Muscu

Een steunstructuur die een dier van binnenuit ondersteunt. Meestal gemaakt van been of kraakbeen.

Een stevig pantser dat het volledige lichaam van een dier bedekt. Voorbeeld: insecten, krabben.

Een skelettype waarbij de druk van lichaamsvloeistoffen voor stevigheid zorgt. Voorbeeld: wormen.

Het deel van het skelet dat de as of middenlijn van het lichaam vormt. Bestaat uit de schedel, wervelkolom en ribben.

Het deel van het skelet dat uit de beenderen van de ledematen en de schouder- en bekkengordel bestaat.

Een type steunweefsel dat flexibeler is dan been, maar ook minder sterk.

Een type steunweefsel dat hard en sterk is. Gemaakt van calciumfosfaat.

Organen van het lichaam die zorgen voor beweging.

Het proces waarbij kraakbeen wordt vervangen door beenweefsel.

Het proces waarbij direct botweefsel gevormd wordt zonder tussenkomst van kraakbeen.

Een buitenste, dichte laag van botweefsel in lange beenderen.

Een dunner, sponsachtig botweefsel dat de interne holtes van lange beenderen omlijnt.

Een sponsachtig botweefsel met een honingraatachtige structuur, dat de uiteinden van lange beenderen vormt.

De plaats waar twee of meer beenderen samenkomen.

Een type gewricht dat vrij beweegbaar is en een olieachtige vloeistof bevat.

De buitenlaag van een bot, die zorgt voor de diktegroei.

De plaats waar een spier aan een bot vastzit en relatief vast blijft tijdens een contractie.

De plaats waar een spier aan een bot vastzit en beweegt tijdens een contractie.

Spieren die tegengestelde bewegingen uitvoeren bij een gewricht.

Spiercontractie waarbij de spier korter wordt en de kracht constant blijft.

Spiercontractie waarbij de spierlengte gelijk blijft, maar de spierkracht toeneemt.

De dunne eiwitfilamenten in een spiervezel die verantwoordelijk zijn voor spiercontractie.

De dikke eiwitfilamenten in een spiervezel die verantwoordelijk zijn voor spiercontractie.

Het bandenpatroon in spierweefsel dat zichtbaar is onder de microscoop, veroorzaakt door de rangschikking van actine- en myosine filamenten.

De kleinste functionele eenheid van een spier die verantwoordelijk is voor contractie.

De zone in een sarcomeer die de dikke filamenten bevat.

Het centraal deel van de A-band, zonder dunne filamenten.

De zone in een sarcomeer die alleen dunne filamenten bevat.

Het proces waarbij dikke en dunne filamenten langs elkaar glijden om een spier te laten samentrekken.

Een reeks stappen die ervoor zorgen dat myosinekoppen aan actine binden en loslaten, waardoor de filamenten langs elkaar glijden.

Een eiwit dat voorkomt op de actinefilamenten en de bindingsplaatsen voor myosine blokkeert in rust.

Een eiwit dat zich bindt aan tropomyosine en de bindingsplaatsen voor myosine vrijgeeft, waardoor spiercontractie kan plaatsvinden.

Wanneer ATP beschikbaar is, binden myosinekopjes er aan en worden ze los van actine. Ze spannen zich op en binden opnieuw, iets verderop, waardoor de filamenten in het sarcomeer schuiven en de spier korter wordt.

Het Ca2+ wordt terug opgenomen in het SR, de bindingsplaatsen worden ontoegankelijk en tropomyosine keert terug naar zijn oorspronkelijke positie, waardoor de spier ontspant.

In dode cellen is er geen ATP-vorming, waardoor myosine vast blijft aan actine en de spiercontractie aanhoudt.

Een motorneuron stuurt een signaal via de neuromusculaire junctie, waardoor acetylcholine vrijkomt. Dit activeert depolarisatie van de sarcolemma.

Depolarisatie van de T-tubuli laat Ca2+ vrij vanuit het SR, wat nodig is voor de contractie van de myofibril.

Een enkele stimulatie zorgt voor een snelle contractie en ontspanning, wat een twitch wordt genoemd.

Wanneer een spiervezel continu gestimuleerd wordt, cumuleren de twitches waardoor een maximale contractie bereikt wordt.

De structuur van een dwarsgestreept spiervezel, met sarcomeren, actine, myosine en T-tubuli, verklaart de mechanismen achter spiercontractie.

Het verschijnsel waarbij herhaalde prikkels op korte tijd samenvloeien en leiden tot een sterkere spiercontractie.

De maximale contractie van een spier, veroorzaakt door frequente depolarisaties en sommatie.

Een groep spiervezels die door één motorneuron worden geïnnerveerd.

De toename van het aantal motoreenheden dat geactiveerd wordt om een sterkere spiercontractie te genereren.

Een type spiervezel dat traag contraheert, maar de contractie lang kan volhouden zonder vermoeidheid.

Een type spiervezel dat snel contraheert, maar snel vermoeid raakt.

Een eiwit dat zuurstof bindt in spiervezels en verantwoordelijk is voor de rode kleur van slow-twitch vezels.

Een metabolisch proces dat energie produceert zonder zuurstof, zoals in fast-twitch vezels.