Nauka o Komunikowaniu - Wykład - Notatki-1 PDF

lOMoARcPSD|51344099 Nauka O Komunikowaniu - WYKŁAD - Notatki-1 Nauka o komunikowaniu (Uniwersytet Śląski w Katowicach) Zeskanuj, aby otworzyć na stronie Studocu Serwis Studocu nie jest sponsorowany, ani wspierany przez żaden uniwersytet lub szkołę wyższą...

lOMoARcPSD|51344099 Nauka O Komunikowaniu - WYKŁAD - Notatki-1 Nauka o komunikowaniu (Uniwersytet Śląski w Katowicach) Zeskanuj, aby otworzyć na stronie Studocu Serwis Studocu nie jest sponsorowany, ani wspierany przez żaden uniwersytet lub szkołę wyższą Pobrane przez o3la ([email protected])  lOMoARcPSD|51344099 1) Pojęcie komunikowania, jego charakterystyka, funkcje i cele, elementy procesu komunikowania Komunikowanie - proces międzyludzki, proces łączności, wspólnoty, proces porozumiewania się ludzi, przekazywanie informacji/znaczeń/faktów na odległość; na różnych poziomach - od interpersonalnego aż do masowego - wywołuje różne działania i skutki, interakcje wymiany. Charakterystyka: - proces społeczny - jest procesem kreatywnym - zachodzi w kontekście społecznym - ma charakter dynamiczny - jest procesem złożonym, ciągłym, symbolicznym, celowym i świadomym - przebiega na różnych poziomach - nieodwracalna i nieuchronna - jest społeczna i interakcyjna Funkcje komunikowania: - informacyjna - edukacyjna - identyfikacji osobistej - mobilizacyjna/perswazyjna - rozrywkowa - fatyczna Cele komunikowania: - wymiana myśli - dzielenie się wiedzą, informacjami i ideami Elementy procesu komunikacji: - uczestnicy - nadawca i odbiorca - przekaz - kodowanie i dekodowanie - kontekst - warunki, które są otoczeniem procesu (fizyczny, historyczny, psychologiczny i kulturowy) - kanał komunikacyjny - droga przekazu i środki transportu, przy pomocy których komunikat pokonuje drogę pomiędzy nadawcą a odbiorcą - szumy a) wewnętrzne: uczucia, predyspozycje psychiczne, emocjonalne nastawienie, stereotyp b) zewnętrzne: hałas, temperatura, sposoby mechaniczne, to co jest wokół, rozpraszacze c) semantyczne: konsekwencja złego użycia przez nadawcę znaczenia przez co odbiorca nie jest w stanie precyzyjnie odkodować przekazu - sprzężenie zwrotne - reakcja odbiorcy na komunikat po jego odkodowaniu a) bezpośrednie b) pośrednie c) pozytywne d) negatywne 2) Poziomy komunikowania (piramida komunikowania McQuaila) Pobrane przez o3la ([email protected])  lOMoARcPSD|51344099 Piramida od góry: ❖ komunikowanie masowe - stworzone przez media masowe, najszerszy proces komunikacyjny, nośnik komunikowania, ma charakter impersonalny, zredukowana ilość kanałów komunikacyjnych. Zdecydowanie najmniej aktów komunikacyjnych ❖ komunikowanie organizacyjne/konstytucjonalne - pojawia się wraz z władzą, strukturami państwowymi, ekonomicznymi, mocno sformalizowane, występują jasno określone role nadawcy i odbiorcy ❖ komunikowanie grupowe/międzygrupowe - trwałe relacje, wspólne więzi i cele, różne rodzaje interakcji ❖ komunikowanie interpersonalne - komunikowanie bezpośrednie (min. 2 osoby) charakter spontaniczny, formalny lub nieformalny ❖ komunikowanie intrapersonalne - komunikowanie wewnętrzne (nadawca = odbiorca) 3) Typy komunikowania – komunikowania informacyjne (charakterystyka komunikowania informacyjnego, metody informacyjne, warunki skuteczności komunikacji informacyjnej) i perswazyjne (charakterystyka komunikacji perswazyjnej, rodzaje perswazji, fazy procesu perswazyjnego, kampania perswazyjna, warunki skuteczności perswazji) Komunikowanie informacyjne - celem jest promowanie wzajemnego zrozumienia (dzielenie się ideami, myślami, wiedzą) Informacja: - podstawowym celem jest kreowanie wzajemnego porozumienia i zrozumienia między uczestnikami procesu przy założeniu, że nadawca nie ma żadnych intencji wpływania na postawy i zachowania odbiorców - funkcja wyłącznie informacyjna - tzn., że wykorzystane w nim dane, wiedza, fakty i opinie, są zaprezentowanie w sposób neutralny, rzeczowy i obiektywny - przekaz informacyjny wyjaśnia nowe kwestie w sposób zrozumiały dla odbiorców, dyskutuje je i omawia w celu zapamiętania - odbiorcy angażują się w proces komunikowania oczekując, że nadawca dostarcza im wiedzy, jakiej nie posiadają Metody informacyjne: - narracja - opis - demonstracja - definiowanie Skuteczność komunikowania informacyjnego: - kreatywność i sposób przedstawienia - wiarygodność - jak nowa jest informacja - wykorzystywanie pomocy wizualnych - położenie nacisku na informacje - doniosłość informacji Komunikowanie perswazyjne - celem jest promowanie interakcyjnych zależności (formowanie postaw, wzmacnianie postaw, zmiana zachowania i postaw) - perswazja to podstawowa technika wpływania, nakłaniania, namawiania, zachęcania, tłumaczenia, łagodzenia, oczarowywania Pobrane przez o3la ([email protected])  lOMoARcPSD|51344099 - celem jest takie oddziaływanie na odbiorcę, aby nakłonić go do akceptacji oraz zaadaptowania nowych zachowania i postaw zgodnych z intencją nadawcy, ale w sposób dobrowolny tj. bez stosowania środków przymusu - komunikowanie perswazyjne to kompleksowy, interaktywny proces, w którym nadawca i odbiorca połączeni są werbalnymi i niewerbalnymi symbolami, poprzez które perswadujący próbuje wpłynąć na drugą osobę po to, aby zmienić jej reakcje, zachowania, ukształtować nowe postawy lub modyfikować już istniejące i sprowokować do akcji, działania. Rodzaje perswazji - perswazja przekonująca - klasyczny proces transakcyjny. Obie strony dążą do porozumienia nawet kosztem odstąpienia od swoich żądań/przekonań/wartości. - perswazja nakłaniająca - intencją jest przyciągnięcie odbiorcy do swoich wartości, idei, postaw czy zachowań. Stosowana w procesach wychowawczych, reklamie. Nie można jednoznacznie ocenić jej moralnie. - perswazja pobudzająca - agitacja (zjednanie danej sprawy itp). Celem jest narzucenie wzoru zachowań. Najbardziej kontrowersyjna etycznie. Fazy procesu perswazyjnego - ekspozycja przekazu w miejscu dostępnym - uruchomienie uwagi odbiorcy i skoncentrowania jej na komunikacie - zrozumienie komunikatu - odkodowywanie znaczeń - refleksja - interpretacja komunikatu, akceptacja bądź odrzucenie - zapamiętywanie treści - zmiana postaw Kampania perswazyjna - kompleksowa zorganizowana działalność komunikacyjna, która ma na celu spowodowanie konkretnych efektów u relatywnie dużej liczby osób w określonym, zamkniętym przedziale czasu cechy kampanii perswazyjnej: - konkretny, jasno sprecyzowany cel - odbiorcami jest szeroka grupa ludzi - jest realizowana w określonym czasie - tworzy ją cały zespół aktywności komunikacyjnych dlaczego nie zawsze działają: - kiepskie przygotowanie - efekt uśpienia - opór wobec perswazji jako formy narzucania woli - filtr przekazu - selekcja percepcji jednostki - dysonans poznawczy - dochodzi w nich do konfrontacji postaw odbiorców z tymi preferowanymi przez nadawcę Warunki skuteczności perswazji - sprecyzowanie celów - stosowanie logicznej argumentacji - rozpoznanie istniejących systemów, postaw i wzorów zachowania odbiorców - budowanie i rozwijanie wiarygodności - prezentacja komunikatu w przekonujący sposób - obalanie przeciwnych argumentów - posługiwanie się językiem motywującym do działania Pobrane przez o3la ([email protected])  lOMoARcPSD|51344099 4) Perswazja – charakterystyka postawy, czynniki warunkujące skuteczność perswazji, podstawowe zasady perswazji wg Cialdiniego) Generalnie można uznać, że perswazja to wpływanie na postawy innych ludzi. Postawa to zgeneralizowany stosunek (relacja) względem jakiegoś obiektu. Charakterystyka postawy: - element poznawczy - wiedza na temat obiektu - element emocjonalny - efekt wywołany przez obiekt - element behawioralny - tendencja do zachowania Czynniki warunkujące skuteczność perswazji: (w poprzednim punkcie) Podstawowe zasady perswazji: a) zasada rewanżu - liczymy na wzajemność w relacjach z innymi ludźmi - “dług” względem innej osoby prowadzi do nieprzyjemnego napięcia, którego zredukowanie jest możliwe jedynie przez rewanż. Dla redukcji tego napięcia jesteśmy w stanie oddać więcej, niż otrzymaliśmy - zasada jest mniej skuteczna a reakcja bardziej odroczona wśród ludzi, których łączą bardziej zażyłe kontakty b) zasada kontrastu - wszystko jest relatywne - rzeczy, zjawiska, ludzie itp. wydają się bardziej kontrastowi, kiedy zostają postawieni obok siebie i różnica jest łatwiejsza do uchwycenia c) zasada lubienia i sympatii - jesteśmy bardziej skłonni ulec osobie, którą lubimy - lubimy osoby, z którymi często się stykamy , są atrakcyjne fizycznie, są podobne do nas, prawią nam komplementy - trudno się nam oprzeć osobom, które nas lubią d) zasada potwierdzania oczekiwań - jeśli podejrzewamy, że ktoś kogo cenimy czegoś od nas oczekuje, jesteśmy skłonni zachowywać się zgodnie z tymi oczekiwaniami - kiedy spodziewamy się jakiegoś efektu naszego działania, to on zazwyczaj następuje - efekt placebo e) zasada pozytywnych skojarzeń - twarz znanego aktora kojarzy nam się lepiej niż sam proszek do prania - osobom znanym i atrakcyjnym przypisujemy szereg pozytywnych cech - dobrze kojarzą się budynki, muzyka, filmy f) zasada konsekwencji - osoby konsekwentne są postrzegane jako bardziej wiarygodne - jeśli ktoś upiera się przy danym stanowisku, będzie za wszelką cenę go bronił - jesteśmy w stanie zachowywać się konsekwentnie nawet jeśli przestaje nam się to opłacać - podstępnie wymuszona deklaracja jakiejś postawy też niesie za sobą konsekwencje g) zasada limitu - efekt snoba = często to co jest droższe jest chętniej kupowane - im coś jest bardziej niedostępne tym bardziej tego chcemy - ograniczony czas do jakiegoś dobra również jest istotny Pobrane przez o3la ([email protected])  lOMoARcPSD|51344099 h) zasada konformizmu - jesteśmy skłonni zachowywać się tak jak “większość” - wynika nie tylko z lęku przed odrzuceniem, ale także z chęci zmaksymalizowania prawdopodobieństwa dokonania prawidłowego wyboru - “większość nie może się mylić” i) zasada władzy - chętniej ulegamy perswazji osób, które “znają” się na rzeczy 5) Komunikacja interpersonalna – znaczenie komunikacji interpersonalnej, charakterystyka poszczególnych kanałów porozumiewania się, kompetencje komunikacyjne, cechy skutecznego porozumiewania się, bariery komunikacyjne, komunikat „Ja” vs komunikat „TY”, model asertywnej krytyki FUO, aktywne słuchanie i jego bariery oraz nawyki nie uważnego słuchania Znaczenie komunikacji interpersonalnej: w brzydkim skrócie: umiejętność porozumiewania się w kontaktach międzyludzkich :) - komunikowanie jako realizacja potrzeby fizjologicznej (osoby, które łatwiej się komunikują są zdrowsze) - komunikowanie jako podstawa wszystkich relacji (zaspokojenie potrzeb społecznych) - komunikowanie się dla realizacji potrzeb praktycznych (im lepiej się komunikujemy, tym jesteśmy skuteczniejsi) Charakterystyka poszczególnych kanałów porozumiewania się: Kompetencje komunikacyjne: - skuteczność vs poprawność komunikowania - nie ma jednego skutecznego sposobu komunikowania się - poprawność zależy od sytuacji - kompetencji można się nauczyć Cechy skutecznego porozumiewania się: - szeroki wachlarz możliwości - zdolność przystosowania - umiejętność zachowania się Pobrane przez o3la ([email protected])  lOMoARcPSD|51344099 - zaangażowanie - przyjęcie postawy empatycznej - elastyczność poznawcza - samoobserwacja Język destrukcyjny: - mylenie faktów z opiniami - mylenie faktów z wnioskami - wypowiedzi emocjonalne (aprobata i negacja) Bariery komunikacyjne: a) osądzanie - krytykowanie - obrażanie - orzekanie b) dawanie gotowych rozwiązań - rozkazywanie - grożenie - moralizowanie - doradzanie c) uciekanie od cudzych problemów - zmienianie tematu/odwracanie uwagi - logiczne argumentowanie - uspokajanie Komunikat “Ja” vs komunikat “Ty”: Model asertywnej krytyki FUO: - fakty - opisy zdarzeń i sytuacji, które wywołały u nas negatywne emocje - ustosunkowanie - wyrażanie własnych negatywnych uczuć i opinii - oczekiwania - sformułowane prośby, polecenia w kierunku zawarcia porozumienia z krytykowaną osobą Pobrane przez o3la ([email protected])  lOMoARcPSD|51344099 Aktywne słuchanie i jego bariery oraz nawyki nie uważnego słuchania: Aktywne słuchanie polega na okazywaniu rozmówcy szacunku, akceptacji i serdeczności. To powstrzymywanie się od własnych sądów i dobrych rad. Umiejętność dobrego słuchania wyraża się w skupieniu uwagi na osobie i treści osoby mówiącej poprzez np. utrzymywanie kontaktu wzrokowego, nie rozpraszanie się, zwróceniu się w stronę rozmówcy itp Bariery aktywnego słuchania: - przeciążenie informacjami - szybkość myślenia - względy osobiste - hałas i szumy - czynniki związane z percepcją - kłopoty ze słuchem Nawyki nie uważnego słuchania - pseudosłuchanie (udawanie, że słuchamy) - narcyzm konwersacyjny (osoba egoistyczna, która skupia się tylko na sobie) - wybiórczy słuchacz - konfabulant (uzupełnia treści nieprawdziwymi informacjami) - izolowane słuchanie (słuchamy tylko tego co nas interesuje) - defensywne słuchanie (odbieramy zwykłe słowa jako atak) - czatowanie na błędy 6) Systemy komunikowania – pojęcie systemu, jego cechy i części składowe, położenie poszczególnych systemów względem siebie. - Komunikowanie systemowe jako bardziej zorganizowane, złożone, wieloaspektowe i wielopoziomowe; pojawiają się nadawcy zespołowi i formalne struktury komunikowania; zamiast indywidualnego odbiorcy sformalizowana grupa ludzi, mniejsza rola komunikacji interpersonalnej - Najszerszy jest system komunikowania społecznego, najbardziej skomplikowany, uczestnikiem jest ogół społeczeństwa. Będąc członkiem społeczeństwa człowiek należy do różnych systemów, w ramach których się komunikuje - Komunikowanie interpersonalne odbywa się poza systemami Cechy: a) jednokierunkowy - działa szybciej i chroni autorytet nadawcy b) dwukierunkowy - występuje sprzężenie zwrotne z nadawcą Części składowe: NADAWCA-KOMUNIKAT-ODBIORCA Położenie poszczególnych systemów wobec siebie: Pobrane przez o3la ([email protected])  lOMoARcPSD|51344099 7) System komunikowania organizacyjnego – pojęcie, zakres, charakterystyka, członkowie, funkcje komunikowania organizacyjnego, typy kierowników, „kobiecy” i „męski” styl zarządzania, kierunki komunikacji, kultura organizacyjna, jej funkcje i części składowe, modele struktury organizacyjnej Pojęcie: jest swoistą więzią informacyjną, podstawą i warunkiem funkcjonowania każdej grupy społecznej oraz spoiwem komunikacji rozumianej jako sieć powiązanych elementów, które wzajemnie ze sobą współdziałają, żeby osiągnąć zamierzone cele, a w konsekwencji by spełnić i służyć wykonywaniu powierzonych działań Zakres: odbywa się wewnątrz danej organizacji (nie są potrzebne media masowe) i jest specyficzny dla każdej z nich Charakterystyka: - wielopoziomowość i wielopłaszczyznowość - sprzężenia zwrotne - podświadomość i bezrefleksyjność z jaką ludzie przyjmują wzorce i stosują się do nich Członkowie: Pobrane przez o3la ([email protected])  lOMoARcPSD|51344099 Odpowiada on na procesy komunikowania na poziomie grupowym i międzygrupowym. Uczestnikami tego systemu są jednostki, które z reguły dobrowolnie wstępują do organizacji. Funkcje komunikowania organizacyjnego: - kontrola - motywowanie - wyrażanie emocji - przekazywanie informacji Typy kierowników: a) typ autorytarny - odrzuca strategie otwartości i sprzężenia zwrotnego, blokujący kreatywność podwładnych, wyobcowany i zachowujący dystans b) typ permisywny - wiążący się z osobowością introwertyczną, nie potrafiący wyrażać własnych uczuć, mało otwarty, polega na strategii sprzężenia zwrotnego c) typ zapatrzony w siebie - i swoje pomysły, dzieli się własnymi pomysłami, ale nie dopuszcza innych, nastawiony na autoprezentacje d) typ demokratyczny - realizuje w praktyce strategie otwartości i sprzężenia zwrotnego “kobiecy” i “męski styl zarządzania: Kierunki komunikacji: - kierunek w dół - najczęściej stosowany i najbardziej naturalny w organizacji - kierunek w górę - rodzaj sprzężenia zwrotnego - kierunek poziomy - między osobami o podobnej pozycji - kierunek ukośny - rzadko wykorzystywany w porozumiewaniu formalnym (np. kierownik jednego działu i pracownik drugiego) Kultura organizacyjna: Specyficzny klimat, nie zawsze sformalizowanych relacji między uczestnikami komunikacji w danej organizacji Cechy składowe kultury organizacyjnej : - artefakty, normy i wartości, niewidoczne fundamenty firmy Funkcje: - ustanawia normy, zasady i standardy organizacyjne - motywacja - podstawa realizacji działań; stymuluje zaangażowanie pracowników - integracja i identyfikacja - jest mechanizmem kontroli nieformalnej - ujednolica język i sposób komunikacji obowiązującej w organizacji - ułatwia zrozumienie celów i misji organizacji przez podwładnych - łagodzi konflikty wewnątrz organizacji - umożliwia organizacjom odróżnienie się od siebie Pobrane przez o3la ([email protected])  lOMoARcPSD|51344099 Modele struktury organizacyjnej model biurokracji Webera - jest obecny w organizacjach nastawionych na realizację konkretnego zadania 1. hierarchia 2. specjalizacja 3. dokumentacja w formie pisemnej 4. precyzyjnie ustalone zakresy obowiązków 5. podporządkowanie i subordynacja 6. komunikowanie z góry na dół 7. relacje typu polecenie - sprawozdanie 8. wynika z założenia, że ludzkie działanie jest racjonalne i daje się przewidywać model administracyjny zachowania Simona - mamy do czynienia z precyzyjnym podziałem zadań 1. przełożeni i podwładni mają odrębne, jasno określone zadania 2. kontrola jest obecna na wszelkich szczeblach struktury 3. szczególna rola kanałów i sprawnego przekazywania informacji 4. komunikowanie dwukierunkowe 5. duże znaczenie asymilacji i indoktrynacji pracowników Harwardzki model stosunków międzyludzkich 1. motywowanie do kontaktów nieformalnych 2. zachęcanie pracowników do integracji 3. pomosty fayola - komunikowanie w kierunkach horyzontalnym, wertykalnym i ukośnym dla zaspokojenia potrzeb emocjonalnych model McGregora 1. przekazuje inicjatywę pracownikom 2. pracownicy są najbliżej produktu i klienta, więc ich zadania są najważniejsze 3. organizacja jest płaszczyzną samorealizacji członków 4. elastyczność i dostosowywanie się do zmiennych warunków otoczenia 5. zachęcanie do komunikowania w różnej formie model systemu IV Lickerta 1. najbardziej efektywną formą komunikowania jest ta bezpośrednia, żywa, mniej sformalizowana 2. niewielka struktura organizacyjna 3. tolerancyjna struktura 4. menedżerowie otwarci na uwagi 5. swoboda w realizacji zadań model “MATRYCA” 1. brak hierarchii 2. lepsza tolerancja na zmiany rynkowe 3. elastyczność i dostosowywanie do panujących warunków otoczenia 4. szczególna rola ustnego komunikowania Pobrane przez o3la ([email protected])  lOMoARcPSD|51344099 8) System komunikowania publicznego – pojęcie, charakterystyka, nadawca/odbiorca publiczny i ich wzajemne relacje, funkcje instytucji publicznych jako nadawcy w komunikowaniu publicznym, kierunki komunikowania, zadania komunikacji publicznej, dostęp do informacji publicznej Pojęcie: jest to komunikowanie formalne zachodzące w określonej przestrzeni komunikacyjnej, mające na celu przekazywanie i wymianę informacji o publicznym zastosowaniu i podtrzymywanie więzi społecznych przez odpowiedzialne za ten proces instytucje publiczne. Charakterystyka: obejmuje on ogół organizacji publicznych, działających w ramach określonego terytorium państwowego, ich publiczności oraz sieci interakcji zachodzących między nimi w czasie i przestrzeni Nadawca/odbiorca publiczny i ich wzajemne relacje: Funkcje instytucji publicznych jako nadawcy w komunikowaniu publicznym: - wolny dostęp do informacji - dbanie o wizerunek, działania PR - słuchanie obywateli i reagowanie na problemy - przygotowanie obywateli do zmian za pomocą różnych kampanii informacyjnych itp - poszerzanie więzi społecznych Kierunki komunikowania: W dół, czyli od instytucji do obywateli - akty prawne - oficjalne dokumenty - pisemne komunikaty - przekazy bezpośrednie - komunikaty wizualne - komunikaty w mass mediach - kampanie komunikacyjne W górę czyli od obywateli do instytucji - referenda i wybory - podejmowanie decyzji z udziałem obywateli - demonstracje, pikiety itp. - indywidualne kontakty obywatela z instytucjami Pobrane przez o3la ([email protected])  lOMoARcPSD|51344099 - pośrednie kontakty - badania opinii Zadania komunikowania publicznego - informowanie o działalności administracji państwowej - prowadzenie dialogu i tworzenie partnerskich stosunków - publiczna prezentacja i promocja propozycji - rozpowszechnianie wiedzy o funkcjonowaniu instytucji - prowadzenie kampanii informacyjnych Dostęp do informacji publicznej: nie może być w żaden sposób ograniczony Obowiązkowe formy udzielenia informacji publicznej a) udzielenie informacji środkom masowego przekazu b) prawo wstępu na posiedzenia kolegialnych organów władzy c) udostępnianie na wniosek zainteresowanego d) wywieszenie lub wyłożenie w ogólnodostępnym miejscu e) zamieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej 9) System komunikowania politycznego – pojęcie, charakterystyka, nadawca/odbiorca w komunikowaniu politycznym, funkcje mediów w komunikowaniu politycznym, mediatyzacja polityki i polityzacja mediów, typy polityków. Pojęcie: są to wszystkie formy komunikowania podejmowane przez polityków i innych aktorów politycznych, którzy dążą do osiągnięcia politycznych celów - zdobycie lub/i utrzymanie władzy Charakterystyka: Nadawca/odbiorca w komunikowaniu politycznym: a) politycy b) media masowe dot. działalności politycznej (nadawca pierwotny - autor treści lub wtórny - przekazujący nie jest autorem) c) publiczność - społeczeństwo (nie całe, tylko to zainteresowanie treściami politycznymi) d) kultura polityczna (aspekt komunikacyjny) e) doradcy komunikowania politycznego Kierunki komunikowania politycznego: władza-obywatele - media służą do transmisji komunikatów politycznych z góry na dół. Komunikowanie odbywa się w formie wystąpień publicznych (bezpośrednie spotkanie z obywatelami i odbiorcami, przemówienia, orędzia, wywiady i konferencje prasowe obywatele-władza - w systemach otwartym, media pozwalają i ułatwiają przepływ informacji i sygnałów w przeciwnym kierunku tj. od społeczeństwa do elit. Obywatele mają możliwość wyrażenie swoich opinii w formie manifestacji, strajków, demonstracji itp. Funkcje mediów w komunikowaniu politycznym: - informacyjna - edukacyjna - aktywizująca - stanowiąca platformy dla publicznej debaty - spełniająca funkcje perswazji - dająca możliwość reklamy - kontrolna Pobrane przez o3la ([email protected])  lOMoARcPSD|51344099 Mediatyzacja polityki: polega na narzuceniu systemowi politycznemu reguł i logiki działania właściwej środkom komunikowania masowego, co ogranicza manewr decyzji i działań politycznych Polityzacja mediów: to próba ich zdominowania przez strefę polityki i instrumentalnego wykorzystania dla realizacji własnych, nierzadko stricte partyjnych celów Typy polityków: a) polityk okazjonalny bierze udział w dyskusjach politycznych oraz wyborach b) polityk niezawodowy dla którego polityka jest tylko pewnym etapem w życiu c) polityk zawodowy dla którego polityka stanowi zawód , będący źródłem utrzymania 10) System komunikowania masowego – cechy komunikowania masowego, nadawca/odbiorca w komunikowaniu masowym, system medialny, etapy rozwoju komunikowania masowego, współczesne trendy na rynkach medialnych, środki masowego przekazu. Cechy komunikowania masowego: - największa liczba odbiorców - ograniczona liczba zaangażowanych zmysłów - Impersonalny charakter (odbiorcy nie mają ze sobą styczności) - opóźnione sprzężenie zwrotne - znacząca rola gate-keeperów (zaangażowanie wielu osób i instytucji do selekcji materiału) - przesyłanie komunikatów od nadawcy medialnego do publiczności za pomocą mass mediów Nadawca/odbiorca w komunikowaniu masowym: - właściciele i osoby zarządzające mediami - twórcy i kreatorzy - dziennikarze - politycy, którzy za sprawą mediatyzacji polityki stali się nadawcami medialnymi - odbiorcy mediów, decydujący o powodzeniu danej instytucji - personel techniczny System medialny: - media drukowane, elektroniczne i nowe media - przemysł audiowizualny i fonograficzny - fotografika, rynek reklamy i PR - i wykresik poniżej siup Pobrane przez o3la ([email protected])  lOMoARcPSD|51344099 Etapy rozwoju komunikowania masowego: a) etap dominacji prasy b) etap kina c) etap dominacji radia d) etap dominacji telewizji e) etap nowych mediów i konwergencji mediów Współczesne trendy na rynkach medialnych: - otwartość i dynamika Pobrane przez o3la ([email protected])  lOMoARcPSD|51344099 - decentralizacja i zniesienie monopoli państwowych - prywatyzacja - komercjalizacja - dyfuzja nowych technologii - rozwój w kierunku globalnym i lokalnym Środki masowego przekazu: a) urządzenia, które pozwalają nam na przekazywanie treści medialnych w odpowiedniej formie i okreslonym celu b) przesyłanie komunikatów od profesjonalnych nadawców do masowych odbiorców c) przekaz bezpośredni - za pośrednictwem mediów periodycznych przy zastosowaniu urządzeń pracujących w sieciach (efemeryczność przekazu) d) przekaz pośredni - za pośrednictwem urządzeń odtwarzających (wyłącznie periodyczność, możliwość stałego dostępu) e) internet mówi: prasa, radio, telewizja, internet, film, plakat, kino, książka itp ale monicza nie potrafi się streścić XD 11) Modele komunikacyjne (z grup modeli: podstawowych i przepływu informacji): pojęcie modelu, jego funkcje; graficzne przedstawienie danego modelu wraz z opisem poszczególnych jego elementów i krótka charakterystyka Model jako odwzorowanie, konstrukcja teoretyczna, wzorzec ogólny lub szczegółowy komunikowania, uproszczony obraz badanego fragmentu rzeczywistości - modele opisowe(deskrypcja), operacyjne (badanie) i funkcjonalne (określenie relacji i zależności) - modele linearne i koncentryczne - modele strukturalne (elementy procesu), dynamiczne (przebieg), operacjonalne (przewidywanie) !!!WAŻNE!!! nie mam opisanych modeli i PRAWDOPODOBNIE są one opisane w literaturze zalecanej więc albo pamiętacie coś z wykładu albo czekacie aż przeczytam literaturę zalecaną i może wyskrobie z tego jakąś notatke (nie. Ula też nie ma opisanych poszczególnych modeli XD) - hahahahah odp Uli xd 1. MODEL UKŁUCIA PODSKÓRNEGO Bezpośredni efekt na odbiorcy, dana informacja daje daną reakcję. 2. MODEL WSZECHMOCY PROPAGANDY TCHAKHOTINE Pobrane przez o3la ([email protected])  lOMoARcPSD|51344099 3. MODEL AKTU PERSWAZYJNEGO LASSWELLA 4. MODEL PRZEKAZU SYGNAŁÓW SHANNONA I WEAVERA 5. MODEL TOPOLOGICZNY LEWINA Pobrane przez o3la ([email protected])  lOMoARcPSD|51344099 6. MODEL DWUSTOPNIOWEGO PRZEPŁYWU INFORMACJI LAZARSFELDA & KATZA 7. MODEL TRÓJKĄTNY NEWCOMBA Pobrane przez o3la ([email protected])  lOMoARcPSD|51344099 8. MODEL WSPÓLNOTY DOŚWIADCZEŃ SCHRAMMA 9. MODEL SOCJOLOGICZNY RILEYÓW 10. MODEL SELEKCJI WESTLEYA & MCLEANA Pobrane przez o3la ([email protected])  lOMoARcPSD|51344099 A - źródło informacji B - odbiorca C - media masowe X - tematy 12) Nauka o komunikowaniu – definicja, pole zainteresowań badawczych, interdyscyplinarność Definicja: systematyczne studia obejmujące wszystkie elementy, fazy i aspekty procesu komunikowania. W ramach nauki o komunikowaniu istnieje medioznawstwo Interdyscyplinarny charakter nauki o komunikowaniu: Pobrane przez o3la ([email protected])  lOMoARcPSD|51344099 13) Poglądy na komunikowanie i zainteresowania badawcze: Kurta Lewina, Harolda Lasswella, Paula Lazarsfelda, Carla Hovlanda mass media research Kurt Lewin: psycholog społeczny. Podejście małych grup, zwrócenie uwagi na dynamikę osobowości, interakcje i komunikowanie w grupach. Znaczenie lidera w komunikowaniu grupowym, topologiczny model komunikowania oraz koncepcja gate-keepera. Harold Lasswell: pionierskie studia nad propagandą, rozumianą jako manipulowanie znaczącymi znakami (symbole, półprawdy czy kłamstwa) dla osiągnięcia celu, który niekoniecznie jest uświadamiany przez opinie publiczną. Model omnipotencji mediów, oparcie na psychologii tłumu i behawioryzmie. Znaczenie środków komunikowania w kształtowaniu świadomości masowej. Linearny proces komunikowania. Komunikowanie pełni funkcje utrwalania życia społecznego, podtrzymywania relacji i transmisji dziedzictwa. Paul Lazarsfeld: socjolog, studia nad radiem, metody jakościowe i ilościowe. Studia administracyjne. Wykorzystywanie danych statystycznych. Komunikowanie przede wszystkim wzmacnia opinie już istniejące. Model dwustopniowego przepływu informacji. Carl Hovland: psycholog eksperymentalny. Studia nad efektem perswazji w czasie wojny, skuteczność filmu i radia, wizerunek nadawcy. Komunikowanie jako szczególny przypadek uczenia się. Skuteczność przekazu pochodzącego od mało wiarygodnego źródła (efekt uśpienia). Karl Bucher ; Był zwolennikiem podejścia historycznego w ekonomii, czyli tłumaczenia problemów gospodarczych poprzez rekonstrukcję ich historycznych korzeni. Stworzył model rozwoju gospodarczego świata od gospodarki naturalnej do gospodarki narodowe. Seria wykładów z prawa statystyki historii i socjologii prasy na uniwersytecie w Bazylei. John Dewey – podkreśla społeczną doniosłość komunikacji, komunikacja jest fundamentem relacji międzyludzkich, społeczeństwo istnieje dzięki komunikacji George Mead (psycholog) – proces interakcji społecznej zachodzi przez symbole – akt komunikacji jest kreatywny bo wykorzystuje symbole. Był prekursorem interakcjonizmu symbolicznego Charles Cooley (socjolog) – wprowadza nowoczesne postrzeganie komunikowania. Wprowadza pojęcie grupy pierwotnej, dla niego komunikowanie jest jedyną drogą uczenia się, jedyną drogą na rozwijanie ludzkich stosunków. Pobrane przez o3la ([email protected])