Aralin 5: Disiplina sa Humanidades

Ang pag-aaral na ito ay tumutukoy sa mga bagay na ginagawang tama o mali ang isang gawain, at ang mga kaisipan tungkol sa tamang gawain na maaaring ilapat sa mga natatanging katanungang pangmoral.

Ang pangunahing layunin nito ay ang pag-aaral sa mga pinakamalalim na katanungan na maaaring itanong ng sangkatauhan.

Ang sining na ito ay naglalayong makuha ang atensyon ng mga tagapanood sa pamamagitan ng paggamit ng mga teknik na nakikita, naririnig at nararamdaman.

Isa itong obhetibong pag-aaral na gumagamit ng sistematikong pamamaraan upang subukan ang katotohanan sa likod ng mga haka-haka.

Ito ay tumutukoy sa mga taong sama-samang naninirahan sa isang organisadong komunidad na may iisang batas, tradisyon at pagpapahalaga. Binubuo rin ng iba’t ibang insititusyon, ugnayan at kultura.

Ang pag-aaral na ito ay tungkol sa kalikasan ng pag-iisip, pagdama, kaugnayan nito sa katawan at iba pang bahagi ng daigdig.

Ang larangang ito ay nagsasabi o nagpapahayag ng mga kaisipan, mga damdamin, mga karansan, hangarin, at diwa ng tao.

Ang pag-aaral na ito ay nakatuon sa kaugalian, paniniwala at kultura na naguugnay sa sangkatuhan sa mga ispiritwal na bagay o pangyayari.

Ang "larangan" ay tumutukoy sa isang partikular na disiplina o larangan ng pag-aaral sa akademya. Halimbawa, ang "larangan ng Humanidades" ay isang halimbawa ng isang malawak na larangan ng pag-aaral na tumatalakay sa tao at kultura.

Ang "disiplina" ay isang uri ng pag-aaral o pagsasanay na nagtuturo ng mga tuntunin o patakaran. Ito ay nagmula sa salitang Espanyol na "disciplina".

Ang "Filipino sa Iba’t ibang disiplina" ay tumutukoy sa paggamit ng Wikang Filipino sa iba’t ibang larangan o kurso sa paaralan. Halimbawa, ang paggamit ng Wikang Filipino sa pag-aaral ng Kasaysayan, Matematika, o Agham.

Ang larangan ng Humanidades ay isang malawak na larangan ng pag-aaral na tumatalakay sa tao, kultura, kasaysayan, sining, relihiyon, at wika. Ang layunin nito ay maunawaan ang "pagiging tao".

Ang pagpuna o analitikal na lapit ay isang paraan ng pag-aaral na gumagamit ng mga kategorya, grupo, at uri sa pag-oorganisa ng mga impormasyon. Ito ay isang pangunahing paraan ng pag-aaral sa Humanidades.

Si Manuel L. Quezon ay isang mahalagang figure sa kasaysayan ng Pilipinas na nagtaguyod sa paggamit ng sariling wika ng bansa. Naniniwala siya na dapat magkaroon ng sariling wika ang Pilipinas na nakabatay sa mga katutubong wika, at hindi sa Ingles o Kastila.

Ang pagpaplanong pangwika ay isang proseso ng pagtatakda ng mga patakaran at estratehiya upang mapaunlad ang isang wika. Ito ay may dalawang antas: makro at mikro.

Ang makro sa pagpaplanong pangwika ay tumutukoy sa malawakang patakaran sa paggamit ng wika. Halimbawa, ang paggawa ng isang batas na nagtatakda ng paggamit ng isang partikular na wika sa paaralan.

Ang pag-aaral kung paano nauunawaan ang iba't ibang panahon ng pag-iral upang maunawaan ang komplikasyon ng isang kultura sa lipunan.

Siya ang may konsepto ng Survival of the Fittest, Quadrupedalism at Bipedalism na pag-aaral sa disiplina ng antropolohiya.

Ito ay isang pag-aaral kung paano ang mga tao at lipunan ay gumagawa ng mga desisyon ukol sa paggamit ng limitadong mga yaman upang matugunan ang kanilang mga walang katapusang pangangailangan at kagustuhan.

Isa sa mga dahilan kung bakit nagkakaroon ng kakapusan o scarcity ang isang bansa ay dahil sa mabilisan paglobo ng populasyon.

Ang pag-aaral ng mga sinaunang tao at kanilang mga kultura sa pamamagitan ng mga materyal na kasangkapan tulad ng fossils, labi o artifacts.

Ito ay isang sangay ng agham panlipunan na nag-aaral ng mga sistema ng pamahalaan, mga proseso ng paggawa ng desisyon, batas, at mga ugnayan sa pagitan ng mga tao at mga estado.

Ito ang pag-aaral sa wika, kabilang ang mga istruktura, mga tuntunin, at gamit nito sa komunikasyon.

Ito ay isang maka-agham na pag-aaral ng tao sa kaniyang relasyon o interaksyon sa kaniyang lipunan at sa iba pang indibidwal o grupong kaniyang kinabibilangan.