Klimaatverandering en zijn Effecten

De concentratie van CO2 in de atmosfeer is in de afgelopen 300.000 jaar gecorreleerd aan natuurlijke klimaatverandering, met lage CO2 concentraties tijdens ijstijden en hoge concentraties tijdens warmere periodes. De huidige CO2 concentratie is echter aanzienlijk hoger dan in de afgelopen 300.000 jaar, dit komt door menselijke activiteit.

De huidige CO2 concentratie in de atmosfeer is ongewoon hoog en boven de natuurlijke variaties van de afgelopen 300.000 jaar. Dit komt doordat mensen grote hoeveelheden CO2 uitstoten door het verbranden van fossiele brandstoffen.

Verhoogde CO2 waarden in de atmosfeer zijn de primaire oorzaak van de opwarming van de aarde sinds de industriële revolutie.

De oceanen en het land fungeren als opslagplaatsen voor koolstof, absorbeerende een groot deel van de CO2 die door menselijke activiteiten wordt uitgestoten.

De verbranding van fossiele brandstoffen en de cementindustrie zijn de grootste bronnen van CO2 uitstoot door de mens. Dit overstijgt de uitstoot door veranderingen in landgebruik (bijvoorbeeld ontbossing).

Koolstofatomen in de atmosfeer hebben verschillende isotopen, C12 en C13. Planten prefereren C12, waardoor fossiele brandstoffen (afkomstig van planten) een lage verhouding C13/C12 bevatten. Wanneer deze brandstoffen worden verbrand, daalt de C13/C12 verhouding in de atmosfeer.

De verhoogde CO2 concentratie in de atmosfeer veroorzaakt een toename van de opwarming van de aarde. Dit komt doordat CO2 infrarode straling absorbeert, waardoor de warmte wordt vastgehouden in de atmosfeer.

Klimaatmodellen zijn computerprogramma's die de aarde en haar atmosfeer simuleren om het effect van verschillende factoren (zoals broeikasgassen) op het klimaat te bestuderen. Deze modellen tonen aan dat menselijke CO2 uitstoot de opwarming van de aarde verklaart.

De mondiale oppervlaktetemperatuur is sinds 1850 aanzienlijk gestegen, en deze stijging wordt vooral toegeschreven aan de toename van broeikasgassen in de atmosfeer die door menselijke activiteiten worden uitgestoten.

Een maat voor de hoeveelheid warmte die door een gas in de atmosfeer wordt vastgehouden.

Een scenario voor toekomstige broeikasgasconcentraties in de atmosfeer, gebaseerd op verschillende ontwikkelingen.

De doelstelling om de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5 graden Celsius ten opzichte van pre-industriële niveaus.

De mate waarin een gebied warmer wordt dan het globale gemiddelde.

Het vermogen van een stof om warmte te absorberen.

Een grafische voorstelling van de directe en indirecte gevolgen van een verandering.

De stijging van de zeespiegel als gevolg van de opwarming van de aarde.

De uitzetting van water door een toename in temperatuur.

De energietransitie heeft grote invloed op de energiemarkt. De elektriciteits- en gasmarkt zijn nu vrije markten, wat betekent dat de prijzen worden bepaald door vraag en aanbod. Dit zorgt voor veel veranderingen in de manier waarop energie geprijsd wordt en verhandeld.

De tariefregeling voor elektriciteit verandert vanwege de energietransitie. Hernieuwbare energiebronnen hebben lage productiekosten, maar de hoge investeringskosten zorgen voor een hogere prijs. Dit betekent dat tarieven meer bepaald worden door de kapitaalkosten en minder door de hoeveelheid verbruikte stroom.

Digitale energiemeters zorgen voor nieuwe bedrijfsmodellen in de energiemarkt. Dit betekent dat er veel data wordt verzameld over energieverbruik. De uitdaging is om al deze data te beheren en er betekenisvolle informatie uit te halen.

De energietransitie vereist een gecoördineerde inspanning van alle beleidsmakers. Europese richtlijnen vormen de basis van de energiemarkt en zorgen voor duidelijke doelen voor energie-efficiëntie en decarbonisatie.

Het emissiehandelssysteem (ETS) is een systeem dat verhandelbare rechten toekent om CO2 uit te stoten. Dit systeem heeft als doel om de CO2-uitstoot te verminderen. In de praktijk is dit een koolstofbelasting die doorberekend wordt in de prijs van elektriciteit en producten.

Een stof die zonnestraling absorbeert en daardoor warmte vasthoudt. Voorbeelden zijn CO2, methaan, lachgas en ozon.

Kleine deeltjes in de atmosfeer die zonnestraling reflecteren, waardoor de aarde afkoelt. Ontstaan door het verbranden van fossiele brandstoffen.

Een meting van de invloed van een factor op de stralingsbalans van de aarde. Een positieve stralingsforcering betekent dat er meer energie binnenkomt, een negatieve stralingsforcering betekent dat er minder energie binnenkomt.

De hoeveelheid CO2 die kan worden uitgestoten voordat een bepaalde temperatuurstijging wordt bereikt.

De gemiddelde temperatuur van de aarde stijgt als gevolg van de toename van broeikasgassen in de atmosfeer.

Een internationale overeenkomst die tot doel heeft de opwarming van de aarde te beperken tot maximaal 1,5°C.

Een intergouvernementeel panel dat wetenschappelijk onderzoek naar klimaatverandering beoordeelt en samenvat.

Een grafiek die laat zien hoe hoog het risico is dat verschillende aspecten van de samenleving worden beïnvloed door klimaatverandering.

Effecten van klimaatverandering die bepaalde groepen onevenredig hard treffen.

De totale hoeveelheid koolstof die kan worden uitgestoten sinds de industrialisatie tot nu.

De hoeveelheid koolstof die nog kan worden vrijgemaakt om een temperatuurstijging te voorkomen.

Een proces waarbij zonnestraling wordt geabsorbeerd door het aardoppervlak en vervolgens wordt uitgestraald als infrarood straling.

Een situatie waarbij de vraag naar een grondstof groter is dan het aanbod, waardoor de prijs stijgt.

Nieuwe bronnen en extractiemethoden kunnen ervoor zorgen dat een grondstof niet echt schaars is, ook al lijken de huidige voorraden beperkt.

De verdeling van chemische elementen in de aardkorst is onevenwichtig. Sommige elementen zijn veel vaker aanwezig dan andere.

Concentraties van metalen in de aardkorst, die als bron voor de winning van grondstoffen dienen.

De hoeveelheid grondstoffen in ertsen is beperkt en voldoet slechts aan de vraag voor enkele decennia. Er wordt voortdurend gezocht naar nieuwe ertsafzettingen.

De kwaliteit van grondstoffen neemt af, waardoor er meer grondstoffen gewonnen moeten worden om dezelfde hoeveelheid materiaal te verkrijgen.

De concentratie van ertsen in slechts een klein aantal landen kan leiden tot prijsfluctuaties en politieke instabiliteit.

Exotische elementen, die als bijproduct van ertsen van draagmetalen worden gewonnen, kunnen niet zelfstandig worden gedolven, wat leidt tot een beperkt aanbod.

De hoeveelheid ecosysteemdiensten die een ecosysteem kan leveren stijgt met een toenemende biodiversiteit tot een bepaald punt. Na dat punt blijft de hoeveelheid diensten gelijk. Dit betekent dat het verlies van biodiversiteit niet altijd direct een negatief effect heeft op de ecosysteemdiensten.

Wilde plantensoorten die genetisch verwant zijn aan gecultiveerde gewassen. Ze leveren een belangrijke voorzieningsdienst door hun genetische variatie.

De mens selecteerde vroeger plantensoorten die het best aan hun behoeften voldeden, wat leidde tot een vermindering van de genetische diversiteit van gewassen.

CWR's ontwikkelen in het wild eigenschappen om zich aan te passen aan hun klimaat, zoals droogtetolerantie en resistentie tegen plagen. Deze eigenschappen kunnen worden gebruikt om nieuwe en verbeterde gewassen te creëren door CWR's te kruisen met gedomesticeerde gewassen.

Het behoud van CWR's in hun natuurlijke habitat. Dit wordt bedreigd door de destructie van habitats voor landbouwuitbreiding.

Het behoud van CWR's buiten hun natuurlijke habitat, zoals in zaadbanken of botanische tuinen.

Een globale zaadbank in Noorwegen die langdurige opslag van duplicaatzaden in verzegelde verpakkingen biedt bij een lage temperatuur. Dit voorkomt dat CWR's evolueren en zich aanpassen aan veranderende milieuomstandigheden.

Het overbrengen van stuifmeelkorrels vanuit de meeldraden naar de stamper van een bloem zodat die zich kunnen voortplanten. Dit is een voorbeeld van een regulerende ecosysteemdienst geleverd door biodiversiteit.

De diversiteit en overvloed van bestuivers op landbouwvelden heeft een grote invloed op de opbrengst van gewassen. Gewassen in de buurt van natuurlijke vegetatie hebben vaak een betere opbrengst.

Het effect van bestuivers wordt bepaald door het aantal individuen en hun soortenrijkdom. Een hogere soortenrijkdom zorgt ervoor dat er altijd een soort aanwezig is die optimaal kan bestuiven, zelfs onder veranderende omstandigheden.

Vijf belangrijke drijvende krachten die de biodiversiteit bedreigen: habitatverlies, overexploitatie, klimaatverandering, vervuiling en invasieve soorten.

De transformatie van natuurlijke habitat naar andere vormen van landgebruik, zoals landbouwgrond.

Het oogstniveau overschrijdt de natuurlijke groei van planten- en dierenpopulaties, wat leidt tot de verslechtering van het ecosysteem.

Soorten die door mensen buiten hun natuurlijke leefgebied worden geïntroduceerd en schade aanrichten aan de natuur of mens.