Zarządzanie Organizacją

Organizacje tworzone świadomie w celu osiągnięcia konkretnych celów, działające zgodnie z przepisami i procedurami.

Jasny, formalny podział obowiązków i zadań w organizacji, pokazujący kto za co odpowiada.

Wyraźne określenie linii władzy w organizacji, kto komu podlega.

Związek między stanowiskami pracy i komórkami organizacyjnymi wynikający z nierównego podziału władzy.

Związek między stanowiskiem pracy lub komórką organizacyjną a przedmiotem ich działalności.

Związek między stanowiskami pracy i komórkami organizacyjnymi wynikający z podziału pracy, np. współpraca między działami.

Określa liczbę osób i działów bezpośrednio podległych jednemu kierownikowi.

Określa linię podrzędności w organizacji - kto komu podlega w hierarchii.

Struktura organizacyjna charakteryzująca się niewielką liczbą poziomów zarządzania i dużą liczbą podwładnych, którymi zarządza jeden kierownik.

Struktura organizacyjna charakteryzująca się dużą liczbą poziomów zarządzania i niewielką liczbą podwładnych, którymi zarządza jeden kierownik.

Struktura charakteryzująca się prostotą i jasnym rozdziałem władzy i odpowiedzialności. Każdy pracownik ma jednego bezpośredniego przełożonego.

Struktura łącząca zalety struktury linowej i sztabowej. Zachowuje jedność rozkazodawstwa, ale zawiera komórki doradcze i specjalistyczne.

Typ struktury organizacyjnej, gdzie każdy pracownik podlega tylko jednemu kierownikowi.

Struktura organizacyjna, w której kierownicy mają szeroki zakres odpowiedzialności i zarządzają dużą liczbą podwładnych.

Struktura organizacyjna, w której kierownicy mają wąski zakres odpowiedzialności i zarządzają małą liczbą podwładnych.

Struktura organizacyjna, w której władza i odpowiedzialność są rozdzielone między różne jednostki organizacyjne.

Kierownik, który nadzoruje innych kierowników lub pośrednich pracowników i odpowiada za realizację polityki organizacji.

Kierownik, który nadzoruje pracę pracowników wykonawczych, ale nie kieruje innymi kierownikami. Zajmuje najniższy szczebel w hierarchii organizacji.

Zdolność do tworzenia strategii dla organizacji, promowania długofalowych działań na rzecz jej rozwoju.

Zdolność do efektywnej współpracy z ludźmi, motywowania ich i tworzenia pozytywnego środowiska pracy.

Zdolność do wykorzystywania odpowiednich metod i technik w danej specjalizacji.

Rządzenie i oddziaływanie na innych w celu osiągnięcia wspólnego celu.

Reprezentowanie organizacji w relacjach zewnętrznych, pełnienie działań symbolicznych i ceremonialnych.

Wspieranie innych w ich rozwoju, budowanie silnych relacji w zespole i motywowanie do osiągnięcia celów.

Zestaw działań obejmujący planowanie, organizowanie, kierowanie i kontrolowanie, prowadzonych w celu osiągnięcia celów organizacji w sposób skuteczny i sprawny.

Czynności decyzyjne mające na celu osiągnięcie określonego zachowania innych ludzi.

Określenie celów organizacji i planowanie działań, a następnie wybór najlepszego sposobu realizacji tych celów.

Proces organizowania i koordynowania działań i zasobów w ramach organizacji.

Określenie, w jaki sposób kierownik powinien kierować podwładnymi i budować pozytywne relacje z zespołem.

Ostatnia faza zarządzania, polegająca na monitorowaniu i korygowaniu działań, aby były zgodne z planem.

Osoba pełniąca funkcje kierownicze, odpowiedzialna za zarządzanie organizacją lub jej częścią.

Grupa osób na najwyższym szczeblu zarządzania, odpowiedzialnych za ogólne sterowanie organizacją i jej relacjami ze środowiskiem.

Osoba reprezentująca organizację na zewnątrz i wewnątrz. Prezentuje oficjalne informacje klientom, partnerom i pracownikom. Komunikuje cele do realizacji.

Osoba dbająca o rozwój firmy. Szukanie informacji dla firmy, rejestrowanie, analiza i ocena zebranych danych.

Osoba zarządzająca zasobami firmy. Określa optymalne wykorzystanie zasobów i tworzy system ich podziału.

Osoba poszukująca informacji ważnych dla firmy, rejestrująca, analizująca i oceniająca zebrane dane.

Osoba wpływająca na innych, by wykraczali poza formalne obowiązki. Nie każdy kierownik to przywódca i odwrotnie.

Stały i powtarzalny sposób oddziaływania przełożonego na zachowania podwładnych.

Styl kierowania, w którym kierownik sam wyznacza zadania, określa sposoby i czas ich wykonania. Stosuje przymus i ścisłą kontrolę.

Kierownik, który przed podjęciem decyzji zasięga opinii od pracowników, stawia na współpracę i delegowanie zadań. Wierzy w samokontrolę i motywację poprzez nagrody.

Ten styl cechuje się minimalnym zaangażowaniem kierownika w zarządzanie zespołem. Pracownikom pozostawia się pełną swobodę działania, a kierownik unika podejmowania decyzji.

Ten styl charakteryzuje się równowagą między potrzebami zespołu i potrzebami organizacji.

Ten styl cechuje się silnym zaangażowaniem w budowanie relacji z zespołem zarówno na poziomie interpersonalnym, jak i w kontekście osiągania celów.