Orthopedagogiek en problematische opvoedingssituaties

Een opvoedingssituatie die door betrokkenen als uitzichtloos wordt ervaren, waar hulp van buitenaf nodig is om de situatie te veranderen.

Het vakgebied dat zich bezighoudt met het bestuderen en aanpakken van opvoedingsproblemen.

De discussie over de aard, het object van studie en de verhouding tussen theorie en praktijk binnen de orthopedagogiek.

Pedagogiek richt zich op algemene opvoedingsvraagstukken, terwijl orthopedagogiek zich richt op opvoedingshulp bij ernstige ontwikkelings- en opvoedingsproblemen.

Methode om mensen te helpen met opvoedings- en ontwikkelingsvraagstukken.

Orthopedagogiek richt zich op opvoedingshulp in complexe situaties, waar de hulpvraag hoger is dan bij pedagogiek.

Orthopedagogische interventies zijn intensiever dan pedagogische interventies, met meer specialistische expertise.

Orthopedagogiek heeft een brede focus op verschillende doelgroepen en problematieken.

Een bewering over de aard en ernst van een problematiek, de beïnvloedende factoren en de gevolgen daarvan. Het is een korte zin die de link legt tussen oorzaak en gevolg.

Het opstellen van verschillende hypotheses om verschillende verklaringen voor een probleem te onderzoeken.

Een hulpmiddel dat verschillende invalshoeken biedt om hypotheses op te stellen.

Een verhalende beschrijving van de meest waarschijnlijke hypotheses, gebaseerd op de eerste bevindingen, die gebruikt wordt als basis voor verder onderzoek.

Het proces waarbij je de meest waarschijnlijke hypotheses combineert om een volledig beeld van het probleem te krijgen.

De factoren die het probleem in stand houden, behalve de hoofdoorzaak.

Factoren die het probleem verergeren of versterken.

Het onderzoeken van een probleem om meer informatie te verzamelen en de werkhypothese te testen.

De eerste fase van de regulatieve cyclus, waarin de hulpvraag wordt gedefinieerd en benodigde informatie wordt verzameld.

De tweede fase van de regulatieve cyclus, waarin mogelijke verklaringen voor het probleem worden geformuleerd.

De derde fase van de regulatieve cyclus, waarin onderzoek wordt uitgevoerd om de hypotheses te toetsen en een duidelijk beeld van het probleem te krijgen.

Een moment van reflectie tussen de diagnose en het plan, waarin de verzamelde informatie wordt geanalyseerd en vertaald naar concrete acties.

De vierde fase van de regulatieve cyclus, waarin een plan wordt gemaakt om het probleem aan te pakken. Dit omvat het vaststellen van doelen, benodigde middelen en stappen om verbetering te realiseren.

De vijfde fase van de regulatieve cyclus, waarin het plan wordt uitgevoerd en de voortgang wordt gemonitord.

De laatste fase van de regulatieve cyclus, waarin de effectiviteit van de ingegrepen plan wordt geëvalueerd en bekeken wordt of het probleem is opgelost.

De stap in de regulatieve cyclus waarin de focus ligt op het vaststellen van doelen en middelen die moeten worden ingezet om deze doelen te bereiken. Dit vereist samenwerking met betrokkenen om gezamenlijke doelen te formuleren.

Het systematisch integreren van wetenschappelijk onderzoek, eigen ervaring en kennis van de specifieke cliënt om de beste beslissing te nemen voor een interventie.

Een interventie waarvan de effectiviteit is bewezen door middel van wetenschappelijk onderzoek.

Een positief pedagogisch programma dat ouders leert om kinderen op een positieve manier te begeleiden.

Een manier van werken waarbij de praktijk centraal staat en de ervaring van professionals de basis vormt voor systematisch onderzoek.

Het verschil tussen EBP en PBE ligt in de focus. EBP integreert wetenschappelijke kennis, terwijl PBE de praktijkervaringen als uitgangspunt neemt.

Wanneer een interventie passend is voor de specifieke cliënt, rekening houdend met diens behoeften en context.

Het belang van samen met betrokkenen doelen te formuleren in complexe opvoedingssituaties, waarbij alle stemmen gehoord worden.

Een interventie of methode die niet effectief is gebleken, maar die wel gebruikt wordt in de praktijk.

Het vermogen om geluid te horen. Een normaal gehoor ligt tussen 0 en 20 decibel.

Een lichte vorm van gehoorverlies, waarbij geluiden tussen 20 en 40 decibel moeilijker te horen zijn.

Een matige vorm van gehoorverlies, waarbij geluiden tussen 40 en 60 decibel moeilijker te horen zijn.

Een ernstige vorm van gehoorverlies, waarbij geluiden tussen 60 en 90 decibel moeilijker te horen zijn.

Een zeer ernstige vorm van gehoorverlies, waarbij geluiden boven 90 decibel moeilijk te horen zijn. In deze categorie valt ook doofheid.

Een apparaatje in het hoofd dat geluid omzet in elektrische signalen, zodat dove of slechthorende kinderen geluid kunnen waarnemen.

Doofheid of slechthorendheid die voor het leren van taal ontstaat. Dit betekent dat iemand doof of slechthorend is geboren, of de aandoening kreeg voordat taalontwikkeling begon.

Een apparaatje in het hoofd dat geluid omzet in elektrische signalen, zodat dove of slechthorende kinderen geluid kunnen waarnemen. Het wordt meestal bij prelinguale dove of slechthorende kinderen gebruikt om hun taalontwikkeling te bevorderen.

De regulatieve cyclus is een model dat gebruikt wordt in hulpverlening. De fase van ingreep en evaluatie is een onderdeel van de cyclus. In deze fase wordt het plan dat is gemaakt uitgevoerd en wordt het effect van de interventie op de cliënt geëvalueerd. Ook wordt gekeken naar het eigen handelen van de hulpverlener. De evaluatie vindt continu plaats.

Het Dordts strategisch model is een format dat helpt bij het maken van een hulpverleningsplan. Het model zorgt ervoor dat doelen helder worden geformuleerd en dat er aandacht is voor de verschillende aspecten van het probleem.

Tijdens de eerste reflexieve pauze van de regulatieve cyclus is de orthopedagoog bezig met het formuleren van hypotheses over het ontstaan en voortbestaan van de problematiek. Dit betekent dat er verschillende mogelijke verklaringen voor het probleem worden geformuleerd.

Differentiële diagnostiek houdt in dat tijdens het onderzoek gekeken wordt naar alle mogelijke hypotheses. Er wordt niet alleen gekeken naar één specifieke stoornis, maar alle mogelijke oorzaken worden meegenomen.

De kritiek van Hopman op evidence-based werken behelst de beperkte reflectie op de normen en waarden van hulpverlening in de context van het gezin. Er wordt te weinig gekeken naar de mate waarin de hulpverlening aansluit bij de normen en waarden van de familie.

De orthopedagoog probeert tijdens het onderzoek de cliënt en diens omgeving zo goed mogelijk te begrijpen. De orthopedagoog kijkt naar de verschillende factoren die bijdragen aan de problematiek, zoals de omgeving, de persoonlijke ontwikkeling en de sociale relaties van de cliënt.

De orthopedagogiek houdt zich bezig met het begeleiden van kinderen, jongeren en volwassenen met ontwikkelings- en opvoedingsproblemen. De orthopedagoog helpt bij het vinden van oplossingen voor deze problemen en streeft naar een optimale ontwikkeling van de cliënt.