Filosofía do Coñecemento e Verdade

O coñecemento é un 'saber que' que se corresponde coa realidade e que podemos xustificar.

Cando estamos seguros de algo, aínda que non teñamos probas suficientes para demostralo.

Cando non estamos seguros de algo, aínda que o afirmamos.

É unha opinión que non se pode xustificar nin é necesariamente verdadeira.

Un criterio de verdade que se basea no prestixio de quen fai a afirmación.

Un criterio de verdade que se basea na tradición e na repetición ao longo dos anos.

Un criterio de verdade que se basea na correspondencia entre o que se di e o que é.

Unha afirmación é verdadeira se ten probas e se pode demostrar.

Ao nacer non temos ningun coñecemento, todos os coñecementos nacen da experiencia. É como se a mente fose un papel en branco ao nacer.

Os empiristas utilizan a indución para chegar a coñecementos xerais a partir da experiencia.

A ciencia empírica se basea en experimentos para obter coñecemento, como a física ou a química.

Os empiristas cren que a experiencia é o único camiño para obter coñecemento.

Kant cre que o coñecemento é unha combinación de experiencia e razón, non só a experiencia.

Segundo Kant, nós organizamos os datos dos sentidos a través do espazo e o tempo.

Kant identifica tres facultades do coñecemento: sensibilidade, entendemento e razón.

O coñecemento a priori son coñecementos que non dependen da experiencia, son innatos.

Unha corrente filosófica que considera a razón como a fonte principal do coñecemento seguro. Os racionalistas creen que existen verdades innatas que todos posúen desde o nacemento.

Unha corrente filosófica que afírma que o coñecemento se obtén a través da experiencia sensorial. Os empiristas argumentan que as ideas non son innatas, senón que se adquiren a través dos sentidos.

As verdades básicas e incuestionables que se toman como punto de partida nun sistema de coñecemento. No caso do racionalismo, os axiomas son as verdades innatas que se consideran evidentes.

O proceso de obter novas verdades a partir de verdades previas. Os racionalistas creen que a razón pode deducir novas coñecementos a partir de axiomas.

René Descartes, un dos principais racionalistas, propuxo a idea de que a existencia do pensamento implica a existencia da persoa que pensa. Resume o pensamento de Descartes como 'Penso, logo existo'.

Descartes enfatizou a importancia do suxeito na filosofía, rompendo coa tradición escolástica que se centraba principalmente na razón divina.

Unha obra clave de René Descartes na que expón o seu método para alcanzar a verdade. Este método enfatiza o papel da razón e a necesidade de dudar de todo para chegar a un coñecemento seguro.

Unha obra de Descartes na que expón as súas ideas sobre a existencia de Deus e a natureza da alma. Descartes utiliza o método da duda metódica para chegar a conclusións a priori.

Aristóteles consideraba que a realidade está nas cousas do mundo sensible que podemos percibir cos sentidos, rexeitando as Ideas de Platón como entidades separadas. O coñecemento para Aristóteles comeza coa percepción individual e avanza cara ao universal.

Para Aristóteles, o coñecemento verdadeiramente valioso consiste en entender o que é común a todos os membros dunha especie, o universal. O proceso de abstracción envolve ir máis alá do particular para chegar a este universal, que é a esencia ou a forma.

O proceso de abstracción implica identificar os trazos comunes entre individuos similares, prescindindo das particularidades. A partir das percepcións individuais, o entendemento extrae a esencia común, creando un concepto ou idea.

A Idade Moderna veu marcada por un renovado interese pola natureza do coñecemento. Os avances da ciencia durante a Revolución Científica deron lugar a unha profunda reflexión sobre a gnoseoloxía.

O problema principal que preocupaba os filósofos modernos era a orixe, validez e límites do coñecemento humano. Quixeron comprender como sabemos o que sabemos e até onde chega a nosa capacidade de coñecer.

O racionalismo e o empirismo foron as dúas grandes correntes da gnoseoloxía moderna. Ambos compartían a idea de que o coñecemento se basea en contidos mentais, é dicir, nas ideas que temos na conciencia.

Para os filósofos modernos, as ideas na conciencia representan a realidade. As ideas son como imaxes mentais que reflicten o mundo exterior.

Este método científico baséase en formular hipóteses e despois comprobalas experimentalmente para ver se son verdadeiras ou falsas.

Unha afirmación ou suposición que se fai para explicar un fenómeno, pero que aínda non se probou.

Unha serie de pasos sistemáticos que se seguen para obter coñecemento científico.

Unha descrición de como se comportaba a natureza nun conxunto específico de circunstancias.

Un conxunto de leis, teorías e observacións que explican un campo específico da natureza.

Un conxunto de crenzas, teorías e métodos que definen unha visión do mundo e como se investiga esa visión.

Un conxunto de teorías relacionadas que proporcionan unha explicación completa da realidade.

A ciencia busca producir coñecemento válido sobre o mundo. Intenta comprender os fenómenos e crear teorías para explicalos.

A técnica céntrase en crear dispositivos ou métodos para alcanzar propósitos específicos. O seu obxectivo é práctico e transformador.

A tecnoloxía é a reflexión e o coñecemento sobre a técnica. Estuda como funcionan os dispositivos e os métodos técnicos.

A ciencia e a técnica están interconectadas e colaboran na creación de novos coñecementos e solucións. A tecnociencia representa a fusión entre ambas.

As tecnoloxías poden ter impactos positivos e negativos. É importante analizar as súas consecuencias a longo prazo.

A razón instrumental se centra en atopar os medios para alcanzar un fin determinado. Non se cuestiona a validez ou a ética do fin.

A razón orientada a fins reflicte sobre a finalidade das accións. Busca comprender se os obxectivos da tecnoloxía son éticamente válidos e beneficiosos para a sociedade.

A tecnociencia actual debería considerar as consecuencias éticas e sociais dos seus avances. A sociedade necesita unha reflexión sobre a finalidade da tecnoloxía.