Quizzes on HbA1c and Blood Sugar Levels

HbA1cیک آزمایش خون است که میزان قند خون متوسط را در سه ماه گذشته نشان می دهد.

HbA1c معمولا بین 6 تا 7 درصد در افراد سالم است.

HbA1c بالاتر از 7 درصد می تواند نشان دهنده دیابت یا پیش دیابت باشد.

HbA1c میتواند با کنترل قند خون و تغييرات در سبک زندگی کاهش یابد.

HbA1c یک ابزار مهم برای کنترل دیابت است.

انسولین قند خون را با افزایش جذب گلوکز توسط عضلات و چربی از طریق پروتئین انتقال دهنده گلوکز 4 (GLUT4) کاهش می دهد.

انسولین باعث افزایش سنتز گلیکوژن در کبد و عضلات می شود.

انسولین تولید گلوکز جدید در کبد (گلوکونئوژنز) را کاهش می دهد.

انسولین با افزایش جذب گلوکز توسط سلول ها و کاهش تولید گلوکز جدید، قند خون را تنظیم می کند.

انسولین با افزایش جذب گلوکز توسط عضلات و چربی و افزایش ذخیره سازی گلوکز به عنوان گلیکوژن، قند خون را کاهش می دهد.

در طول ‪ 50‬سال گذشته، دیابت به یکی از جدی ترین مشکلات سلامتی در جهان تبدیل شده است که تاثیر منفی بر اقتصاد جهانی دارد.

هر سال حدود ‪ 7‬میلیون نفر به آمار مبتلایان به دیابت اضافه می شود.

در حال حاضر بیش از ‪ 150‬میلیون نفر در جهان به دیابت مبتلا هستند.

طبق پیش بینی ها، تا سال ‪ 2025‬تعداد افراد مبتلا به دیابت به ‪ 300‬میلیون نفر خواهد رسید.

مطالعات نشان داده اند که نصف افراد دیابتی در ایران از بیماری خود اطلاع ندارند.

بر اساس آمارهای ارائه شده، حدود ‪ 5-6‬درصد از افراد ‪ 3‬تا ‪ 69‬ساله در تهران به دیابت مبتلا هستند.

ميزان شیوع دیابت در نواحی مختلف ایران متفاوت است. به عنوان مثال، در شهر یزد فراوانی دیابت بیشترین است.

طبق مطالعات اخیر، ‪ %14 – 23‬ایرانیان بالغ بالای ‪ 30‬سال دیابتی هستند یا دچار عدم تحمل گلوکز هستند.

حدود ‪ %25‬افرادی که در آینده دچار عدم تحمل گلوکز می شوند، به دیابت مبتلا خواهند شد.

حدود ‪ %15‬افراد دیابتی زخم پای ناشی از دیابت را تجربه می کنند.

کم آبی بدن، درد شکم و یا کاهش سطح هوشیاری از نشانه های این بیماری هستند.

الکترولیت های سرم، چربی های سرم، آمیلاز و لیپاز سرم، گازهای خون شریانی (ABG)، شمارش کامل خون (CBC) و آنالیز ادرار (U/A) از جمله آزمایشات تشخیصی این بیماری هستند.

هدف اصلی در درمان دیابت، جبران حجم پلاسما در گردش و حفظ عملکرد کلیه ها است.

انسولین دارویی است که در درمان دیابت استفاده می شود.

دیابت نوع 1 نوعی بیماری دیابت است که در آن بدن انسولین تولید نمی کند.

دیابت نوع 2 نوعی بیماری دیابت است که در آن بدن انسولین به اندازه کافی تولید نمی کند یا به طور موثر از آن استفاده نمی کند.

دیابت بارداری نوعی دیابت است که در طول بارداری رخ می دهد.

دیابت نوع 1 معمولا قبل از 30 سالگی شروع و اغلب ناگهانی است.

دیابت نوع 1 به دلیل ژنتیک یا پاسخ ایمونولوژیک بدن در برابر سلول های پانکراس (مثل ویروس) ایجاد می شود.

در دیابت نوع 1، بدن آنتی بادی هایی علیه سلول های جزیره ای پانکراس تولید می کند که وظیفه تولید انسولین را بر عهده دارند.

در دیابت نوع 1، انسولین وجود ندارد یا خیلی کم است.

در دیابت نوع 1، تزریق انسولین ضروری است.

کاهش شدید قند خون(هیپوگلیسمی) می تواند در بیماران دیابتی بخصوص در دیابت نوع 1 ایجاد شود.

دیابت نوع 2 معمولا در بزرگسالی شروع می شود. این نوع دیابت اغلب در افراد چاق دیده می شود.

در دیابت نوع 2، پانکراس به اندازه کافی انسولین تولید نمی کند یا بدن به انسولین مقاوم است.

دیابت به اختلالی در سوخت و ساز گلوکز در بدن اشاره دارد که به دو علت اصلی ایجاد می شود: 1. عدم تولید کافی انسولین و 2. عملکرد نادرست انسولین موجود در بدن.

هورمون انسولین توسط سلول های بتا در پانکراس تولید می شود و وظیفه آن کاهش قند خون است.

معیار های غربالگری دیابت برای افراد بدون علائم اما در معرض خطر شامل: 1. آزمایش قند ناشتا در تمام افراد بالای 45 سال و تکرار آن هر 3 سال. 2. آزمایش در سنین پایین تر (بالای 30 سال) و یا در فواصل کوتاه تر برای افراد در معرض خطر مانند افراد با چاقی مرکزی، افراد با سابقه فامیلی دیابت، نژاد های پرخطر، سابقه زایمان نوزاد سنگین وزن یا مرده زایی، مبتلایان به فشار خون بالا، کلسترول کم و تری گلیسرید بالا.

تظاهرات بالینی دیابت شامل 3P است: پلوئوری (پر ادراری)، پلی دیپسی (پر نوشی) و پلی فاژی (پر خوری).

افزایش قند خون به مقادیر بیشتر از 180 میلی گرم در دسی لیتر، کلیه ها قادر به بازجذب گلوکز اضافی نیستند و قند در ادرار ظاهر می شود. این امر منجر به دفع مقدار زیادی آب و املاح شده و پر ادراری، پر نوشی و تشنگی رخ می دهد.

عوارض حاد دیابت شامل هیپر گلیسمی (قند خون بالا)، کتواسیدوز دیابتی (DKA) در نوع 1 و سندرم هایپر اسموالر غیر کتونی در دیابت نوع 2 می باشد.

عوارض مزمن دیابت شامل میکرواسکوالر و ماکرواسکوالر می باشد.

عوارض میکروااسکوالر دیابت شامل نروپاتی (اختلال در حس درد)، نفروپاتی (نارسایی کلیوی) و رتینوپاتی (اختلال بینایی) می باشد.

عوارض ماکروااسکوالر دیابت شامل سکته قلبی و سکته مغزی می باشد.

عوارض حاد دیابت شامل 1. هیپو گلیسمی (قند خون پایین), 2. کتواسیدوز دیابتی (DKA) و 3. سندرم هایپر اسموالر غیر کتونی می باشد.

عوارض مزمن دیابت شامل 1. نروپاتی، 2. رتینوپاتی، 3. نفروپاتی، 4. پای دیابتی (عوارضی که در رگ های خونی کوچک ایجاد می شود) و 1. هیپر تانسیون، 2. بیماری عروق کرونر، 3. بیماری عروق محیطی، 4. بیماری عروق مغز (عوارض مزمن که در رگ های خونی بزرگ ایجاد می شود) می باشد.

نروپاتی به اختلال در حس درد در بیماران دیابتی اطلاق می شود.

نفروپاتی دیابتی می تواند در حدود 30 تا 35 درصد بیماران دیابتی در کمتر از 10 سال منجر به نارسایی کلیوی شود و نیاز به همودیالیز و پیوند کلیه داشته باشد.

رتینوپاتی دیابتی می تواند منجر به کاهش بینایی و کوری شود.

کتواسیدوز دیابتی (DKA) زمانی اتفاق می افتد که بدن انسولین کافی برای بردن قند به داخل سلول ها برای تبدیل به انرژی ندارد. این امر منجر به افزایش قند خون و تولید کتون های سمی در بدن می شود.

کاهش تولید انسولین در پانکراس و یا عدم استفاده موثر از انسولین توسط بدن.

با کاهش وزن می توان قند خون را در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 کنترل کرد.

در صورت عدم موفقیت در کنترل قند خون با ورزش و رژیم غذایی، داروهای خوراکی ضد قند می تواند تجویز شود.

در برخی موارد، ممکن است احتیاج به استفاده از انسولین در کنار داروهای خوراکی برای کنترل دیابت نوع 2 باشد.

سندروم هیپراسمولر غیرکتوزی هیپرگلیسمیک (HHNS) یک عارضه حاد دیابت نوع 2 است.

سندروم HHNS با هیپر اسمولاریتی و هیپر گلیسمی همراه است و در عین حال کتوزیس وجود ندارد.

مقاومت نسبت به انسولین در HHNS نوعی چالش برای بدن بیمار است.

دیورز اسموتیک در HHNS باعث می شود که بیمار مقادیر بسیار زیادی آب از دست بدهد.

در HHNS، به دلیل دهیدراتاسیون، آب از فضای داخل سلولی به فضای خارج سلولی منتقل می شود.

در HHNS، هایپرناترمی و افزایش اسمواللیته خون به دلیل گلوکزاوری و دهیدراتاسیون رخ می دهد.

HHNS بیشتر در سنین 50 تا 70 سال در افرادی که سابقه دیابت را ندارند، رخ می دهد.

در دیابت نوع 1، بدن توانایی تولید کافی انسولین را ندارد و بیمار باید به طور مداوم تزریق انسولین انجام دهد.

همه رژیم‌های انسولین سعی می‌کنند از ترشح انسولین به طور طبیعی تقلید کنند.

در صورت عدم کنترل با رژیم غذایی، ورزش و کنترل وزن، شروع درمان با داروهای خوراکی ضد قند یا انسولین در درمان دیابت نوع 2 می تواند انجام شود.