Belgisch Buitenlands Beleid 1935-1945

Koning Leopold III be

De Vlaamse katholieken wilden dat Belgi

De mysterieuze overeenkomst tussen Frankrijk en de Sovjet

De Belgisch-Franse militaire alliantie die werd be

Een overeenkomst tussen Duitsland, Frankrijk, Belgi

De spanning tussen de Belgische koning en regering tijdens de Tweede Wereldoorlog, die leidde tot de inroeping van artikel 82 van de Belgische Grondwet.

De Belgische minister van Buitenlandse Zaken, Henri Spaak, die een belangrijke rol speelde in de Belgische buitenlandse politiek tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De Belgische minister van Economische Zaken, Albert Gutt, wie samen met Henri Spaak de economische integratie na de Tweede Wereldoorlog bevorderde.

De belangrijkste actoren in de Belgische politiek gedurende de Tweede Wereldoorlog, die verschillende standpunten innamen.

De Belgische koning tijdens de Tweede Wereldoorlog, die een neutraliteitsgezind beleid wilde voeren.

Een belangrijk Belgisch bedrijf dat nauwe banden had met de Verenigde Staten tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De Franse sovjet verdragen van 1936 waarbij Frankrijk en de Sovjet-Unie elkaar erkenden. Dit leidde tot zorgen voor België omdat het betekende dat België betrokken zou kunnen raken in een kettingoorlog.

Het vredesverdrag tussen de grote Europese naties in 1925, dat een collectieve veiligheid in Europa moest garanderen.

Leopold III wilde garanties van Frankrijk en Groot-Brittannië om de Belgische neutraliteit en onafhankelijkheid te beschermen. Hij wilde dit omdat hij bang was voor een Duitse aanval, zoals in de Eerste Wereldoorlog.

De Duitse inval in België in 1940 gebeurde via een omcirkelingstactiek, waarbij ze probeerden Frankrijk te omsingelen.

De Belgische regering, onder leiding van Pierlot en Spaak, stond tegenover Leopold III, die wou vasthouden aan een neutrale positie, terwijl de regering een alliantie met de geallieerden wilde.

Leopold III had druk uitgeoefend om het woord "onze geallieerden" niet te gebruiken toen de senaat over de Duitse invasie sprak.

De Belgische regering werd gedwongen om in ballingschap te gaan na de Duitse bezetting, en vond onderdak in Londen.

De Belgische regering wilde Congo gebruiken om grondstoffen te ruilen met de geallieerden om te vechten tegen Duitsland.

De Britten hadden twijfels over de loyaliteit van Koning Leopold III aan de geallieerden vanwege de spanningen met zijn regering.

Leopold III voerde onderhandelingen met Hitler in 1940, wat een politieke daad was die onafhankelijk van de Belgische regering was.

De koning was voorstander van neutraliteit en wilde het Belgische grondgebied verdedigen, terwijl de regering wilde aansluiten bij de geallieerden.

De overgave van België aan Duitsland vond plaats op 28 mei 1940, na een beslissing van koning Leopold III.

De minister van Defensie, Denis, gebruikte de term 'onze geallieerden' in zijn toespraak, wat een duidelijke steunbetuiging was aan Frankrijk en Groot-Brittannië.

Premier Pierlot interpreteerde het applaus van de Kamerleden als een mandaat om zich aan de zijde van de geallieerden te scharen.

Hoewel Denis in de Kamer van Volksvertegenwoordigers zijn steun voor de geallieerden uitsprak, gebruikte hij deze term niet in de Senaat.

Pierlot beschuldigde Leopold ervan defaitistisch te zijn en streefde naar een afzonderlijke vrede met Duitsland.

Tijdens de vlucht van de regering naar Frankrijk ontstond er een conflict over de positie van de koning. De regering vond dat hij moesten meegaan, terwijl Leopold bij het leger wilde blijven.

Leopold beschouwde vertrek naar het buitenland als desertie en wilde bij zijn troepen blijven, terwijl de regering meende dat België de geallieerden moest blijven steunen.

Het Atlantisch Handvest was een verklaring van de geallieerden, ondertekend door de VS en het VK, om na WO2 een nieuwe wereldorde te creëren gebaseerd op vrijheid, zelfbeschikking en internationaal samenwerken.

Albert I en Leopold III deelden allebei de wens om de neutraliteit van België te herstellen en een garantie voor die neutraliteit van Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk te krijgen. Ze zagen dit als een manier om België te beschermen.

In tegenstelling tot de regering, die vooral de oorlog wilde winnen, streefde Albert I ernaar om de neutraliteit van België te herstellen, zoals voor de oorlog. Hij wilde dat Frankrijk en het VK garant zouden staan voor die neutraliteit.

De Belgische regering wilde het Atlantisch Handvest ondertekenen, maar Koning Leopold III weigerde, omdat hij vond dat hij de enige was die verdragen kon tekenen. Dit leidde tot spanningen tussen de koning en de regering en de "Koningskwestie".

De Belgische regering, onder leiding van Paul-Henri Spaak, pleitte na WO2 voor een actieve rol in internationale organisaties zoals de Verenigde Naties. Dit betekende een afscheid van het traditionele Belgische neutraliteitsbeleid.

Terwijl Albert I de neutraliteit wilde herstellen, streefde de regering in WOI ernaar om de oorlog te winnen en eventuele oorlogsbuit te claimen.

Hoewel Leopold III net als Albert I naar een neutrale positie streefde, was de regering van zijn tijd meer gericht op een alliantie met de geallieerden.

Tijdens WO2 was Congo een belangrijke bron van uranium, een essentiële grondstof voor de ontwikkeling van de atoombom. De VS waren geïnteresseerd in samenwerking met België voor uranium uit Congo.

De gesprekken van Leopold III met Hitler tijdens de Tweede Wereldoorlog werden door de regering als een politieke daad gezien, omdat de regering meer macht had in WOII dan in WOI. Dit leidde uiteindelijk tot een conflict tussen de koning en de regering.

De VS kochten in 1940 en 1942-1943 grote hoeveelheden uranium uit Congo en sloten in 1944 een geheim verdrag met België om samen te werken aan het Manhattan Project.

De Belgische samenwerking met het Manhattan Project voor uranium tijdens WO2 was een belangrijke factor in de beslissing van België na de oorlog om te investeren in nucleaire energie. De VS beloofden hun kennis over kernenergie te delen met België.

Albert I en Leopold III wilden allebei als 'koning ridder' gezien worden. Albert I vocht aan het front en Leopold III weigerde het front te verlaten, omdat hij dit als desertie beschouwde.

In beide oorlogen wilde de Belgische regering het land verlaten. Dit leidde tot een conflict met de koning, wat in WOII resulteerde in een confrontatie in het kasteel van Wijndale.

Union Minière was een Belgisch bedrijf dat uraniumwinning in Congo uitvoerde. Union Miniere werkte nauw samen met de VS tijdens WO2 om uranium te leveren voor het Manhattan Project.

Het Manhattan Project was het geheime Amerikaanse project tijdens WO2 om de atoombom te ontwikkelen. België leverde uranium uit Congo voor dit project.

Albert I weigerde verdragen te ondertekenen die hij niet gunstig vond, wat hem de reputatie van een 'koning ridder' opleverde. Leopold III wilde het recht van de koning bevestigen om alle verdragen die zijn handtekening missen ongeldig te verklaren.