Unidade 3 - Sonorización e megafonía 4º PARTE PDF

CPR DANIEL CASTELAO - CURSO 2023/24 FORMACIÓN PROFESIONAL BÁSICA: ELECTRICIDADE E ELECTRÓNICA 2º UNIDADE 3: SONORIZACIÓN E MEGAFONÍA (4) 3.2. COMPOÑENTES DA INSTALACIÓN – FONTES DE SON: SOPORTES 3.2.1 Tipos de sináis que representa o...

CPR DANIEL CASTELAO - CURSO 2023/24 FORMACIÓN PROFESIONAL BÁSICA: ELECTRICIDADE E ELECTRÓNICA 2º UNIDADE 3: SONORIZACIÓN E MEGAFONÍA (4) 3.2. COMPOÑENTES DA INSTALACIÓN – FONTES DE SON: SOPORTES 3.2.1 Tipos de sináis que representa o son Para entender o interese e funcionamento dun reprodutor de CD ou dun formato de gravación tal como o MP3 debemos de pararnos a estudar o porqué do seu uso. En definitiva, temos que preguntarnos: Por que a evolución tecnolóxica orientouse cara a un soporte como o CD e un formato como o MP3? Antes de nada vexamos cal é a diferenza entre un sinal analóxico e un sinal dixital. Señal analóxica: Un sinal analóxico é un tipo de sinal xerado por algún tipo de fenómeno electromagnético e que é representable por unha curva con variacións continuas en función do tempo. É o tipo de sinal que se axusta á forma na que se xeran os sons na natureza e é así como cáptanse. Señal dixital: Un sinal dixital só pode tomar dous valores ou estados: 0 e 1. Este tipo de sinal non se atopa con tanta facilidade na natureza pero é moi útil para procesar en circuítos eléctricos. A máquinas calculadoras (o computador é unha delas)/delas) utilizan este tipo de sinais. 1 de 5  Sistemas de telecomunicación UNIDADE 2: SONORIZACIÓN E MEGAFONÍA (4) 3.2.2 Tipos de soporte Soportes analóxicos: O disco de vinilo é un soporte que le e reproduce sinais analóxicos A agulla lectora do disco moverase polo efecto das irregularidades do disco e este movemento realizarano dentro dos campos magnéticos de dúas bobinas (canle esquerda e canle dereita). Esta bobinas sufrirán, polo efecto do movemento da agulla lectora magnética un cambio no seu campo magnético e, e por conseguinte, da súa corrente. Estas oscilacións de corrente é o sinal sonoro que teremos que, posteriormente, amplificar. Os sinais analóxicos presentan os seguintes problemas: - Imposibilidade de reconstruír información perdida - Imposibilidade de comprimir o audio. Unha das cousas máis significativas neste punto é o feito que nas gravacións analóxicas non se consegue correctamente atenuar os sinais non audibles e por tanto o soporte contén información de sinais que non se utilizarán no seu escoita. - O procesamento destes sinais é moi complicado. Debido a que nos enfrontamos a sinais con moitos niveis e frecuencias os compoñentes dos aparellos de procesamento (mesa de mesturas por exemplo) non as tratarán todas iguais. - Sinálelas audio transportan tamén un sinal denominado de ruído. Este sinal é moi normal na captación, amplificación e transmisión de audio e está xerada polos propios compoñentes do equipo de música ou o sistema de captación. O inconveniente en analóxica está en que este sinal de ruído mestúrase co sinal de audio e é moi difícil eliminala ás veces é ata imposible sen que afecte á calidade do audio. - Non se pode comprimir Os sinais analóxicos presentan as seguintes vantaxes: - A vantaxe do sinal de audio analóxica é que, ao ser tamén o son de natureza analóxica, representan con moita precisión a natureza do son. 2 de 5  Sistemas de telecomunicación UNIDADE 2: SONORIZACIÓN E MEGAFONÍA (4) - Os amplificadores son moito máis sinxelos porque, como veremos a continuación, non necesitan realizar ningún procesamento ademais do propio dos amplificadores (amplificar, filtrar, ecualizar, #etc…) Soportes dixitales: O CD é o dos soporte dixitais de audio máis estendidos. CD significa "Compact Disc" ou disco compacto. É unha placa circular con 120 mm. de diámetro e 1 mm. De espesor; fabricada cun plástico denominado policarbonato. A información que se almacena nel é dixital e por tanto son 1 ou 0. Se vemos unha sección dun cd observamos o que se mostra a continuación. Esta tecnoloxía foi introducida de maneira comercial en 1989 por parte das empresas Philips® e Sony® A lámina interna de aluminio presenta unhas ranuras microscópicas na súa superficie. Estas ranuras son os datos que leremos cun láser como se mostra na seguinte imaxe: Esta lectura será interpretada de tal forma que se asignará un 0 a un val (parte rebaixada da pista do cd) e un 1 á crista (parte máis alta da pista). Obtendo, ao final da lectura, un número binario (número formado por 0 e 1) que informará da característica do audio gravado no cd (Ver figura 1) 3 de 5  Sistemas de telecomunicación UNIDADE 2: SONORIZACIÓN E MEGAFONÍA (4) Diferencias entre un CD e un DVD Desde un punto de vista construtivo trátase dos mesmos soportes, só diferénciase nas zonas mínimas que permiten ser gravadas. Nos DVD é moito máis pequena que nos CD como se mostra nas seguintes imaxes. O que vai influír nos lectores que, á forza, serán tamén distintos xa que nos DVD requirirase dunha maior precisión de lectura e gravación. Os sinais dixitais presentan as seguintes vantaxes: - É máis fácil tratar o sinal pois non se traballa con ela en frecuencia. O seu tratamento faise en base a operacións matemáticas. - Permite corrixir erros facilmente - O ruído é practicamente inexistente porque se pode tratar o sinal con máis precisión. Os sinais analóxicos presentan os seguintes problemas: - Os gran problemas dos sinais dixitais, e por tanto dos dispositivos dixitais de tratamento de audio, está en que o son é analóxico e por tanto temos que adaptalo aos dispositivo dixitais de tratamento de audio. Isto quere dicir que temos que realizar conversións analóxicas a dixitais, procesar dixitalmente o sinal de audio (amplificarla, filtrala, ecualizarla, #etc…) e finalmente converter de novo o sinal a analóxica para que os altofalantes retransmitan correctamente o son (que é analóxico). Os dispositivos dixitais de amplificación e tratamento de sinais de audio dixital son por tanto máis complicados Tipos de Cd - Só lectura: CD-ROM (Compact Disc - Read Only Memory): Recibe o seu nome do inglés: Compact Disc – Read Only Memory. O que quere dicir que é un disco compacto de só lectura. Non se pode gravar nel. Está pensado para reprodución de música ou gravación de programas informáticos. - Grabable: CD-R (Compact Disc - Recordable). Recibe o seu nome do inglés : Compact Disc – Recordable. O que quere dicir que é un disco compacto de só grabables. Pódese gravar en varias sesións pero unha vez gravada a capacidade máxima do cd xa non podemos volver gravar por encima do que xa se gravou. - Regrabable: CD-RW (Compact Disc - Re-Writable). Recibe o seu nome do inglés : Compact Disc – ReWritable. É un CD-R que pode ser gravado multitudes de veces. - De audio: CD-DÁ (Compact Disc - Dixital Audio). É un CD que ten música en formato dixital. A información de audio está gravada en formato dixital isto quere dicir que se converteu previamente a gravala no soporte do CD. Non sempre é así, xa que moitos audios están gravado con datos dixitais pero en formato analóxico. 4 de 5  Sistemas de telecomunicación UNIDADE 2: SONORIZACIÓN E MEGAFONÍA (4) Reproductor de CD: O reprodutor de CD será por tanto o dispositivo capaz de reproducir CD untilizando un láser que lle permite ler a información do disco. Foi desenvolto ao conxuntamente por Kees Shouhamer Immik en Philips (quen, en 1977, desenvolveu a tecnoloxía óptica) e Toshidata doi en Sony (quen, en 1975, desenvolveu a tecnoloxía de lectura e codificación). En 1979 uniron os seus traballos e colaboraron no seu desenvolvemento. O lector de discos compactos está composto de: - Un cabezal , no que hai un emisor de raios láser, e que ten tamén un foto receptor que recibe o feixe de luz que rebota na superficie do disco. - Un motor que fai virar o disco compacto, e outro que move o cabezal radialmente. - Un DAC , (Dixital to Analogical Converter). É dicir un convertidor de sinal dixital a sinal Formato MP3: O formato MP3 é un formato de compresión de audio que se usou por primeira vez en xullo de 1995. O seu gran interese está en que se pode axustar o tamaño da compresión do audio. Basea a súa comprensión no feito da incapacidade do sistema auditivo para detectar determinados sons e elimínanse deliberadamente do audio que queremos comprimir conseguinte desta tamaño moito menor no arquivo resultante da compresión dun audio analóxico. Hoxe en día é principalmente utilizado en formatos de audio informáticos e en streaming onde é moi importante aforrar información xa que a transmisión do audio acompaña ao vídeo na liña de datos. 5 de 5