Λοίμωδη Νοσήματα & Διεθνής Ιατρική

Είναι μια ομάδα κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος που δρα άμεσα ενάντια σε παθογόνους παράγοντες, χωρίς να χρειάζεται προηγούμενη εκθεση.

Μια ομάδα ILCs, οι ILC3, παράγουν κυτοκίνες όπως IL-17 και IL-22, οι οποίες ενισχύουν το επιθηλιακό φραγμό και προσελκύουν ουδετερόφιλα.

Αντισώματα που παράγονται από B λεμφοκύτταρα, ικανά να εξουδετερώσουν τοξίνες από εξωκυττάρια βακτήρια, εμποδίζοντας έτσι την εστίαση.

Η διαδικασία κατά την οποία τα αντισώματα προσκολλούνται σε βακτήρια, "σημαδεύοντάς" τα για φαγοκυττάρωση.

Η ενεργοποίηση του συμπληρώματος, μιας ομάδας πρωτεϊνών που δρα στην άμυνα του οργανισμού..

Τρόπος καταστροφής βακτηρίων με τη χρήση του συμπληρώματος.

Βοηθητικά Τ λεμφοκύτταρα, τύπου Th17, που δραστηριοποιούνται ενάντια σε εξωκυττάρια βακτήρια.

Συνοπτικά, πώς οι Th17 Βοηθητικά Τ λεμφοκύτταρα καταπολεμούν τα εξωκυτάρια βακτήρια.

Συνοπτική περιγραφή των επικίνδυνων επιδράσεων των ανοσολογικών αποκρίσεων, μεταξύ των ωφέλιμων και απαραίτητων δράσεών τους.

Βακτηριακές τοξίνες που ενεργοποιούν ένα μεγάλο αριθμό Τ κυττάρων, οδηγώντας σε υπερανοσολογική απόκριση.

Τα αντισώματα IgA και IgG μπορούν να συνδεθούν με τοξίνες και να εμποδίσουν την δράση τους, προστατεύοντας τον οργανισμό από την βλάβη.

Τα αντισώματα IgA και IgG μπορούν να συνδεθούν με βακτήρια/ιούς και να τους εμποδίσουν να προσκολληθούν στα κύτταρα, μειώνοντας την ικανότητα μολύνσις τους.

Τα αντισώματα IgA και IgG, προσκολλώνται στα παθογόνα βακτήρια, επισημαίνοντας τα για τα φαγοκύτταρα, ώστε να καταστραφούν. Αυτή η διαδικασία λέγεται οψωνισμός.

Τα ουδετερόφιλα σκοτώνουν τα βακτήρια απελευθερώνοντας το DNA τους και τα περιεχόμενά τους, τα οποία σχηματίζουν ένα δίκτυο που παγιδεύει και καταστρέφει τα παθογόνα.

Τα βακτήρια που διαθέτουν κάψα, δυσκολεύονται να "πιαστούν" από τα φαγοκύτταρα.

Η πρόσδεση IgM στα βακτήρια με κάψα ενεργοποιεί το συμπλήρωμα, οδηγώντας στον οψωνισμό και την καταστροφή των βακτηρίων

Τα αντισώματα IgA προστατεύουν τις βλεννογόνους μεμβράνες από την προσκόλληση και την αποικισμό των παθογόνων.

Τα κύτταρα της ανοσίας, όπως τα T κύτταρα, καταστρέφουν τα μολυσμένα κύτταρα για να εμποδίσουν την εξάπλωση της λοίμωξης.

Η φλεγμονή είναι μια φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού σε μια λοίμωξη ή βλάβη.

Τα αντιγόνα είναι δομές στην επιφάνεια των παθογόνων που αναγνωρίζονται από το ανοσοποιητικό σύστημα.

Η ανοσολογική απάντηση σε εξωκυττάρια βακτήρια περιλαμβάνει μηχανισμούς όπως η λύση μέσω συμπληρώματος, η φαγοκυττάρωση, η οψωνική φάγωση μέσω αντισωμάτων και η φλεγμονή.

Η ανοσολογική απάντηση σε ενδοκυττάρια βακτήρια εξαρτάται από την κυτταρική ανοσία, ειδικά από τα Th1 κύτταρα.

Η ανοσολογική απάντηση σε μύκητες βασίζεται κυρίως στην κυτταρική ανοσία, η οποία περιλαμβάνει τη φαγοκυττάρωση από νετροφίλα και μακροφάγα καθώς και την ενεργοποίηση των Th1 και Th17 κυττάρων.

Οι δέκτες C-τύπου λεκτίνης (CLR) αποτελούν τμήμα των PRR και αναγνωρίζουν συγκεκριμένες δομές στην επιφάνεια των μυκήτων. Οι δέκτες δεκτινών αναγνωρίζουν β-γλυκάνες.

Τα Th17 κύτταρα παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανοσολογική απάντηση σε μύκητες, βοηθώντας στην εκκαθάριση της λοίμωξης.

Η ανοσολογική απάντηση σε παράσιτα, όπως πρωτόζωα και μετάζωα, αφορά εν μέρει και την κυτταρική ανοσία.

Τα πρωτόζωα είναι μονοκύτταροι ευκαρυωτικοί οργανισμοί που μπορούν να ζουν ελεύθερα στο αίμα ή να αναπτύσσονται μέσα στα κύτταρα.

Τα πρωτόζωα προκαλούν συχνά χρόνιες λοιμώξεις που μπορούν να οδηγήσουν σε αυτοάνοσα φαινόμενα due to the prolonged stimulation of the immune system.

Η ανοσολογική απάντηση σε πρωτόζωα συνήθως οδηγεί σε χρόνια λοίμωξη, που διαρκώς διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Μεγάλοι, πολυκύτταροι παράσιτοι που ζουν στο ανθρώπινο σώμα, αλλά δεν πολλαπλασιάζονται σε αυτό.

Η ανοσοαπόκριση ενάντια στους έλμινθες χαρακτηρίζεται από την ενεργοποίηση κυττάρων Τh2.

Τα κύτταρα Th2 παράγουν κυτοκίνες, όπως IL-4, IL-5, IL-9 και IL-13, οι οποίες ενεργοποιούν ηωσινόφιλα, βασεόφιλα και μαστοκύτταρα.

Τα ηωσινόφιλα επιτίθονται στην επιφάνεια των έλμινθων, μέσω της δέσης σε αντισώματα, όπως IgE, IgG και IgA.

Η IgE συνδέεται στο επιφανειακό αντιγόνο του έλμινθα, ενεργοποιώντας τα ηωσινόφιλα.

Μια πρωτεΐνη στην επιφάνεια των τρυπανοσωμάτων που αλλάζει συνεχώς, δυσχεραίνοντας την αναγνώριση τους από το ανοσοποιητικό σύστημα.

Μία γενετική διαδικασία όπου ένα γονίδιο VSG μετακινείται σε μια συγκεκριμένη θέση στο χρωμόσωμα, προκαλώντας αλλαγή στην VSG.

Η διαδικασία όπου τα τρυπανόσωματα αλλάζουν την VSG τους, κάνοντας δύσκολη την αναγνώριση τους από το ανοσοποιητικό σύστημα.

Η ασθένεια που προκαλείται από το πρωτόζωο Plasmodium.

Το πρωτόζωο που προκαλεί ελονοσία.

Το κουνούπι που μεταφέρει το Plasmodium και προκαλεί ελονοσία.

Ο κύκλος ζωής του Plasmodium, ο οποίος περιλαμβάνει διάφορα στάδια ανάπτυξης και ωρίμανσης.

Τα στάδια του Plasmodium που μεταδίδονται στους ανθρώπους από τα κουνούπια.

Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που δυσχεραίνουν την αντιμετώπιση της ελονοσίας, καθώς τα τρυπανόσωματα αλλάζουν συνεχώς την VSG τους.

Η ικανότητα του Plasmodium να αλλάζει την επιφανειακή πρωτεΐνη του, καθιστώντας τον πιο δύσκολο στην αναγνώριση από το ανοσοποιητικό σύστημα.

Είδη Schistosoma προκαλούν schistosomiasis, μια σοβαρή ασθένεια.

Ο κύκλος ζωής των σχιστοσωμάτων περιλαμβάνει προνύμφες (τσερκάρια) που μολύνουν σαλιγκάρια.

Προνύμφες (τσερκάρια) εκκρίνουν ένζυμα για να εισχωρήσουν στο δέρμα.

Μετά την είσοδο στο δέρμα, οι προνύμφες μεταναστεύουν στο σώμα.

Τα θηλυκά σχιστοσώματα παράγουν πολλά ωάρια, τα οποία απεκκρίνονται με τα κόπρανα ή τα ούρα.

Τα ωάρια μολύνουν τα σαλιγκάρια, ολοκληρώνοντας τον κύκλο ζωής.

Η Schistosomiasis προκαλεί αιμορραγίες, αντίδραση υπερευαισθησίας, και σχηματισμό κοκκιωμάτων.

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν λίγους σκώληκες, αλλά ένα μέρος των ωαρίων μένει στον ξενιστή.

Η Schistosomiasis μπορεί να χρειαστεί χρόνια για να γίνει πλήρως

Η Schistosomiasis επηρεάζει το έντερο, το ήπαρ ή την ουροδόχο κύστη.