Virussen en hun replicatie

DNA codeert genetische informatie en RNA zet deze informatie om in eiwitten.

DNA bevat deoxyribose en RNA bevat ribose.

DNA bevat thymine en RNA bevat uracil.

DNA heeft een dubbele helix structuur en RNA heeft een enkele streng structuur.

DNA bevindt zich in de kern van de cel en RNA bevindt zich in het cytoplasma.

Virussen binden aan het celoppervlak van de gastheercel door middel van eiwitten in het virale capside die specifiek aan een receptor binden. De receptor is specifiek voor bepaalde virale capside-eiwitten.

Na binding aan de cel dringt het virus de cel binnen via endocytose of membraanfusie.

De eiwitmantel van het virus wordt verwijderd door enzymen van het virus zelf of de gastheer, waardoor het virale genoom ‘naakt’ in het cytoplasma van de cel terecht komt.

Een levenloos deeltje dat enkel kan overleven en zich kan vermenigvuldigen binnen een levend organisme zoals een bacterie, parasiet, plant, dier of mens.

Bevat een genetisch materiaal (DNA of RNA), een eiwitmantel (Capside) en soms een extra vettenjasje (enveloppe).

De vermenigvuldiging van virussen vindt enkel plaats binnen een levend organisme. Het virus dringt de cel binnen, gebruikt de cel om nieuwe virussen te maken en verlaat de cel om zich te verspreiden.

Een infectie veroorzaakt door een virus, waarbij het virus zich in het lichaam vermenigvuldigt en ziektesymptomen veroorzaakt

Medicijnen die specifiek ontworpen zijn om virale infecties te behandelen door de replicatie van het virus te stoppen.

Een vaccin is een zwakke of gedode versie van een virus, waardoor het immuunsysteem antilichamen aanmaakt om bescherming te bieden tegen de infectie

RNA is een enkelstrengig molecuul, terwijl DNA een dubbele helix is. RNA bevat Uracil in plaats van Thymine.

Een virus is een levenloos deeltje dat niet zelfstandig kan overleven en zich vermenigvuldigen.

Een soort antiviraal middel dat zich bindt aan de receptor van de gastheercel, waardoor het virus niet meer in de cel kan komen.

Een groep antivirale middelen die de vorming van virale eiwitten blokkeren door de werking van virale proteasen te remmen.

Antivirale middelen die specifiek de omzetting van viraal RNA naar DNA blokkeren, een proces dat cruciaal is voor de replicatie van bepaalde virussen.

Een vorm van vaccin dat gebruik maakt van verzwakte, maar nog steeds levende, virussen of bacteriën om een immuunrespons te stimuleren.

Een vorm van vaccinatie die gebruikmaakt van een inactief, gedood virus of bacterie om een immuunrespons te stimuleren.

Een vaccinatiemethode waarbij mRNA wordt gebruikt om een immuunrespons te stimuleren.

Een antiviraal middel dat wordt gebruikt voor de behandeling van herpesinfecties. Het werkt door zich te integreren in het virale DNA en zo verdere replicatie te stoppen.

Een antiviraal middel dat effectief is tegen cytomegalovirus (CMV). Het blokkeert de replicatie van CMV door competitie met guanosine voor CMV DNA polymerase.

Een virus dat een ssRNA genoom bezit en een enzym genaamd 'reverse transcriptase' gebruikt om dit RNA terug te lezen naar DNA. Dit DNA wordt vervolgens in het humane genoom geïntegreerd, waardoor het virus zich kan vermenigvuldigen en nieuwe virale RNA en eiwitten kan produceren. Voorbeelden van ssRNA RT virussen zijn HIV en HTLV.

Een enzym dat aanwezig is in ssRNA RT virussen. 'Reverse transcriptase' leest RNA terug naar DNA, wat vervolgens in het humane genoom wordt geïntegreerd. Dit proces maakt het mogelijk voor het virus om zich te repliceren.

Een enzym dat aanwezig is in ssRNA RT virussen. Integrase integreert viraal DNA in het humane genoom, waardoor de virusreplicatie kan plaatsvinden.

Een groep van virussen die een dsDNA genoom bevatten en een enzym genaamd 'reverse transcriptase' gebruiken om dit DNA terug te lezen naar RNA. Dit RNA wordt vervolgens gebruikt om nieuwe virale DNA te repliceren. Voorbeeld: Hepatitis B.

Een type dsDNA-RT virus dat een leverinfectie veroorzaakt en in sommige gevallen kan leiden tot leverkanker.

Virussen die een rol spelen in het ontstaan van kanker. Voorbeelden: Hepatitis B en C, Epstein Barr virus, Humaan papillomavirus en HTLV.

De behandeling van virusinfecties. Er zijn verschillende benaderingen, waaronder antivirale medicijnen die de replicatie van virussen remmen en immuuntherapieën die het lichaam helpen de infectie te bestrijden.

Virussen hebben geen eigen metabolisme en zijn afhankelijk van de cellen van de gastheer om te repliceren. Hoewel ze enzymen bezitten, is het moeilijk om virussen met systemische therapie te bestrijden. Er zijn wel virucide middelen, maar deze zijn vooral geschikt voor extern gebruik.