Gezondheidszorg en Ziekterol Quiz

De kans dat iemand ernstig ziek wordt wordt beïnvloed door verschillende factoren, waaronder biologische (genetica, leeftijd, geslacht), gedragselementen, welzijn, sociale factoren (inkomen, kennis, sociale connecties) en culturele invloeden.

Een ziektegerelateerd begrip dat verwijst naar de subjectieve ervaring van ziek zijn. Het omvat de individuele beleving van symptomen, emoties en de betekenis die iemand eraan geeft.

Een medische diagnose die een objectieve aandoening beschrijft, gekenmerkt door een gestoorde werking van organen of afwijkingen in de lichamelijke structuur.

Parsons' ziekterol beschrijft de sociale verwachtingen die van een ziek persoon worden verwacht. De zieke heeft het recht om even uit zijn sociale rollen te stappen en om begrip te krijgen, maar heeft ook de plicht om naar medische adviezen te luisteren en te proberen beter te worden.

De trend waarbij steeds meer aspecten van het leven worden behandeld als medische problemen. Dit kan leiden tot overdiagnostiek en medicinale interventies voor zaken die voorheen niet als ziekte werden beschouwd.

Classificatiesystemen voor psychische stoornissen zoals de DSM, die de grens tussen normaal en pathologisch bepalen, wat invloed kan hebben op demedicalisering en de behandeling van psychische problemen.

Een medische benadering die nadruk legt op wetenschappelijk bewijs, zoals klinische trials, om de effectiviteit en veiligheid van behandelingen te beoordelen.

Een syndroom dat in de moderne tijd wordt bestempeld als een ‘ziekte’ veroorzaakt door langdurige stress en overbelasting op het werk, maar wordt wel geclassificeerd als werkgerelateerd fenomeen. Hierdoor kunnen werkgevers niet aanspreekbaar zijn.

Een nieuwe definitie van gezondheid die het vermogen om zich aan te passen en een eigen regie te voeren, in het licht van fysieke, emotionele en sociale uitdagingen benadrukt.

Een van de zes dimensies van gezondheid volgens Huber, die de lichamelijke functies van het lichaam omvat.

Een van de zes dimensies van gezondheid volgens Huber, die betrekking heeft op mentale capaciteiten en emoties.

Een van de zes dimensies van gezondheid volgens Huber, die betrekking heeft op de eigen rol in de wereld en het besef van een groter doel.

Een van de zes dimensies van gezondheid volgens Huber, die beschrijft hoe tevreden iemand is met zijn leven.

Een van de zes dimensies van gezondheid volgens Huber, die sociale contacten en participatie in de gemeenschap omvat.

Een van de zes dimensies van gezondheid volgens Huber, die het dagelijks functioneren in verschillende rollen en taken omvat.

Een subjectief gevoel van gemis aan (kwaliteit van) bepaalde relaties, dat onplezierig of ontoelaatbaar is.

Een objectieve maatstaf voor het aantal en de intensiteit van sociale contacten.

Een model voor het meten van welzijn, dat verschillende facetten omvat zoals emotioneel, persoonlijk, materieel, ontwikkeling, lichamelijk welbevinden, zelfbeschikking, sociale integratie en rechten.

Een maatstaf voor de kwaliteit van leven, gebruikt in medisch-economisch onderzoek om de waarde van medische interventies te meten.

Een netwerk van uiteenlopende verbindingen tussen individuen, op emotioneel, gedragsmatig en fysiek niveau.

Een model dat de functies van sociale connecties beschrijft, waaronder langer leven, betere gezondheid, minder eenzaamheid, minder sociale isolatie, meer toegang tot steun en middelen.

De inspanningen die gedaan worden om gezondheid te verbeteren, inclusief persoonlijke gezondheidszorg, openbare gezondheidsdiensten en intersectorale initiatieven.

Alle instituties en organisaties in een land/regio die verantwoordelijk zijn voor het produceren van "health actions".

Het idee dat patiënten niet meer als 'passieve' ontvangers van zorg worden gezien, maar als 'actieve partners' die mee beslissen over hun behandeling. Dit houdt in dat patiënten meer betrokken worden bij het beslissingsproces en eigen verantwoordelijkheid nemen voor hun gezondheid.

De steeds toenemende hoeveelheid digitale data die wordt verzameld over patiënten, bijvoorbeeld door fitnesstrackers, smartphones en medische apparaten. Deze data kunnen gebruikt worden om betere diagnoses te stellen, behandelingen te personaliseren en de gezondheid van mensen te verbeteren.

Het gebruik van technologie, zoals apps en online platformen, om patiënten te ondersteunen bij het beheren van hun gezondheid. Dit kan gaan om het volgen van hun symptomen, het communiceren met hun arts, het vinden van informatie en het maken van gezondere keuzes.

De verwachting dat patiënten een actieve rol spelen bij het beheren van hun eigen gezondheid, door zelf informatie te zoeken, behandelingen te beheren en gezonde keuzes te maken.

De kosten van gezondheidszorg kunnen hoog oplopen en het delen van risico's en financiële bescherming zijn hierbij noodzakelijk. Mensen moeten niet hoeven te kiezen tussen hun gezondheid en financiële veiligheid.

Ziek zijn kan iemands waardigheid aantasten, maar ook medische zorg kan dat doen. De mate waarin mensen controle hebben over hun eigen medische behandeling is cruciaal.

In de gezondheidszorg zijn zowel de gezondheid en de gelijkheid van de distributie van die gezondheid belangrijk. Het hoogste gezondheidsniveau is het doel, maar ook kleine verschillen tussen groepen moeten worden verminderd. Soms is het nodig om prioriteit te geven aan het ene boven het andere.

In de gezondheidszorg is het belangrijk dat mensen hun verwachtingen van de zorg kunnen vervullen. Ook is het belangrijk dat verschillende groepen niet ongelijk behandeld worden.

De bron van de middelen voor de gezondheidszorg is minder belangrijk dan de hoeveelheid beschikbare middelen. Maar de manier waarop de kosten worden gedragen, is wel belangrijk voor rechtvaardigheid.

De totale gezondheid van een bevolking, de gelijkheid in gezondheid, het totale reactievermogen van de zorg, de gelijkheid in reactievermogen en de gelijkheid in financiële bijdrage zijn vijf belangrijke factoren om de performantie van een gezondheidssysteem te evalueren.

Om de performantie van een gezondheidssysteem te verbeteren, is het belangrijk om de determinanten van de performantie te begrijpen. Te vaak wordt enkel naar de dienstverlening gekeken, maar andere factoren zijn ook bepalend.

De vergrijzing van de bevolking is een grote uitdaging voor het gezondheidssysteem. Dit leidt tot meer vraag naar ouderenzorg, personeelstekort, groeiende complexiteit en meer zorgbehoeften. Ook een versnipperd zorgsysteem en agisme dragen bij aan de uitdagingen.

Het Belgische gezondheidsverzorgingssysteem heeft een grote diversiteit in zorgvormen, hoge gemiddelde kwaliteit, goede toegankelijkheid en hoog opgeleid personeel.

Thuiszorg uitbreiden, respijtzorg aanbieden, geïntegreerde zorg en intersectorale samenwerking stimuleren, BelRAI implementeren, buurtgerichte zorg bevorderen, expertisecentra creëren en bestaande wetgeving actualiseren zijn belangrijke oplossingen om de uitdagingen in het gezondheidssysteem aan te pakken.

De toename van de eigen rol en verantwoordelijkheid van patiënten bij het beheren van hun gezondheid.

Een shift in de medische wereld, waarbij de focus verschuift van alleen het genezen van ziektes naar het zorgen voor de kwaliteit van leven van de patiënt.

De groeiende invloed van technologie, zoals AI, op de manier waarop we met onze gezondheid omgaan.

De nadruk op zelfzorg, preventieve maatregelen en actieve deelname van patiënten om hun gezonder te houden.

Een verschuiving van passief naar actief: patiënten worden meer kritisch en nemen initiatief om invloed uit te oefenen op hun zorg.

Patiënten ontwikkelen diepgaande expertise over hun eigen aandoening door hun eigen ervaringen.

De erkenning van de waarde van persoonlijke ervaringen van patiënten als echte deskundigheid, gelijkwaardig aan de expertise van medische professionals.

Het ontstaan van onrechtvaardigheid in kennis, waarbij sommige groepen ondergewaardeerd worden als experts in hun eigen ervaring.

Een multidisciplinaire aanpak waarbij professionals en patiënten samenwerken om optimale zorg te bieden, met respect voor de expertise van beide.

De groeiende behoefte aan ondersteuning en begeleiding van patiënten bij het navigeren door het complexe gezondheidszorgsysteem.

De hypothese stelt dat een meer gelijke verdeling van het totale inkomen, terwijl het totale inkomen constant blijft, de gezondheid van de bevolking zal verbeteren.

Wordt gekenmerkt door een constante impact van sociale omstandigheden op de levensloop. Zo beïnvloedt de sociaal-economische status van ouders de opgroeiomstandigheden en de toekomstige sociaal-economische situatie als volwassene.

Overgang van de ene sociaal-economische categorie naar de andere. Opwaartse mobiliteit brengt voordelen, neerwaartse mobiliteit nadelen. Mensen met een gunstige startpositie hebben een hogere kans op positieve sociale mobiliteit.

De mate waarin een nadeel een impact heeft, hangt af van de sociaal-economische omstandigheden van een persoon. Dit kan positief of negatief zijn.

Het idee dat ongelijkheid in een land de bron is van alle kwaad. Onvoldoende gelijkheid leidt tot een slechtere gezondheid.

De nadruk ligt op de psychologische en sociale factoren die ontstaan door sociale ongelijkheid. Deze factoren beïnvloeden vervolgens de gezondheid.

De focus ligt op de materiële aspecten van ongelijkheid, zoals de hoogte van het inkomen en de materiële omstandigheden. Deze factoren beïnvloeden direct de gezondheid.

Een model in de geneeskunde waarbij de oorzaak van een ziekte wordt gezocht in een specifieke biologische oorzaak.

De overtuiging dat het lichaam als een machine kan worden gerepareerd met behulp van technologie. In de geneeskunde is er veel vertrouwen in technologische ingrepen.

Het reduceren van complexe biologische processen tot simpele onderdelen. Dit leidt ertoe dat sociale en psychologische factoren vaak genegeerd worden.

Het model in de geneeskunde dat zich richt op de objectieve, biologische aspecten van ziekte. De nadruk ligt op wetenschappelijk onderzoek en technologie.

De rol die de geneeskunde speelt in de samenleving, waarbij sociale processen en interacties worden onderzocht.

De sociale rol die iemand heeft wanneer hij ziek is. De zieke heeft het recht om vrijgesteld te worden van zijn normale rolverplichtingen en het recht om te worden geholpen. Tegelijkertijd heeft hij de plicht om beter te willen worden en om samen te werken met medische professionals.

Het ideaaltype beschrijft een abstract model van een fenomeen, zoals de artsenrol. Het is een mentale constructie die helpt om de sociale werkelijkheid te begrijpen en te analyseren.