تامین امنیت مددجو و مسئولیت پرستار

Document Details

DependableBowenite8261

Uploaded by DependableBowenite8261

دکتر حسین محسنی پویا

Tags

patient safety nursing healthcare medical safety

Summary

این سند به موضوع ایمنی بیماران در مراکز درمانی می پردازد. این سند به بررسی جنبه های مختلف ایمنی بیمار می پردازد و ضرورت حفظ ایمنی بیماران و نقش پرستاران را در این زمینه تاکید می کند.

Full Transcript

‫تامین امنیت مددجو‬ ‫و‬ ‫مسئولیت پرستار‬ ‫دکتر حسین محسنی پویا‬ ‫عضو هیات علمی دانشکده پرستاری بهشهر‬ ‫‪Patient Safety‬‬ ‫▪ ايمنی؛ يکی از نيازهای اساسی بشر است که موجب‬ ‫رهايی از صدمات فيزيکی و روانی ميشود‪.‬‬ ‫▪ امروزه يكی ازدغدغه های بشردرحوزه بهداشت‬ ‫ودرمان...

‫تامین امنیت مددجو‬ ‫و‬ ‫مسئولیت پرستار‬ ‫دکتر حسین محسنی پویا‬ ‫عضو هیات علمی دانشکده پرستاری بهشهر‬ ‫‪Patient Safety‬‬ ‫▪ ايمنی؛ يکی از نيازهای اساسی بشر است که موجب‬ ‫رهايی از صدمات فيزيکی و روانی ميشود‪.‬‬ ‫▪ امروزه يكی ازدغدغه های بشردرحوزه بهداشت‬ ‫ودرمان‪ ،‬حفظ ايمنی بيماران درمراکز درمانی است‬ ‫يک محيط اجتماعی امن برای تندرستی و بقای مددجو‬ ‫ضروری است‪.‬‬ ‫▪ پرستار امنيت مددجو را از طريق سالم سازی محيط‬ ‫افزايش دهد‪.‬‬ ‫تعريف ايمنی‬ ‫‪ ‬ايمنی بيمار عبارت است از رهايی از جراحات‬ ‫تصادفی که در اثر مراقبت های پزشکی و در نتيجه‬ ‫خطاهای پزشکی ايجاد می شود‪.‬‬ ‫‪ ‬کسب صالحيت ايمنی درپرستاری به معنای به‬ ‫حداقل رساندن خطر صدمه در بيماران و ارائه‬ ‫کنندگان مراقبت است‬ ‫‪WHO‬ايمني بيمار از ديدگاه سازمان جهاني بهداشت‬ ‫‪ ‬عدم وجود آسيبهای قابل پيشگيری و همچنين کاهش‬ ‫خطر آسيبهای بیمورد مرتبط با مراقبتهای‬ ‫سالمت‪ ،‬به کمترين حد قابل قبول‪.‬‬ ‫تعاریف ‪:‬‬ ‫‪( Adverse event‬رويداد ناگوار)‪:‬‬ ‫‪‬‬ ‫صدمه مرتبط به سيردرمان مغاير با عوارض ناشی از بيماری ‪.‬‬ ‫‪-‬‬ ‫حوادثی که اتفاق می افتد و به بيمارآسيب ميرساند ولی حادثه واردشده باعث‬ ‫‪-‬‬ ‫ایجادصدمه جدي نمی باشد و قابل جبران است مثل سقوط بیماراز تخت‬ ‫می تواند منجر به افزايش روز بستری و هزينه بيمار شود‬ ‫‪-‬‬ ‫‪) Near-miss ‬نزديک به خطا )‪ :‬اشتباه يا رويداد ناگواری که‬ ‫توانايی بالقوه ايجاد حادثه يا اتفاق ناخواسته را دارد اما به علت‬ ‫شانس و يا توقف جريان‪ ،‬روی نداده است‪.‬‬ ‫‪ ‬رويداد ناخواسته‪ :‬يک واقعه غيرمنتظره منجر به مرگ يا‬ ‫صدمه جدی فيزيکی يا فيزيولوژيک و يا خطر وقوع آن اگرچه‬ ‫منجر به مرگ يا صدمه جدی نشود ‪.‬‬ ‫پنج موضوع كلیدي از ایمني بیمار‬ ‫عفونتهای بيمارستانی‬ ‫‪(1‬‬ ‫حوادث جدی و مهم که منجر به عوارض بسيار‬ ‫‪(2‬‬ ‫جدی و يا مرگ می انجامد‪.‬‬ ‫عوارض حين و بعد از عمل جراحی‬ ‫‪(3‬‬ ‫زنان و زايمان‬ ‫‪(4‬‬ ‫حوادث ناگوار که به ساير مراقبت های سالمت‬ ‫‪(5‬‬ ‫مرتبط هستند‪.‬‬ ‫‪ 9‬راه حل ایمني بیمار مطابق با توصیه‬ ‫سازمان جهانی بهداشت‬ ‫توجه به داروهايی با نام و تلفظ مشابه جهت جلوگيری از خطای‬ ‫‪(1‬‬ ‫دارويی‬ ‫شناسايی دقيق بيمار‬ ‫‪(2‬‬ ‫ارتباط موثر در زمان تحويل بيمار‬ ‫‪(3‬‬ ‫انجام پروسيجر صحيح در محل صحيح بدن بيمار‬ ‫‪(4‬‬ ‫کنترل غلظت محلول های الکتروليت‬ ‫‪(5‬‬ ‫اطمينان از صحت دارو درمانی‬ ‫‪(6‬‬ ‫اجتناب ازاتصاالت نادرست سوند و لوله ها‬ ‫‪(7‬‬ ‫استفاده يکبارمصرف از وسايل تزريقات‬ ‫‪(8‬‬ ‫بهبود بهداشت دست‬ ‫‪(9‬‬ ‫‪‬ارائه مراقبت ایمن و با‬ ‫کیفیت باال‪ ،‬وظیفه‬ ‫حرفه ای‪ ،‬اخالقی و‬ ‫قانونی متخصصین‬ ‫مراقبت سالمت است‪.‬‬ ‫‪ ‬محيط مددجو شامل تمامی عوامل فيزيکی و روانی‬ ‫است که زندگی و بقای مددجو را تحت تاثير قرار‬ ‫می دهد‬ ‫‪ ‬رعايت ايمنی در مراکز بهداشتی‬ ‫‪.1‬کاهش شيوع بيماری و صدمه‬ ‫‪.2‬کوتاه شدن طول مدت بستری‬ ‫‪.3‬بهبود وضعيت مددجو‬ ‫‪.4‬افزايش حس رفاه درمددجو‬ ‫‪.5‬افزايش سطح ايده آل فعاليت‬ ‫‪.6‬برطرف شدن نيازهای اساسی‬ ‫نوزادان‪،‬‬ ‫شامل‪:‬‬ ‫پذير‬ ‫آسيب‬ ‫‪ ‬گروههاي‬ ‫كودكان‪ ،‬بيماران‪ ،‬افراد ناتوان‪ ،‬فقير و افراد مسن‬ ‫‪ ‬براي دستيابي به محيط سالم نياز به كمك پرستار‬ ‫دارند‬ ‫‪ ‬نيازهاي اساسي بشر كه ممكن است درمعرض انواع‬ ‫خطرات قرار گيرند شامل نيازهاي فيزيولوژيكي‬ ‫است ‪:‬‬ ‫‪ -1‬اكسيژن‬ ‫‪ -2‬تغذيه‬ ‫‪ -3‬درجه حرارت مطلوب‬ ‫‪ -4‬رطوبت مناسب‬ ‫‪.1 ‬اکسیژن‪:‬‬ ‫برای رفع اکسيژناسيون بيمار‬ ‫‪.1‬‬ ‫سيگار کشيدن علت اصلی سوختگی‪ ،‬آتش های گزارش شده‪ ،‬مرگ ها و‬ ‫‪.2‬‬ ‫صدمات‬ ‫*خطر محيطي كه اكسيژن دردسترس را تهديد مي كند‪ ،‬منواکسيد‬ ‫کربن است‬ ‫*مونوکسيد کربن گازی بی رنگ؛ بی بو و سمی که از احتراق کربن‬ ‫يا سوختهای آلی توليد ميشود‪.‬‬ ‫*به شدت تمايل دارد با هموگلوبين باند شود‪.‬‬ ‫*از تشکيل اکسی هموگلوبين جلوگيری ميکند و بدين ترتيب از ميزان‬ ‫اکسيژن آماده تحويل به بافت ميکاهد‪.‬‬ ‫*در غلظت های پايين سردرد‪ ،‬سرگيجه‪ ،‬تهوع و در غلظت های باال‬ ‫مرگ بدنبال دارد‬ ‫‪.2‬نیاز های تغذیه ای‪:‬‬ ‫‪ -‬غذاهای فاسد شدنی؛ فريز شده و تاريخ مصرف گذشته حاوی‬ ‫ارگانيسم های مضرند‪.‬‬ ‫غذاهايی که در شرايط غير بهداشتی تهيه و نگه داری می‬ ‫‪-‬‬ ‫شوند‪ ،‬خطر مسموميت و عفونت را بدنبال دارند‬ ‫عفونت های باکتلایر در نتيجه ‪ ،Ecoli‬سامونال‪ ،‬شيگال يا‬ ‫‪-‬‬ ‫ليستريا ايجاد می شود‬ ‫‪ -‬مسموميتهای غذايی با خوردن آلوده به توکسين های باکتری‬ ‫ايجاد می شود‬ ‫عوامل موثر در پيشگيری از بيماری‪ :‬شستن دست قبل از غذا‪،‬‬ ‫‪-‬‬ ‫نگهداری غذا در يخچال‬ ‫‪.3‬تغییر درجه حرارت محیط‬ ‫‪.1‬محدوده ای از درجه حرارت که افراد در آن احساس آرامش می‬ ‫کنند بين ‪ 18/3‬تا ‪ 23/9‬است‬ ‫‪.2‬تغيير درجه حرارت در طول زمستان و تابستان‪ ،‬برآسايش ‪،‬‬ ‫قدرت توليد و ايمني تاثير مي گذارد‪.‬‬ ‫‪.3‬سرمای شديد باعث رکود جريان خون و يخ زدگی انتهاها و‬ ‫هيپوترمی ميشود‪.‬‬ ‫‪.4‬خطر هيپوترمي با افزايش سن‪ ،‬کودکان‪ ،‬بيماران قلبی عروقی و‬ ‫مصرف الكل افزايش مي يابد‪.‬‬ ‫‪.5‬گرمای شديد تعادل الکتروليت های بدن را بهم ميزند و دماي‬ ‫اصلي بدن را افزايش دهد و منجر به گرمازدگي شود‪.‬‬ ‫‪.6‬افراد مسن و شيرخواران به گرما حساس ترند‬ ‫‪.4‬رطوبت ‪:‬‬ ‫‪ -‬از متغيرهای محيطي موثر بر سالمت و ايمني مددجو‬ ‫رطوبت نسبي است‬ ‫مخاطرات فيزيكي موجود در محيط‪ ،‬ايمني مددجو را تهديد‬ ‫‪-‬‬ ‫كرده و سبب صدمات فيزيكي يا رواني مي شوند‬ ‫تصادف با وسايل نقليه موتوری علت اصلی مرگ های غير‬ ‫‪-‬‬ ‫عمدی هستند‬ ‫خطر تصادف در افراد ‪ 16‬تا ‪19‬سال شايع تر است‬ ‫‪-‬‬ ‫بعد آن‪ :‬سقوط‪ ،‬مسموميت‪ ،‬غرق شدگی و سوختگی ها قرار‬ ‫‪-‬‬ ‫می گيرند‬ ‫عمومی ترين علت پذيرش بيمارستانی در افراد‪ ،‬سقوط‬ ‫‪-‬‬ ‫است‬ ‫*خطرات احتمالي كه بررسي مي شوند شامل‪ :‬نور ناكافي‪،‬‬ ‫شلوغي وناكافي بودن اقدامات ايمني هستند‪.‬‬ ‫*در حين انجام فعاليتهااي روزاناه‪ ،‬ناور ناكاافي سابب خساتگي‬ ‫چشم شده‪ ،‬خطر سقوط را افزايش مي دهد ‪.‬‬ ‫‪‬پرسااتار بايااد كفاياات روشاانايي محاايط هااايي كااه مااددجو درآن‬ ‫وارد مي شود راارزيابي مي نمايد ‪.‬‬ ‫‪‬از دستبند زرد بدور مچ بيمار برای بيماران در خطار ساقوط‬ ‫استفاده شود‬ ‫ نور ناکافی‬ ‫بايد ‪:‬‬ ‫کفايت روشنايی محيط هايی که مددجو در آن وارد مي‬ ‫شود ارزيابی گردد‪.‬‬ ‫مسيرهای رفت و آمد ؛ قدم زدن ؛ محل دربها و چاله ها‬ ‫ارزيابی گردد و متناسب با وضعيت مددجو اصالح شود‪.‬‬ ‫‪‬شلوغی و ناکافی بودن اقدامات ايمنی‬ ‫‪.1‬خانه مددجو بايد از نظر شلوغی بررسی شود‪.‬‬ ‫‪.2‬اسباب و وسايل اضافی برداشته شود‬ ‫‪.3‬استفاده از کفش هايی با کف پالستيکی يا دمپايی برای قدم‬ ‫زدن‬ ‫‪.4‬اغلب صدمات در اثر برخورد غير عمدی با اشياء موجود‬ ‫روی پله ها؛ کف اتاق؛ ميز کنار تخت؛ قفسه کتاب و ‪...‬مي‬ ‫باشد‪.‬‬ ‫‪.5‬اگر در بعضی محل های کوچک از قالی استفاده می شود‬ ‫بايد با پد غير لغزنده يا نوار چسب مقاوم به لغزش محکم‬ ‫‪‬حركت ‪:‬‬ ‫‪ -‬مددجوي مبتال به اختالل حركتي در معرض انواع زيادي از‬ ‫خطرها قرار دارد ‪.‬‬ ‫‪ -‬باااي حركتاااي ‪ ،‬ماااددجو را مساااتعد اناااواع خطااارات فيزيكاااي و‬ ‫عاااطفي مااي كنااد كااه بااه ترتيااب مااي توانااد قاادرت حركاات و‬ ‫استقالل مددجورا هر چه بيشتر محدود سازد‬ ‫‪‬صدمات حسي ‪:‬‬ ‫واكنش هاي آلرژيك‪ :‬درهنگام بررسي بهداشتي ‪ ،‬پرستار بايد‬ ‫اطالعاتي راجع به آلرژيهاي غذايي ‪ ،‬شيره گياهان ‪ ،‬داروها‬ ‫و زهر ( نيش ) حشرات جمع آوري كند‪.‬‬ ‫‪‬خطر سقوط ‪:‬‬ ‫‪ -‬مددجويان مبتال به اختالل حركتي ( آسيب حركتي ) بيشتر‬ ‫در معرض خطر سقوط قرار دارند‬ ‫‪ -‬پرستار بايد وضعيت راه پله‪ ،‬حمام و نواحي با راههاي‬ ‫باريك شده ( محدود شده ) رابررسي كند‪.‬‬ ‫‪ -‬سقوط ‪ 29‬تا ‪ %89‬از كل حوادث گزارش شده در‬ ‫بيمارستان را به خود اختصاص داده است ‪.‬‬ ‫‪ ‬چه کسانی در معرض سقوط هستند ؟‬ ‫در هر سنی احتمال سقوط وجود دارد ولی بيشترين مرگ و مير درسنين باالی‬ ‫‪ 70‬سالگی رخ ميدهد‪.‬‬ ‫افراد در معرض خطر ‪:‬‬ ‫‪.1‬سن باالی ‪65‬‬ ‫‪.2‬صدمه بينايی‬ ‫‪.3‬عدم تعادل‬ ‫‪.4‬رژيم دارويی (ديورتيکها؛ خواب آورها؛ مسکن ها و آرام بخشها)‬ ‫‪.5‬تاخير در زمان بروز عکس العمل‬ ‫‪.6‬صدمات حرکتی‬ ‫‪‬شایع ترین علت سقوط در خانه ‪:‬‬ ‫‪.1‬سقوط از تخت‬ ‫‪.2‬کاهش روشنايی‬ ‫‪.3‬ريخت و پاش و شلوغی‬ ‫‪.4‬نامناسب بودن لباس‬ ‫‪.5‬سرخوردن (هنگام ورود يا خروج از وان حمام)‬ ‫ تدابیر و مراقبت ها ‪:‬‬ ‫‪.1‬از نرده های دستی در اطراف توالت و نزديک دوش و وان حمام‬ ‫استفاده شود‪.‬‬ ‫‪.2‬اتاق بيمار حتی االمکان خلوت و مرتب باشد‪.‬‬ ‫‪.3‬تختهايی که ارتفاع آنان قابل تغيير است را مي توان در زمان عدم‬ ‫حضور پرستار در ارتفاع پايين تر قرار داد‪.‬‬ ‫‪.4‬خشک کردن کف زمين و عدم استفاده از مواد غير لغزنده در‬ ‫زمان شستشو مي تواند مانع از سر خوردن بيمار و ساير افراد شود‪.‬‬ ‫‪.5‬بی نظمی مي تواند منجر به بروز حادثه شود(سيم های آزاد؛‬ ‫چهارپايه ها؛و وسايل پراکنده روی زمين ) ‪.‬‬ ‫‪.6‬شلوغی مسير رفت و آمد بيمار (مسير تخت تا سرويس بهداشتی )‬ ‫خطراتی در بر دارد‪.‬در دسترس قراردادن لوازم مورد نياز بيمار و‬ ‫نيز زنگ اخبار کمک کننده ميباشد‬ ‫ ‪.8‬چرخهای ويلچر و برانکارد را در حين جابجايی بيمار از تخت به روی آنها‬ ‫قفل نماييد‪.‬‬ ‫‪.9‬بستن افراد ناآگاه نسبت به زمان و مکان خطراتی را به دنبال دارد‪.‬‬ ‫ممکن است در زمان بروز حوادث غيرمترقبه (آتش سوزی ) مانع از حرکت‬ ‫بيمار شود‪.‬‬ ‫لوازم ايمنی (دستبندها؛کمربندو‪)...‬بايد به دستور پزشک و تاييد پرستار بکار‬ ‫روند‪.‬‬ ‫منظور از محدوديت و بستن بيمار؛استفاده از روش های فيزيکی و دارويی‬ ‫جهت کنترل يا قطع رفتار بيمارگونه مي باشد‪.‬‬ ‫ ‪.10‬نرده های کنار تخت مانع از سقوط بیمار از تخت مي شوند‪:‬‬ ‫غالبا در بیماران نابینا ؛بیهوش و تحت تاثیر خواب آورها و یا مبتالیان به‬ ‫تشنج و انواع اسپاسم های عضالنی بکار مي روند‪.‬‬ ‫توجه شود همیشه نرده ها از دو طرف باال کشیده شوند‪.‬‬ ‫‪.11 ‬در موارد استفاده از کمربنهای ایمنی در تخت به نکات زیر توجه نمایید‪:‬‬ ‫‪ -‬آنقدر محکم نبندید که بیمار در تخت احساس آزادی نکند‪.‬‬ ‫‪ -‬فشار ناشی از بستن مانع حرکت شکم و قفسه سینه بیمار نشود‪.‬‬ ‫‪ -‬فشار حاصله منجر به ایجاد حس بیقراری ؛ اضطراب و خستگی در بیمار‬ ‫نشود‪.‬‬ ‫‪ -‬در صورتیکه فقط دو اندام بسته میشود باید اندامهای مخالف هم بسته‬ ‫شوند(دست چپ و پای راست )‪.‬‬ ‫‪ -‬دقت شود اصطکاک بندها با اندامها منجر به ساییدگی پوست و ایجاد زخم‬ ‫نشود‪.‬‬ ‫‪ -‬دستها و پاها نباید بیشتر از مدت ضرورت بسته نگه داشته شوند‪.‬حداقل هر‬ ‫‪ 2‬ساعت یک بار باز شده و ماساژ داده شوند‪.‬‬ ‫‪ -‬در زیر بندها از پدهای محافظتی استفاده شود‪.‬بهترین وضعیت بي حرکت‬ ‫کردن اندامها وضعیت خمیده است‪.‬‬ ‫‪ -‬عالئم هشدار دهنده ‪ :‬رنگ پریدگی؛کبودی؛ سردی و سوزش اندام‪.‬‬ ‫‪ ‬آموزش به مددجو به منظور کاهش خطر سقوط‬ ‫‪.1‬به خانواده آموزش دهید که میزهای کنار تخت و روی تخت را نزدیک‬ ‫مددجو قرار دهند‪.‬‬ ‫‪.2‬مددجو برای پیشگیری از سرگیجه ناشی از افت فشار خون باید به آرامی‬ ‫از تخت یا صندلی برخیزد‪.‬‬ ‫‪.3‬تعبیه و استفاده از دستگیره هایی در کناره حمام و توالت در موقع نشستن‬ ‫یا برخاستن به کاهش سقوط کمک میکند‪.‬‬ ‫‪.4‬توصیه شود فرش ها و کف پوشها با دقت به کف و پله چسبیده باشند‪.‬‬ ‫‪.5‬توصیه شود کف پوشها از نوع لغزنده و سر نباشند‪.‬‬ ‫‪.6‬مطمئن شوید در هنگاه انتقال مددجو‪ ،‬ویلچر قفل باشد‪.‬‬ ‫‪.7‬مطمئن باشید صدای زنگ مددجو به پرستار میرسد(محل زنگها در حمام و‬ ‫باالی سر بیمار را نشان دهید و از کارکرد صحیح آن مطمئن شوید)‪.‬‬ ‫‪.8‬نحوه بکارگیری و موارد استفاده از نرده های کنار تخت و کمربندهای‬ ‫ایمنی را آموزش دهید‪.‬‬ ‫‪‬پیشگیری از آتش سوزی‬ ‫‪.1‬ممنوعيت استعمال دخانيات در محيط بيمارستان ‪.‬‬ ‫‪.2‬نصب عالئم منع مصرف دخانيات در نزديک محل نگهداری‬ ‫مواد شيميايی و گازها‪.‬‬ ‫‪.3‬منع استعمال دخانيات در بيماران گيج و مصرف کننده داروهای‬ ‫خواب آور‪.‬‬ ‫‪.4‬نگهداری حاللها‪ ،‬رنگها و روغن های قابل اشتعال در مکانهای‬ ‫مناسب و دور از احتمال آتش سوزی‪.‬‬ ‫‪.5‬استفاده از دستگاههای اطفای حريق در موارد لزوم‪.‬‬ ‫‪.6‬پرستار بايد هم جای دستگاه اطفای حريق را بداند و هم با طرز‬ ‫کار آن آشنا باشد‪.‬‬ ‫‪ ‬مسئولیتهای پرستار در زمان وقوع آتش سوزی‬ ‫‪.1‬بيماران را از محيط خطر دور کند‪.‬‬ ‫‪.2‬وقوع آتش سوزی را با زنگ خطر مخصوص اعالم نمايد‪.‬‬ ‫‪.3‬فضای آتش سوزی را محدود کند و از تهويه هوا بکاهد(تمام دربها و پنجره‬ ‫ها بسته شوند)‪.‬‬ ‫‪.4‬وسايل اطفای حريق را بکار بندد‪.‬‬ ‫‪.5‬رهبری فعاليت ها در زمان آتش سوزی با مسئول شيفت می باشد‪.‬‬ ‫‪.6‬بيمارانيکه قادر به راه رفتن نيستند بايد با تختشان به محل امن منتقل شوند‪.‬‬ ‫‪ ‬مسمومیت‬ ‫سم ‪:‬هر ماده ای که در صورت مصرف ؛استنشاق يا جذب توسط بدن به‬ ‫سالمتی فرد آسيب بزند را گويند‪.‬‬ ‫سموم ميتوانند به سيستم تنفس؛ گردش خون ؛ اعصاب ؛ کبد ؛ گوارش و کليه ها‬ ‫آسيب وارد نمايند‪.‬‬ ‫شايع ترين علت مسموميت در نوپايان ‪ :‬مسموميت در اثر خوردن مواد شيميايی‬ ‫خانگی‬ ‫نوجوانان بيشتر برای خودکشی دارو مصرف می کنند‪.‬‬ ‫خطر مسموميت دارويی در سالمندان ‪:‬کاهش بينايی و اختالل حواس ‪.‬‬ ‫‪ ‬رهنمودهای الزم در مسموميتها‬ ‫‪.1‬عالئم و نشانه های ناشی از مصرف اتفاقی مواد سمی را بررسی کنيد‪.‬‬ ‫‪.2‬نوع و مقدار ماده خورده شده را تعيين کنيد تا بتوان نوع و مقدار صحيح‬ ‫پادزهر مورد نياز را مشخص کرد‪.‬‬ ‫‪.3‬در صورت نياز محتويات استفراغ را به مرکز کنترل سم جهت انجام آزمايش‬ ‫تحويل نماييد‪.‬‬ ‫‪.4‬در صورت دستور پزشک بيمار را وادار به استفراغ نماييد‪.‬‬ ‫‪.5‬در هنگام استفراغ سر بيمار را به يک طرف بگردانيد تا احتمال آسپيراسيون‬ ‫کم شود‪.‬‬ ‫‪.6‬در صورت مسموميت با مواد زير هرگز مددجو را وادار به استفراغ نکنيد‪:‬‬ ‫آب قليايی‪ ،‬پاک کننده های خانگی‪ ،‬محصوالت نفتی مانند گريس و روغن جالی‬ ‫مبل‪.‬‬ ‫پايان‬

Use Quizgecko on...
Browser
Browser