Síndromes Toxicolóxicos: Cholinérgico e Anticolinérgico

É un grupo de síntomas que se producen como resultado da exposición a unha sustancia tóxica.

Unha reacción excesiva do corpo a unha sustancia que afecta os receptores colinérxicos. Pode ser causada por organofosforados, carbamatos, fisostigmina e pilocarpina.

É un síntoma común das intoxicacións colinérgicas, manifestándose como pupilas moi pequenas.

Unha resposta do corpo que implica un aumento da salivação, lacrimeo, suoración e secreción nasal. É característica da intoxicación colinérgica.

Unha resposta do corpo que implica a relaxación dos esfinteres, levando á incontinencia fecal e urinaria. É característica da intoxicación colinérgica.

Unha resposta do corpo que implica un aumento da frecuencia cardíaca, presión arterial e respiración. É característica da intoxicación colinérgica.

Unha resposta do corpo que implica a contracción incontrolada dos músculos. É característica da intoxicación colinérgica.

É un grupo de síntomas que se producen como resultado da exposición a unha sustancia tóxica que afecta os receptores anticolinérxicos. Pode ser causada por atropina, escopolamina, antihistamínicos, fenotiazinas e antidepresivos tricíclicos.

O efecto alucinógeno é un estado alterado da conciencia que se caracteriza por percepcións distorsionadas, ilusións e alucinacións. É común nas intoxicacións por drogas como as anfetaminas, marihuanas, LSD, fenciclidina e cocaína.

O diazepam é un medicamento que pode ser usado para tratar os síntomas de intoxicación por alucinógenos, como a ansiedade, a psicose e o pánico. A dose para adultos é de 5 a 10 mg e para nenos de 0,1 a 0,4 mg/kg.

Os efectos serotoninérgicos son causados por un aumento da actividade do neurotransmisor serotonina. Esta actividade pode causar efectos como náuseas, vómitos, diarrea e tremor.

Os efectos simpaticomiméticos son causados por un aumento da actividade do sistema nervioso simpático. Esta actividade pode causar efectos como sudación, aumento da frecuencia cardíaca e presión arterial, e pupilas dilatadas.

A clomipramina, meperidina, fluoxetina, paroxetina e sertralina son exemplos de medicamentos que poden causar efectos serotoninérgicos. Estes efectos poden ser leves ou graves e requiren atención médica.

As anfetaminas, cocaína e outros estimulantes poden causar efectos simpaticomiméticos. Estos efectos poden ser perigosos e deben ser tratados de inmediato.

O diazepam é un medicamento que pode ser usado para tratar os síntomas de intoxicación por drogas que causan efectos serotoninérgicos ou simpaticomiméticos. A dosificación precisa depende do individuo e da gravidade dos síntomas.

Os efectos das drogas varían de persoa a persoa. É importante buscar atención médica se experimentas efectos adversos, como alucinacións, psicose, pánico ou tremor.

Unha droga estimulante que se usa para tratar a asma e outros problemas respiratorios. Pode causar efectos secundarios como nerviosismo, agitación e insomnio.

A dose de efedrina para nenos é de 0,1 a 0,4 miligramos por quilogramo de peso corporal.

Un grupo de sustancias químicas que son produtos de petróleo, utilizados como disolventes. Exemplos: gasolina, diesel, acetona, benceno, tolueno, xileno, triclotano, cloroformo, metanol, etilenglicol.

En caso de envelenamento por solventes, non se debe realizar un lavado gástrico, e debe evitarse o uso de catecolaminas. O tratamento é sintomático e de soporte.

Unha droga potente que se usa para reverter os efectos da opióides e para tratar a sobredose.

A dose de naloxona para adultos é de 0,2 a 2 miligramos administrados por vía intravenosa cada 3 minutos, se é necesario. Para os nenos menores de 20 quilogramos, a dose é de 0,1 miligramos por quilogramo por dose, facendo un seguimento da resposta.

Os síntomas de envelenamento por solventes poden incluír letargo, confusión, cefalea, inquietude, incoordinación, estupor e coma. Tamén se pode observar aumento da frecuencia cardíaca e da presión arterial.

Os síntomas de envelenamento por etanol, anticonvulsivantes, sedantes/hipnóticos, antipsicóticos e barbitúricos poden incluír hiporeflexia, ataxia, dislalia.