Represje po Powstaniu Styczniowym

Okres po stłumieniu Powstania Styczniowego, w którym Rosjanie wprowadzali wiele restrykcji i kar w stosunku do Polaków.

Zesłanie na Syberię lub do innych odległych miejsc w Rosji, często bez możliwości powrotu.

Ciężka praca fizyczna, często wykonywana w kopalniach lub lasach.

Proces wymuszania na Polakach języka, kultury i tradycji rosyjskiej.

Zamknięcie polskich instytucji edukacyjnych i kulturalnych przez Rosjan.

Wprowadzenie języka rosyjskiego jako języka obowiązkowego w szkolnictwie i urzędach.

Zwalnianie polskich nauczycieli i zastępowanie ich rosyjskimi.

Ograniczanie lub zakazywanie nauczania historii i kultury polskiej w szkołach.

System kontroli uczniów w szkołach, nadzór nad tym, co uczą się i jak się zachowują.

Uwierz, że Polacy i Rosjanie potrafili żyć razem.

Okres po powstaniu styczniowym, kiedy władze rosyjskie rozpoczęły systematyczne działania mające na celu wyeliminowanie polskiej tożsamości i kultury.

Wprowadzenie rosyjskiego prawa, administracji i sądownictwa w Królestwie Polskim, likwidacja odrębności ustrojowej.

Zniesienie centralnych organów państwowych w Warszawie i zastąpienie ich rosyjską administracją.

Zmiana nazwy Królestwa Polskiego na Kraj Przywiślański, mającą na celu podkreślenie zależności od Rosji.

Wprowadzenie urzędu generała-gubernatora o szerokich uprawnieniach cywilnych i wojskowych, zastępującego namiestnika.

Podporządkowanie Polskiego Kościoła Kolegium Duchownemu w Petersburgu, co miało na celu ograniczenie wpływów Kościoła.

Proces wyeliminowania polskiego języka i kultury w zaborze pruskim, mający na celu zmuszenie Polaków do asymilacji.

Polityka prowadzona przez Bismarcka w Niemczech, mająca na celu ograniczenie wpływów Kościoła katolickiego.

Ruch intelektualny w Królestwie Polskim, mający na celu rozwój gospodarczy i społeczny poprzez edukację i pracę.

Idea skupiająca się na pracy organicznej i rozwoju gospodarczym narodu.

Tajne uczenie się historii, geografii i literatury polskiej przez polską młodzież w ukryciu przed zaborcą.

Organizacja kulturalno-oświatowa promująca czytelnictwo i polską kulturę, działająca w zaborze pruskim.

Protest szkolny w 1901 roku we Wrześni, w którym dzieci odmówiły modlitwy po niemiecku, a rodzice za nieposyłanie dzieci do szkoły byli sądzeni.

Protest uczniów w 1906 roku w Wielkopolsce przeciw germanizacji edukacji, w którym uczestniczyło ok. 70 tysięcy dzieci. Nawiązuje do niego pieśń „Rota”.

Akcja wysiedlania Polaków z Rzeszy Niemieckiej (1885-1887) przeprowadzana przez władze niemieckie.

Polskie przedsięwzięcia, takie jak banki i spółdzielnie, które walczyły z niemieckimi instytucjami i wspierały polskie inwestycje i rozwój.

Zbiór działań niemieckich władz na początku XX wieku, którego celem było zmuszenie ludności polskiej do przyjęcia niemieckiej kultury i języka.

Organizacja wspierająca polskie przedsiębiorstwa, założona w 1871 roku, finansująca polskie projekty.

Kursy dla kobiet, prowadzone tajnie w Warszawie, które miały na celu rozwijanie wiedzy i umiejętności.

Język, historia, tradycja i religia katolicka, które scalały Polaków pomimo zaborów i walki o niepodległość.

Komisja Kolonizacyjna to organizacja założona przez Niemców, która miała wspierać osadnictwo niemieckie na polskich ziemiach.

Nowela osadnicza to przepis wprowadzony przez Niemców, który utrudniał Polakom budowę domów. Wymagał zgody władz, którą trudno było uzyskać.

W 1900 roku wprowadzono przepisy germanizacyjne, które zmuszały Polaków do używania języka niemieckiego w różnych dziedzinach życia.

Ustawa kagańcowa to przepis zabraniający używania języka polskiego na publicznych spotkaniach, jeśli Polacy stanowili mniej niż 60% mieszkańców powiatu.

Autonomia Galicyjska to okres, kiedy Galicja zaboru austriackiego miała pewne prawa do samorządności. Polacy mieli więcej władzy i swobody.

Sejm Krajowy to najważniejsza instytucja autonomiczna Galicji, która miała siedzibę we Lwowie. Tam podejmowano ważne decyzje dla Galicji.

Wydział Krajowy to organ wykonawczy Galicji pod auspicjami austriackimi. Zajmował się realizacją decyzji Sejmu Krajowego.

Rada Szkolna Krajowa to organ odpowiedzialny za edukację w Galicji. Decydowała o programach nauczania i szkolnych przepisach.

Lojalistyczna postawa Polaków oznaczała, że po upadku powstania styczniowego bardziej skupiali się na współpracy z władzami zaborczymi niż na buncie.