Sociale Invloed en Facilitatie

Een variant van het Turkse-woorden-experiment waar dezelfde procedure werd gevolgd maar met een extra conditie: aanwezigheid geen-toekijkende anderen. Resultaten van deze conditie waren identiek aan alleenconditie.

Aanwezigheid van anderen is niet voldoende om sociale activering te veroorzaken. Toekijkende anderen zijn essentieel voor het effect.

De verklaring voor effecten van het toekijkende publiek, gebaseerd op de angst om beoordeeld te worden.

De hypothese dat alleen de aanwezigheid van anderen al voldoende is om sociale activering te veroorzaken, onafhankelijk van evaluatievrees.

Zowel sociale inhibitie als facilitatie treden op bij niet-coactieve activiteiten, ondanks dat iedereen bij coactieve activiteiten met eigen ding bezig is.

De alleenconditie in het onderzoek van Cottrell et al. was geen echte alleenconditie, aangezien de onderzoeker aanwezig was. Dit beïnvloedde mogelijks de resultaten.

Het principe dat de eenvoudigste verklaring voor een verschijnsel de voorkeur verdient, zolang het even goed past bij de data.

Onderzoek met een duidelijk gedefinieerde methode en een gemeenschappelijke interpretatie van de resultaten, om de discussie te beslechten.

Het idee dat mensen, wanneer ze geconfronteerd worden met een gemakkelijke taak die ze zelf kunnen beoordelen, zich autonomer opstellen.

Een experiment waarin deelnemers een simpele taak moesten beoordelen, terwijl anderen (zogenaamde 'pseudo' deelnemers) expres foute antwoorden gaven.

De mate waarin deelnemers in Asch's experiment hun eigen oordeel volgden, in plaats van de meerderheid.

In Asch's experiment zaten de pseudo-deelnemers op voorhand vast wat ze moesten antwoorden, waardoor ze de echte deelnemer beïnvloedden.

Een deel van Asch's experiment waar de pseudo-deelnemers unaniem een fout antwoord gaven.

1/3 van de deelnemers in Asch's experiment volgde de foute antwoorden van de meerderheid, ondanks dat de taak heel makkelijk was.

Asch's experiment gaf aan dat mensen weliswaar vaak autonoom handelen, maar toch meer beïnvloedbaar zijn door de meerderheid dan verwacht.

De mogelijkheid dat de deelnemers de simpele taak in Asch's experiment niet serieus namen, waardoor de resultaten niet representatief waren.

Een theorie is abstracter dan concrete gegevens en gebaseerd op analyses, niet alleen observaties. Deze theorie veronderstelt een bepaald mechanisme.

De theorie en de veronderstellingen moeten worden getoetst om hun validiteit te bepalen.

De aanwezigheid van anderen vergroot de kans dat dominante responsen naar voren komen.

Een respons die gemakkelijk en snel wordt uitgevoerd in een bepaalde situatie. Denk aan bekende reacties of routines.

Het Turkse woordenexperiment van Zajonc en Sales (1966) demonstreerde de invloed van sociale aanwezigheid op de uitbrengingskans van dominante responsen.

De eerste fase van het Turkse woordenexperiment waarbij deelnemers verschillende woorden met verschillende frequenties hoorden, creëerde een responshiërarchie.

De tweede fase van het Turkse woordenexperiment, waar deelnemers woorden moesten herkennen onder slechte verlichting. Hier werd de aanwezigheid van anderen gemanipuleerd.

De dominante responsen werden meer geuit in de sociale situatie dan in de alleen-situatie, terwijl ondergeschikte responsen minder vaak werden geuit.

De studie van Chapman (1973) met kinderen die naar een grappig liedje luisterden, bevestigde de dominantie hypothese. Lachen was dominant en kwam meer tot uiting in sociale situaties.

Sociale facilitatie en inhibitie zijn complexere fenomenen dan louter de dominantie hypothese, omdat ze rekening houden met goede en foute responsen in plaats van enkel dominante en ondergeschikte responsen.

Om ethische redenen mogen studies zoals die van Milgram vandaag de dag niet meer uitgevoerd worden.

De Milgramstudie was een baanbrekend experiment, maar de huidige ethische richtlijnen maken herhaling onmogelijk.

Ondanks de ethische bezwaren is het mogelijk om onderzoek te doen naar inwilligen van verzoeken, zelfs als die onheus of immoreel zijn.

In een Milgram-achtige studie die werd uitgevoerd met een televisiquiz, ging 80% van de deelnemers door tot het maximum, wat aantoont dat mensen vatbaar zijn voor autoriteit, zelfs in een andere context.

Deelnemers moeten te allen tijde de vrijheid hebben om hun deelname aan een onderzoek stop te zetten, wat in de Milgramstudie niet het geval was.

De mate waarin een individu zijn of haar mening aanpast aan de mening van anderen, vanwege de wens om erbij te horen.

De mate waarin een individu zijn of haar mening aanpast aan de mening van anderen, vanwege het geloof dat die anderen meer kennis of informatie hebben.

Het private oordeel is wat je echt denkt, het publieke oordeel is wat je erover zegt. Soms zeggen we dingen waar we niet echt in geloven vanwege sociale druk.

Zowel het private als het publieke oordeel van iemand kan veranderen door informatieve invloed. De meerderheid kan het covert oordeel van het individu aanpassen.

Een minderheid kan invloed uitoefenen op de meerderheid door een consistent standpunt te behouden en de meerderheid aan het denken te zetten.

Wanneer een minderheid consequent haar standpunt uitdraagt, wordt dit gezien als geloofwaardig en kan het twijfel veroorzaken bij de meerderheid, wat tot verandering in het covert oordeel kan leiden.

Een minderheid die niet consistent is in haar standpunt, heeft minder invloed op de meerderheid.

De manier waarop een minderheid haar standpunt presenteert, heeft een grote invloed op de mate waarin de meerderheid beïnvloed wordt.

De studie van Moscovici toonde aan dat een consequente minderheid invloed kan uitoefenen op de meerderheid door twijfel te creëren.

Moscovici's onderzoek over minderheidsinvloed suggereert dat sociale verandering kan worden bewerkstelligd door consistente, informatieve minderheden.

Het experiment opgezet door Milgram om het gedrag van proefpersonen te bestuderen wanneer ze geconfronteerd worden met een moreel dilemma onder autoriteit.

De mate waarin een persoon in staat is om de prikkels van een andere persoon te ervaren.

De eerste Milgramstudie die de rol van psychologische nabijheid op de gehoorzaamheid van proefpersonen onderzocht.

De tweede Milgramstudie die verder ging op de eerdere studie door de 'kwetsbaarheid' van de leerling te benadrukken.

De derde Milgramstudie die het effect van het geslacht van de proefpersonen onderzocht.

De vierde Milgramstudie die de invloed van de uitstraling van de leerling en proefleider op de gehoorzaamheid onderzocht.

De vijfde Milgramstudie die het belang van de psychologische nabijheid van de proefleider onderzocht.

De zesde Milgramstudie die de rol van de instelling (Yale) op de gehoorzaamheid van de proefpersonen onderzocht.

De zevende Milgramstudie die de invloed van een impliciet sociaal contract op de gehoorzaamheid van de proefpersonen onderzocht.

De achtste Milgramstudie die het effect van de inhoud van de instructies op de gehoorzaamheid van de proefpersonen onderzocht.

De neiging van deelnemers om een klein verzoek eerder in te willigen, waardoor de kans op het inwilligen van een groter verzoek toeneemt.

De tendens om het gedrag van anderen te imiteren.

Een situatie waarin de proefleider een verzoek doet dat in strijd is met de morele normen van de deelnemer.

Het idee dat mensen meer waarschijnlijk een verzoek inwilligen wanneer ze zien dat anderen dit ook doen.

De neiging om de verantwoordelijkheid voor een actie te verschuiven naar iemand anders.