Powstanie Styczniowe - 7. klasa

Ideologia promująca stopniowe, organiczne budowanie silnego narodu polskiego poprzez wspólną pracę i rozwój społeczeństwa.

Okres po powstaniu listopadowym, kiedy wielu Polaków zniechęciło się do konspiracji i skupiło się na rozwoju gospodarczym i kulturowym.

Wzrost gospodarczy i rozwój społeczny w Wielkopolsce pod zaborem pruskim, który skłonił niektórych Polaków do skupienia się na pracy organicznej.

Zbiór działań mających na celu podniesienie świadomości narodowej, edukację i rozwój gospodarczy w Wielkopolsce.

Okres po wojnie krymskiej (1853-1856), kiedy car Aleksander II złagodził politykę względem Polaków, prowadząc do odwilży w Królestwie Polskim.

Tworzenie i rozwój instytucji i organizacji w Królestwie Polskim, które służyły do reprezentowania interesów Polaków i rozwoju kraju.

Okres zaostrzenia polityki względem Polaków w Galicji na początku panowania Franciszka Józefa I.

Okres, kiedy polityka względem Polaków w Galicji stała się bardziej łagodna, po Wiośnie Ludów i powstaniu na Węgrzech.

Był to główny ośrodek władzy konspiracyjnego państwa polskiego, kierujący ruchem powstańczym.

Wojsko partyzanckie walczące przeciwko Rosji w powstaniu styczniowym.

Pierwszy przywódca powstania, wybrany przez Komitet Centralny.

Główny cel powstania styczniowego, czyli walka o niepodległość Polski od Rosji.

Wpływ zimy na przebieg wojny, utrudniający prowadzenie walki partyzanckiej.

Przywódca powstania, wybrany w marcu 1863 r., reprezentujący ruchu "białych".

Ostatni dyktator powstania styczniowego, zwolennik bardziej radykalnego podejścia w walkach

Upadek powstania styczniowego w 1864 roku.

Komisja Kolonizacyjna to instytucja utworzona przez Niemców w 1886 roku, której celem było wspieranie osiadania niemieckich rodzin na polskich ziemiach.

Nowela Osadnicza to prawo wprowadzone przez Niemców w 1904 roku, które ograniczało Polakom możliwość budowania domów na swoich ziemiach.

Ustawa Kagańcowa to prawo wprowadzone przez Niemców, zakazujące używania języka polskiego na spotkaniach publicznych, jeśli Polacy stanowili mniej niż 60% mieszkańców powiatu.

Rota to jedna z najsłynniejszych polskich pieśni patriotycznych, której słowa nawiązują do strajku szkolnego w 1906 roku w Wielkopolsce.

Towarzystwo Czytelni Ludowych to instytucja, która działała na rzecz propagowania polskiej prasy i literatury wśród Polaków.

Związek Spółek Zarobkowych to organizacja powołana w 1871 roku w celu finansowania polskich przedsięwzięć, walcząc z niemieckimi wpływami.

Ksiądz Piotr Wawrzyniak to duchowny, który był wybitnym działaczem zaangażowanym w działalność Związku Spółek Zarobkowych.

Autonomia Galicyjska to okres w historii Galicji, od 1861 roku, kiedy Polacy z zaboru austriackiego cieszyli się większą autonomią i prawami.

Najważniejsza autonomiczna instytucja Galicji, władza ustawodawcza w zaborze austriackim.

Władza wykonawcza w Galicji, odpowiedzialna za realizację decyzji Sejmu Krajowego.

Rada odpowiedzialna za edukację w Galicji, nadzorowała szkoły i programy nauczania.

Program ugody z zaborcami, zakładający współpracę z władzami w zamian za pewne prawa.

Pozytywna postawa wobec władz rosyjskich, oznaczała zgodę na represje i wynarodowienie, odrzucana przez Polaków na terenach Królestwa Polskiego.

Próba zniszczenia polskiej kultury i języka przez władze pruskie.

Długotrwała walka o zachowanie polskości w Wielkopolsce pod zaborami.

Nowa grupa społeczna w XIX wieku, która powstała wraz z rozwijającym się przemysłem. Składała się z osób pracujących w fabrykach.

Nowa klasa społeczna, która pojawiła się w XIX wieku. Tworzyli ją bogaci właściciele fabryk, banków i innych przedsięwzięć.

Grupa ludzi, którzy charakteryzują się wysokim wykształceniem i zajmują się pracą umysłową. W XIX wieku zaczęła się ona kształtować.

Proces, w którym osoby z mniejszości narodowej, np. Żydzi, przyjmują kulturę i język dominującego narodu. W XIX wieku część Żydóow w Polsce przyjęła polską kulturę i język.

Ruch społeczny, który nawoływał Żydów do zachowania własnej kultury, języka i religii oraz dążenia do utworzenia własnego państwa w Palestynie.

Najważniejszy wynalazek, który symbol przemian cywilizacyjnych XIX wieku. Usprawniał podróże i transport towarów.

Środek transportu publicznego, który pojawił się w XIX wieku. Najpierw w wersji konnej, a później w wersji elektrycznej.

Wynalazek Ignacego Łukasiewicza, który pozwolił na oświetlenie domów w XIX wieku.

Zniesienie granicy celnej z Rosją w 1851 roku doprowadziło do ożywienia handlu i rozwoju przemysłu w Królestwie Polskim.

Główne ośrodki przemysłowe w Królestwie Polskim koncentrowały się w okolicach Warszawy (produkcja maszyn i metalu), Łodzi (włókiennictwo) oraz Częstochowy i Sosnowca (stalownia, huty, kopalnie węgla).

Uwłaszczenie chłopów w 1864 roku miało pozytywny wpływ na rozwój przemysłu. Chłopi, którzy trafili do miast, stawali się tanią siłą roboczą w nowo powstających fabrykach.

W zaborze pruskim rozwój rolnictwa i przemysłu przetwórczego sprzyjał powstawaniu fabryk produkujących maszyny i narzędzia rolnicze.

Zakłady Hipolita Cegielskiego w Poznaniu należały do najważniejszych fabryk w zaborze pruskim, pomimo utrudnień ze strony władz pruskich.

Uwłaszczenie chłopów w zaborze pruskim sprawiło, że wraz z majątkami ziemiańskimi, gospodarstwa chłopskie stały się głównymi producentami żywności.

Chłopi w Wielkopolsce mimo trudności ze strony władz pruskich tworzyli własne spółdzielnie i banki, by wspierać swoje działalności.

Utrata dotychczasowej pozycji w społeczeństwie, represje i konfiskaty majątków stały się losem szlachty po upadku powstań narodowych i uwłaszczeniu chłopów.