Εισαγωγή στην Ψυχολογία - Κεφάλαιο 1

Η μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς και της ψυχικής διαδικασίας.

Το πρώτο εργαστήριο ψυχολογίας ιδρύθηκε το 1879 στη Λειψία της Γερμανίας.

Η θεωρία της πληροφορίας υπογραμμίζει την ανταλλαγή πληροφοριών σε πολύπλοκα συστήματα, όπως οι ζωντανοί οργανισμοί.

Η μελέτη της επικοινωνίας ως κεντρικής ανθρώπινης εμπειρίας αποτελεί βασικό τομέα της ψυχολογίας.

Η κοινωνική ψυχολογία εστιάζει στις διαπροσωπικές σχέσεις και στην επίδραση των ομάδων.

Η κλινική ψυχολογία εστιάζει στην ψυχική υγεία και στην επικοινωνία ως μέσο ψυχικής επούλωσης.

Η κλινική ψυχολογία και η ψυχιατρική εστιάζουν στην επικοινωνία ως ένα βασικό μέσο ψυχικής επούλωσης.

Η επίδραση της πειθούς εξαρτάται από τα χαρακτηριστικά της πηγής της πληροφορίας.

Η διαδικασία με την οποία ένα άτομο, το Β, σχηματίζει εντυπώσεις για την προσωπικότητα ενός άλλου ατόμου, το Α, με βάση τις δικές του πεποιθήσεις, αυτόματες ερμηνείες, βεβαιότητες και προσωπικές εμπειρίες.

Η ψυχική ζωή, σύμφωνα με την ψυχαναλυτική θεωρία, περιέχει πρωτόγονες και απωθημένες ορμές που θέλουν να εκφραστούν και να οδηγήσουν στην ικανοποίηση.

Η συνειδητή και ασυνείδητη συμπεριφορά μας εκφράζει τις επιθυμίες, τις ανάγκες και τα κίνητρα που μας κινιούν.

Το επίπεδο της συνείδησης στο οποίο έχουμε άμεση πρόσβαση. Περιλαμβάνει τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις εμπειρίες στις οποίες έχουμε συνειδητή γνώση.

Το επίπεδο της συνείδησης στο οποίο βρίσκονται πληροφορίες που δεν είναι εύκολα προσβάσιμες αλλά είναι δυνατόν να γίνουν συνειδητές με προσπάθεια. Παραδείγματα: μιας μνήμης που θυμόμαστε μόνο μετά από μια προσπάθεια.

Το επίπεδο της συνείδησης που περιλαμβάνει απωθημένα στοιχεία. Οι απωθημένες σκέψεις, τα συναισθήματα και οι εμπειρίες δεν είναι συνειδητά αλλά μπορούν να επηρεάζουν τη συμπεριφορά μας. Δεν μπορούν να προσπελαστούν εύκολα.

Το μέρος του ψυχισμού που αντιπροσωπεύει τις βασικές, πρωτόγονες ορμές και επιθυμίες. Είναι σε θέση να αναγνωρίσει τις ανάγκες του ατόμου και να απαιτήσει αμέσως ικανοποίηση.

Το μέρος του ψυχισμού που αναπτύσσεται αργότερα και αντιπροσωπεύει τις ηθικές αξίες, τις κοινωνικές νόρμες και τις προσδοκίες. Δρα ως εσωτερικός κριτής της συμπεριφοράς.

Το μέρος του ψυχισμού που λειτουργεί ως μεσολαβητής μεταξύ του Αυτού και του Υπερεγώ. Είναι υπεύθυνο για την οργάνωση, την προσαρμογή και την λογική λήψη αποφάσεων.

Οι δυνάμεις που προέρχονται από το εσωτερικό του ατόμου. Περιλαμβάνουν ασυνείδητα κίνητρα, προσωπική ιστορία και με τον τρόπο που εμπλέκεται σε κάθε κατάσταση.

Η διαδικασία με την οποία ένα άτομο προβάλλει τις δικές του σκέψεις και συναισθήματα σε άλλο άτομο, προσπαθώντας να δικαιολογήσει την στάση του.

Μηχανισμοί ψυχολογικής άμυνας που ενεργοποιούνται όταν η εσωτερική ισορροπία του ατόμου απειλείται από ερεθίσματα που έρχονται σε ρήξη με τις αξίες και τους κανόνες του.

Η αδυναμία να δώσουν σημασία ή να εστιάσουν σε πληροφορίες που έρχονται αντιμέτωπες με τις πεποιθήσεις τους.

Η τάση να θυμούνται μόνο τις ευχάριστες ή συμβατές με τις γνώσεις τους πληροφορίες, ενώ αγνοούν τις δυσάρεστες.

Η αλλαγή στην ερμηνεία της πληροφορίας, ώστε να ταιριάζει με το σύστημα στάσεων τους.

Η αμφισβήτηση της αξιοπιστίας της πηγής της πληροφορίας.

Τρόπος οργάνωσης και επεξεργασίας των πληροφοριών

Πληροφορίες που συνδέονται μεταξύ τους και οργανώνονται στη βάση του νοήματος.

Οι νοητικές λειτουργίες που συμβάλλουν στην κατανόηση και επεξεργασία του κόσμου και στην αλληλεπίδραση με τον άλλον.

Επηρεάζονται από το περιβάλλον

Στις σύγχρονες κοινωνίες, οι άνθρωποι ανήκουν σε πολλούς διαφορετικούς ρόλους με συχνά αντίθετα πρότυπα συμπεριφοράς. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε σύγχυση και δυσκολίες στην ενσωμάτωση των διαφορετικών προσωπών.

Είναι γνωστικά σχήματα που καθορίζουν πώς αντιλαμβανόμαστε τα μέλη μιας κοινωνικής κατηγορίας.

Τα στερεότυπα περιέχουν συναισθηματικά και αξιολογικά στοιχεία και μπορούν να οδηγήσουν σε διακρίσεις.

Ουσιαστικά, η πρόβλεψη της συμπεριφοράς των ανθρώπων με βάση την ομάδα στην οποία ανήκουν, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη την ατομικότητα.

Η αλληλεπίδραση μεταξύ εισερχόμενων πληροφοριών, υπάρχουσας εμπειρίας του ατόμου και ανθρώπινης εμπειρίας, που διαμορφώνουν τα γνωστικά μας σχήματα.

Η διαδικασία κατανόησης και γνωριμίας άλλων ανθρώπων, που βασίζεται στην επιλογή, οργάνωση και ερμηνεία πληροφοριών για να φτάσουμε σε συμπεράσματα.

Ένα πείραμα που μελετά την πρώτη εντύπωση, όπου οι συμμετέχοντες σχηματίζουν εικόνα για ένα άτομο με βάση λίγες χαρακτηρισατικές λέξεις.

Μια θεωρία που υποδηλώνει ότι προσπαθούμε να αναπληρώσουμε άσχετες πληροφορίες για ένα άτομο, βασισμένοι σε γενικές θεωρίες για την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Συνοχή, ειρμός και οργάνωση των αποσπασματικών πληροφοριών με βάση εμπεδωμένες αντιλήψεις και γνωστικά σχήματα.

Εξάγουμε συμπεράσματα για την προσωπικότητα ενός ατόμου, βασισμένοι σε γενικές θέσεις για την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Λόγω της άρρητης θεωρίας, μας είναι εύκολο να συνδέσουμε τα χαρακτηριστικά τις προσωπικότητας ενός ατόμου με βάση γενικές πληροφορίες.

Οι πληροφορίες για ένα άτομο ταξινομούνται με βάση τη θ ραμματική ή τη συνεκτική πυκνότητα των πληροφοριών.

Η είσοδος των πληροφοριών στο γνωστικό σύστημα και η επεξεργασία τους πριν από τη δημιουργία μιας έντασης σχήματος.

Η οργάνωση πληροφοριών στη μνήμη, με μια λογική σειρά που βοηθά στην εύκολη ανάκληση τους, γεμίζοντας τυχόν κενά με ήδη γνωστές πληροφορίες.

Η οργάνωση πληροφοριών με βάση το νόημα που αποδίδει το άτομο σε κάθε εμπειρία, δημιουργώντας ένα συνολικό πλαίσιο κατανόησης.

Η γνώση που έχει κάποιος για πράγματα, γεγονότα, καταστάσεις, δηλαδή η πληροφορία που αποθηκεύουμε στη μνήμη μας.

Η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, μια ιδιωτική εικόνα που ελέγχουμε εμείς και μια δημόσια εικόνα που μορφώνεται από τον περίγυρο.

Η εικόνα που έχουμε για τους άλλους ανθρώπους, λαμβάνοντας υπόψη τα ψυχολογικά, γνωστικά και κοινωνικά τους χαρακτηριστικά.

Η αντίληψη του περιβάλλοντος και των συμφραζομένων, δηλαδή του καταλλήλου τόπου και χρόνου ενός συμβάντος.

Ο τρόπος που νοηματοδοτούμε την καθημερινή εμπειρία, δηλαδή το σύνολο των πεποιθήσεων, των στάσεων και των απόψεων που έχουμε για κάποιο θέμα.

Η σκέψη και η γνώση που βασίζεται στο ρόλο των εμπειριών και των αντιλήψεων του ατόμου, σε αντίθεση με την επιστημονική γν ώση που βασίζεται σε δεδομένα και ερευνητικές μεθόδους.

Η αντίληψη των συμφραζομένων και του περιβάλλοντος βοηθά στην κατανόηση των μηνυμάτων που λαμβάνουμε από τους άλλους.

Η εμπειρία του τόπου και του χρόνου επηρεάζει την κατανόηση της επικοινωνίας.