Definicja i architektura cyberprzestrzeni

Materialny lub niematerialny czynnik, który może spowodować niepożądaną zmianę wartości istotnych kryteriów jakości informacji.

Wady lub luki w systemach informatycznych, które mogą być wykorzystane przez zagrożenia do spowodowania szkód.

Zdarzenie, które powoduje lub może spowodować zmianę wartości istotnych kryteriów jakości informacji.

Sytuacja, w której oprogramowanie lub system informatyczny posiada poważną lukę w zabezpieczeniach, a atakujący wykorzystuje tę lukę przed tym, jak dostawca oprogramowania zdąży dostarczyć skuteczną łatkę.

Strategia obrony polegająca na utrudnieniu ataków przed pojawieniem się szkodliwych skutków.

Zdolność systemu do utrzymania funkcjonalności i wydajności pomimo ataków lub awarii.

Strategia obrony polegająca na szybkim wykrywaniu ataków i skutecznym odzyskiwaniu systemów po ich wystąpieniu.

Atak typu DDoS to cyberatak skierowany na określony serwer lub sieć, mający na celu zakłócenie normalnego funkcjonowania (dostępność) poprzez zalewanie celu ciągłym strumieniem ruchu.

Dane, które są tworzone i udostępniane publicznie przez osoby, np. profile w mediach społecznościowych czy wpisy.

Dane gromadzone w wyniku monitorowania działań osób, np. dane lokalizacyjne zbierane przez telefon.

Informacje o osobach uzyskane na podstawie analizy danych woluntarnych i zaobserwowanych, np. zdolność kredytowa.

Atak na irański program nuklearny w 2010 roku, który miał na celu sabotowanie wirówek wzbogacających uran.

Sposób rozpowszechniania fałszywych lub wprowadzających w błąd informacji w celu zdyskredytowania osoby lub grupy.

Tworzenie kontrowersyjnych treści w celu podzielenia społeczeństwa, wywołania konfliktów i sporów.

Wypełnianie mediów społecznościowych nieistotnymi informacjami, aby ukryć lub zakłócić ważne wiadomości.

Dane gromadzone przez serwisy internetowe, takie jak Google, np. historia wyszukiwań, przeglądane strony, lokalizacja. Mogą być wykorzystywane do analizy zachowań i tworzenia profilów użytkowników.

Zdolność do przetwarzania danych w celu automatycznego generowania wniosków i przewidywań, często wykorzystywana do prognozowania trendów i zachowań.

Systemy sztucznej inteligencji, które potrafią wykonywać specyficzne zadania lepiej niż ludzie, np. rozpoznawanie obrazów, tłumaczenie języków.

Hipotetyczny rodzaj sztucznej inteligencji, która dorównywałaby ludzkiej inteligencji, a nawet ją przewyższyłaby, potrafiąc uczyć się i rozwiązywać problemy w różnych dziedzinach.

Zbiór danych osobowych gromadzonych przez firmy, aby tworzyć profile użytkowników i sprzedawać je reklamodawcom.

Sposoby wykorzystania danych osobowych, które mogą stanowić zagrożenie dla prywatności osób, np. monitorowanie ich działań, śledzenie ich lokalizacji.

Dostęp do danych osobowych, który jest legalny i ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa narodowego lub ściganie przestępstw.

Dostęp do danych osobowych, który jest nielegalny i może być użyty do szkodzenia ludziom lub organizacji.

Warstwa logiczna sieci to abstrakcyjne przedstawienie fizycznej struktury sieci, oparte na kodzie sterującym jej komponentami. Relacje między elementami oparte są na możliwości logicznego adresowania, wymiany i przetwarzania danych, a nie konkretnych połączeniach fizycznych. Obejmuje ona także rozproszone elementy takie jak dane, aplikacje i procesy sieciowe.

Cyber-persona to cyfrowa reprezentacja tożsamości aktora lub jednostki w cyberprzestrzeni, stworzona na podstawie danych z warstwy logicznej sieci. Składa się z kont użytkowników sieciowych lub IT, zarówno ludzkich, jak i zautomatyzowanych, oraz ich relacji.

Jeden użytkownik może tworzyć i utrzymywać wiele cyber-person poprzez używanie różnych identyfikatorów. Na przykład osoba może mieć osobne konta na Facebooku, Instagramie i LinkedInie.

Atrybucja w cyberbezpieczeństwie to umiejętność przypisania konkretnych działań lub ataków do konkretnej osoby, grupy lub jednostki.

Problem atrybucji w cyberbezpieczeństwie wynika z trudności w jednoznacznym przypisaniu odpowiedzialności za ataki. Cyfrowy ślad często jest niewyraźny, a atakujący mogą ukrywać swoją tożsamość.

Bezpieczeństwo w cyberprzestrzeni to priorytet polegający na zapobieganiu negatywnym zdarzeniom, zagrożeniom i stratom. Nie chodzi o osiąganie pozytywnych celów, a raczej o unikanie negatywnych.

Cyber-przestrzeń to rozległe, zdecentralizowane środowisko obejmujące sieci komputerowe, urządzenia, oprogramowanie, dane i ludzi. Jest to dynamiczne środowisko, w którym trudno jest odnaleźć jednoznaczne granice.

Wymuszanie płatności od ofiary w zamian za przywrócenie dostępu do zaszyfrowanych danych.

Cyberprzestępcy wykorzystują wrażliwe punkty w systemach komputerowych, aby uzyskać nieuprawniony dostęp do danych.

Ataki ransomware często skupiają się na instytucjach finansowych ze względu na duże zasoby i chęć płacenia okupu.

Przestępcy manipulują danymi lub kursami walut na rynkach finansowych w celu osiągnięcia korzyści finansowych.

Dane przekazywane dobrowolnie, np. podczas rejestracji w serwisie czy aplikacji.

Dane zbierane bez wiedzy i zgody osoby, np. jej lokalizacja, aktywność online.

Aktualizacja oprogramowania i aplikacji to jeden z najważniejszych sposobów na zabezpieczenie smartfona.

Słabe hasła i brak zabezpieczeń biometrycznych zwiększają ryzyko kradzieży danych.

Funkcja matematyczna, która przekształca dane wejściowe (np. hasło) w ciąg znaków o stałej długości (np. hesh), z którego praktycznie niemożliwe jest odtworzenie danych wejściowych.

Metoda ataku, w której złoczyńca systematycznie próbuje odgadnąć hasło poprzez testowanie wszystkich możliwych kombinacji.

Ogólne określenie na wszelkie złośliwe oprogramowanie, które ma na celu wyrządzenie szkody lub naruszenie prywatności użytkownika.

Dodanie losowych znaków do końca danych wejściowych (np. hasła) przed obliczeniem hashu.

Dodanie tej samej losowej wartości do końca tekstu jawnego. Ta metoda nie jest unikatowa.

Cechy funkcji hashującej, które gwarantują, że niewielka zmiana w danych wejściowych powoduje znaczną zmianę w wyniku.

Cecha funkcji hashującej, która gwarantuje, że bez względu na długość danych wejściowych, wynik będzie zawsze miał tą samą długość.

Funkcje hashujące są projektowane tak, aby odwrócenie procesu hashowania było praktycznie niemożliwe.