Orta Çağ Felsefesi

Hristiyanlığın ortaya çıkışı ve yayılması, Orta Çağ felsefesinin temellerini oluşturur.

Orta Çağ felsefesi, teolojiye bağlı olarak dini konuları ele alır; yani dinin hizmetinde gelişir.

MS 2. yüzyıl ile MS 15. yüzyıl arasında geçen dönem, Orta Çağ olarak kabul edilir.

Tümdengelim, genel bir doğrudan özel bir sonuca ulaşma yöntemi. Örneğin, 'Tüm insanlar ölümlüdür. Sokrates bir insandır. Dolayısıyla Sokrates ölümlüdür.' gibi.

Mantık, doğru düşünme ve argümanları değerlendirme bilimi. Doğu düşüncede önemli bir rol oynamıştır.

Stoacıların görüşleri felsefe, etik ve mantık konularında etkiler bırakmıştır. Örneğin, erdem ve akıl yaşamın hedefleri olarak görülmüştür.

Tümel kavramlar, her şeye uygulanabilen kavramlardır. Örneğin, 'insan' kavramı tüm insanlara uygulanabilir.

Tanrı'nın varlığını kanıtlamak için, mantık ve tümdengelim yöntemleri kullanılmıştır. Bu kanıtlamalar, Tanrı'nın varlığını akıl yoluyla çıkarmaya çalışır.

Duyularla algılanan bilgilerin akıl yoluyla işlenmesiyle elde edilen kesin ve genel geçer bilgidir.

Gazali'ye göre kesin bilgiye ulaşmanın yolu kalp gözü ile olan sezgidir.

Farabi'nin ideal olarak hayal ettiği, erdemli insanların yaşadığı, bilgiye ve erdeme önem veren, uyum ve düzenin hakim olduğu toplumdur.

Farabi'nin tanımladığı, erdemsiz, bilgi ve erdemden yoksun, kaos ve düzensizliğin hüküm sürdüğü bir toplumdur.

İnsanların bilgi ve erdem sahibi olması, toplumdaki düzen ve uyumu sağlar.

Antik Yunan felsefesinin önemli isimlerinden biri olan Platon, idealar dünyasını ve bilgiyi, gerçekliğin algılanan dünyanın ötesinde olduğunu savunan bir düşünür olarak bilinir.

Aristo, Platon'un öğrencisi olarak biliniyor ve gerçekliğin algılanabilen dünyada olduğunu savunmuştur. Mantık, etik ve felsefe gibi birçok alanda etkili bir düşünür olarak kabul edilir.

Epikürcülük, mutlu bir yaşamın temelini zevk ve acı üzerine kurar. Rahatsız edici duyulara karşı dinginlik ve akılcılığı savunan bir felsefe okuludur.

Stoacılık, yaşamın zorluklarına karşı dinginlik ve sabrı, erdemi ve akılcılığı benimseyen bir felsefe okuludur. Doğa ile uyum içinde yaşamayı vurgulayan bir yaklaşım sunar.

Yeni Platonculuk, Platon felsefesini Hristiyanlık ile birleştirme çabasıdır. Plotinos, bu ekolün önemli bir temsilcisidir ve ruhsal yükselişi ve birliğe ulaşmayı savunur.

İlk Çağ felsefesi bireyin ve doğal dünyanın önemini vurgularken, Orta Çağ felsefesi Tanrı'yı evrenin merkezi olarak görür.

Orta Çağ felsefesi, inanç ve dini otoriteye dayanır. Eleştirel düşünce yerine, kilise tarafından belirlenen dogmalara uyulması teşvik edilir.

Orta Çağ'da filozoflar genellikle din adamıydı ve felsefe, inançla uyumlu bir şekilde şekillendi.

Orta Çağ felsefesinin temel amacı, Hristiyan inançlarını akıl yoluyla desteklemek ve sağlamlaştırmaktı.

Orta Çağ felsefesi, Aristoteles'in felsefesini Hristiyan inancına entegre ederek yeni bir anlayışa ulaşmaya çalışmıştır.

Din hayatının temelinde yatan ve Hristiyan ahlakını etkileyen, mutluluk ve hazlardan uzak durma anlayışı.

Plotinos'un felsefesi, 3. yüzyılda ortaya çıkan ve Hristiyanlık da dahil olmak üzere birçok düşünürü etkilemiştir.

Plotinos'un felsefesi, manevi mükemmelliğe ulaşmak için ruhsal deneyimler ve içgörü yoluyla maddi dünyadan arınma öğretisine dayanır.

Plotinos'un felsefesi, manevi yolculukta, Hristiyanlık gibi dini ve etik sistemlere bir alternatif sunmuştur.

Plotinos'un felsefesi, Hristiyan ahlakıyla örtüşen bazı değerleri vurgulayarak, dünyasal hazlara olan ilginin azaltılması, yoksulluk ve fedakarlığa önem verilmesini savunmuştur.