Government Systems PDF

Government Systems Constitution (Anayasa)  Definition Constitution (Anayasa Tanımı)  The term “constitution” can have a narrow (formal) and a broad (substantive) meaning.  In it’s narrow (formal) meaning, a constitution is a central written document that sets out the basic rules that apply to...

Government Systems Constitution (Anayasa)  Definition Constitution (Anayasa Tanımı)  The term “constitution” can have a narrow (formal) and a broad (substantive) meaning.  In it’s narrow (formal) meaning, a constitution is a central written document that sets out the basic rules that apply to the government of socio-political entities, in particular states.  Such a central constitutional document can be called appropriately “constitution” but also for example, “basic law” or “charter”.  In a broad (substantive) meaning, meanwhile, a constitution comprises the entire body of fundamental rules that govern that socio-political entity; be they contained in a central document or in many documents, be they written down or be they customary rules.  Substantively therefore, a constitution is a body of law that (Anayasa bir yasa topluluğudur) a) Attributes power to public authorities (Yetkiyi kamu makamına atfeder) b) Regulates the fundamental relations among public authorities (Kamu otoriteleri arasındaki temel ilişkileri düzenler) c) Regulates the fundamental relations between the public authority and the individual (Kamu otoritesi ve birey arasındaki ilişkiyi düzenler)  Like the above-mentioned definition, broadly accepted working definitions of a constitution would likely describe it as a set of fundamental legal-political rules that; a) Are binding on everyone in the state, including ordinary law-making institutions, (Sıradan yasa yapıcı kurumlar da dahil olmak üzere devletteki herkes için bağlayıcıdır) b) Concern the structure and operation of the institutions of government, political principles the right of citizens (Hükümet kurumlarının yapısı ve işleyişi, siyasi ilkeler, vatandaşların hakları ile ilgilidir) c) Are based on widespread public legitimacy, (Yaygın kamu meşrutiyetine dayanmaktadır) d) Are harder to change than ordinary laws (Değiştirmek sıradan yasalara göre daha zordur) e) As a minimum, meet the internationally recognized criteria for a democratic system in term of representation and human rights (En azından temsil ve insan hakları açısından demokratik bir sistem için uluslararası kabul görmüş kriterleri karşılamalıdır)  Constitutional Law; (Anayasa hukuku) a) Regulates the social relations directly connected to the exercise of state power (Devlet gücünün kullanılmasıyla doğrudan bağlantılı sosyal ilişkileri düzenler) b) And defines the structure of the state and constitutional functions and practices (Devletin yapısı ve anayasal işlevleri, uygulamaları tanır)  Constitution; a) Lays down basic principles for other branches of law b) Grants specific Powers to the State c) Puts specific limits on government’s authority d) Defines what the State can do and can not do  e) Defines which branch of government can perform which functions f) Written Constitutions - Usually define the state power, it’s form and content  Constitutional law divided into two branches: Human Rights and Institutional Law (Anayasa Hukuku iki dala ayrılır: İnsan Hakları ve Kurumsal Hukuk)  Institutions of the State (Devletin Kurumları)  Another essential content of a constitution is the composition and powers of government because the main objective of a constitution is to provide outlines for the structures and powers of the government. In a wider sense, the organisation of government includes the division of powers amongst various departments, the organisation of particular agencies through which the state manifests itself, the extent and duration of their authority, the modes of appointment or election of public functionaries and the constitution of the electorate. (Anayasanın bir diğer temel içeriği, hükümetin bileşimi ve yetkileridir, çünkü bir anayasanın temel amacı, hükümetin yapıları ve yetkileri için ana hatlar sağlamaktır. Daha geniş bir anlamda, hükümetin örgütlenmesi, çeşitli birimler arasında güçlerin bölünmesini, devletin kendini gösterdiği belirli kurumların örgütlenmesini, yetkilerinin kapsamını ve süresini, kamu görevlilerinin atanma veya seçilme biçimlerini ve seçmenlerin oluşumunu içerir.)  Separation of Powers (Güçler Ayrılığı)  Montesquieu argued that these three functions (legislative, executive and judiciary) ought to be kept apart and should be assigned to three separate branches of the state: the legislature, the executive and the judiciary. Modern constitutions regulate the functions of different organs of the state, their powers and mutual relations. The American, Russian and Turkish Constitutions provide a clear example of Montesquieu's separation of powers model. (Montesquieu, bu üç işlevin (yasama, yürütme ve yargı) ayrı tutulması ve devletin üç ayrı koluna atanması gerektiğini savundu: yasama, yürütme ve yargı. Modern anayasalar, devletin farklı organlarının işlevlerini, yetkilerini ve karşılıklı ilişkilerini düzenler. Amerikan, Rusya ve Türkiye Anayasaları, Montesquieu'nün kuvvetler ayrılığı modelinin açık bir örneğini sunmaktadır.)  Separation of powers, refers to the division of government responsibilities into distinct branches to limit any one branch from exercising the core functions of another.The intent is to prevent the concentration of power and provide for checks and balances. (Kuvvetler ayrılığı, herhangi bir dalın diğerinin temel işlevlerini yerine getirmesini sınırlamak için hükümet sorumluluklarının ayrı dallara bölünmesini ifade eder. Amaç, gücün yoğunlaşmasını önlemek ve kontrol ve dengeleri sağlamaktır.) Government (Hükümet)  A government is a system of social control under which the right to make laws, and the right to enforce them, is vested in a particular group in society. (Hükümet, yasa yapma hakkının ve bunları uygulama hakkının toplumdaki belirli bir gruba verildiği bir sosyal kontrol sistemidir.)  A government's basic functions are providing leadership, maintaining order, providing public services, providing national security, providing economic security, and providing economic assistance. (Bir hükümetin temel işlevleri liderlik sağlamak, düzeni sağlamak, kamu hizmetlerini  sağlamak, ulusal güvenliği sağlamak, ekonomik güvenliği sağlamak ve ekonomik yardım sağlamaktır.)  The most common forms of government are: monarchy, oligarchy, republic, and democracy. (En yaygın hükümet biçimleri şunlardır: monarşi, oligarşi, cumhuriyet ve demokrasi.)  Types of Goverments (Hükümet Çeşitleri)  There are many different forms of government but really just seven apply to us today. a) Monarchy 1) Absolute Monarchy (absolutism) (Mutlak Monarşi (mutlakiyetçilik)) 2) Limited Monarchy (Constitutional Monarchy) (Sınırlı Monarşi (Anayasal Monarşi)) b) Republic 1) Representative Democracy (Temsili Demokrasi) 2) Direct Democracy (Doğrudan Demokrasi) c) Dictatorship 1) Oligarchy 2) Totalitarianism 3) Theocracy  Government Forms (Hükümet Türleri): Democracy – Anti Democracy  Monarchy (Monarşi)  A system of government where power belongs to a ruling family. (Gücün yönetici bir aileye ait olduğu bir hükümet sistemi.)  Power is obtained by heredity (birthright). (Güç kalıtımla elde edilir (doğuştan gelen hak))  Power is justified by Divine Right- God has given this family the authority to rule. (Güç, İlahi Hak ile haklı çıkar - Tanrı bu aileye yönetme yetkisi vermiştir.)  Monarchs are often called King/Queen, Emperor, Empress.  The two types of monarchies are absolutists and limited monarchs. a) Absolute Monarchy (Mutlak Monarşi): Absolute monarchy is a form of monarchy in which the monarch rules in his or her own right or power. In an absolute monarchy, the king or queen is by no means limited and has absolute power. Referred to as Absolutists. The rulers have total authority of the government. Citizens have very few rights and can not question it. (Mutlak monarşi, hükümdarın kendi hakkı veya gücüyle yönettiği bir monarşi biçimidir. Mutlak bir monarşide, kral veya kraliçe hiçbir şekilde sınırlı değildir ve mutlak güce sahiptir. Mutlakiyetçiler olarak anılır. Yöneticiler hükümetin tam yetkisine sahiptir. Vatandaşların çok az hakkı vardır ve bunu sorgulayamazlar.) b) Limited Monarchy (Sınırlı Monarşi): Power of the monarch is limited by a constitution and or parliament. (Sometimes called a constitutional monarchy) Citizens have more rights than in an absolutist state. Some monarchs have no real power at all and are figure heads. Limited monarchy, also known as constitutional monarchy, is a form of government where the monarch's use of power and authority is in accordance with the country's constitution. (Hükümdarın gücü bir anayasa ve/veya parlamento ile sınırlıdır. (Bazen anayasal monarşi olarak da adlandırılır) Vatandaşlar, mutlakiyetçi bir devletten daha fazla hakka sahiptir. Bazı hükümdarların hiçbir gerçek gücü yoktur ve figür başlarıdır. Anayasal monarşi olarak da  bilinen sınırlı monarşi, hükümdarın güç ve otorite kullanımının ülkenin anayasasına uygun olduğu bir hükümet biçimidir.)  Totalitarianism  Totalitarianism is a form of government and a political system that prohibits all opposition parties, outlaws individual and group opposition to the state and its claims, and exercises an extremely high if not complete degree of control and regulation over public and private life. (Totalitarizm, tüm muhalefet partilerini yasaklayan, devlete ve iddialarına karşı bireysel ve grup muhalefetini yasaklayan ve kamusal ve özel yaşam üzerinde tam bir kontrol ve düzenleme derecesi olmasa da son derece yüksek bir kontrol ve düzenleme uygulayan bir hükümet biçimi ve siyasi sistemdir.)  Dictatorship  A form of government where the nations is ruled by one ruler. Is a form of totalitarianism. Power is taken by force and requires military support. At the end of the leaders period of rule (death, resignation or overthrow), violence usually occurs in the nation. (Ulusların tek bir hükümdar tarafından yönetildiği bir hükümet biçimi. Bir tür totalitarizmdir. Güç zorla alınır ve askeri destek gerektirir. Liderlerin iktidar döneminin sonunda (ölüm, istifa veya devrilme), şiddet genellikle ulusta meydana gelir.)  Oligarchy  A system of government where a group of people rule and have power to serve their own interests. (Bir grup insanın yönettiği ve kendi çıkarlarına hizmet etme gücüne sahip olduğu bir hükümet sistemi.)  Power could be identified by royalty, wealth, family ties, education, corporate, race or military control. (Güç, kraliyet, servet, aile bağları, eğitim, kurumsal, ırk veya askeri kontrol ile tanımlanabilir.)  Power is usually passed from generation to generation.  South Africa was an example with apartheid (white Africans 10% controlled all of the nation).  Theocracy  A form of government based on religious law. (Dini hukuka dayalı bir hükümet biçimi.)  Typically ruled by a religious council such as clerics. (Tipik olarak din adamları gibi dini bir konsey tarafından yönetilir.)  Laws are traditionally based on the holy books.  Is most common in the Middle East. (Iran, Saudi Arabia) Vatican City is also considered a theocracy.  Punishments for violating laws are usually harsh. (Yasaları ihlal etmenin cezaları genellikle ağırdır.)  Democracy  The term appeared in the 5 th century BC in Greek city states, notably Classical athens, to mean “rule of the people”, in contrast to aristocracy meaning rule of an elite. (Terim, MÖ 5. yüzyılda Yunan şehir devletlerinde, özellikle Klasik Atina'da, bir seçkinlerin yönetimi anlamına gelen aristokrasinin aksine, "halkın yönetimi" anlamına gelmek üzere ortaya çıktı.)  Aristotle defines democracy: the poor will have more power than the rich, because there are more of them, and the will of the majority is supreme. (Aristoteles demokrasiyi tanımlar: fakirler zenginlerden daha fazla güce sahip olacak, çünkü onlardan daha fazlası var ve çoğunluğun iradesi üstün.)  In dictionary definition: Democracy is a system of government in which state power is vested in the people or the general population of a state. (Sözlük tanımıyla: Demokrasi, devlet gücünün bir devletin halkına veya genel nüfusuna verildiği bir hükümet sistemidir.)  In the phrase of Abraham Lincoln, democracy is a government of the people, by the people, and for the people. (Abraham Lincoln'ün ifadesiyle, demokrasi halkın, halk tarafından ve halk için bir hükümetidir.)  Freedom and democracy are often used interchangeably, but the two are not synonymous. Democracy is indeed a set of ideas and principles about freedom, but it also consists of a set of practices and procedures that have been molded through a long, often tortuous history. In short, democracy is the institutionalization of freedom. For this reason, it is possible to identify the time-tested fundamentals of constitutional government, human rights, and equality before the law that any society must possess to be properly called democratic. (Özgürlük ve demokrasi genellikle birbirinin yerine kullanılır, ancak ikisi eşanlamlı değildir. Demokrasi aslında özgürlükle ilgili bir dizi fikir ve ilkedir, ancak aynı zamanda uzun, genellikle dolambaçlı bir tarih boyunca şekillendirilmiş bir dizi uygulama ve prosedürden oluşur. Kısacası demokrasi, özgürlüğün kurumsallaşmasıdır. Bu nedenle, herhangi bir toplumun doğru bir şekilde demokratik olarak adlandırılabilmesi için sahip olması gereken anayasal hükümet, insan hakları ve kanun önünde eşitliğin zaman içinde test edilmiş temellerini belirlemek mümkündür.)  Republic  Refers to a form of government where the citizens conduct their affairs for their own benefit rather than for the benefit of a ruler. (Vatandaşların işlerini bir hükümdarın yararına değil, kendi çıkarları için yürüttükleri bir hükümet biçimini ifade eder.)  Power of the government comes from the people. (Hükümetin gücü halktan gelir.)  If using democracy, it can involve either direct or indirect democracy. Democracy has two basic categories: Direct Democracies, Representative Democracies. (Demokrasi kullanılıyorsa, doğrudan veya dolaylı demokrasiyi içerebilir. Demokrasinin iki temel kategorisi vardır: Doğrudan Demokrasiler, Temsili Demokrasiler.) a) Direct Democracy (Doğrudan Demokrasi): A form of democracy where the people vote on all matters. This is not practical in large countries with millions of people. This system works best in small groups or even corporations. Ancient Athens, the world's first democracy, managed to practice direct democracy with an assembly that may have numbered as many as 5,000 to 6,000 persons--perhaps the maximum number that can physically gather in one place and practice direct democracy. In a direct democracy, all citizens, without the intermediary of elected or appointed officials, can participate in making public decisions. Such a system is clearly only practical with relatively small numbers of people--in a community organization or tribal council, for example, or the local unit of a labor union, where members can meet in a single room to discuss issues and arrive at decisions by consensus or majority vote. (Halkın her konuda oy kullandığı bir demokrasi biçimi. Bu, milyonlarca insanın yaşadığı büyük ülkelerde pratik değildir. Bu sistem en iyi küçük gruplarda ve hatta şirketlerde çalışır. Dünyanın ilk demokrasisi olan antik Atina, 5.000 ila 6.000 kişiye kadar çıkabilen bir meclisle doğrudan  demokrasiyi uygulamayı başardı - belki de fiziksel olarak tek bir yerde toplanıp doğrudan demokrasiyi uygulayabilecek maksimum sayı. Doğrudan bir demokraside, seçilmiş veya atanmış yetkililerin aracılığı olmaksızın tüm vatandaşlar, kamusal kararların alınmasına katılabilir. Böyle bir sistem açıkça sadece nispeten az sayıda insanla pratiktir - örneğin bir topluluk örgütünde veya kabile konseyinde veya üyelerin sorunları tartışmak ve fikir birliği veya çoğunluk oyu ile kararlara varmak için tek bir odada buluşabildiği bir işçi sendikasının yerel biriminde.) 1) Advantages of Direct Democracy: Gives equal weight to all votes, unlike a representative system where the varying sizes of constituencies mean that votes do not all have equal value. Encourages popular participation in politics by expecting people to take their duties as citizens seriously. Removes the need for trusted representatives, as people can take responsibility for their own decisions. Develops a sense of community and encourages genuine debate. (Farklı büyüklükteki seçim bölgelerinin oyların hepsinin eşit değere sahip olmadığı anlamına geldiği temsili bir sistemin aksine, tüm oylara eşit ağırlık verir. İnsanların vatandaş olarak görevlerini ciddiye almalarını bekleyerek halkın siyasete katılımını teşvik eder. İnsanlar kendi kararlarının sorumluluğunu alabilecekleri için güvenilir temsilcilere olan ihtiyacı ortadan kaldırır. Bir topluluk duygusu geliştirir ve gerçek tartışmayı teşvik eder.) 2) Disadvantages of Direct Democracy: Impractical in a large, heavily populated modern state where decision-making is complicated. Many people will not want to-or feel qualified totake part in decision-making, so political activists decide what happens. Open to manipulation by the cleverest and most articulate speakers, who will persuade people to support their viewpoint. Will of the majority is not mediated by parliamentary institutions, so minority viewpoints are disregarded. (Karar vermenin karmaşık olduğu büyük, yoğun nüfuslu modern bir devlette pratik değildir. Pek çok insan karar alma sürecine katılmak istemeyecek veya kendini nitelikli hissetmeyecektir, bu nedenle ne olacağına siyasi aktivistler karar verir. İnsanları kendi bakış açılarını desteklemeye ikna edecek en zeki ve en açık sözlü konuşmacılar tarafından manipülasyona açık. Çoğunluğun iradesine parlamenter kurumlar aracılık etmez, bu nedenle azınlıkların görüşleri göz ardı edilir.) b) Represantative (Indirect) Democracy (Temsili Demokrasi): Modern society, with its size and complexity, offers few opportunities for direct democracy. Today, the most common form of democracy, whether for a town of 50,000 or nations of 50 million, is representative democracy, in which citizens elect officials to make political decisions, formulate laws, and administer programs for the public good. How such officials are elected can vary enormously. On the national level, for example, legislators can be chosen from districts that each elect a single representative. Alternatively, under a system of proportional representation, each political party is represented in the legislature according to its percentage of the total vote nationwide. In the political science literature, representative democracy is generally identified with liberal democracy, in spite of the fact that the term covers a plurality of different institutional designsparliamentary and presidential systems, constitutional monarchies, authoritarian regimes, centralized and federal states, one or more chamber parliaments and a diversity of electoral systems… (Modern toplum, büyüklüğü ve karmaşıklığı ile doğrudan demokrasi için çok az fırsat sunmaktadır. Bugün, ister 50.000 nüfuslu bir kasaba ister 50 milyonluk uluslar için olsun, en yaygın demokrasi biçimi, vatandaşların siyasi kararlar almak, yasaları formüle etmek ve kamu yararına programlar yönetmek için yetkilileri seçtiği temsili demokrasidir. Bu tür yetkililerin nasıl seçildiği büyük ölçüde değişebilir. Ulusal düzeyde,  örneğin, yasa koyucular, her biri tek bir temsilci seçen bölgelerden seçilebilir. Alternatif olarak, nispi temsil sistemi altında, her siyasi parti, ülke çapındaki toplam oy yüzdesine göre yasama meclisinde temsil edilir. Siyaset bilimi literatüründe, temsili demokrasi, terimin çok sayıda farklı kurumsal tasarımı kapsamasına rağmen, genellikle liberal demokrasi ile tanımlanır: parlamenter ve başkanlık sistemleri, anayasal monarşiler, otoriter rejimler, merkezi ve federal…) 1) Political scientist Robert Dahl captured the essentials of the liberal democratic system of government by noting the eight key guarantees. (pluralist democracy). (Siyaset bilimci Robert Dahl, liberal demokratik hükümet sisteminin temellerini, sekiz temel garantiye dikkat çekerek yakaladı. (çoğulcu demokrasi).) 2) Pluralist Democracy (Robert Dahl’s Democracy): The rights of minorities do not depend upon the goodwill of the majority and cannot be eliminated by majority vote. The rights of minorities are protected because democratic laws and institutions protect the rights of all citizens. (Azınlıkların hakları çoğunluğun iyi niyetine bağlı değildir ve çoğunluk oyu ile ortadan kaldırılamaz. Azınlıkların hakları, demokratik yasalar ve kurumlar tüm vatandaşların haklarını koruduğu için korunmaktadır.) 3) Dahl’s Eight Guarantees  freedom of association, (örgütlenme özgürlüğü)  freedom of expression, (ifade özgürlüğü)  the right to vote, (oy verme hakkı)  broad citizen eligibility for public office, (kamu görevi için geniş vatandaş uygunluğu)  the right to political leaders to compete for support, (siyasi liderlerin destek için rekabet etme hakkı)  alternative sources of information, (alternatif bilgi kaynakları)  free and fair elections, (özgür ve adil seçimler)  institutions that make government policies depend on voted an other forms of citizen preferences. (hükümet politikalarını oylanan diğer vatandaş tercihlerine bağlı kılan kurumlar) 4) People elect the government in order to have decisions made for them. The United States maintains representative democracy. Advantages are that everyone has a voice. Disadvantages are that those who support a candidate that loses will not always feel represented. (İnsanlar, kendileri için karar almak için hükümeti seçerler. Amerika Birleşik Devletleri temsili demokrasiyi korur. Avantajları, herkesin bir sesi olmasıdır. Dezavantajları, kaybeden bir adayı destekleyenlerin her zaman temsil edildiğini hissetmeyecek olmalarıdır.) 5) Advantages of Rep. Democracy: The only practical system in a large modern state, where issues are complex and often need rapid response (e.g. deployment of troops). Politicians form parties, bringing coherence and giving people a real choice of representative. Pressure groups form to represent different interests, promoting debate and encouraging pluralist democracy. Reduces chances of minority rights being overridden by "tyranny of the majority”. Elections allow people to hold representatives to account. Politicians are (in theory) better informed than the average citizen about the many issues on which they must take a view. (Sorunların karmaşık olduğu ve genellikle hızlı yanıt verilmesi gereken büyük ve modern bir devletteki tek pratik sistem (örneğin, birliklerin konuşlandırılması). Politikacılar partiler oluşturur, tutarlılık getirir ve insanlara gerçek bir temsilci seçeneği sunar. Farklı çıkarları temsil etmek, tartışmayı teşvik etmek ve çoğulcu demokrasiyi teşvik  etmek için baskı grupları oluşur. Azınlık haklarının "çoğunluğun tiranlığı" tarafından geçersiz kılınma olasılığını azaltır. Seçimler, insanların temsilcilerini sorumlu tutmasına izin verir. Politikacılar (teorik olarak) üzerinde düşünmeleri gereken birçok konu hakkında ortalama bir vatandaştan daha iyi bilgilendirilirler.) 6) Disadvantages of Rep. Democracy: May lead to reduced participation as people choose to hand responsibility to politicians. Parties and pressure groups are often run by elites pursuing their own agendas, not truly representing the people. Minorities may still find themselves underrepresented as politicians are more likely to follow the views of the majority to secure election. Politicians are skillful in avoiding accountability, especially as general elections are five years apart in the UK. Politicians may be corrupt and incompetent, may betray election promises or put loyalty to their party before responsibility to the electorate. (İnsanlar sorumluluğu politikacılara devretmeyi seçtikleri için katılımın azalmasına neden olabilir. Partiler ve baskı grupları genellikle halkı gerçekten temsil etmeyen, kendi gündemlerinin peşinde koşan seçkinler tarafından yönetilir. Politikacıların seçimleri güvence altına almak için çoğunluğun görüşlerini takip etme olasılıkları daha yüksek olduğundan, azınlıklar kendilerini hala yeterince temsil edilmiyor bulabilirler. Politikacılar, özellikle Birleşik Krallık'ta genel seçimler beş yıl arayla olduğu için hesap verebilirlikten kaçınma konusunda yeteneklidirler. Politikacılar yozlaşmış ve beceriksiz olabilir, seçim vaatlerine ihanet edebilir veya partilerine sadakatlerini seçmenlere karşı sorumluluğun önüne koyabilirler.)  Majority Rule and Minority Rights: Majoritarian (Çoğunlukçu) Democracy, Pluralist (Çoğulcu) Democracy  Majoritarian Democracy (Çoğunlukçu): All democracies are systems in which citizens freely make political decisions by majority rule. But rule by the majority is not necessarily democratic: No one, for example, would call a system fair or just that permitted 51 percent of the population to oppress the remaining 49 percent in the name of the majority. (Tüm demokrasiler, vatandaşların çoğunluk yönetimi ile özgürce siyasi kararlar aldığı sistemlerdir. Ancak çoğunluğun yönetimi mutlaka demokratik değildir: Örneğin hiç kimse, nüfusun yüzde 51'inin çoğunluk adına kalan yüzde 49'u ezmesine izin veren bir sistemi adil veya adil olarak adlandırmaz.)  Pluralist Democracy (Çoğulcu): In a democratic society, majority rule must be coupled with guarantees of individual human rights that, in turn, serve to protect the rights of minorities-- whether ethnic, religious, or political, or simply the losers in the debate over a piece of controversial legislation. (Demokratik bir toplumda, çoğunluk yönetimi, bireysel insan haklarının garantileriyle birleştirilmelidir ve bu da azınlıkların haklarını korumaya hizmet etmelidir - etnik, dini veya siyasi olsun, ya da sadece tartışmalı bir mevzuat parçası üzerindeki tartışmada kaybedenler.)  Govermental Systems:  Union of Powers (Kuvvetler Birliği) a) Absolute Monarchy b) Dictatorship c) Assembly Government (Meclis Hükümeti)  Separation of Powers (Kuvvetler Ayrılığı) a) Parliamentarism b) Presidentalism c) Semi Presidenalism d) Super Presidentalism???  Assembly Government (Meclis Hükümeti)  Assembly government is least known in comparative politics and constitutional theory because it is usually exceptional and temporary. The legislative body has undisputed supremacy over all other state organs and acts as the executive body at the same time especially during the period of emergencies such as revolutions and independence wars. Assembly Government can be listed as follows (Meclis hükümeti, genellikle istisnai ve geçici olduğu için karşılaştırmalı siyaset ve anayasa teorisinde en az bilinir. Yasama organı, diğer tüm devlet organları üzerinde tartışmasız bir üstünlüğe sahiptir ve özellikle devrimler ve bağımsızlık savaşları gibi olağanüstü hal dönemlerinde aynı zamanda yürütme organı olarak hareket eder. Meclis Hükümeti şu şekilde sıralanabilir) a) There is no head of the state (Devletin başı yok) b) There is no office of prime ministry (Başkanlık kurumu yoktur) c) There is no council of ministers (Bakanlar kurulu yoktur) d) There is no collective responsibility of among the members of committee (Komite üyeleri arasında kolektif bir sorumluluk yoktur) e) There are no powers of the members of the committee over the parliament (Komite üyelerinin parlamento üzerinde hiçbir yetkisi yoktur)  France : 1792-1795 The National Convention was a single chamber assembly in France from 20 September 1792 to 26 October 1795 during the French Revolution. Türkiye : 1920-1923 The Grand National Assembly of Türkiye was founded in Ankara on 23 April 1920 in the midst of the Turkish War of Independence.  The Constitution of 1921 / Teşkilât-ı Esasiye Kanunu / 1921 Türk Anayasası): Was the fundamental law of Türkiye for a brief period from 1921 to 1924. The first constitution of the modern Turkish state, it was ratified by the Grand National Assembly of Türkiye (GNAT) in January 1921. It was a simple document consisting of only 23 short articles. In October 1923 the constitution was amended to declare Türkiye to be a republic. In April the following year the constitution was replaced by an entirely new document, the Constitution of 1924. (1921 Anayasası / Teşkilât-ı Esasiye Kanunu / 1921 Türk Anayasası): 1921'den 1924'e kadar kısa bir süre için Türkiye'nin temel kanunuydu. Modern Türk devletinin ilk anayasası olan bu anayasa, Ocak 1921'de Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM) tarafından onaylandı. Sadece 23 kısa makaleden oluşan basit bir belgeydi. Ekim 1923'te anayasa değiştirilerek Türkiye'nin cumhuriyet ilan edilmesi sağlandı. Ertesi yılın Nisan ayında anayasanın yerini tamamen yeni bir belge olan 1924 Anayasası aldı.) a) Article 1: Sovereignty is vested in the nation without condition. The governmental system is based on the principle of selfdetermination and government by the people. (Madde 1: Egemenlik kayıtsız şartsız millete aittir. Hükümet sistemi, kendi kaderini tayin etme ve halk tarafından yönetim ilkesine dayanmaktadır.) b) Article 2: Executive power and legislative responsibility is exercised by and concentrated in the hands of the Grand National Assembly which is the sole and real representative of the nation. (Madde 2: Yürütme yetkisi ve yasama sorumluluğu, milletin tek ve gerçek temsilcisi olan Büyük Millet Meclisi tarafından kullanılır ve onun elinde toplanır.) c) Article 3: The Turkish State is governed by the Grand National Assembly (Büyük Millet Meclisi) and its government is entitled 'the Government of Grand National Assembly' (Büyük Millet Meclisi Hükûmeti). (Madde 3: Türk Devleti, Büyük Millet Meclisi tarafından yönetilir ve hükümeti 'Büyük Millet Meclisi Hükümeti adını taşır.) d) Article 4: The Grand National Assembly is composed of members who are elected by the people of the provinces. (Madde 4: Büyük Millet Meclisi, illerin halkı tarafından seçilen üyelerden oluşur.) e) Article 5: Elections to the Grand National Assembly are held every two years. The duration of membership is limited to two years but re-election of a member is possible. The former assembly remains in office until the new assembly convenes. When holding a new election seems to be impossible the legislative period can be extended by only one year. Each member of the Grand National Assembly is not only a representative of the province by which he is elected but of the whole nation. (Madde 5: Büyük Millet Meclisi seçimleri iki yılda bir yapılır. Üyelik süresi iki yıl ile sınırlıdır, ancak üyenin yeniden seçilmesi mümkündür. Eski meclis, yeni meclis toplanıncaya kadar görevde kalır. Yeni bir seçim yapmak imkansız gibi göründüğünde, yasama süresi sadece bir yıl uzatılabilir. Büyük Millet Meclisinin her üyesi, sadece seçildiği ilin değil, bütün milletin temsilcisidir.) f) Article 6: The General Assembly of the Grand National Assembly convenes of its own accord on the first day of November. (Madde 6: Büyük Millet Meclisi Genel Kurulu, Kasım ayının birinci günü kendiliğinden toplanır.) g) Article 7: The basic rights of the application of the ordinances of the sacred law; the promulgation, amendment, and abrogation of all laws; the concluding of treaties and peace; the promulgation of the defence of the fatherland (i.e., the declaration of war) belong to the Grand National Assembly. The preparation of laws and regulations will be guided by juridical and religious provisions, which best conform to the modus operandi of the people and the needs of the times, as well as established customs. The functions and responsibilities of the Council of Ministers shall be fixed by a special law. (Madde 7: Kutsal yasanın hükümlerinin uygulanmasının temel hakları; tüm yasaların yayımlanması, değiştirilmesi ve yürürlükten kaldırılması; antlaşmaların ve barışın sonuçlandırılması; vatan savunmasının ilan edilmesi (yani savaş ilanı) Büyük Millet Meclisine aittir. Kanun ve yönetmeliklerin hazırlanmasına, halkın işleyiş tarzına ve zamanın ihtiyaçlarına en iyi uyan hukuki ve dini hükümlerin yanı sıra yerleşik gelenekler rehberlik edecektir. Bakanlar Kurulunun görev ve sorumlulukları özel bir kanunla belirlenir.) h) Article 8: The government of the Grand National Assembly exercises the executive function through ministers who are elected according to its special law. The Grand National Assembly directs the ministers on executive affairs and changes them when necessary. (Madde 8: Büyük Millet Meclisi hükümeti, yürütme görevini, kendi özel kanununa göre seçilen bakanlar vasıtasıyla yerine getirir. Büyük Millet Meclisi, yürütme işleriyle ilgili bakanlara talimat verir ve gerektiğinde değiştirir.)  i) Article 9: The Head of the Grand National Assembly who is elected by the General Assembly is the Head of the Grand National Assembly for one electoral period. With this status, he is entitled to sign on behalf of the Assembly and to approve the decisions of the Council of Ministers. The Council of Ministers elects one member from among its number as the head of the Council of Ministers. However, the Head of the Grand National Assembly is the natural head of the Council of Ministers. (Madde 9: Genel Kurulca seçilen Büyük Millet Meclisi Başkanı, bir seçim dönemi için Büyük Millet Meclisinin Başkanıdır. Bu statü ile Meclis adına imza atmaya ve Bakanlar Kurulu kararlarını onaylamaya yetkilidir. Bakanlar Kurulu, kendi üyeleri arasından bir üyeyi Bakanlar Kurulunun başkanı olarak seçer. Ancak, Büyük Millet Meclisi Başkanı, Bakanlar Kurulunun doğal başkanıdır.)  Parliamentary System (Parlamental Sistem)  A parliamentary form of government system, in which the executive is taken from the legislature. (Yürütmenin yasama organından alındığı parlamenter bir hükümet sistemi biçimi.)  The reason why it is called Parliamentary of government because the form government powers. The parliament performs legislative and financial functions and is also concerned with the executive functions of the government. (Hükümetin Parlamenter olarak adlandırılmasının nedeni, hükümetin biçim yetkileridir. Parlamento, yasama ve mali işlevleri yerine getirir ve aynı zamanda hükümetin yürütme işlevleriyle de ilgilenir.)  Parliamentary government is a democratic form of government in which the political party that wins the most seats in the legislature or parliament during the federal, election forms the government. (Parlamenter hükümet, federal seçimler sırasında yasama organında veya parlamentoda en çok sandalye kazanan siyasi partinin hükümeti oluşturduğu demokratik bir hükümet biçimidir.)  Characteristics: a) Heads of the State and Government (Devletin ve Hükümetin Başı): In the parliamentary system, two different people hold two positions. Prime Minister is head of the Government, and the President is head of State. (Parlamenter sistemde iki farklı kişi iki makama sahiptir. Başbakan Hükümetin başıdır ve Cumhurbaşkanı Devlet başkanıdır.) b) Election (Seçim): In a parliamentary system, people elect all members of the provincial assembly and national assembly by voting to their respective candidates. These MA's then chose the prime minister of the country who is also the leader of the parliament, by casting votes. (Parlamenter sistemde, insanlar il meclisi ve ulusal meclisin tüm üyelerini kendi adaylarına oy vererek seçerler. Bu milletvekilleri daha sonra oy kullanarak ülkenin başbakanını ve aynı zamanda parlamentonun da başkanını seçtiler.) c) Term of Office (Görev Süresi): In parliamentary form, the prime minister has to leave his office and resign in the case of a vote of no confidence from the majority of parliamentarians. The new prime ministers elected through voting by members of the assembly. The courts have the power to disqualify him on some particular offense like corruption charges or contempt of court. (Parlamenter formda, başbakan, parlamenterlerin çoğunluğundan güven oylaması yapılması durumunda görevinden ayrılmak ve istifa etmek zorundadır. Yeni başbakanlar, meclis üyeleri tarafından yapılan oylama ile seçilir. Mahkemeler, yolsuzluk suçlamaları veya mahkemeye saygısızlık gibi belirli bir suçtan onu diskalifiye etme yetkisine sahiptir.)  Parliamentary democracy is a chain of delegation and accountability, from the voters to the ultimate policy makers, in which at each link (stage), a principal (in whom authority is originally) delegates to an agent, whom the principal has conditionally authorized to act in his or her name and place. The parliamentary chain of delegation is characterized by indirectness and singularity (i.e. at each link of the parliamentary chain, a single principal delegates to a single agent). At each stage of this chain, delegation problems (such as adverse selection and moral hazard) can occur. (Parlamenter demokrasi, seçmenlerden nihai politika yapıcılara kadar, her bağlantıda (aşamada), bir müdürün (yetkinin aslen içinde olduğu), müdürün kendi adına ve yerinde hareket etmesi için şartlı olarak yetkilendirdiği bir temsilciye delege ettiği bir delegasyon ve hesap verebilirlik zinciridir. Parlamenter delegasyon zinciri, dolaylılık ve tekillik ile karakterize edilir (yani, parlamenter zincirin her halkasında, tek bir müdür tek bir temsilciye delege eder). Bu zincirin her aşamasında, delegasyon sorunları (olumsuz seçim ve ahlaki tehlike gibi) ortaya çıkabilir.)  Parliamentary government is the most common way to organize delegation and accountability in contemporary democracies. (Parlamenter hükümet, çağdaş demokrasilerde delegasyon ve hesap verebilirliği organize etmenin en yaygın yoludur.)  Parliamentary government is a system of government in which the prime minister and his or her cabinet are accountable to any majority of the members of parliament and can be voted out of office by the latter. (Parlamenter hükümet, başbakan ve kabinesinin parlamento üyelerinin herhangi bir çoğunluğuna karşı sorumlu olduğu ve parlamento üyeleri tarafından görevden alınabileceği bir hükümet sistemidir.)  The parliamentary system of government is the one in which the executive is responsible to the legislature for its policies and acts. (Parlamenter hükümet sistemi, yürütmenin politikaları ve eylemleri için yasama organına karşı sorumlu olduğu sistemdir.)  Parliamentary systems owe their name to their founding principle, namely, that parliament is sovereign. Thus, parliamentary systems do not permit a separation of power between parliament and government: they are all based on legislative-executive power sharing (soft seperation of powers). (Parlamenter sistemler isimlerini kuruluş ilkelerine, yani parlamentonun egemen olmasına borçludur. Bu nedenle, parlamenter sistemler parlamento ve hükümet arasında bir güç ayrılığına izin vermez: hepsi yasama-yürütme güç paylaşımına (güçlerin yumuşak ayrılığı) dayanır.) a) In a Parliamentary system powers are centered in the Parliament, The Legislature takes the responsibility of government. (Parlamenter sistemde yetkiler Parlamentoda toplanır, Yasama Organı hükümetin sorumluluğunu üstlenir.) b) The executive is divided in two parts- Head of the state i.e. Monarch or the President, and the head of the Government i.e. Prime Minister. The former, is the titular head and the latter is the real executive head. Relationship between the two has been regulated in India by the law of Constitution while in England it is left to the operation of flexible conventions. (Yürütme iki kısma ayrılır - Devlet başkanı, yani Hükümdar veya Cumhurbaşkanı ve Hükümet başkanı, yani Başbakan. Birincisi, itibari başkandır ve ikincisi gerçek yürütme başkanıdır. İkisi arasındaki ilişki Hindistan'da Anayasa hukuku ile düzenlenirken, İngiltere'de esnek sözleşmelerin işleyişine bırakılmıştır.) c) Countersignature (Karşı İmza Kuralı): A countersignature is a constitutional requirement requesting the Prime Minister or a Minister to sign an official act already signed by a head of state, who by signing it assume a political and legal responsibility for this act. A  countersignature is defined more widely in the literature as (Karşı imza, Başbakan veya Bakandan, bir devlet başkanı tarafından imzalanmış olan ve bu işlem için siyasi ve hukuki bir sorumluluk üstlenen resmi bir belgeyi imzalamasını talep eden anayasal bir gerekliliktir. Karşı imza, literatürde daha yaygın olarak şu şekilde tanımlanmaktadır): 1) confirmation of the act’s consistency with a will expressed by a head of state, or consistency of the act’s form with adopted principles of democracy; (yasanın bir devlet başkanı tarafından ifade edilen bir irade ile tutarlılığının onaylanması veya Yasanın biçiminin kabul edilen demokrasi ilkeleriyle tutarlılığı) 2) a consequence of the principle of non-responsibility of a head of state with concurrent adoption of the rule of responsibility in public life; (bir devlet başkanının sorumsuzluk ilkesinin bir sonucu olarak, kamusal yaşamda sorumluluk kuralının eşzamanlı olarak benimsenmesi) 3) a form of ministers’ responsibility as political repression for committed violation of the law; (yasaların ihlali nedeniyle siyasi baskı olarak bakanların bir tür sorumluluğu) 4) a manner of submitting all state matters under control of the Parliament; (tüm devlet meselelerini Parlamentonun kontrolü altına alma şekli) 5) a form of cooperation between ministers and a head of state when the Cabinet is in power whereas a countersignature made by a head of state is a means of control; (bakanlar Kurulu iktidarda iken bakanlar ve bir devlet başkanı arasında bir işbirliği biçimi, bir devlet başkanı tarafından yapılan karşı imza ise bir kontrol aracıdır) 6) incorporating the principle of the rule of law by means of political prevention (hukukun üstünlüğü ilkesinin siyasi önleme yoluyla dahil edilmesi) d) The head of the State appoints the head of the Government. In case of Majority Parliamentarianism, the President or the crown has no option but in minority Parliamentarianism the President or the crown may enjoy prerogative in this matter. (Devlet başkanı, Hükümetin başkanını atar. Çoğunluk Parlamentarizmi durumunda, Cumhurbaşkanı veya tacın başka seçeneği yoktur, ancak azınlık Parlamentarizminde Başkan veya taç bu konuda ayrıcalıktan yararlanabilir.) e) The head of the Government has full say in appointment of his Ministry. Ministers are formally appointed by the crown but Prime Minister alone is responsible for the composition of the Ministry. (Hükümet başkanı, Bakanlığının atanmasında tam söz hakkına sahiptir. Bakanlar resmi olarak taç tarafından atanır, ancak Bakanlığın oluşumundan yalnızca Başbakan sorumludur.) f) The Ministerial responsibility is collective. It indicates both the cause and the effect of the cabinet solidarity. (Bakanlık sorumluluğu kolektiftir. Kabine dayanışmasının hem nedenini hem de sonucunu gösterir.) g) In parliamentary systems, the executive is not directly elected but usually emerges or or the is drawn from the elected legislature. This form of parliamentary executive usually consists of a prime minister (sometimes called in German chancellor) and a cabinet or a council of ministers. The cabinet or council is the collective executive body. Usually, the leaders of the largest party in the assembly, or the governing coalition within it, take the executive offices. Unlike presidents, who are the only officials with general responsibilities for government affairs, parliamentary executives share responsibilities among their members. The theory is that the prime minister is no more than primus inter pares (the first among equals), and the  executive has responsibility for government. (Parlamenter sistemlerde yürütme doğrudan seçimle işbaşına gelmez, ancak genellikle seçilmiş yasama organından çıkar veya ondan alınır. Bu parlamenter yürütme biçimi genellikle bir başbakan (bazen Alman şansölyesi olarak da adlandırılır) ve bir kabine veya bir bakanlar kurulundan oluşur. Kabine veya konsey, kolektif yürütme organıdır. Genellikle, meclisteki en büyük partinin liderleri veya içindeki hükümet koalisyonu yürütme ofislerini alır. Hükümet işlerinde genel sorumlulukları olan tek yetkili olan cumhurbaşkanlarının aksine, parlamento yöneticileri sorumlulukları üyeleri arasında paylaşırlar. Teori, başbakanın primus inter pares'ten (eşitler arasında birinci) başka bir şey olmadığı ve yürütmenin hükümetten sorumlu olduğudur.) h) The Government can remain in office as long as it enjoys the confidence of parliament. (Hükümet, parlamentonun güvenini kazandığı sürece görevde kalabilir.) i) Ministers are usually members of the Parliament. There are many other variations on the traditional Westminsterstyle parliamentary regime. In the UK and other Commonwealth countries with parliamentary systems, ministers are usually appointed from Parliament, or, if they are drawn from outside Parliament, an arrangement is made to secure them parliamentary seats as soon as possible. But, in a number of European parliamentary systems, for instance, ministers need not be members of Parliament (e.g. Denmark, Germany, Finland, Italy) or may not be (e.g. Cuxembourg, Norway, the Netherlands) (Andeweg & Nijzink, 1995: 160)In South Africa, the National Assembly elects the President, who is both head of tate and head of the executive, from amongst its members but he or she must ave Parliament once elected. None of these variations affects the basic feature f parliamentary systemsthe accountability of a collective executive to the legislature. (Bakanlar genellikle Parlamento üyesidirler. Geleneksel Westminster tarzı parlamenter rejimin başka birçok varyasyonu vardır. Birleşik Krallık'ta ve parlamenter sistemlere sahip diğer İngiliz Milletler Topluluğu ülkelerinde, bakanlar genellikle Parlamento'dan atanır veya Parlamento dışından seçilirlerse, mümkün olan en kısa sürede parlamento koltuklarını güvence altına almak için bir düzenleme yapılır. Ancak, bazı Avrupa parlamenter sistemlerinde, örneğin, bakanların Parlamento üyesi olmaları gerekmez (örneğin Danimarka, Almanya, Finlandiya, İtalya) ya da olmayabilirler (örneğin Cuxembourg, Norveç, Hollanda) (Andeweg ve Nijzink, 1995-1960)Güney Afrika'da Ulusal Meclis, hem meclisin başı hem de yürütmenin başı olan Cumhurbaşkanı'nı kendi üyeleri arasından seçer, ancak seçildikten sonra Parlamento'yu meclise katmak zorundadır. Bu değişikliklerin hiçbiri parlamenter sistemlerin temel özelliğini etkilemez: kolektif bir yürütmenin yasama organına karşı hesap verebilirliği.) j) The head of the Government may advice the head of the State to dissolve the Parliament. (Hükümet başkanı, Devlet başkanına Parlamentoyu feshetmesi için tavsiyede bulunabilir.) k) There is a mutual dependence between the government and the parliament. (Hükümet ile parlamento arasında karşılıklı bağımlılık vardır.) l) The government as a whole is only indirectly responsible to the electorate. (Hükümet bir bütün olarak seçmenlere karşı yalnızca dolaylı olarak sorumludur.) m) Though the ultimate power to control and supervise the executive rests with the Parliament, in practice, it is the Prime Minister who has become all powerful. (Yürütmeyi denetleme ve denetleme yetkisi nihai olarak Meclis'e ait olmakla birlikte, uygulamada her şeye gücü yeten Başbakan'dır.) n) This system does not represent truly the principle of separation of powers. There is no separation of personnel between the executive and the legislature. (Bu sistem gerçekten  kuvvetler ayrılığı ilkesini temsil etmemektedir. Yürütme ve yasama organı arasında personel ayrımı yoktur.) o) Whereas the executive and legislative branches in presidential systems a separated, this is not so clearly the case in parliamentary systems. (Başkanlık sistemlerinde yürütme ve yasama organları birbirinden ayrılmışken, parlamenter sistemlerde bu durum o kadar açık değildir.)  Parliamentary Governments a) Westminster (Çoğunlukçu) –Consensus (Çoğulcu) Parliamentary System b) Rationalised Parliamentary System c) Dualist-Monist Parliamentary System  Why Using Westminster? (Neden Westminster’ı Kullanıyoruz?)  Using the term Westminster model interchange-ably with majoritarian model to refer to a general model of democracy. It may also be used more narrowly to denote the main characteristics of British parliamentary and governmental institutions —the Parliament of the United Kingdom meets in the Palace of Westminster in London. The British version of the Westminster model is both the original and the best-known example of this model. (Westminster modeli terimi, genel bir demokrasi modeline atıfta bulunmak için çoğunlukçu modelle birbirinin yerine kullanılabilir. Ayrıca, İngiliz parlamenter ve hükümet kurumlarının temel özelliklerini belirtmek için daha dar bir şekilde de kullanılabilir: Birleşik Krallık Parlamentosu, Londra'daki Westminster Sarayı'nda toplanır. Westminster modelinin İngiliz versiyonu bu modelin hem orijinal hem de en çok bilinen örneğidir.)  There have been only a handful of attempts by scholars to devise typologie democracies as whole systems, and the most comprehensive of these has bee e influential distinction between majoritarian and consensus democracies that as elaborated by Arend Lijphart, especially in Patterns of Democracy. (Bilim adamları tarafından tipoloji demokrasilerini bütün sistemler olarak tasarlamak için yalnızca bir avuç girişimde bulunulmuştur ve bunların en kapsamlısı, Arend Lijphart'ın özellikle Demokrasi Kalıpları'nda detaylandırdığı gibi, çoğunlukçu ve konsensüs demokrasileri arasında etkili bir ayrım yapmıştır.)  Lijphart used the term Westminster model interchangeably with majoritarian model to refer to a general model of democracy because the British version of the Westminster model is both the original and the best- known example of this model. (Lijphart, Westminster modeli terimini, genel bir demokrasi modeline atıfta bulunmak için çoğunlukçu modelle birbirinin yerine kullandı, çünkü Westminster modelinin İngiliz versiyonu bu modelin hem orijinal hem de en iyi bilinen örneğidir.)  According to Lijphart, though, the country that comes closest to the ideal type of majoritarian democracy during his period of study (1945-1996) is New Zealand. (Lijphart'a göre, onun eğitim döneminde (1945-1996) ideal çoğunlukçu demokrasi tipine en yakın olan ülke Yeni Zelanda'dır.)  According to Lijphard's case, majoritarian democracies such as the Britain typically have (Lijphard'ın davasına göre, Britanya gibi çoğunlukçu demokrasiler tipik olarak): a) first-past-the-post and disproportional electoral systems, (seçimden önce ve orantısız seçim sistemleri) b) only two major political parties, (sadece iki büyük siyasi parti) c) single-party cabinets, (tek partili kabineler)  d) unicameralism and unitaryand centralized government (tek meclislilik ve üniter ve merkezi hükümet) e) It has a flexible and easily amended constitution and executive dominated legislatureI brief, (Esnek ve kolay değiştirilebilen bir anayasaya ve yürütmenin egemen olduğu bir yasama organına sahiptir) f) majoritarian democracies are regarded as those in which a winning party or coalition parties exercise virtually limitless power within political system, in that executive power is scarcely constrained among these democracies, there is a great difference between winning and losing and power is exclusive - the losers have no voice- rather than inclusive (çoğunlukçu demokrasiler, kazanan bir partinin veya koalisyon partilerinin siyasi sistem içinde neredeyse sınırsız güç kullandığı demokrasiler olarak kabul edilir, çünkü bu demokrasiler arasında yürütme gücü neredeyse hiç kısıtlanmamıştır, kazanmak ve kaybetmek arasında büyük bir fark vardır ve güç kapsayıcı olmaktan ziyade dışlayıcıdır - kaybedenlerin sesi yoktur)  According to Lijphart, the pluralist model of democracy (also called consensus democracy) was developed to explain how a democracy could still continue to function, given the realities of limited mass political interest or participation. It is based on the idea of pluralism, which assumes that people in modern society often form groupings along economic, religious, ethnic, or cultural lines The prototype for consensus democracies was Belgium. (Lijphart'a göre, çoğulcu demokrasi modeli (konsensüs demokrasisi olarak da adlandırılır), sınırlı kitlesel siyasi ilgi veya katılımın gerçekleri göz önüne alındığında, bir demokrasinin nasıl hala işlemeye devam edebileceğini açıklamak için geliştirilmiştir. Modern toplumdaki insanların genellikle ekonomik, dini, etnik veya kültürel çizgiler boyunca gruplaşmalar oluşturduğunu varsayan çoğulculuk fikrine dayanmaktadır. Konsensüs demokrasilerinin prototipi Belçika'ydı.)  Consensus Model (Çoğulcu Model)  The consensus model of democracy may be described in terms of ten elements that stand in sharp contrast to each of the ten majoritarian characteristics of the Westminster model (Demokrasinin konsensüs modeli, Westminster modelinin on çoğunlukçu özelliğinin her birine keskin bir tezat oluşturan on unsur açısından tanımlanabilir) a) Executive power-sharing in broad coalition cabinets in contrast to the Westminster model's tendency to concentrate executive power in oneparty and bare- majority cabinets, the consensus principle is to let all or most of the important parties share executive power in a broad coalition. (Geniş koalisyon kabinelerinde yürütme gücünün paylaşılması Westminster modelinin yürütme gücünü tek partili ve salt çoğunluklu kabinelerde yoğunlaştırma eğiliminin aksine, fikir birliği ilkesi, önemli partilerin tümünün veya çoğunun geniş bir koalisyonda yürütme gücünü paylaşmasına izin vermektir.) b) Executive-legislative balance of power. (Yürütme-yasama güç dengesi) c) Multiparty system. (Çok partili sistem) d) Proportional representation. In contrast with the consensus method, which tends to over represent large parties and to underrepresent small parties, the basic aim of proportional representation is to divide the parliamentary seats among the parties in proportion to the votes they receive. (Nispi temsil. Büyük partileri gereğinden fazla temsil etme ve küçük partileri az temsil etme eğiliminde olan konsensüs yönteminin aksine, nispi temsilin temel amacı, parlamentodaki sandalyeleri partiler arasında aldıkları oylarla orantılı olarak paylaştırmaktır.)  e) Interest group corporatism. (Çıkar grubu korporatizmi) f) Federal and decentralized government (Federal ve merkezi olmayan hükümet) g) Strong bicameralism. The principal justification for instituting a bicameral instead of a unicameral legislature is to give special representation to minorities, including the smaller states in federal systems, in a second chamber or upper house. Two conditions have to be fulfilled if this minority representation is to be meaningful the upper house has to be elected on a different basis than the lower house, and it must have real power-ideally as much power as the lower house (Güçlü iki meclislilik. Tek meclisli bir yasama organı yerine iki meclisli bir yasama organı kurmanın temel gerekçesi, federal sistemlerdeki küçük eyaletler de dahil olmak üzere azınlıklara ikinci bir mecliste veya üst mecliste özel temsil hakkı vermektir. Bu azınlık temsilinin anlamlı olabilmesi için iki koşulun yerine getirilmesi gerekir: üst meclisin alt meclisten farklı bir temelde seçilmesi ve gerçek bir güce sahip olması gerekir - ideal olarak alt meclis kadar güç) h) Constitutional rigidity (Anayasal katılık) i) Judicial review. (Yargı denetim) j) Central bank independence. (Merkez bankası bağımsızlığı)  Monist - Dualist System  Kemal Gözler divides parliamentary systems into two: dualist and monist. (Kemal Gözler, parlamenter sistemleri düalist ve monist olmak üzere ikiye ayırır.)  The monist parliamentary system is a system built on the thesis that "the king reigns but does not rule". In the monist parliamentary system, the government is responsible only to the legislature. The dualist parliamentary system is a system built on the thesis that "the throne is not an empty seat". In the dualist parliamentary system, the cabinet is responsible to both the legislature and the president. (Tekçi parlamenter sistem, "kral hüküm sürer ama yönetmez" tezi üzerine inşa edilmiş bir sistemdir. Monist parlamenter sistemde, hükümet sadece yasama organına karşı sorumludur. Düalist parlamenter sistem, "tahtın boş bir koltuk olmadığı" tezi üzerine inşa edilmiş bir sistemdir. Düalist parlamenter sistemde, kabine hem yasama organına hem de cumhurbaşkanına karşı sorumludur.)  Advantages of the Parliamentary System of Government (Parlamenter Hükümet Sisteminin Avantajları) : The parliamentary form of government offers the following benefits owing to its features (Parlamenter hükümet biçimi, sahip olduğu özellikler sayesinde aşağıdaki faydaları sunar): a) Smooth Functioning (Düzgün Çalışma)- The close link between the executive and the legislature avoids any kind of conflict between the two organs of the government. This also ensures as working of both of them in a complementary way to each other. In India, there is a concept of partial separation of powers which accounts for freedom accompanied with responsibility and accountability. Therefore, the two organs can function without any interference if they work as per the interest of the masses. (Yürütme ve yasama organı arasındaki yakın bağ, hükümetin iki organı arasında her türlü çatışmayı önler. Bu aynı zamanda her ikisinin de birbirini tamamlayıcı bir şekilde çalışmasını sağlar. Hindistan'da, sorumluluk ve hesap verebilirliğin eşlik ettiği özgürlüğü açıklayan kısmi bir kuvvetler ayrılığı kavramı vardır. Bu nedenle, iki organ, kitlelerin çıkarına göre çalışırlarsa herhangi bir müdahale olmadan işlev görebilirler.) b) Quick Decision Making (Hızlı Karar Verme)- If the ruling party enjoys majority in the legislature, then the executive can take decisions quickly and implement them without any hindrance and fear of being let down on the floor of the House. This can be very helpful in case of constructive decision making and overcoming the problems of procedural delays. (İktidar partisi yasama organında çoğunluğa sahipse, yürütme herhangi bir engel ve Meclis zemininde hayal kırıklığına uğrama korkusu olmadan hızlı bir şekilde kararlar alabilir ve bunları uygulayabilir. Bu, yapıcı karar verme ve prosedürel gecikme sorunlarının üstesinden gelme durumunda çok yardımcı olabilir.) c) Flexible System (Esnek Sistem)- This form of government is highly adaptive in nature to the changing situations. An example of benefit of a flexible system can be seen in case of grave emergency, wherein the leadership can be changed without any harassment and objections. This will enable the government to tackle the situation efficiently as was seen in as it happened during World War II in England when Mr. Chamberlain made way for Mr. Winston Churchill to handle the War. Even the elections can be delayed till normality is restored in the country. (Bu hükümet biçimi, doğası gereği değişen durumlara oldukça uyumludur. Esnek bir sistemin faydasına bir örnek, liderliğin herhangi bir taciz ve itiraz olmaksızın değiştirilebildiği ciddi acil durumlarda görülebilir. Bu, hükümetin, İngiltere'deki II. Dünya Savaşı sırasında Bay Chamberlain'in Bay Winston Churchill'in Savaşı ele alması için yol açtığı zaman olduğu gibi durumu verimli bir şekilde ele almasını sağlayacaktır. Ülkede normale dönene kadar seçimler bile ertelenebilir.) d) Clear (open) Administration (Açık Yönetim)- The executive remains vigilant and always tries to administer properly and effectively in order to secure its electoral prospects and confidence of the Parliament. The Parliament controls the executive, particularly the Cabinet in two ways (Yürütme tetikte kalır ve seçim beklentilerini ve Parlamento'nun güvenini güvence altına almak için her zaman düzgün ve etkili bir şekilde yönetmeye çalışır. Parlamento yürütmeyi, özellikle de Bakanlar Kurulu'nu iki şekilde kontrol eder): 1) Need of Confidence by the Government- Since by a motion of “No Confidence” against the government would make the Prime Minister resign from his office, leading to the dissolution of the Council of Ministers as a whole.  A vote of confidence is initiated by the government; if the government does not obtain a legislative majority in this vote, it must resign. (güven oylaması) (Hükümet tarafından bir güven oylaması başlatılır; Hükümet bu oylamada yasama çoğunluğunu elde edemezse istifa etmek zorundadır.)  A vote of no confidence is initiated by the legislature; if the government does not obtain a legislative majority in this vote, it must resign. (güvensizlik oylaması) (Yasama organı tarafından güven oylaması başlatılır; Hükümet bu oylamada yasama çoğunluğunu elde edemezse istifa etmek zorunda.)  Some countries such as Belgium, Germany, Israel and Spain adopt a slightly different version of this procedure called a constructive veto of no confidence. (yapıcı güvensizlik oylaması) (Belçika, Almanya, İsrail ve İspanya gibi bazı ülkeler, bu prosedürün biraz farklı bir versiyonunu benimser ve buna güvensizlik konusunda yapıcı bir veto adı verir.)   A constructive veto of no confidence requires that those who oppose the government also indicate who should replace the government if the incumbent loses. (Güvensizliğin yapıcı bir vetosu, hükümete karşı çıkanların, görevdeki hükümetin kaybetmesi durumunda hükümeti kimin değiştirmesi gerektiğini de belirtmesini gerektirir.) 2) Motion of Censure (Gensoru Önergesi): While law-making is central to its activities, Parliament also has various other responsibilities stemming from its powers in areas such as the budget, scrutiny, appointments, agenda-setting and the constitutional foundation. (Parlamento, yasa yapma faaliyetlerinin merkezinde yer almakla birlikte, bütçe, inceleme, atamalar, gündem belirleme ve anayasal dayanak gibi alanlardaki yetkilerinden kaynaklanan çeşitli başka sorumluluklara da sahiptir.) From its inception, one of Parliament's key roles has been to executive branch. Parliament can use a host of instruments to hold the government to account, such as voting on its investiture or dismissal as a collective body. According to the government is accountable to the Parliament as a body and must resign if the Parliament adopts a motion of censure. (Kuruluşundan bu yana, Parlamentonun kilit rollerinden biri yürütme organı olmuştur. Parlamento, hükümeti sorumlu tutmak için, görevden alınması veya kolektif bir organ olarak görevden alınması gibi bir dizi araç kullanabilir. Buna göre, hükümet bir organ olarak Parlamento'ya karşı sorumludur ve Parlamento'nun bir kınama önergesini kabul etmesi durumunda istifa etmek zorundadır.) e) Financial Powers of the Parliament (Parlamentonun Mali Yetkileri)- The Government has to seek for financial grants by the Parliament to implement its policies and for the purpose of administration. The Parliament has the power to grant or refuse to grant the requested funds, thereby controlling the executive. The House also has to control the expenditure made out of granted funds. (Hükümet, politikalarını uygulamak ve idare amacıyla Parlamento tarafından mali hibeler aramak zorundadır. Parlamento, talep edilen fonları verme veya vermeyi reddetme yetkisine sahiptir, böylece yürütmeyi kontrol eder. Meclis ayrıca verilen fonlardan yapılan harcamaları da kontrol etmek zorundadır.)  Videolar Jean-Jacques Rousseau  Jean-Jacques Rousseau was an influential 18th century philosopher and writer who was best known for his ideas on political philosophy, social contract theory, and the concept of a noble savage. (Jean-Jacques Rousseau, siyaset felsefesi, sosyal sözleşme teorisi ve asil bir vahşi kavramı hakkındaki fikirleriyle tanınan etkili bir 18. yüzyıl filozofu ve yazarıydı.)  Born in Geneva in 1712, Rousseau moved to Paris in his early 20s to pursue a career as a writer and musician. Rousseau's most famous work, The Social Contract, was published in 1762 and has had a significant impact on political theory and the development of modern democracy in this work. (1712'de Cenevre'de doğan Rousseau, yazar ve müzisyen olarak kariyer yapmak için 20'li yaşlarının başında Paris'e taşındı. Rousseau'nun en ünlü eseri olan Sosyal Sözleşme, 1762'de yayınlandı ve bu çalışmada siyaset teorisi ve modern demokrasinin gelişimi üzerinde önemli bir etkisi oldu.)  Rousseau argued that individuals should give up some of their individual rights and freedoms to a government in exchange for protection and security. He believed that the state of nature was a peaceful and harmonious state where people lived in equality and freedom, but that the  development of private property and inequality had corrupted society and created a need for government. (Rousseau, bireylerin koruma ve güvenlik karşılığında bireysel hak ve özgürlüklerinin bir kısmından bir hükümete vazgeçmeleri gerektiğini savundu. Doğa durumunun, insanların eşitlik ve özgürlük içinde yaşadığı barışçıl ve uyumlu bir devlet olduğuna, ancak özel mülkiyetin ve eşitsizliğin gelişmesinin toplumu yozlaştırdığına ve hükümete ihtiyaç yarattığına inanıyordu.)  In addition to his ideas on social contract theory, Rousseau is also known for his concept of the noble savage. This idea posits that humans are inherently good and that civilization has corrupted this natural goodness. (Rousseau, sosyal sözleşme teorisi hakkındaki fikirlerinin yanı sıra soylu vahşi kavramıyla da tanınır. Bu fikir, insanların doğası gereği iyi olduğunu ve medeniyetin bu doğal iyiliği bozduğunu varsayar.)  Rousseau argued that society should return to a simpler and more natural way of life in order to rediscover this innate goodness. Rousseau's ideas on political philosophy and social contract theory were highly influential in the development of modern democracy and constitutional government. (Rousseau, bu doğuştan gelen iyiliği yeniden keşfetmek için toplumun daha basit ve daha doğal bir yaşam biçimine dönmesi gerektiğini savundu. Rousseau'nun siyaset felsefesi ve sosyal sözleşme teorisi hakkındaki fikirleri, modern demokrasinin ve anayasal hükümetin gelişiminde oldukça etkili oldu.)  His ideas also influenced the romantic movement and the development of modern environmentalism. Many of his ideas were reflected in the French Revolution and continue to shape political thought and discourse today. (Fikirleri aynı zamanda romantik hareketi ve modern çevreciliğin gelişimini de etkiledi. Fikirlerinin çoğu Fransız Devrimi'ne yansıdı ve bugün siyasi düşünceyi ve söylemi şekillendirmeye devam ediyor.)  However, Rousseau's ideas were not without controversy. He was criticized for his advocacy of the idea of the general will, which holds that the will of the people should override the will of the individual. (Bununla birlikte, Rousseau'nun fikirleri tartışmasız değildi. Halkın iradesinin bireyin iradesini geçersiz kılması gerektiğini savunan genel irade fikrini savunduğu için eleştirildi.)  He was also criticized for his views on women, which were seen as outdated and oppressive. Overall, Jean-Jacques Rousseau's contributions to philosophy and political theory continue to shape modern thought and inspire debate and discussion about the nature of society, government, and the role of the individual in the world, despite the controversy surrounding some of his ideas. His influence on the development of modern democracy and political theory cannot be denied. (Ayrıca modası geçmiş ve baskıcı olarak görülen kadınlar hakkındaki görüşleri nedeniyle de eleştirildi. Genel olarak, Jean-Jacques Rousseau'nun felsefeye ve siyaset teorisine yaptığı katkılar, bazı fikirlerini çevreleyen tartışmalara rağmen, modern düşünceyi şekillendirmeye ve toplumun doğası, hükümet ve bireyin dünyadaki rolü hakkında tartışma ve tartışmalara ilham vermeye devam ediyor. Modern demokrasinin ve siyaset teorisinin gelişimi üzerindeki etkisi inkar edilemez.) French Revolution  What rights do people have, and where do they come from? Who gets to make decisions for others and on what authority? And how can we organize society to meet people's needs? These questions challenged an entire nation during the upheaval of the French Revolution. (İnsanlar hangi haklara sahiptir ve nereden gelmektedirler? Başkaları adına kim karar verecek ve hangi yetkiyle karar verecek? Ve toplumu insanların ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde nasıl organize edebiliriz? Bu sorular, Fransız Devrimi'nin ayaklanması sırasında bütün bir ulusa meydan okudu.)  By the end of the 18th century, Europe had undergone a profound intellectual and cultural shift known as the Enlightenment. Philosophers and artists promoted reason and human freedom over tradition and religion. The rise of a middle class and printed materials encouraged political awareness, and the American Revolution had turned a former English colony into an independent republic. (18. yüzyılın sonunda Avrupa, Aydınlanma olarak bilinen derin bir entelektüel ve kültürel değişim geçirmişti. Filozoflar ve sanatçılar, gelenek ve din üzerinde akıl ve insan özgürlüğünü desteklediler. Orta sınıfın ve basılı materyallerin yükselişi siyasi farkındalığı teşvik etti ve Amerikan Devrimi eski bir İngiliz kolonisini bağımsız bir cumhuriyete dönüştürdü.)  Yet France, one of the largest and richest countries in Europe was still governed by an ancient regime of three rigid social classes called Estates. The monarch King Louis XVI based his authority on divine right and granted special privileges to the First and Second Estates, the Catholic clergy, and the nobles. The Third Estate, middle class merchants and craftsmen, as well as over 20 million peasants, had far less power and they were the only ones who paid taxes, not just to the king, but to the other Estates as well. (Yine de, Avrupa'nın en büyük ve en zengin ülkelerinden biri olan Fransa, hala Zümreler adı verilen üç katı sosyal sınıftan oluşan eski bir rejim tarafından yönetiliyordu. Hükümdar Kral Louis XVI, otoritesini ilahi hakka dayandırdı ve Birinci ve İkinci Zümrelere, Katolik din adamlarına ve soylulara özel ayrıcalıklar verdi. Üçüncü Zümre, orta sınıf tüccarlar ve zanaatkarların yanı sıra 20 milyondan fazla köylü çok daha az güce sahipti ve sadece krala değil, diğer Zümrelere de vergi ödeyenler sadece onlardı.)  In bad harvest years, taxation could leave peasants with almost nothing while the king and nobles lived lavishly on their extracted wealth. But as France sank into debt due to its support of the American Revolution and its long-running war with England, change was needed. King Louis appointed finance minister Jacques Necker, who pushed for tax reforms and won public support by openly publishing the government's finances. But the king's advisors strongly opposed these initiatives. (Kötü hasat yıllarında, kral ve soylular elde ettikleri servetle cömertçe yaşarken, vergilendirme köylülere neredeyse hiçbir şey bırakmazdı. Ancak Fransa, Amerikan Devrimi'ne verdiği destek ve İngiltere ile uzun süredir devam eden savaşı nedeniyle borca battığından, değişime ihtiyaç vardı. Kral Louis, vergi reformları için bastıran ve hükümetin maliyesini açıkça yayınlayarak halkın desteğini kazanan maliye bakanı Jacques Necker'i atadı. Ancak kralın danışmanları bu girişimlere şiddetle karşı çıktılar.)  Desperate for a solution, the king called a meeting of the Estates-General, an assembly of representatives from the Three Estates, for the first time in 175 years. Although the Third Estate represented 98% of the French population, its vote was equal to each of the other Estates. And unsurprisingly, both of the upper classes favored keeping their privileges. Realizing they couldn't get fair representation, the Third Estate broke off, declared themselves the National Assembly, and pledged to draft a new constitution with or without the other Estates. (Bir çözüm için umutsuz olan kral, 175 yıl sonra ilk kez Üç Zümre'den temsilcilerin bir meclisi olan Estates- General'i toplantıya çağırdı. Üçüncü Zümre, Fransız nüfusunun %98'ini temsil etmesine rağmen, oyu diğer Zümrelerin her birine eşitti. Ve şaşırtıcı olmayan bir şekilde, her iki üst sınıf da ayrıcalıklarını korumayı tercih etti. Adil temsil elde edemeyeceklerini anlayan Üçüncü Zümre ayrıldı, kendilerini Ulusal Meclis ilan etti ve diğer Zümreler olsun ya da olmasın yeni bir anayasa taslağı hazırlama sözü verdi.)  King Louis ordered the First and Second Estates to meet with the National Assembly, but he also dismissed Necker, his popular finance minister. In response, thousands of outraged Parisians joined with sympathetic soldiers to storm the Bastille prison, a symbol of royal power and a large  storehouse of weapons. The Revolution had begun. As rebellion spread throughout the country, the feudal system was abolished. (Kral Louis, Birinci ve İkinci Zümrelerin Ulusal Meclis ile görüşmesini emretti, ancak aynı zamanda popüler maliye bakanı Necker'ı da görevden aldı. Buna karşılık, binlerce öfkeli Parisli, kraliyet gücünün bir sembolü ve büyük bir silah deposu olan Bastille hapishanesine saldırmak için sempatik askerlerle bir araya geldi. Devrim başlamıştı. İsyan ülke geneline yayılırken, feodal sistem kaldırıldı.)  The Assembly's Declaration of the Rights of Man and Citizen proclaimed a radical idea for the time that individual rights and freedoms were fundamental to human nature and government existed only to protect them. Their privileges gone, many nobles fled abroad, begging foreign rulers to invade France and restore order. And while Louis remained as the figurehead of the constitutional monarchy, he feared for his future. (Meclis'in İnsan ve Yurttaş Hakları Bildirgesi, bireysel hak ve özgürlüklerin insan doğası için temel olduğu ve hükümetin yalnızca onları korumak için var olduğu konusunda o dönem için radikal bir fikir ilan etti. Ayrıcalıkları gitti, birçok soylu yurtdışına kaçtı, yabancı hükümdarlara Fransa'yı işgal etmeleri ve düzeni yeniden sağlamaları için yalvardı. Louis, anayasal monarşinin sembolik lideri olarak kalırken, geleceği için endişeleniyordu.)  In 1791, he tried to flee the country but was caught. The attempted escape shattered people's faith in the king. The royal family was arrested and the king charged with treason. After a trial, the once-revered king was publicly beheaded, signaling the end of one thousand years of monarchy and finalizing the September 21st declaration of the first French republic, governed by the motto "liberté, égalité, fraternité." (1791'de ülkeden kaçmaya çalıştı ancak yakalandı. Kaçma girişimi, insanların krala olan inancını paramparça etti. Kraliyet ailesi tutuklandı ve kral vatana ihanetle suçlandı. Bir duruşmadan sonra, bir zamanlar saygı duyulan kral, bin yıllık monarşinin sona erdiğinin sinyalini vermek ve "liberté, égalité, fraternité" sloganıyla yönetilen ilk Fransız cumhuriyetinin 21 Eylül ilanını sonuçlandırmak için alenen başı kesildi.)  Nine months later, Queen Marie Antoinette, a foreigner long-mocked as "Madame Déficit" for her extravagant reputation, was executed as well. But the Revolution would not end there. Some leaders, not content with just changing the government, sought to completely transform French society its religion, its street names, even its calendar. (Dokuz ay sonra, abartılı ünü nedeniyle uzun süre "Madame Déficit" olarak alay edilen bir yabancı olan Kraliçe Marie Antoinette de idam edildi. Ancak Devrim burada bitmeyecekti. Sadece hükümeti değiştirmekle yetinmeyen bazı liderler, Fransız toplumunu, dinini, sokak adlarını, hatta takvimini tamamen dönüştürmeye çalıştılar.)  As multiple factions formed, the extremist Jacobins lead by Maximilien Robespierre launched a Reign of Terror to suppress the slightest dissent, executing over 20,000 people before the Jacobin's own downfall. Meanwhile, France found itself at war with neighboring monarchs seeking to strangle the Revolution before it spread. Amidst the chaos, a general named Napoleon Bonaparte took charge, becoming Emperor as he claimed to defend the Revolution's democratic values. (Birden fazla hizip oluştukça, Maximilien Robespierre liderliğindeki aşırılık yanlısı Jakobenler, en ufak bir muhalefeti bastırmak için bir Terör Saltanatı başlattı ve Jakoben'in kendi çöküşünden önce 20.000'den fazla insanı idam etti. Bu arada Fransa, Devrimi yayılmadan önce boğmak isteyen komşu hükümdarlarla savaş halinde buldu. Kaosun ortasında, Napolyon Bonapart adında bir general görevi devraldı ve Devrim'in demokratik değerlerini savunduğunu iddia ettiği için İmparator oldu.)  All in all, the Revolution saw three constitutions and five governments within ten years, followed by decades alternating between monarchy and revolt before the next Republic formed in 1871.  And while we celebrate the French Revolution's ideals, we still struggle with many of the same basic questions raised over two centuries ago. (Sonuç olarak, Devrim on yıl içinde üç anayasa ve beş hükümet gördü, ardından 1871'de kurulan bir sonraki Cumhuriyet'ten önce monarşi ve isyan arasında değişen on yıllar izledi. Ve Fransız Devrimi'nin ideallerini kutlarken, iki yüzyıl önce ortaya çıkan aynı temel soruların çoğuyla hala mücadele ediyoruz.) Parliament Structure Explained  Parliament is made up of three parts – the House of Commons, the House of Lords, and the monarch. The House of Commons is the elected chamber of Parliament. It debates big issues, proposes laws, amends existing ones, and challenges the Government’s work. (Parlamento, Avam Kamarası, Lordlar Kamarası ve hükümdar olmak üzere üç bölümden oluşur. Avam Kamarası, Parlamento'nun seçilmiş odasıdır. Büyük meseleleri tartışır, yasalar önerir, mevcut yasaları değiştirir ve Hükümetin çalışmalarına meydan okur.)  There are 650 Members of Parliament, or MPs, who each represent a constituency in the UK. They belong to either a political party or are independent, and are elected by constituents of the area they want to represent. (Birleşik Krallık'ta her biri bir seçim bölgesini temsil eden 650 Parlamento Üyesi veya Milletvekili vardır. Ya bir siyasi partiye mensuplar ya da bağımsızlar ve temsil etmek istedikleri bölgenin seçmenleri tarafından seçiliyorlar.)  The leader of the party that has the most MPs elected after a general election becomes the Prime Minister and heads up the Government. They choose a cabinet made up of 20 senior ministers who coordinate each Government department’s who coordinate each Government department’s work. (Genel seçimlerden sonra en çok milletvekili seçilen partinin lideri Başbakan olur ve Hükümetin başına geçer. Her bir Hükümet departmanının çalışmalarını koordine eden her bir Hükümet departmanını koordine eden 20 kıdemli bakandan oluşan bir kabine seçerler.)  Parties not in power are called the opposition. MPs from the opposition and government question the Government on policy and proposed laws. The speaker keeps the house in order by chairing these debates. (İktidarda olmayan partilere muhalefet denir. Muhalefet ve hükümetten milletvekilleri, Hükümeti politika ve önerilen yasalar hakkında sorguluyor. Konuşmacı bu tartışmalara başkanlık ederek evi düzene sokar.)  The House of Lords is the second chamber and shares the making and shaping of laws with the House of Commons. It has around 800 members and it’s made up mostly of life peers, and also includes hereditary peers and bishops. (Lordlar Kamarası ikinci odadır ve yasaların yapılmasını ve şekillendirilmesini Avam Kamarası ile paylaşır. Yaklaşık 800 üyesi vardır ve çoğunlukla yaşam akranlarından oluşur ve ayrıca kalıtsal akranları ve piskoposları da içerir.)  Lords are selected for their knowledge and experience, and hold Government to account by using their expertise to look at laws and issues in detail. The monarch’s role is mainly ceremonial. (Lordlar bilgi ve deneyimlerine göre seçilir ve yasalara ve konulara ayrıntılı olarak bakmak için uzmanlıklarını kullanarak Hükümeti sorumlu tutarlar. Hükümdarın rolü esas olarak törenseldir.)  They meet the Prime Minister once a week to hear what’s going on in Parliament and formally agree every new law. But that’s not all! There are also people working behind the scenes who support the work of Parliament: clerks, librarians, researchers and many more. (Parlamentoda neler olup bittiğini duymak için haftada bir kez Başbakan ile bir araya gelirler ve her yeni yasayı resmi olarak kabul ederler. Ama hepsi bu kadar değil! Parlamentonun çalışmalarını destekleyen perde arkasında çalışan insanlar da var: katipler, kütüphaneciler, araştırmacılar ve çok daha fazlası.)