Pragmatik ve Edim Kavramları 13

Bir dil kullanıcısının dilbilgisi kurallarını bilmesi ve sonsuz sayıda cümle oluşturma ve anlama yeteneği.

Bir dil kullanıcısının gerçek hayatta kullandığı dil.

Gerçekleşmiş veya gerçekleşmekte olan bir eylem.

Dilsel Yeterlilik ve Dilsel Eylem kavramları.

Dilsel Yeterlilik (Competence), bir dil kullanıcısının dilbilgisi kurallarını bilmesiyle ilgilidir.

Dilbilimciler tarafından kullanılan bir terim olup, bireylerin dili kullanımı sırasında gerçekte ürettikleri, somut cümleleri ifade eder.

Dilin nasıl kullanıldığına dair bir incelemedir. Dilbilim dalı.

Pragmatik, diğer bilim dallarıyla örtüşen bir alan olabilir.

Dilbilimciler tarafından günümüzde kullanılan terim. Söz (parole) ile aynı anlama gelir.

Dilbilimciler dilin yapısını, sesbilim, morfoloji, sözdizimi gibi alanlarda incelerken pragmatik, dilin kullanımını inceler.

Bir bireyin dilsel yeteneğinin kullanımının somutlaştığı ve gözlemlenebilir olduğu düzey. Diğer bir deyişle, kişinin dilini nasıl kullandığını gösteren eylemdir.

Bir bireyin dilsel bilgisini ve bu bilgileri kullanma yeteneğini kapsayan soyut bir kavram. Dilin yapısal özelliklerinden, kurallarından ve anlamlarından oluşur.

Bellek, dikkat gibi faktörler edincin kullanılmasını etkiler. Bu nedenle performans, ideal şekilde kullanılabilen dil yeteneğinden farklılık gösterebilir.

Edim, dilin bireyler tarafından kullanımı sırasında edincin etkisi altında şekillenir. Bu nedenle, edim bir kişinin dilsel yeteneğini tam olarak yansıtmayabilir.

Bir cümlenin anlamını etkileyen ve bağlama göre değişen ifade biçimi. Örneğin, aynı cümle anlaşma, reddetme veya şikayet anlamını taşıyabilir.

Bir cümlenin farklı anlamları taşıyabilmesi için, bağlama bağlı olarak değişen bir ifade biçimi kullanması gerekir.

Bir cümlenin anlamı, ses tonu, yüz ifadesi, jestler gibi beden dili ve diğer ipuçları gibi bağlamsal unsurlar ile belirlenir.

Aynı cümle farklı tonlamalar, mimikler ve jestlerle farklı anlamlar taşıyabilir. Örneğin, 'Tamam' sözü anlaşmayı veya kabul etmemeyi gösterebilir.

Bir cümlenin anlamı, söyleyenin niyeti, dinleyenin algısı ve genel bağlam gibi unsurlara dayanır.

Konuşucunun ifade biçimini ve dinleyicinin yorumunu etkileyen önemli unsurlar. Bunlar, sözcenin bağlamı, konuşucunun amacı, dinleyicinin önbilgileri, konuşma eylemleri ve ima gibi unsurlardır.

Bir sözcüğün anlamı, cümle içindeki yerini ve konuşma bağlamını da içeren diğer unsurları da dikkate alarak belirlenir.

Konuşucunun amacı, dinleyicinin bunu nasıl anlayacağı ve nasıl tepki vereceği konusunda bilinçli düşünülmelidir.

Konuşucunun dinleyici hakkında varsayımlar yapması, iletişimin etkililiğini etkiler. Örneğin, dinleyicinin konuyu bildiğini varsayıp o konuda bilgi vermemek yanlış anlaşılmaya neden olabilir.

Sözcükler, cümleler veya ifadeler, söylemde bulunan her bölümü daha geniş bir bağlamda anlamak için birbiriyle ilişkilidir.

Sözlü iletişim olmadan, sırayı almak için kullanılan davranışlar. Örneğin, bir çocuğun oyuncak almak için başka bir çocuğu iterek sıra alması.

Anne, çocuğun iletişimini kolaylaştırmak için birçok yöntem kullanır. Örneğin, çocuğun dikkatini çekmek için oyuncakları kullanabilir, yüz ifadeleriyle iletişim kurabilir veya çocuğun söylediği kelimeleri tekrarlayarak konuşmasını teşvik edebilir.

Çocukların sözlü dili, farklı işlevlerle kullanılır. Bunlardan bazıları; bir şeye dikkat çekmek, bir talebi dile getirmek, bir bilgiyi paylaşmak veya sadece bir oyun oynamaktır.

Konuşmaya yeni başlayan bir çocuk, bir konuyu başlatabilir mi? Örneğin, bir oyuncak hakkında konuşmaya başlayabilir mi?

Bir çocuk konuşmaya başladıktan sonra konuyu devam ettirebiliyor mu? Örneğin, bir oyun hakkında konuşmaya devam edebilir mi?