Media en Politiek Agenda (PDF)

MEDIA PUBLIEK MEDIA POLITIEK Publieke agenda-setting = De onderwerpen waar de media vaak over berichten, worden ook de onderwerpen die het publiek het belangrijkste...

MEDIA PUBLIEK MEDIA POLITIEK Publieke agenda-setting = De onderwerpen waar de media vaak over berichten, worden ook de onderwerpen die het publiek het belangrijkste vindt (e.g., McCombs and Shaw). Issue-ownership = Wanneer een politieke partij door het publiek wordt beschouwd als de meest geschikte partij om een onderwerp aan te pakken. Priming = Wanneer media bepalen wat mensen belangrijk vinden, waarna deze mensen op basis van die onderwerpen politieke actoren gaan beoordelen (bv. bij verkiezingen). Wat beïnvloed de publieke agenda? Meest gehoorde antwoord: “de media”. Maar er zijn een paar belangrijke nuances: 1. Er is nog altijd zoiets als de realiteit. Onderscheid tussen obtrusive and non-obtrusive issues Storm Valenciaheel unobstrusivemedia heeft veel invloed Het weer in Amsterdam  heel obtrusive  weinig invloed Wat beïnvloed de publieke agenda? Meest gehoorde antwoord: “de media”. Maar er zijn een paar belangrijke nuances: 1. Er is nog altijd zoiets als de realiteit. Onderscheid tussen obtrusive and non-obtrusive issues 2. Media houden misschien al rekening met wat het publiek belangrijk vindt bij de nieuwsproductie Denk aan bijvoorbeeld media logic, commercialisering 3. Mediaberichtgeving kan soms ook door een derde partij gedomineerd worden, nl. de politiek Hogere nieuwswaarde voor onderwerpen die van de politieke elite komen (elite status is bijvoorbeeld een nieuwswaarde) Ideologische banden tussen media en politiek = Invloed op het gatekeeping process in de media Politieke agenda-setting = de overdracht van het relatieve belang van onderwerpen van media naar de politiek Equivalent aan publieke agenda-setting, maar met een andere afhankelijke variable (een andere actor) Bepalen media de politieke agenda? Representatieve democratie (of populisme)? Op zich en goede zaak dat de politiek reageert op signalen uit de samenleving Media zijn natuurlijk niet de enige factor (relatief belang) Aandacht (van politiek) = een voorwaarde voor politieke actie (aandacht = schaars, maar effectief) Vaak geen reactie of overdreven reactie (PE theorie): ‘The two things Congress does best are nothing and overreacting’ (Tom Korologos) Punctuated Equilibrium (PE) theorie De aandacht van politieke elites = beperkt Bounded rationality: Politici kunnen maar aandacht besteden aan een beperkt aantal onderwerpen op eenzelfde moment. Dat leidt tot stabiliteit (inertie) De PE theorie stelt dat beleid meestal stabiel is en normal slechts incrementeel (in kleine stapjes) verandert, zonder aandacht te krijgen van beleidsmakers, maar wanneer er wel aandacht van dee politici komt leidt dit vaak tot vrij snelle en sterke veranderingen in het beleid. Media-aandacht kan deze veranderingen veroorzaken! Waarom laten politici hun agenda bepalen door de media? Media = bron van informatie voor politici (en zij worden net zo beïnvloed als het publiek) Media = proxy voor publieke opinie (reageren om te tonen dat ze dezelfde dingen belangrijk vinden als het publiek) Politici communiceren soms met elkaar via de media Maar niet alle politici reageren op gelijke manier op media aandacht. Verschillende politieke agenda’s Er is niet slechts één “politieke agenda” Variaties op basis van welke politieke actoren, en ten gevolge daarvan ook in frequentie en impact. - Begroting/Budget (eenmaal per jaar) - Partijprogramma’s (eens per verkiezingscyclus) - Regeerakkoorden (eens per verkiezingscyclus) - Ministeriële besluiten (wekelijks/dagelijks) - Parlement: wetten (langdurig proces) - Parlementaire interpellaties, mondelinge of schriftelijke vragen Soorten reacties van politici Er zijn verschillende reacties van politici mogelijk Geen reactie Snelle substantiële reactie Langzame substantiële reactie Snelle symbolische reactie Langzame symbolische reactie En hoe zit het met politiek  media? Het voorgaande ging dus over hoe politiek wordt beïnvloed door media. Maar wat als politici hier de leiding proberen te nemen? Laten we focussen op:  Strategieën voor het krijgen (/stelen?) van aandacht. Field of greens (Azrout et al.) De focus is op niche partijen: specifiek groene partijen. En de vraag is hoe zij aandacht kunnen krijgen? Over het algemeen makkelijker voor gevestigde partijen: Door hun (gewoonlijk) positie in het centrum van de macht, en omdat hun acties gevolgen hebben voor het public, hebben deze partijen een hogere nieuwswaarde. Niche partijen missen deze nieuwswaarden. Maar twee mechanismen conditioneren niche partij zichtbaarheid: Gebalanceerde verslaggeving (vooral tijdens campagnes). De media’s voorkeur voor conflict. Issue competitie en niche partijen Maar hoe kunnen we begrijpen hoe strategieën van gevestigde partijen de zichtbaarheid van niche partijen beïnvloeden? We combineren nieuwswaarden met een theoretisch argument rond issue competition: Steun voor niche partijen hangt af van strategieën van gevestigde partijen. En dit argument kunnen we toepassen op zichtbaarheid in de media. Toegepast op media zichtbaarheid Zou een gevestigde partij aandacht moeten geven aan het thema van de niche partij? Dismissive strategie: Gevestigde partijen negeren het thema  Zo ontnemen ze legitimiteit aan het onderwerp  Minder aandacht voor de groene partij. Maar als een gevestigde partij reageert, dan zijn er twee opties: Accommodative strategie: Gevestigde partij neemt dezelfde positie in als de niche partij  Legitimeert het thema, maar de gevestigde partij overvleugelt de niche partij  Minder aandacht voor de groene partij. Adversarial strategie: Gevestigde partij neemt een tegen- gestelde positie in  Legitimeert het thema en creëert conflict met de niche partij  Meer aandacht voor de groene partij.