Oyun Terapisi - Virginia Axline

Çocuk olduğu gibi kabul edilmeli ve yargılanmadan değerlendirilmelidir.

Terapist, çocuğun duygularını ve deneyimlerini yansıtmalı ve böylece çocuğun kendini anladığını hissetmesini sağlamalıdır.

Oyun Terapisi, çocuğun kendi seçimlerini yapma hakkını destekler. Terapist, çocuğu oyunda yönlendirmez.

Çocuk, kendi hızında ve kendi yöntemleriyle terapide ilerler. Terapist, çocuğun liderliğini takip eder.

Oyun Terapisi, sınırsız bir izin verme ilişkisi değildir. Terapist, terapinin sınırlarını ve kurallarını belirler.

Çocuk, aynı yerde uzun süre oturamaz ve sürekli hareket halindedir.

Çocuk, oyuncakları belli bir düzende bırakır ve bu düzeni bozmak istemez.

Çocuk, başkasına güvenmede zorluk çeker, arkasını döner ve genellikle tek başına oyun oynar.

Çocuk, başkalarına emir verir ve kendi güvenliğinden endişe duyar.

Çocuk, her şeyi ellemek ve incelemek ister, oyunun amacına odaklanmaz.

Terapist, yetişkinin travmasını işleyebilmesi için daha fazla bilişsel yöntem kullanabilir.

Terapist, çocuğun bedensel duyumlarına odaklanarak travmayı işlemeyi kolaylaştırır.

Duyarsızlaştırma sürecinde çocuklara dokunma veya sıcaklık gibi uyarıcılar daha sık ve kademeli olarak uygulanabilir.

Yetişkin terapide dış destek gerektirmediği için kendi kendine düzenleme becerilerine güvenir.

Yetişkin uzun süreli göz temasını sürdürebilir ve terapistle göz teması kurabilir.

Dış dünyayla bağlantı kopar, kalp atışı yavaşlar, vücut ısısı düşer ve kaşlar gevşer.

Savaş - kaç tepkisi olarak da bilinir, hayatta kalma modunu aktive eder.

Savaş - Kaç tepkisinde vücutta salgılanan hormon. Enerji artışı, kas gerginliği, kalp atışı hızlanması ve nefes sıklaşması gibi belirtilere neden olur.

Çocuk kendini değersiz, eleştirilmiş ve yetersiz hissettiği için oluşan duygusal kapanma.

Çocuğun ait olmadığını, reddedildiğini ve kabullenilmediğini hissetmesi.

Televizyon izlemek, telefonla oynamak, bilgisayar oyunları oynamak, hayal kurmak, alışveriş yapmak veya temizlik yapmak gibi dikkatimizi başka yöne çeken aktiviteler.

Korktuğumuz, üzüldüğümüz veya rahatsız olduğumuz durumlardan kaçındığımızda, bu kaçınma davranışına 'kaçış' veya 'vazetmek' denir.

Geçmişi tekrar tekrar düşünmek, gelecek hakkında endişelenmek ya da başkalarını suçlamak gibi düşüncelere dalarak problemle yüzleşmekten kaçınmak.

Bazı davranışların, duyguların veya düşüncelerin kişinin kendi içinde farkında olmadan ortaya çıkması.

Bir olayı veya durumu farklı bakış açılarından değerlendirerek daha derin bir anlama ulaşma.

Vücudumuzun güvenli ve rahat hissetmesini sağlayan bir sinir sistemi tepkisidir. Bu durum, sosyal bağlar kurduğumuzda, meditasyon yaptığımızda veya doğada vakit geçirdiğimizde ortaya çıkar.

Ventral Vagal Yol aktive olduğunda salgılanan hormon, güven ve bağlanma hissini artırır.

Aşırı sorumluluk, baskı veya zorunlu seçimlerin yaşandığı durumlarda ortaya çıkan bir stres tepkisidir. Ventral Vagal Yol'un zıt durumudur.

Ventral Vagal Yol'un aktive olduğu durumlar kişiden kişiye değişir. Kimi için doğa, kimi için müzik, kimi için sosyal etkileşim güvenli ve rahat hissetmesini sağlar.

Dorsal Vagal Yol aktivitesi arttığında bedenimiz donmuş, uyuşuk ve hareketsiz kalabilir. Ventral Vagal Yol'u aktif hale getirmek, stresi azaltmak ve güvende hissetmek için önemlidir.