Socjologia Przestępczości i Teorie Kryminologiczne

Różne kategorie przestępstw, obejmujące: rzeczywistą (popełnioną na konkretnym terenie), ujawnioną (znaną organom ścigania), stwierdzoną (potwierdzoną) i osądzoną (potwierdzoną w procesie sądowym).

Przestępstwa są wynikiem racjonalnych decyzji, w których sprawca analizuje korzyści i straty, ograniczonych przez umiejętności i informacje.

Teorie sugerujące, że predyspozycje do przestępczości są uwarunkowane czynnikami biologicznymi.

Podejście traktujące zachowania przestępcze jako objaw zaburzeń psychicznych, kładąc nacisk na leczenie zamiast kary.

Teoria identyfikująca cechy osobowości, które mogą charakteryzować przestępców, np. zaburzenia osobowości antyspołecznej (psychopatia, socjopatia).

Osoba charakteryzująca się brakiem empatii, sumienia, poczucia winy, ukierunkowaniem na siebie i pustką emocjonalną, trudna do resocjalizacji.

Teorie, które badają wpływ czynników kulturowych, społecznych i biologicznych na zachowanie przestępcze.

Sprawca przestępstwa analizuje korzyści i straty, kierując się kalkulacją ekonomiczna.

Według Lombroso, kobiety, które rodzą się z predyspozycjami do przestępczości. Charakteryzują się "znakami degeneracyjnymi", np. specyficznymi rysami twarzy, budową czaszki.

Kobiety, które nie rodzą się z predyspozycjami przestępczymi, ale zostają nimi pod wpływem środowiska, sytuacji lub społeczeństwa.

Teoria wyjaśniająca skupienie przestępczości w niektórych obszarach miast, poprzez słabe więzi społeczne wynikające z ubóstwa, mobilności, różnorodności etnicznej i braku silnych instytucji.

Własny system działania przestępcy.

Klasyfikacja przestępców wg motywów ich zachowania, np. z chęci zysku, lubieżności lub z powodów psychologicznych.

Przestępcy z biologicznymi przyczynami zachowania.

Przestępcy, których zachowanie wynika z czynników społecznych (np. rozbita rodzina).

Osoba, która planuje swoje przestępstwa, jest logiczna i spójna w działaniu, przewidując skutki swojego zachowania.

Nieprzewidziane wydarzenie, które może zdezorganizować przestępcę zorganizowanego, np. pojawienie się świadków, nieoczekiwane trudności, wywołujące emocjonalną reakcję.

Osoba, która działa impulsywnie, ma problemy z kontrolą emocji, często pod wpływem alkoholu lub innych substancji psychoaktywnych. Może być upośledzona intelektualnie.

Nadmierna przemoc w stosunku do ofiary, przekraczająca to, co jest potrzebne do zabicia. Często występuje u przestępców emocjonalnych.

Teoria wskazująca na następujące zachowania u dzieci, które mogą być wskaźnikiem późniejszego zachowania agresywnego: okaleczanie zwierząt, podpalanie i moczenie nocne.

Osoba, która popełnia co najmniej trzy zabójstwa, z przerwami między nimi, często z określonym motywem i metodą.

Osoba, która popełnia kilka zabójstw na raz, w jednym miejscu i czasie.

Morderca seryjny działa w seriach, z przerwami między zabójstwami, podczas gdy morderca masowy atakuje wiele osób w jednym miejscu i czasie.

Zabójstwa dokonywane w różnych miejscach i oddzielonych przerwami w czasie.

Sprawca jest chory psychicznie i to jest przyczyną jego zbrodni. Motywowany treściami urojeniowymi.

Sprawca realizuje swoją idee fixe. Typ bardziej psychopatyczny.

Zabijanie sprawia mu przyjemność, satysfakcję. Najczęściej podłoże seksualne.

Zaburzenie parafiliczne, w którym osoba odczuwa podniecenie seksualne związane z przemocą, szczególnie z aktami przymusowej dominacji lub gwałtu.

Teren działania to ten, w którym żyje.

Ciągle w podróży, zbrodnie w różnych miejscach.

Parafilia, w której osoba odczuwa pociąg seksualny do osób, które popełniły przestępstwa, zwłaszcza brutalne, takie jak morderstwa czy gwałty.

Teoria wyjaśniająca zachowania przestępcze w więzieniu, zakładająca, że więźniowie przynoszą do więzienia swoje wcześniejsze doświadczenia, wartości i normy, które kształtują ich zachowania.

Teoria wyjaśniająca zachowania przestępcze w więzieniu, zakładająca, że to ograniczenia więzienne prowadzą do przestępczych zachowań.

Sposób komunikacji używany przez więźniów, służący do ukrytej komunikacji, budowania więzi, ochrony przed władzą i adaptacji do życia w izolacji.

Nauka badająca przyczyny przestępczości, zachowania przestępcze i profile sprawców. Koncentruje się na teorii i analizie społecznych/psychologicznych uwarunkowań.

Dziedzina praktyczna skupiająca się na metodach wykrywania i ścigania przestępstw, np. zbierania dowodów, analizy śladów i identyfikacji sprawców.

Uszkodzenie mózgu może przyczyniać się do rozwoju psychopatii, szczególnie w obszarach odpowiedzialnych za kontrolę emocji i zachowań. Psychopatia ma także podłoże genetyczne i środowiskowe.