ،‬خوب میدانست که کار عمیق چقدر سخت است؛ بنابراین وقتی شروع‬ ‫به یادگیری کدنویسی کرد‪ ،‬میدانست که همزمان باید ذهنش را به کار عمیق عادت دهد‪.‬روش‬ ‫او سخت اما مؤثر بود‪«.‬خودم را در اتاقی بدون کامپیوتر حبس کردم‪ :‬فقط کتاب‪ ،‬کاغذ یادداشت‬ ‫و ماژیک هایالیت‪ ».‬او کتابهای برنامهنویسی را هایالیت میکرد‪ ،‬ایدهها را وارد کاغذ یادداشت‬ ‫کرده و سپس آنها را با صدای بلند تمرین میکرد‪.‬این دورهی دوری از ابزارهای الکترونیکی در‬ ‫ابتدا سخت بود‪ ،‬اما بن برای خودش گزینهی دیگری به جا نگذاشته بود‪.‬او باید این مطالب را یاد‬ ‫میگرفت و کاری کرده بود که هیچ چیز در اتاق حواسش را پرت نکند‪.‬به مرور توانایی تمرکزش‬ ‫بهتر شد‪ ،‬تا جایی که روزی پنج ساعت یا بیشتر را بدون وقفه و مزاحمت در همان اتاق صرف‬ ‫یادگیری این مهارت دشوار میکرد‪.‬او میگفت «تا پایان کار‪ ،‬حدود هجده کتاب درباره این‬ ‫موضوع خواندم‪».‬‬ ‫‪14‬‬ ‫بعد از دو ماه مطالعه در انزوا‪ ،‬بن تصمیم گرفت در اردوگاه برنامهنویسی‪ 2‬شرکت کند‪ :‬یک دورهی‬ ‫فوقالعاده دشوار برنامهنویسی تحت وب که در آن صد ساعت در هر هفته آموزش میدادند‪(.‬وقتی‬ ‫بن داشت در مورد این دوره تحقیق میکرد‪ ،‬با یک دانشجوی دکتری از دانشگاه پرینستون آشنا‬ ‫شد که میگفت «این دوره سختترین کاری است که در تمام زندگیام انجام دادهام‪)».‬‬ ‫بن به لطف آمادگی و توانایی جدیدش در زمینه کار عمیق‪ ،‬در این دوره موفقیت الزم را کسب‬ ‫کرد‪.‬او میگوید‪« :‬برخی افراد بدون آمادگی میآیند‪ ،‬نمی توانند تمرکز کنند‪.‬نمیتوانند سریع یاد‬ ‫بگیرند‪ ».‬تنها نصف دانشجویانی که همراه بن ثبتنام کرده بودند‪ ،‬در زمان مقرر دوره را تمام‬ ‫کردند‪.‬بن نه تنها دوره را با موفقیت گذراند‪ ،‬بلکه شاگرد اول هم شد‪.‬‬ ‫کار عمیق نتیجه داد‪.‬بن طی مدت اندکی بهعنوان برنامهنویس در یک شرکت تازهتأسیس ‪11‬‬ ‫میلیون دالری در فرانسیسکو مشغول به کار شد‪.‬بن در شغل قبلیاش که کمتر از نیم سال قبل از‬ ‫آن استعفا داده بود‪ ،‬سالی ‪ 01‬هزار دالر میگرفت‪.‬در شغل جدید سالی ‪ 211‬هزار دالر میگرفت‬ ‫– و این میزان در بازار سیلیکون ولی‪ 0‬میتواند بدون محدودیت افزایش پیدا کند‪.‬‬ ‫وقتی با بن صحبت کردم‪ ،‬داشت در شغل جدید پلههای ترقی را طی میکرد‪.‬او در آپارتمانی‬ ‫روبروی دفتر کارش زندگی میکرد و به همین دلیل میتوانست صبح زود قبل از همه به سر کار‬ ‫بیاید و بدون مزاحمت کار کند‪.‬او میگوید‪« :‬در روزهای خوب میتوانم قبل از اولین جلسه‪ ،‬چهار‬ ‫‪3‬‬ ‫‪Dev Bootcamp‬‬ ‫‪4‬‬ ‫‪Silicon Valley‬‬ ‫‪15‬‬ ‫ساعت بدون مزاحمت کار کنم‪.‬سه تا چهار ساعت هم بعد از ظهر کار میکنم‪.‬تمرکز واقعی‪ :‬نه‬ ‫ایمیل‪ ،‬نه ‪{ Hacker News‬سایتی که طرفداران فناوری به آن عالقه زیادی دارند}‪ ،‬فقط برنامه‪-‬‬ ‫نویسی‪ ».‬تغییر جیسون بن چیزی از معجزه کم ندارد؛ او زمانی ‪ 22‬درصد وقتش را صرف وبگردی‬ ‫میکرد‪.‬‬ ‫داستان جیسون بن یک موضوع اساسی را روشن میکند‪ :‬کار عمیق فقط نوستالژی نویسندگان و‬ ‫فیلسوفان اوائل قرن بیستم نیست‪ ،‬بلکه امروزه نیز ارزش زیادی دارد‪.‬‬ ‫این ارزشمندی دو دلیل دارد‪.‬دلیل اول یادگیری است‪.‬ما نوعی اقتصاد اطالعات داریم که سیستم‪-‬‬ ‫های پیچیدهی آن به سرعت در حال تغییرند‪.‬برای مثال‪ ،‬برخی زبانهای برنامهنویسی که بن یاد‬ ‫گرفت‪ ،‬ده سال قبل وجود نداشتند و شاید ده سال بعد هم وجود نداشته باشند‪.‬به همین منوال‪،‬‬ ‫کسی که در دهه ‪ 2221‬وارد حوزه بازاریابی میشد‪ ،‬تصورش را هم نمیکرد که امروز باید تحلیل‬ ‫دیجیتال یاد بگیرد‪.‬بنابراین برای اینکه ارزش خودمان را برای اقتصاد حفظ کنیم‪ ،‬باید بتوانیم‬ ‫چیزهای پیچیده را به سرعت یاد بگیریم‪.‬این مسئله نیازمند کار عمیق است‪.‬اگر این توانایی را در‬ ‫خود ایجاد نکنید‪ ،‬به احتمال زیاد از پیشرفتهای فناوری عقب خواهید ماند‪.‬‬ ‫دلیل دوم ارزشمندی کار عمیق این است که انقالب شبکههای دیجیتالی مانند چاقوی دولبه است‪.‬‬ ‫اگر بتوانید چیز مفیدی بسازید‪ ،‬مخاطبین قابل دسترسی (مثالً کارمندان یا مشتریان) نامحدود‬ ‫هستند – که این باعث میشود شما پاداش بسیار بزرگتری دریافت کنید‪.‬از سوی دیگر‪ ،‬اگر‬ ‫چیزی معمولی بسازید‪ ،‬دچار دردسر میشوید؛ مخاطبین شما به آسانی میتوانند با جستجو در‬ ‫‪16‬‬ ‫اینترنت‪ ،‬چیز بهتری پیدا کنند‪.‬چه برنامهنویس باشد و چه نویسنده‪ ،‬بازاریاب‪ ،‬مشاور و یا کارآفرین‪،‬‬ ‫موقعیت شما دقیقا شبیه موقعیت کارل یونگ شده است که میخواست از فروید سبقت بگیرد و یا‬ ‫شبیه جیسون بن که میخواست جای خود را در یک شرکت تازه تأسیس درست و حسابی باز کند‪.‬‬ ‫برای موفقیت‪ ،‬باید بهترین چیزی را که میتوانید‪ ،‬ایجاد کنید – این مسئله نیازمند کار عمیق است‪.‬‬ ‫این ضرورت فزایندهی کار عمیق چیز جدیدی است‪.‬در یک اقتصاد صنعتی‪ ،‬کار ماهرانه و طبقهی‬ ‫حرفهای وجود داشت که کار عمیق برایشان ضروری بود‪ ،‬اما برای بیشتر کارگران هرگز الزم‬ ‫نمیشد که بتوانند بدون مزاحمت و حواسپرتی تمرکز کنند‪.‬آنها پول میگرفتند که اهرمی را‬ ‫بچرخانند – و طی چند دههای که این شغل مال آنها بود‪ ،‬تغییر چندانی نمیکرد‪.‬اما با گذار به‬ ‫اقتصاد اطالعاتی‪ ،‬بیشتر جمعیت به دانشورز تبدیل شده است و کار عمیق ارزشی کلیدی پیدا‬ ‫کرده است – گرچه هنوز اکثریت افراد به این واقعیت پی نبردهاند‪.‬‬ ‫به بیان دیگر‪ ،‬کار عمیق نوعی مهارت قدیمی نیست که اهمیتش را از دست داده باشد‪.‬بلکه مهارتی‬ ‫حیاتی است که هر کس بخواهد در این اقتصاد اطالعاتی رقابتی (که در آن هر کس عقب بماند‪،‬‬ ‫نابود میشود) پیشرفت کند‪ ،‬باید آن را کسب کند‪.‬پاداش واقعی به کسی نمیرسد که از فیسبوک‬ ‫استفاده میکند (کاری سطحی که همه میتوانند انجامش دهند)‪ ،‬بلکه به کسی میرسد که سیستم‪-‬‬ ‫های توزیعی نوآورانهای را میسازد که این خدمات با استفاده از آنها ارائه میشود (کاری مشخص ًا‬ ‫عمیق که هرکسی توانایی انجامش را ندارد)‪.‬کار عمیق آنقدر مهم است که به قول اریک بیکر‬ ‫«قدرت ماورایی قرن ‪ »12‬محسوب میشود‪.‬‬ ‫‪17‬‬ ‫تا اینجا با دو اندیشه آشنا شدیم – یکی در مورد نایاب شدن کار عمیق و دیگری در مورد ارزش‬ ‫روزافزون آن – که میتوان آنها را در یک ایده ترکیب کرد؛ ایدهای که اساس تمام مطالبی است‬ ‫که در این کتاب بیان خواهد شد‪:‬‬ ‫فرضیه کار عمیق‪ :‬توانایی انجام کار عمیق در عین اینکه هر روز ارزش بیشتری پیدا میکند‪ ،‬به‬ ‫طور روزافزون نایاب میشود‪.‬در نتیجه عدهی قلیلی که مهارت را دارند و آن را در قلب زندگی‬ ‫کاری خود جای میدهند‪ ،‬پیشرفت خواهند کرد‪.‬‬ ‫این کتاب دو هدف دارد که در دو بخش دنبال میشوند‪.‬هدف اول که در بخش ‪ 2‬مطرح میشود‪،‬‬ ‫این است که شما را متقاعد کنم که فرضیه کار عمیق درست است‪.‬هدف دوم در بخش ‪ 1‬این‬ ‫است که به شما بیاموزم با آموزش مغز خود و با دگرگون کردن عادتهای کاری از این واقعیت‬ ‫استفادهی بهینهای کرده و کار عمیق را در مرکز زندگی حرفهای خود قرار دهید‪.‬اما پیش از اینکه‬ ‫به این اهداف بپردازم‪ ،‬دوست دارم به اختصار برایتان توضیح دهم که چطور تا این حد به کار‬ ‫عمیق عالقه پیدا کردم‪.‬‬ ‫من ده سال گذشتهی عمرم را صرف تقویت توانایی تمرکز بر چیزهای دشوار کردهام‪.‬برای درک‬ ‫منشأ این عالقه‪ ،‬الزم است بدانید که من متخصص نظری علوم کامپیوتر هستم و دورهی دکتری‬ ‫خود را در گروه معروف نظریه رایانش دانشگاه ‪ MIT‬گذراندهام – محیطی حرفهای که در آن‬ ‫تمرکز‪ ،‬یک مهارت شغلی ضروری تلقی میشود‪.‬‬ ‫‪18‬‬ ‫طی این سالها‪ ،‬من در دفتر برندهی «جایزهی نخبگان» بنیاد مکآرتور و زیر نظر وی کار میکردم‬ ‫– استادی که قبل از سن قانونی در دانشگاه ‪ MIT‬استخدام شده بود‪.‬زیاد پیش میآمد که میدیدم‬ ‫این استاد گرانقدر با گروهی از اساتید مهمان که دورش حلقه میزدند‪ ،‬مینشست و به نوشتههای‬ ‫روی وایتبورد خیره میشد‪.‬این حالت چند ساعت ادامه پیدا میکرد‪.‬میرفتم ناهار میخوردم؛‬ ‫برمیگشتم – هنوز به همانجا خیره شده بودند‪.‬دسترسی به این استاد کار سختی است‪.‬او در‬ ‫توئیتر حساب کاربری ندارد و اگر کسی را نشناسد‪ ،‬بعید است به ایمیلش پاسخ دهد‪.‬سال گذشته‬ ‫شانزده مقاله از او منتشر شد‪.‬‬ ‫در دورهی دانشجویی من‪ ،‬این نوع تمرکز شدید فضا را پُر کرده بود‪.‬جای تعجب ندارد که من هم‬ ‫پس از مدتی به این نوع کار عمیق سرسپردگی پیدا کردم‪.‬برخالف میل دوستان و ناشرانی که‬ ‫برای انتشار کتابهایم با آنها کار کردهام‪ ،‬من هرگز در فیسبوک‪ ،‬توئیتر یا هیچ شبکه اجتماعی‬ ‫دیگری‪ ،‬به جز یک وبالگ‪ ،‬حضور نداشتهام‪.‬من وبگردی نمیکنم و بیشتر اخبارم را از روزنامه‪-‬‬ ‫های ‪ Whashington Post‬و ‪ NPR‬به دست میآورم‪.‬دسترسی به من هم معموالً سخت است‪.‬‬ ‫در وبسایت من هم ایمیل شخصی درج نشده است و تا سال ‪ 1121‬تلفن هوشمند نداشتم (در این‬ ‫سال همسر باردارم برایم ضربالعجل تعیین کرد ‪« -‬قبل از تولد پسرمان باید یک گوشی درست‬ ‫و حسابی بخری»)‪.‬‬ ‫از سوی دیگر‪ ،‬تعهد من به کار عمیق‪ ،‬خوب جواب داده است‪.‬طی دورهی دهسالهی بعد از فارغ‪-‬‬ ‫التحصیلی از دانشگاه‪ ،‬چهار کتاب منتشر کردم‪ ،‬مدرک دکتری گرفتم‪ ،‬چندین مقاله دانشگاهی‬ ‫‪19‬‬ ‫نوشتم و در دانشگاه جرجتاون بهعنوان استاد دائمی استخدام شدم‪.‬من تمام این کارها را انجام‬ ‫میدادم و به ندرت پیش میآمد که بعد از ساعت ‪ 1‬یا ‪ 9‬عصر کار کنم‪.‬‬ ‫این برنامهی فشرده به این دلیل ممکن شده است که من تالش قابل توجهی را صرف کاهش امور‬ ‫سطحی زندگی خود کرده و سعی کردهام از زمانی که به این ترتیب به دست میآورم‪ ،‬به نحو‬ ‫احسن استفاده کنم‪.‬من روزهایم را حول هستهی کار عمیق تنظیم کرده و فعالیتهای سطحی را‬ ‫که به هیچ وجه نمیشود از آنها فرار کرد‪ ،‬در حواشی برنامه روزانهام مانند رگبارهای کوچک‬ ‫جای دادهام‪.‬من به این مسئله پی بردهام که تمرکز بیوقفه و دقیق روزانه به مدت سه الی چهار‬ ‫ساعت در پنج روز هفته میتواند خروجی ارزشمندی ایجاد کند‪.‬‬ ‫تعهد من نسبت به کار عمیق در خارج از زندگی شغلی نیز مزایایی برایم داشته است‪.‬بیشتر روزها‪،‬‬ ‫وقتی از سر کار برمیگردم تا زمانی که صبح روز بعد به سر کار میروم‪ ،‬دست به کامپیوتر نمیزنم‬ ‫(البته به استنثای وبالگنویسی که دوست دارم وقتی بچههایم خوابیدند‪ ،‬این کار را انجام دهم)‪.‬‬ ‫این توانایی گسست کامل از دنیای مجازی (در مقابل تسلیم شدن در برابر وسوسهی چک کردن‬ ‫ایمیل و یا سر زدن به شبکههای اجتماعی) به من امکان میدهد که تمام عصر را با همسر و دو‬ ‫پسرم باشم و تعداد قابل توجهی کتاب بخوانم‪.‬کلیتر بگویم‪ ،‬نبود مزاحمت در زندگیام باعث شده‬ ‫این همهمهی انرژی ذهنی که به طور روزافزون در پس زمینهی زندگی مردم رسوخ کرده است‪،‬‬ ‫در زندگی من کمتر شود‪.‬من از کسالت ابایی ندارم و این مهارت فوقالعاده مفیدی است – خصوصاً‬ ‫وقتی در شبهای تابستان در رادیو بازیهای ملی فوتبال را دنبال کنید‪.‬‬ ‫‪20‬‬ ‫این کتاب تالشی است برای رسمیت بخشیدن و توضیح عالقهی من به کار عمیق و نیز توضیح‬ ‫جزئیات راهبردهایی که به من کمک کردهاند این عالقه را دنبال کنم‪.‬من این اندیشهها را به این‬ ‫دلیل به نگارش درآوردهام که به شما کمک کنم زندگی خود را پیرامون کار عمیق بازسازی کنید‬ ‫– اما این تمام ماجرا نیست‪.‬دلیل دیگر من این است که اندیشههایم را برای پیشبرد فعالیت خودم‬ ‫بیشتر توضیح داده و متبلور کنم‪.‬آشنایی من با فرضیه کار عمیق باعث پیشرفتم شده است‪ ،‬اما‬ ‫معتقدم که هنوز تمام توانایی ارزشآفرینی خود را شکوفا نکردهام‪.‬وقتی در فصلهای آتی با ایدهها‬ ‫و قواعد گالویز شده و در نهایت بر آنها غلبه میکنید‪ ،‬مطمئن باشید خودم هم همین مسیر را دنبال‬ ‫میکنم – با بیرحمی امور سطحی را کنار گذاشته و با سختی و مشقت کار عمیق را در خود نهادینه‬ ‫میکنم (در نتیجهگیری کتاب خواهید دید که موفق شدهام یا نه)‪.‬‬ ‫وقتی کار یونگ میخواست انقالبی در زمینه روانپزشکی ایجاد کند‪ ،‬پناهگاهی در جنگل ساخت‪.‬‬ ‫برج بولینگن یونگ جایی شد که او در آن میتوانست توانایی تفکر عمیق خود را حفظ کرده و‬ ‫سپس با این مهارت آثاری چنان بدیع بیافریند که منجر به تغییر دنیا شود‪.‬در صفحات پیش رو‪،‬‬ ‫تالش خواهم کرد شما را متقاعد کنم که به من ملحق شوید و هر یک برای خود برج بولینگنی‬ ‫بسازیم؛ تا این توانایی را در خود ایجاد کنیم که در این دنیای مملو از آشفتگی و حواسپرتی‪ ،‬ارزش‬ ‫واقعی بیافرینیم؛ تا به حقیقتی پی ببریم که مهمترین و پُربارترین شخصیت های نسلهای گذشته به‬ ‫آن پی برده بودند‪ :‬زندگی عمیق زندگی خوب است‪.‬‬ ‫‪21‬‬ ‫فصل یک‬ ‫کار عمیق ارزشمند است‬ ‫با نزدیک شدن به انتخابات ‪ ،1121‬ترافیک وبسایت نیویورک تایمز به شدت افزایش یافته بود‪،‬‬ ‫همانطور که در اغلب زمانهایی که اهمیت ملی دارند‪ ،‬چنین اتفاقی میافتد‪.‬بخش قابل توجهی از‬ ‫این ترافیک – مطابق برخی گزارشها بیش از ‪ 01‬درصد – مربوط به بازدید از یک صفحهی خاص‬ ‫در آن وبسایت عظیم بود‪.‬این صفحه نه جزو اخبار فوری بود و نه جزو تفسیرهای نویسندگان‬ ‫معروف این روزنامه (که جایزه پولیتزر را برده بودند) بود؛ بلکه وبالگ یکی از طرفداران بیسبال‬ ‫به نام نیت سیلور بود که به تازگی به پیشبینی نتایج انتخابات پرداخته بود‪.‬کمتر از یک سال بعد‬ ‫شبکههای ‪ ESPN‬و ‪ ABC News‬سیلور را فریب داده و از تایمز ربودند (تایمز به او قول داده بود‬ ‫که بیش از ده نویسنده در اختیارش بگذارد‪ ،‬تا او را نگه دارد)؛ این دو شبکه به او قول دادند که‬ ‫کار او را در همه حوزهها وارد کنند‪ ،‬از ورزش گرفته تا هواشناسی و اخبار و حتی پوشش خبری‬ ‫مراسم جایزه آکادمی‪.‬گرچه حرف و حدیثهایی در مورد انسجام روششناختی مدلهای دست‪-‬‬ ‫ساز سیلور وجود دارد‪ ،‬اما کمتر کسی انکار میکند که این پدیدهی سی‪-‬و‪-‬پنج‪-‬ساله در سال‬ ‫‪ 1121‬برندهی اصلی اقتصاد ما بود‪.‬‬ ‫‪22‬‬ ‫یکی دیگر از برندگان دیوید هاینهمایر هانسون‪ ،‬برنامهنویس کامپیوتر بود که چارچوب توسعهی‬ ‫وبسایت ‪ Ruby on Rails‬را ایجاد کرد؛ این چارچوب در حال حاضر پایهی بسیاری از وبسایت‪-‬‬ ‫های معروف دنیاست‪ ،‬منجمله تویتر و هولو‪.‬هانسون شریک شرکت تأثیرگذار بیسکمپ است‬ ‫(که تا سال ‪ 1120‬با نام ‪ 37Signals‬شناخته میشد)‪.‬هانسون هرگز در انظار عموم اعالم نکرده‬ ‫است که از بیسکمپ یا سایر منابع مالیاش چقدر درآمد دارد‪ ،‬اما از آنجا که او بیشتر وقتش‬ ‫را در شیکاگو‪ ،‬مالیبو و ماربالی اسپانیا صرف رانندگی با ماشینهای مسابقهای گرانقیمت میکند‪،‬‬ ‫میتوان فهمید درآمد هنگفتی دارد‪.‬‬ ‫برندهی سوم ما جان دوئر است‪ ،‬یکی از شرکای شرکت سرمایهگذاری ‪Kleiner Perkins‬‬ ‫‪ Caufield & Byers‬در سلیکون ولی‪.‬دوئر به تأمین مالی بسیاری از شرکتها کمک کرده و‬ ‫بنابراین به انقالب فناوری کمک زیادی کرده است‪.‬از جمله این شرکتها میتوان به تویتر‪ ،‬گوگل‪،‬‬ ‫آمازون‪ ،‬نتاسکیپ و شرکت میکروسیستمهای سان‪ 1‬اشاره کرد‪.‬سود این سرمایهگذاریها رقمی‬ ‫نجومی است‪ :‬ثروت دوئر در زمان نگارش این کتاب چیزی بالغ بر ‪ 2‬میلیارد دالر است‪.‬‬ ‫چرا سیلور‪ ،‬هانسون و دوئر تا این حد خوب عمل کردهاند؟ دو نوع جواب برای این سؤال وجود‬ ‫دارد‪.‬نوع اول گسترهی خردی دارند و بر ویژگیهای شخصیتی و تاکتیکهایی تمرکز میکند که‬ ‫به موفقیت این سه نفر کمک کردهاند‪.‬نوع دوم کالنتر بوده و کمتر بر اشخاص و بیشتر بر نوع‬ ‫‪5‬‬ ‫‪Sun Microsysyems‬‬ ‫‪23‬‬ ‫کارشان تمرکز میکند‪.‬هر دو پاسخ اهمیت باالیی دارند‪ ،‬اما پاسخهای کالن ارتباط بیشتری با‬ ‫بحث ما دارند‪ ،‬چون بهتر نشان میدهند که اقتصاد ما در حال حاضر به چه چیزی بها میدهد‪.‬‬ ‫برای بررسی این دیدگاه کالن به سراغ دو نفر از اقتصاددانان دانشگاه ‪ MIT‬میرویم‪ ،‬اریک براین‪-‬‬ ‫‪9‬‬ ‫یولفسون و اندرو مکآفی که در کتاب تأثیرگذارشان در سال ‪ 1122‬تحت عنوان مسابقه با ماشین‬ ‫میگویند از بین تمام نیروهای موجود‪ ،‬ظهور فناوری دیجیتال بطور خاص بازار کار را به شیوههای‬ ‫غیرمنتظرهای دگرگون ساخته است‪.‬براینیولفسون و مکآفی در این کتاب میگویند‪« :‬ما در ابتدای‬ ‫یک تغییر ساختار عظیم ایستادهایم‪.‬فناوریهای ما به سرعت در حال پیشروی هستند‪ ،‬اما مهارتها‬ ‫و سازمانهای ما از مسابقه عقب ماندهاند‪ ».‬این عقب ماندن برای بسیاری از کارگران خبر بدی‬ ‫است‪.‬با بهبود ماشینهای هوشمند‪ ،‬شکاف بین ماشین و تواناییهای انسانی کوچکتر شده و‬ ‫کارفرمایان بیشتر تمایل پیدا میکنند به جای «افراد جدید»‪« ،‬ماشینهای جدید» را استخدام‬ ‫کنند‪.‬و حتی اگر کاری فقط توسط انسان قابل انجام باشد‪ ،‬باز هم بهبود فناوریهای ارتباطی باعث‬ ‫شده است که کار از راه دور بیش از پیش آسان شود و شرکتها ترجیح میدهند نقشهای کلیدی‬ ‫را به افراد مستعد در بیرون شرکت بسپارند – و در نتیجه فرصت استخدام استعدادهای محلی از‬ ‫بین میرود‪.‬‬ ‫البته واقعیت برای همه تا این حد تاریک نیست‪.‬همانطور که براینیولفسون و مکآفی تأکید‬ ‫میکنند‪ ،‬این تغییر ساختار عظیم تمام شغلها را از بین نمیبرد‪ ،‬بلکه آنها را تقسیم میکند‪.‬گرچه‬ ‫‪6‬‬ ‫‪Race against the Machine‬‬ ‫‪24‬‬ ‫افراد زیادی در این اقتصاد جدید شغلهای خود را از دست داده و مهارتشان به سادگی به صورت‬ ‫ماشینی یا برونسپاری برای شرکت قابل دستیابی خواهد بود‪ ،‬اما دیگرانی هستند که نه تنها در این‬ ‫موقعیت دوام خواهند آورد‪ ،‬بلکه خواهند درخشید – و ارزش (و لذا پاداش) بیشتری نسبت به قبل‬ ‫دریافت خواهند کرد‪.‬براینیولفسون و مکآفی تنها کسانی نیستند که این مسیر دونمایی را برای‬ ‫اقتصاد پیشبینی میکنند‪.‬برای مثال‪ ،‬در سال ‪ 1122‬اقتصاددان دانشگاه جورج میسون آقای تایلر‬ ‫کاون کتابی تحت عنوان متوسط تمام شد‪ 0‬منتشر کرد که در آن نیز این شکاف دیجیتالی به چشم‬ ‫میخورد‪.‬اما آنچه باعث میشود تحلیل براینیولفسون و مکآفی مفیدتر از بقیه باشد‪ ،‬این است‬ ‫که آنها در ادامه سه دسته خاص را معرفی میکنند که در سمت پررونق این شکاف قرار گرفته‬ ‫و حجم سرسامآوری از مزایای عصر ماشینهای هوشمند را به جیب خواهند زد‪.‬جای تعجب ندارد‬ ‫که سیلور‪ ،‬هانسون و دوئر در همین سمت قرار دارند‪.‬در ادامه هر یک از این سه گروه را بررسی‬ ‫خواهیم کرد تا دریابیم که چرا به ناگاه اینگونه اهمیت پیدا کردهاند‪.‬‬ ‫کارگران ماهر‬ ‫براینیولفسون و مکآفی گروه نیت سیلور را کارگران «ماهر» خطاب میکنند‪.‬پیشرفتهایی مانند‬ ‫علم رباتیک و فناوری تشخیص صدا باعث شده بسیاری از مشاغل نیازمند مهارت پایین‪ ،‬به صورت‬ ‫ماشینی قابل انجام باشند‪ ،‬اما همانطور که این اقتصاددانان تأکید میکنند‪« :‬فناوریهای دیگری‬ ‫مانند مصورسازی داده‪ ،‬تحلیل‪ ،‬ارتباطات پُرسرعت و نمونه سازی سریع باعث شده نیاز بیشتری به‬ ‫‪7‬‬ ‫‪Average is over‬‬ ‫‪25‬‬ ‫تفکر انتزاعی و دادهمحور ایجاد شود و ارزش این مشاغل باالتر برود‪.‬به بیان دیگر‪ ،‬کسانی موفق‬ ‫خواهند بود که بتوانند مانند کاهنان با این ماشینهای پیچیده کار کرده و خروجیهای ارزشمندی‬ ‫از آنها به دست آورند‪.‬تایلر کاون این واقعیت را به اختصار اینگونه بیان میکند‪« :‬پرسش اصلی‬ ‫این خواهد بود‪ :‬آیا توانایی استفاده از ماشینهای هوشمند را دارید یا نه؟»‬ ‫البته نیت سیلور با استعدادی که در تولید دیتابیسهای عظیم و سپس به کارگیری آنها در شبیه‪-‬‬ ‫سازیهای عجیب و غریب مونت کارلو‪ ،‬نمونه بارز یک کارگر ماهر است‪.‬ماشینهای هوشمند مانعی‬ ‫بر سر راه موفقیت سیلور نیستند‪ ،‬بلکه مقدمات موفقیت وی را فراهم میکنند‪.‬‬ ‫سوپراستارها و متخصص ها‬ ‫برنامهنویس برجسته دیوید هاینهمایر هانسون نمونهای از گروه دومی است که به نظر براینیولفسون‬ ‫و مکآفی در اقتصاد جدید موفق خواهند بود‪« :‬سوپراستارها و متخصص ها‪ ».‬شبکههای پُرسرع ت‬ ‫داده و ابزارهای همکاری مانند ایمیل و نرمافزارهای مالقات مجازی مسئلهی منطقهگرایی را در‬ ‫بسیاری از بخشهای دانشورزی از بین برده است‪.‬برای مثال‪ ،‬دیگر استخدام تمام وقت برنامه‪-‬‬ ‫نویس‪ ،‬تخصیص فضای اداری و پرداخت مزایا معنایی ندارد‪ ،‬وقتی شما میتواند یکی از بهترین‬ ‫برنامهنویسان جهان (مانند هانسون) را برای پروژهی خود اجاره کنید‪.‬در این حالت به احتمال زیاد‬ ‫نتیجه بهتر در ازای پول کمتر حاصل میشود و هانسون نیز میتواند ساالنه به مشتریان بیشتری‬ ‫خدمات ارائه داده و درآمد بیشتری داشته باشد‪.‬‬ ‫‪26‬‬ ‫این واقعیت که هانسون ممکن است از راه دور و از مکانی مانند ماربال در اسپانیا برای شما کار‬ ‫کند‪ ،‬حال آنکه دفتر شما در شهری در آمریکا قرار دارد‪ ،‬برای شرکت شما هیچ اهمیتی ندارد‪،‬‬ ‫زیرا پیشرفت فناوریهای ارتباط و همکاری باعث شده است این فرآیند کامالً یکپارچه باشد ‪(.‬البته‬ ‫این واقعیت برای برنامهنویسی با مهارت کمتر که در شهر شما زندگی میکند و به یک درآمد‬ ‫ثابت نیاز دارد‪ ،‬اهمیت زیادی دارد‪ ).‬همین مسئله برای حوزههای زیاد دیگری نیز صدق میکند که‬ ‫فناوری در آنها امکان کار کردن از راه دور را فراهم کرده است – مشاوره‪ ،‬بازاریابی‪ ،‬نویسندگی‪،‬‬ ‫طراحی و غیره‪.‬‬ ‫وقتی بازار استعدادها به صورت جهانی قابل دسترسی باشد‪،‬‬ ‫آنان که در قلهی بازار هستند پیشرفت میکنند‪ ،‬حال آنکه بقیه رنج میبرند‪.‬‬ ‫شروین روزِن اقتصاددان در مقاله ای مهم در سال ‪ 2222‬مفاهیم ریاضیاتی بازاری را توضیح داد‬ ‫که در آن «برنده همه چیز را میبرد‪ ».‬یکی از بینشهای کلیدی او این بود که استعداد را صریحاً‬ ‫عاملی در نظر گرفت که «جایگزین کامل» ندارد – او این عامل را در فرمولهای خود با نماد ‪q‬‬ ‫نشان میداد‪.‬روزن در توضیح این قضیه میگوید‪« :‬گوش دادن به چند خوانندهی متوسط در مجموع‬ ‫منجر به ایجاد یک اجرای شاهکار نخواهد شد‪ ».‬به عبارت دیگر‪ ،‬استعداد کاالیی نیست که بتوانید‬ ‫به صورت فلهای آن را خریداری کرده و ترکیب کنید تا به سطح مورد نیازتان برسید‪ :‬بهترین بودن‬ ‫پاداش خود را دارد‪.‬‬ ‫‪27‬‬ ‫لذا اگر شما در بازاری باشید که در آن مصرف کننده به تمام هنرمندان‬ ‫دسترسی دارد و مقدار ‪ q‬همه مشخص است‪ ،‬آنگاه مصرف کننده بهترین را‬ ‫انتخاب خواهد کرد‪.‬حتی اگر فاصله بهترین با نفرات بعدی از نظر استعداد‬ ‫چندان هم زیاد نباشد‪ ،‬باز هم سوپراستارها اکثریت بازار را در چنگ خود خواهند‬ ‫داشت‪.‬‬ ‫در دهه ‪ 2221‬زمانی که روزن این پدیده را بررسی میکرد‪ ،‬روی نمونههایی مانند ستارگان سینما‬ ‫و موسیقیدانان تمرکز کرده بود‪ ،‬زیرا در این دو حوزه بازار مشخصی وجود دارد‪ ،‬مثالً فروشگاه های‬ ‫موسیقی و سینماهایی که در آن مخاطب به هنرمندان مختلف دسترسی دارد و میتواند پیش از‬ ‫تصمیمگیری در مورد خرید‪ ،‬استعداد آنان را تخمین بزند‪.‬پیشرفت سریع فناوریهای ارتباط و‬ ‫همکاری بسیاری از بازارهای سابقاً محلی را نیز به طرز مشابهی جهانی کرده است‪.‬شرکت کوچکی‬ ‫که به دنبال یک برنامهنویس کامپیوتر و یا مشاور روابط عمومی میگردد‪ ،‬اکنون به بازار بینالمللی‬ ‫استعدادها دسترسی دارد‪ ،‬درست همانطور که در گذشته ظهور فروشگاههای آثار هنری به مردم‬ ‫امکان داد از موسیقیدانان محلی فراتر رفته و آلبومهای بهترین باندهای موسیقی دنیا را خریداری‬ ‫کنند‪.‬به بیان دیگر‪ ،‬اثر سوپراستار امروزه کاربرد گستردهتری نسبت به پیشبینیهای روزن پیدا‬ ‫کرده است‪.‬تعداد روزافزونی از افراد در اقتصاد ما هماکنون با ستارههای بخش خود در حال رقابت‬ ‫هستند‪.‬‬ ‫‪28‬‬ ‫مالکان‬ ‫گروه آخری که در اقتصاد جدید پیشرفت خواهد کرد – گروهی که جان دوئر نماد آن است – از‬ ‫افرادی تشکیل شده است که سرمایهای دارند و میتوانند در فناوریهای جدیدی که تغییر ساختار‬ ‫عظیم را به پیش میبرند‪ ،‬سرمایهگذاری کنند‪.‬مارکس به ما آموخت که دسترسی به سرمایه مزایای‬ ‫عظیمی دارد‪.‬اما باید توجه کرد که در برخی دورهها این مزیت بیشتر از سایر دورههاست‪.‬‬ ‫یک سرمایهگذار اهل ریسک در اقتصاد امروز میتواند تنها با استخدام و به کارگیری سیزده نفر‪،‬‬ ‫تأمین مالی شرکتی مانند اینستاگرام (که به قیمت یک میلیارد دالر به فروش رسید) را بر عهده‬ ‫بگیرد‪.‬در چه مقطعی از تاریخ این حجم اندک از کار توانسته است این ارزش هنگفت را تولید‬ ‫کند؟ با این حجم اندک از کار ورودی‪ ،‬نسبت ثروتی که به مالکان ماشینهای هوشمند – در این‬ ‫مورد‪ ،‬سرمایهگذار اهل ریسک ‪ -‬باز میگردد‪ ،‬واقعاً بی سابقه است‪.‬جای تعجب نیست که سرمایه‪-‬‬ ‫گذاری که برای کتاب قبلیام با او مصاحبه کردم‪ ،‬به من گفت‪« :‬همه شغل من را میخواهند‪».‬‬ ‫خب تا اینجا مطالب گفتهشده را با هم جمعبندی کنیم‪ :‬اندیشه اقتصادی کنونی‪ ،‬همانطور که‬ ‫بررسی کردیم‪ ،‬میگوید رشد و تأثیر بیسابقهی فناوری سبب ایجاد تغییر ساختاری عظیم در اقتصاد‬ ‫ما شده است‪.‬‬ ‫‪29‬‬ ‫در این اقتصاد جدید سه گروه از مزیت باالیی برخوردار هستند‪:‬‬ ‫‪.2‬آنان که میتوانند خوب و خالقانه با ماشینهای هوشمند کار کنند‬ ‫‪.1‬آنان که در کار خود بهترین هستند‬ ‫‪.2‬آنان که به سرمایه دسترسی دارند‪.‬‬ ‫واضح است که این تغییر ساختار عظیم که اقتصاددانانی مانند براینیولفسون و مکآفی و کاون از‬ ‫آن سخن میگویند‪ ،‬تنها روند اقتصادی مهم در حال حاضر نیست و سه گروه مذکور تنها گروههایی‬ ‫نیستند که موفق خواهند شد؛ آنچه برای استدالل مطرحشده در این کتاب مهم است‪ ،‬این است‬ ‫که این روندها‪ ،‬هرچند تنها روندهای موجود نیستند‪ ،‬اما روندهای مهمی هستند و این گروهها‪ ،‬هرچند‬ ‫تنها گروههای موفق نیستند‪ ،‬اما پیشرفت خواهند کرد‪.‬لذا اگر بتوانید به هر یک از این گروهها‬ ‫بپیوندید‪ ،‬موفق خواهید شد‪.‬اگر نتوانید هم شاید موفق شوید‪ ،‬اما موقعیت آسیبپذیرتری خواهید‬ ‫داشت‪.‬‬ ‫پرسشی که اکنون پیش روی ماست‪ ،‬پرسش واضحی است‪ :‬چطور به جمع این برندگان ملحق‬ ‫شویم؟ شاید حالتان گرفته شود‪ ،‬اما اول باید اعتراف کنم که هیچ راز و رمزی برای جمع کردن‬ ‫سریع سرمایه و تبدیل شدن به جان دوئر ندارم‪(.‬اگر هم چنین اسراری داشتم‪ ،‬آنها را در کتاب‬ ‫افشا نمیکردم‪ ).‬اما دو گروه برندهی دیگر‪ ،‬قابل دسترسی هستند‪.‬در ادامه میخواهیم ببینیم که‬ ‫چطور میتوان به این دو گروه پیوست‪.‬‬ ‫‪30‬‬ ‫چطور در اقتصاد جدید برنده شویم‬ ‫من دو گروه موفق را شناسایی کرده و ادعا میکنم که دسترسی به آنها ممکن است‪:‬‬ ‫‪.2‬آنان که میتوانند خوب و خالقانه با ماشینهای هوشمند کار کنند‬ ‫‪.1‬آنان که ستارهها و متخصصان حوزهی خودشان هستند‪.‬‬ ‫دو توانایی محوری برای موفقیت در اقتصاد جدید‬ ‫‪.2‬توانایی یادگیری کارهای سخت در زمان کوتاه‬ ‫‪.1‬توانایی تولید در سطح عالی‪ ،‬از نظر کیفیت و سرعت‪.‬‬ ‫خب از توانایی اول شروع میکنیم‪.‬برای شروع‪ ،‬باید به یاد بیاوریم که تجربه کاربری فوق سادهی‬ ‫بسیاری از فناوریهای مصرفکننده مانند تویتر و آیفون‪ ،‬ما را لوس کرده است‪.‬اما این مثالها جزو‬ ‫ابزارهای جدی نیستند‪ :‬بیشتر ماشینهای هوشمندی که تغییر ساختار عظیم را به پیش میبرند‪،‬‬ ‫بسیار پیچیدهتر از این هستند‪.‬‬ ‫مثالً نیت سیلور را در نظر بگیرید‪ ،‬همان شخصی که نمونه ی موفقیت در کار کردن با فناوریهای‬ ‫پیچیده بود‪.‬اگر روش او را عمیقتر بررسی کنیم‪ ،‬پی خواهیم برد که انجام پیشبینی های دادهمحور‬ ‫برای انتخابات مانند این نیست که در کادر جستجو بنویسیم‪« :‬چه کسی رأی بیشتری خواهد‬ ‫آورد؟» او دیتابیس عظیمی از نتایج نظرسنجیهای مختلف (هزاران نظرسنجی از بیش از ‪ 111‬مرکز‬ ‫‪31‬‬ ‫نظرسنجی) دارد که آنها را وارد برنامهی ‪ Stata‬می کند‪ ،‬برنامه محبوب تحلیل آماری سیستمی‬ ‫که توسط شرکت ‪ StataCorp‬ساخته شده است‪.‬یادگیری کار با این ابزارها آسان نیست‪.‬مث ً‬ ‫ال‬ ‫یکی از دستوراتی که برای کار با دیتابیسهای مدرن مانند دیتابیسهای سیلور بلد باشید‪ ،‬این‬ ‫است‪:‬‬ ‫‪Create View cities AS SELECT name, population, attitude FROM capitals‬‬ ‫;‪UNION SELECT name, population, attitude FROM non_capitals‬‬ ‫دیتابیسهایی مانند این به زبان ‪ SQL‬طراحی شدهاند‪.‬شما باید برای تعامل با اطالعات ذخیرهشده‪،‬‬ ‫دستوراتی مانند دستور باال را بنویسید‪.‬فراگیری روش کار با این دیتابیسها بسیار حساس و ظریف‬ ‫است‪.‬برای مثال‪ ،‬دستور باال یک «نما» ایجاد میکند‪ :‬یک جدول مجازی که دادهها را از چندین‬ ‫جدول موجود میگیرد و سپس مانند یک جدول استاندارد میتوان دستورات ‪ SQL‬را روی آن پیاده‬ ‫کرد‪.‬اینکه چه زمانی و چگونه نماها را ایجاد کنیم‪ ،‬سؤال سختی است و شما باید برای دستیابی‬ ‫به نتایج منطقی از دیتابیسهای دنیای واقعی به چندین سؤال از این دست پاسخ دهید‪.‬‬ ‫هدف از ارائه این جزئیات این بود که نشان دهیم ماشینهای هوشمند پیچیده‬ ‫هستند و کار با آنها دشوار است‪.‬بنابراین اگر میخواهید به گروه افرادی بپیوندید‬ ‫که به خوبی با این ماشینها کار میکنند‪ ،‬ابتدا الزم است روی توانایی یادگیری‬ ‫امور دشوار کار کنید و از آنجا که این فناوریها به سرعت تغییر میکنند‪ ،‬این‬ ‫‪32‬‬ ‫فرآیند یادگیری کارهای سخت هرگز تمام نمیشود‪ :‬شما باید بتوانید این کار را‬ ‫به سرعت انجام دهید‪ ،‬بارها و بارها‪.‬‬ ‫البته توانایی یادگیری سریع چیزهای دشوار فقط به درد کار کردن با ماشینهای هوشمند نمیخورد‪:‬‬ ‫در هر زمینهای که بخواهید تبدیل به سوپراستار و متخصص شوید‪ ،‬به کمکتان میآید – حتی در‬ ‫حوزههایی که ارتباط چندانی با فناوری ندارند‪.‬برای مثال‪ ،‬اگر بخواهید مربی درجه یک یوگا باشید‪،‬‬ ‫باید بر مجموعهی پیچیدهای از مهارتهای فیزیکی تسلط پیدا کنید‪.‬برای موفق شدن در حوزهی‬ ‫خاصی از پزشکی‪ ،‬باید به سرعت بر آخرین تحقیقات مربوطه مسلط شوید‪.‬خالصه اینکه‪:‬‬ ‫اگر نتوانید یاد بگیرید‪ ،‬موفق نخواهید شد‪.‬‬ ‫حال به توانایی دوم فهرست چند صفحه قبل میپردازیم‪ :‬تولید در سطح عالی‪.‬اگر میخواهید ستاره‬ ‫و متخصص شوید‪ ،‬یادگیری مهارتهای مربوطه ضروری است‪ ،‬اما کافی نیست‪.‬شما باید بتوانید این‬ ‫پتانسیلهای نهفته را به نتایج ملموسی تبدیل کنید که مردم به آنها بها میدهند‪.‬برای مثال‪ ،‬بسیاری‬ ‫از توسعهدهندگان برنامهنویسی را خوب بلدند‪ ،‬اما دیوید هانسون از این توانایی برای تولید ‪Ruby‬‬ ‫‪ on Rails‬استفاده کرد و این پروژه برای او شهرت عظیمی آفرید‪ Ruby on Rails.‬باعث شد‬ ‫هانسون مهارتهای فعلیاش را تا حد انتها مورد استفاده قرار داده و نتایجی تولید کند که بدون‬ ‫شک ارزشمند و استوار بودند‪.‬‬ ‫‪33‬‬ ‫توانایی تولید برای افرادی که میخواهند کار با ماشینهای هوشمند را یاد بگیرند نیز اهمیت زیادی‬ ‫دارد‪.‬برای نیت سیلور کافی نبود که یاد بگیرد چطور دادههای عظیم را دستکاری کرده و رویشان‬ ‫تحلیل آماری انجام دهد؛ او باید نشان میداد که میتواند از این مهارت برای تولید اطالعاتی استفاده‬ ‫کند که مخاطبین زیادی به آن اهمیت میدهند‪.‬سیلور در دوران کار روی وبسایت ‪Baseball‬‬ ‫‪ Prospectus‬با متخصصین زیادی در حوزه آمار کار کرد‪ ،‬اما تنها سیلور بود که تالش کرد این‬ ‫مهارتها را در حوزهی جذاب و پُرزرق و برق پیشبینی انتخابات بکار گیرد‪.‬این مسئله ما را به‬ ‫نتیجهگیری دیگری در رابطه با ملحق شدن به برندگان اقتصاد جدید میرساند‪:‬‬ ‫اگر تولید نکنید‪ ،‬موفق نخواهید شد‪،‬‬ ‫هر قدر هم که استعداد و مهارت داشته باشید‪.‬‬ ‫حال که دو مهارت بنیادی پیشرفت در دنیای فناوری‪-‬محور امروز را بررسی کردیم‪ ،‬میتوانیم‬ ‫پرسش واضح بعدی را مطرح کنیم‪ :‬چطور این تواناییهای محوری را در خود پرورش دهیم؟ در‬ ‫همینجا به فرضیه اصلی کتاب میرسیم‪:‬‬ ‫بستگی دارد‪.‬اگر به این‬ ‫این دو توانایی محوری به توانایی شما در انجام کار عمیق‬ ‫مهارت اساسی تسلط نداشته باشید‪ ،‬در یادگیری چیزهای سخت و تولید در سطح عالی‪ ،‬دچار‬ ‫مشکل خواهید شد‪.‬‬ ‫‪34‬‬ ‫عمیق امر واضح و سادهای نیست؛ برای پی بردن به این مسئله‬ ‫وابستگی این تواناییها به کار‬ ‫باید نگاه دقیقتری به علم یادگیری‪ ،‬تمرکز و بهرهوری بیندازیم‪.‬در بخشهای آتی به این نگاه‬ ‫دقیقتر پرداخته و با این کار پیوند بین کار عمیق و موفقیت اقتصادی را از امری غیرمنتظره به امری‬ ‫قطعی و تردیدناپذیر تبدیل میکنیم‪.‬‬ ‫کار عمیق به شما کمک میکند به سرعت چیزهای سخت را یاد بگیرید‬ ‫«بگذارید به لطف پرتوهای همگرای توجه‪ ،‬ذهنتان مانند یک عدسی شود؛ بگذارید روحتان تماماً‬ ‫به آن چیزی معطوف شود که در ذهنتان به عنوان ایدهای نهفته و گیرا منعقد شده است‪».‬‬ ‫این جمالت توصیههای آنتونین دالماس سرتیالنژ بود‪ ،‬کشیش دومینیکی و استاد فلسفه اخالق که‬ ‫در نیمهی اول قرن بیستم کتاب کوچک اما تأثیرگذاری به نام زندگی ذهنی را به رشته تحریر‬ ‫درآورد‪.‬سرتیالنژ این کتاب را به عنوان راهنمایی برای «توسعه و تعمیق ذهن» برای کسانی نوشته‬ ‫است که قصد امرار معاش را در دنیای ایدهها دارند‪.‬در تمام طول کتاب زندگی ذهنی‪ ،‬سرتیالنژ‬ ‫ضرورت تسلط بر مطالب پیچیده را طرح کرده خواننده را برای این چالش مهیا میسازد‪.‬به همین‬ ‫دلیل است که کتاب او مفید است و به ما کمک میکند یاد بگیریم که چطور به سرعت بر مهارت‪-‬‬ ‫های دشوار (ذهنی) تسلط پیدا کنیم‪.‬‬ ‫‪35‬‬ ‫برای درک توصیهی سرتیالنژ‪ ،‬به نقل قول ابتدای این بخش باز میگردیم‪.‬در این جمالت که به‬ ‫شیوههای مختلف در زندگی ذهنی تکرار میشوند‪ ،‬سرتیالنژ میگوید برای پیشرفت درکتان از‬ ‫حوزهتان باید با موضوعات مرتبط به صورت نظاممند برخورد کرده و به «پرتوهای همگرای توجه»‬ ‫امکان دهید که حقیقت نهفته در هر موضوع را کشف کند‪.‬به بیان دیگر‪ ،‬او به ما میآموزد که‪:‬‬ ‫یادگیری نیازمند تمرکز فوقالعاده است‪.‬‬ ‫این ایده فراتر از زمان خود است‪.‬سرتیالنژ در بررسی زندگی ذهن در دهه ‪ ،2211‬به واقعیتی در‬ ‫مورد تسلط بر کارهای دشوار ذهنی پی برده بود که دانشگاه برای بیان رسمی آن به هفت دهه‬ ‫زمان نیاز داشت‪.‬‬ ‫کار رسمیسازی این مسئله به صورت جدی در دهه ‪ 2201‬شروع شد‪ ،‬یعنی زمانی که شاخهای از‬ ‫روانشناسی که گاهی روانشناسی اجرا نیز خوانده میشود‪ ،‬به صورت نظاممند به کاوش پیرامون این‬ ‫مسئله پرداخت که چه چیزی در حوزههای مختلف فرد مختصص را از سایرین جدا میکند‪.‬در‬ ‫اوائل دهه ‪ ،2221‬ک‪.‬اندرز اریکسون‪ 2‬استاد دانشگاه دولتی فلوریدا این رشتههای پراکنده را در‬ ‫یک پاسخ منسجم گردآوری کرد که با ادبیات پژوهشی در حال رشد سازگار بود‪.‬او نام جالبی به‬ ‫آن داد‪ :‬کار حسابشده‪.‬‬ ‫‪8‬‬ ‫‪K. Anders Ericsson‬‬ ‫‪36‬‬ ‫فرهنگ آمریکایی عاشق داستان زندگی نخبگان است (مت دیمون‪ 2‬بازیگر فیلم ویل هانتینگ نابغه‬ ‫وقتی به آسانی مسائلی را حل میکند که بهترین ریاضیدانان دنیا از حل آنها عاجزند‪ ،‬میگوید‪:‬‬ ‫«میدانی چقدر برایم آسان است؟!»)‪.‬سیر پژوهشهایی که اریکسون آغازگر آنها بود و امروزه‬ ‫بسیار مقبول هستند‪ ،‬این افسانهها را بیاساس میکند‪.‬تسلط یافتن بر یک کار ذهنی دشوار مستلزم‬ ‫چنین تالشی است – البته استثنائات اندکی وجود دارد که استعداد ذاتی دارند‪(.‬در این مورد نیز‬ ‫سرتیالنژ از زمان خود جلوتر بوده و در کتاب زندگی ذهنی میگوید «نخبگان تنها به این دلیل به‬ ‫عظمت دست یازیدهاند که تمام قدرت خود را روی نکتهای صرف کردهاند که تصمیم به کنکاش‬ ‫و تعمق کامل پیرامون آن گرفتهاند‪ ».‬اریکسون نمیتوانست بهتر از سرتیالنژ این را بگوید‪).‬‬ ‫این مسئله این پرسش را پیش میکشد که کار حسابشده در عمل نیازمند چیست‪.‬مؤلفههای‬ ‫محوری این نوع کار معموالً این گونه بیان میشوند‪:‬‬ ‫(‪ )2‬توجه شما به شدت روی مهارت خاصی که قصد بهبودش را دارید و یا روی ایدهای که قصد‬ ‫تسلط بر آن را دارید‪ ،‬متمرکز میشود؛‬ ‫(‪ )1‬شما بازخورد میگیرید تا بتوانید رویکردتان را اصالح کنید تا توجهتان دقیقاً به جای ی معطوف‬ ‫باشد که بیشترین بهرهوری را دارد‪.‬‬ ‫‪9‬‬ ‫‪Matt Damon‬‬ ‫‪37‬‬ ‫مؤلفه اول اهمیت خاصی در بحث ما دارد‪ ،‬چون تأکید میکند که کار حسابشده نمیتواند در کنار‬ ‫آشفتگی وجود داشته باشد‪ ،‬بلکه نیازمند تمرکز بیوقفه است‪.‬همانطور که اریکسون تأکید میکند‪:‬‬ ‫«توجه پراکنده تقریباً نقطه مقابل توجه متمرکزی است‬ ‫که کار حسابشده نیازمند آن است‪».‬‬ ‫اریکسون و سایر محققین این حوزه به عنوان روانشناس عالقهای به این مسئله ندارند که چرا کار‬ ‫حسابشده جواب میدهد؛ بلکه فقط آن را به عنوان یک رفتار مؤثر معرفی میکنند‪.‬البته طی چند‬ ‫دههای که از انتشار اولین مقاالت مهم اریکسون پیرامون این موضوع میگذرد‪ ،‬عصبشناسان به‬ ‫کاوش ساز و کارهای فیزیکی پرداختهاند که سبب بهبود توانایی افراد در کارهای دشوار میشود‪.‬‬ ‫همانطور که دنیل کویل روزنامهنگار در کتاب خود اصول استعداد در سال ‪ 1112‬میگوید‪ ،‬این‬ ‫دانشمندان به صورت روزافزون به این باور میرسند که پاسخ این پرسش در میلین نهفته است –‬ ‫الیهای از بافت چربی که دور سلولهای عصبی رشد میکند و مانند عایق باعث میشود سلولها‬ ‫سریعتر و مرتبتر پیام عصبی را هدایت کنند‪.‬برای درک نقش میلین در بهبود این توانایی‪ ،‬به یاد‬ ‫داشته باشید که مهارتها خواه ذهنی باشند و خواه جسمی‪ ،‬در نهایت به مدارهای مغزی منتهی‬ ‫میشوند‪.‬این علم جدید به ما میگوید که هر چه یک توانایی بیشتر تقویت شود‪ ،‬میلین بیشتری‬ ‫‪38‬‬ ‫پیرامون نورونهای مربوطه تشکیل میشود و به مدار مغزی موردنظر امکان میدهد که آسانتر و‬ ‫بهینهتر هدایت پیام را انجام دهند‪.‬پس نتیجه می گیریم‪:‬‬ ‫خوب بودن در یک زمینه یعنی داشتن میلین بیشتر در آن قسمت از مغز‪.‬‬ ‫وقتی شما تمرکز زیادی روی یک مهارت خاص میکنید‪ ،‬مدار مربوطه را مجبور میکنید به تنها‬ ‫بارها و بارها پیام عصبی تولید کند‪.‬این استفاده مکرر از یک مدار خاص باعث میشود سلولهای‬ ‫پشتیبان الیههایی از میلین را حول نورونهای آن مدار تشکیل دهند – و مهارت مربوطه را تقویت‬ ‫کنند‪.‬لذا دلیل اهمیت تمرکز شدید روی کار در حال انجام و پرهیز از آشفتگی به این مسئله‬ ‫برمیگردد که این تنها راهی است که میتوان از مدار عصبی مورد نظر تا حدی به تنهایی کار‬ ‫کشید که تشکیل میلین صورت پذیرد‪.‬اگر بخواهید مهارت پیچیدهی تازهای (مثالً مدیریت‬ ‫دیتابیس ‪ )SQL‬را در حالت تمرکز پایین (مثالً در حین چک کردن مرتب صفحهی فیسبوک) یاد‬ ‫بگیرید‪ ،‬مدارهای زیادی را همزمان و به صورت تصادفی به کار میگیرید و لذا تقویت نورونهای‬ ‫مربوط به آن مهارت پیچیده به خوبی انجام نمیشود‪.‬‬ ‫اکنون یک قرن از آن زمانی میگذرد که آنتونین دالماس سرتیالنژ برای بار اول در مورد استفاده‬ ‫از ذهن مانند یک عدسی برای تمرکز حواس‪ ،‬کتاب نوشت و طی این قرن ما از یک استعارهی زیبا‬ ‫‪39‬‬ ‫به توضیحی علمی و غیرشاعرانه رسیدهایم که مسئله را با توسل به فعالیت سلولهای پشتیبان توضیح‬ ‫میدهد‪.‬در نهایت این نتیجه را می توان گرفت‪:‬‬ ‫اگر میخواهید چیزهای سخت را به سرعت یاد بگیرید‬ ‫باید بدون حواسپرتی عمیقاً تمرکز کنید‪.‬به بیان دیگر یادگیری نوعی کار عمیق است‪.‬‬ ‫اگر به کار عمیق عادت داشته باشید‪ ،‬یادگیری سیستمها و مهارتهای پیچیدهای که برای موفقیت‬ ‫در اقتصاد ما مورد نیاز است‪ ،‬برایتان آسان خواهد بود‪.‬اما اگر توانایی کار عمیق نداشته باشید و‬ ‫آشفتگی سراسر زندگیتان را فرا گرفته باشد‪ ،‬آنگاه نباید انتظار داشته باشید که یادگیری این‬ ‫مهارتها و سیستمها برایتان آسان باشد‪.‬‬ ‫کار عمیق به شما کمک میکند در سطح عالی تولید کنید‬ ‫آدام گرنت در سطح عالی تولید میکند‪.‬وقتی در سال ‪ 1122‬او را دیدم‪ ،‬جوانترین استادی بود‬ ‫که در دانشکده بازرگانی وارتون در دانشگاه پنسیلوانیا کرسی گرفته بود‪.‬یک سال بعد وقتی‬ ‫نگارش این فصل را شروع کردم (و تازه داشتم به کرسی استادی خودم فکر میکردم)‪ ،‬این ادعا‬ ‫تغییر کرد‪ :‬او اکنون جوانترین استاد تمام وارتون است‪.‬‬ ‫دلیل اینکه گرنت تا این حد سریع پیشرفت کرد‪ ،‬بسیار ساده بود‪ :‬او تولید میکرد‪.‬در سال ‪1121‬‬ ‫هفت مقاله منتشر کرد – تمام این مقاالت در ژورنالهای مهم چاپ شد‪.‬این سرعت برای حوزهی‬ ‫‪40‬‬ ‫او دیوانهکننده است (حوزهای که اساتید در آن به تنهایی یا در گروههای حرفهای کوچک کار‬ ‫میکنند و تیمهای بزرگ دانشجویان فوق دکتراها را برای کار تحقیقاتی در اختیار ندارند)‪.‬در سال‬ ‫‪ 1122‬این عدد به پنج تنزّل پیدا کرد‪.‬این عدد نیز هم چنان فوقالعاده است‪ ،‬اما از معیارهای اخیر‬ ‫او پایینتر است‪.‬البته این کاهش مقاالت عذر موجهی داشت‪ ،‬زیرا او طی همین سال کتابی به نام‬ ‫بده بستان‪ 21‬را منتشر کرد که در آن برخی از تحقیقات او در مورد روابط در کسب و کار توضیح‬ ‫داده شده است‪.‬اگر بگوییم این کتاب موفق بوده است‪ ،‬واقعاً آن را دستکم گرفتهایم‪.‬این کتاب‬ ‫راه خود را به جلد مجله نیویورک تایمز باز کرد و به یکی از پُرفروشترین کتابها تبدیل شد‪.‬‬ ‫وقتی گرنت در سال ‪ 1120‬استادتمام شد‪ ،‬عالوه بر این کتاب پُرفروش‪ ،‬بیش از شصت مقاله را با‬ ‫داوری همتا‪ 22‬در نشریات مختلف چاپ کرده بود‪.‬‬ ‫مدتی پس از دیدن گرنت‪ ،‬با در نظر داشتن مسیر دانشگاهی خودم‪ ،‬نتوانستم جلوی خود را بگیرم‬ ‫و در مورد تولیدکنندگی از او سؤال نکنم‪.‬خوشبختانه او دوست داشت ایدههایش را در این رابطه‬ ‫به اشتراک بگذارد‪.‬معلوم شد گرنت زیاد به روش تولید در سطح عالی فکر میکند‪.‬‬ ‫هر چند تولیدکنندگی گرنت به عوامل زیادی بستگی دارد‪ ،‬اما یک ایده وجود دارد که به نظر‬ ‫میرسد در روش او محوریت خاصی داشته باشد‪ :‬جمع کردن کارهای ذهنی مهم اما دشوار به‬ ‫صورت بازههای طوالنی و بیوقفه‪.‬گرنت این فرآیند را در سطوح مختلفی انجام میدهد‪.‬او طی‬ ‫‪10‬‬ ‫‪Give and Take‬‬ ‫‪11‬‬ ‫‪Peer review‬‬ ‫‪41‬‬ ‫سال‪ ،‬تدریس خود را در ترم پاییز انجام میدهد و در این دوره تمام تمرکزش روی تدریس خوب‬ ‫و در دسترس بودن برای دانشجویان است‪(.‬این روش جواب میدهد‪ ،‬چون گرنت در حال حاضر‬ ‫باالترین رده را در میان اساتید وارتون دارد و چندین جایزه مختلف در زمینه تدریس برده است‪).‬‬ ‫او با جمع کردن تدریس خود در فصل پاییز‪ ،‬میتواند در فصل بهار و تابستان تمرکزش را روی کار‬ ‫تحقیقاتی معطوف کند و این کار را با مزاحمت کمتری پیگیری کند‪.‬‬ ‫گرنت همچنین توجه خود را بر اساس در مقیاس کوچکتر نیز تقسیم میکند‪.‬او طی ترمی که به‬ ‫کار تحقیقاتی اختصاص داده است‪ ،‬دورههایی دارد که درب اتاقش به روی دانشجویان و همکاران‬ ‫باز است و دورههایی نیز دارد که در آن تمام تمرکزش بدون مزاحمت روی یک کار تحقیقاتی‬ ‫است‪(.‬او معموالً نگارش مقاله علمی را به سه قسمت جداگانه تقسیم می کند‪ :‬تحلیل داده‪ ،‬نگارش‬ ‫پیشنویس کامل و ویرایش پیشنویس به متن قابل انتشار‪ ).‬در این دورهها که ممکن است سه تا‬ ‫چهار روز طول بکشند‪ ،‬او اغلب منشی خودکار ایمیل خود را روشن میکند تا اگر کسی ایمیلی‬ ‫فرستاد انتظار پاسخ نداشته باشد‪.‬او میگفت‪« :‬گاهی برخی همکارانم سردرگم میشوند‪.‬میگویند‬ ‫تو همین االن داخل دفترت هستی!» اما برای گرنت ایجاد انزوای کامل در راستای تکمیل کاری‬ ‫که در دست دارد‪ ،‬امری ضروری است‪.‬‬ ‫حدس میزنم که آدام گرنت تعداد ساعات بیشتری را نسبت به یک استاد متوسط در مؤسسه‬ ‫تحقیقاتی برجسته (که معموالً اعضایش دچار اعتیاد کاری می شوند) سپری نمیکند‪ ،‬اما با این وجود‬ ‫همچنان میتواند بیش از هر کس دیگری در این حوزه تولید کند‪.‬به نظر من رویکرد او نسبت به‬ ‫‪42‬‬ ‫تقسیمبندی زمانی به توضیح این تناقض کمک میکند‪.‬از آنجا که او کارش را در بازههای عمیق‬ ‫سازماندهی میکند‪ ،‬میتوان گفت از این قانون تولیدکنندگی استفاده میکند‬ ‫و بیوقفه‬ ‫کار تولیدی با کیفیت = (زمان صرف شده) ‪( x‬عمق تمرکز)‬ ‫اگر به این فرمول باور داشته باشید‪ ،‬عادت گرنت را درک خواهید کرد‪ :‬او در هنگام کار عمق خود‬ ‫را بیشینه میکند و لذا نتایج حاصله در ازای هر واحد زمانی که صرف کار میکند نیز بیشینه‬ ‫میشود‪.‬‬ ‫این اولین بار نیست که من به این برداشت فرمولی از تولیدکنندگی برمیخورم‪.‬این فرمول را برای‬ ‫بار اول زمانی دیدم که در مورد کتاب دومم چطور یک دانشجوی نمره الف شویم تحقیق میکردم‪.‬‬ ‫طی این فرآیند تحقیق‪ ،‬با بیش از پنجاه دانشجوی کارشناسی از برخی از بهترین دانشگاههای کشور‬ ‫مصاحبه کردم‪.‬چیزی که متوجه آن شدم این بود که بهترین دانشجویان اغلب کمتر از دانشجویان‬ ‫مطالعه میکردند که نمرات ‪ GPA‬پایینتری داشتند‪.‬یک توضیح برای این پدیده همین فرمول باال‬ ‫بود‪ :‬دانشجویان برتر به نقش عمق در تولیدکنندگی پی برده و لذا از مسیر خارج شده و تمرکز‬ ‫خود را به ح?