Kolonialisme en Leopold II

Een periode (1870-1914) waarin Europese landen wedijverden om kolonies in Afrika. Dit gebeurde vanwege agressief nationalisme, machtslust en industrialisering. Ze wilden grondstoffen, zoals rubber en diamant, voor hun fabrieken.

Een bijeenkomst van Europese landen om de verdeling van Afrika te regelen. Ze besloten over de grenzen van kolonies en regels voor kolonisatie zonder rekening te houden met de Afrikaanse bevolking.

De twee Afrikaanse landen die nooit gekoloniseerd werden. Ze hadden een sterke militaire verdediging en/of buitenlandse steun.

Europese landen die kolonies in Afrika stichtten. Ze zagen zichzelf als superieur aan de Afrikaanse bevolking en legden hun eigen wetten en cultuur op.

Het idee dat Europeanen superieur waren aan Afrikanen en daarom het recht hadden om Afrika te koloniseren en te beheersen.

De Europese koloniserende landen zagen Afrika als een 'leeg' continent zonder belangrijke culturen of beschavingen.

Materialen die nodig zijn voor de industrie, zoals rubber, diamant, goud, hout en katoen. Europese landen wilden deze grondstoffen uit Afrika om hun fabrieken te bevoorraden.

De ontwikkeling van fabrieken en machines die producten op grote schaal konden maken. De vraag naar grondstoffen voor deze fabrieken was een belangrijke drijfveer voor de Scramble for Africa.

De overtuiging dat de eigen cultuur superieur is aan andere culturen en dat andere culturen zo snel mogelijk Westerse waarden en gebruiken moeten overnemen.

Een manier van denken die groepen mensen in een hiërarchie plaatst, met de eigen groep bovenaan.

De blijvende impact van kolonialisme op een land en zijn mensen, ook nadat de kolonisatie is geëindigd.

De mate waarin iemand iets waardeert en respecteert.

Leopold II's sterke verlangen om een kolonie te bezitten, gemotiveerd door economische voordelen en international prestige.

België had 19e eeuwse industriële behoefte aan natuurlijke hulpbronnen en nieuwe gebieden om producten te verkopen.

Leopold II zag een kolonie als een manier om België invloedrijker te maken op het wereldtoneel.

Leopold II was gedreven door drie primaire motieven voor zijn koloniale ambities: economische winst, prestige en een racistische ideologie.

Leopold II verwierf door de Conferentie van Berlijn controle over de Kongo-Vrijstaat. Hij beloofde vrijhandel, neutraliteit en de afschaffing van slavernij, maar brak deze beloftes.

Rubber was een waardevolle grondstof, cruciaal voor de bloeiende fiets- en auto-industrie. In Congo werd rubber gewonnen, waardoor de Kongo-Vrijstaat economisch aantrekkelijk werd.

De winning van rubber in Congo was wreed en inhumane. De Force Publique, onder leiding van Europese officieren, gebruikte geweld en dwangarbeid om de rubberquota te halen.

Het koloniale leger van de Kongo-Vrijstaat, bestaande uit Europese officieren en lokale soldaten. De Force Publique hield toezicht op en dwong de rubberontginning, vaak met wreedheid.

De rubberontginning was in Congo gekaderd als een belasting. Zowel de Kongo-Vrijstaat als particuliere bedrijven eisten rubber van de lokale bevolking.

Buiten de rubberontginning vonden er in verschillende gebieden van Congo wreedheden plaats.

De rubberontginning in Congo was direct gerelateerd aan de industrialisering in Europa. De vraag naar rubber voor auto's en fietsen dreef de exploitatie van de kolonie aan.

Leopold II zag Centraal-Afrika als een gebied dat 'geopend' moest worden voor beschaving. Hij geloofde dat de duisternis die er hing moest verdwijnen en zag deze taak als een 'kruistocht' die de vooruitgang van zijn tijd zou betekenen.

Leopold II zag het als zijn missie om Centraal-Afrika te 'beschaven' door het te openen voor westerse invloeden en de kennis en cultuur van Europa te verspreiden.

Leopold II's visie past binnen het domein van het kolonialisme. Hij geloofde in de superioriteit van de Europese cultuur en zag het als zijn taak om deze te verspreiden in Afrika.

De rubberontginning in de Kongo-Vrijstaat eindigde in de periode 1905-1906 door een combinatie van factoren: de rubber was uitgeput, de bevolking kon de quota niet halen door de lange reizen, revoltes van de bevolking en toenemende kritiek in Europa.

Naast Leopold II's visie waren er andere oorzaken voor de kolonisatie van Afrika, waaronder:

• Economische belangen: Europese landen zochten naar grondstoffen zoals rubber en diamant om hun industrieën te voeden.

• Militair nationalisme: Europese landen wilden hun macht en invloed vergroten door kolonies te veroveren.

• Ideologische overtuigingen: Er bestond een overtuiging dat Europese beschaving superieur was en gebreide in Afrika moest worden gebracht.

Leopold II versterkte zijn greep op Congo door bestaande machtsverhoudingen te manipuleren. Hij speelde verschillende bevolkingsgroepen tegen elkaar uit, waarbij hij de ene groep privileges gaf (bijvoorbeeld door dienst te nemen in de Force Publique) en de andere groep belastingen oplegde.

De AIA was een organisatie opgericht door Leopold II om Afrika te verkennen en de slavenhandel te bestrijden. In werkelijkheid was het een façade om Leopolds koloniale ambities te verwezenlijken.

De tijdlijn over het gebied rond de Congorivier bewijst dat Afrika allerminst een 'leeg continent' was, maar rijk aan volkeren met eigen tradities en lange geschiedenis.

De AIC was een gelijkaardige organisatie als de AIA, maar nu gericht op het gebied rond de Congorivier. Leopold II richtte deze organisatie op om zijn koloniale ambities in Congo waar te maken.

De periode 1870-1914, waarin Europese landen agressief streden om kolonies in Afrika. Dit gebeurde vanuit een verlangen naar grondstoffen, nationalistische ambities en de uitbreiding van het industriële systeem.

Henry Morton Stanley werd door Leopold II ingehuurd om verdragen af te sluiten met lokale stammen en handelsposten te stichten langs de Congorivier. Dit stelde Leopold II in staat controle over het gebied te verkrijgen.

Een bijeenkomst in 1884-1885 van Europese landen om de verdeling van Afrika te regelen. De grenzen van kolonies werden vastgesteld en regels voor kolonisatie werden opgelegd, zonder rekening te houden met de Afrikaanse bevolking.

Leopold II stuurde Henry Morton Stanley naar Afrika om verdragen af te sluiten met lokale stamhoofden. Deze verdragen gaven Leopold II controle over het gebied en opende de weg voor kolonisatie.

Europese landen die kolonies in Afrika stichtten. Ze beschouwden zichzelf als superieur aan de Afrikaanse bevolking en legden hun eigen wetten en cultuur op.

Het idee dat Europeanen superieur waren aan Afrikanen en daarom het recht hadden om Afrika te koloniseren en te beheersen.

Europese landen waren op zoek naar grondstoffen zoals rubber, diamant, goud, hout en katoen voor hun fabrieken. Deze materialen waren essentieel voor de productie in de groeiende industrie.