Rodzaje i funkcje podatków PDF

Rodzaje i funkcje podatków Rodzaje podatków w Polsce Aktualnie w Polsce wyróżniamy kilkanaście rodzajów podatków. Większość spośród nich to podatki bezpośrednie, takie jak np.: o podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT), o podatek dochodowy od osób prawnych (CIT), o podatek od spadków i darowizn, o podatek od czynności cywilnoprawnych, o podatek rolny, o podatek leśny, o podatek od nieruchomości, a trzy to podatki pośrednie, takie jak: o podatek od towarów i usług (VAT), o podatek akcyzowy, o podatek od gier. Funkcje podatków Podatki pełnią trzy podstawowe funkcje. Są to: o Funkcja fiskalna – uzyskiwanie środków pieniężnych niezbędnych dla pokrycia potrzeb publicznych. Wpływy z podatków są podstawą funkcjonowania państwa, gdyż stanowią jego główne źródło dochodów. o Funkcja redystrybucyjna – podział dochodów budżetowych uzyskanych z podatków między obywatelami a związkami publicznoprawnymi. o Funkcja stymulacyjna – poprzez np. obniżone stawki podatkowe, ulgi lub zwolnienia wspiera się/wywołuje określone działania/procesy gospodarcze, zasadne z punktu widzenia państwa i obywateli. Znaczenie podatków dla Skarbu Państwa Budżet RP jest finansowany głównie z podatków. Tabela prezentuje strukturę budżetu w roku 2023 i 2024. Dochody podatkowe stanowią prawie 90% przychodów budżetu, w tym ok. 66-67% to VAT i akcyza. Krzywa Laffera Krzywa Laffera pokazuje, w przybliżeniu, jak po przekroczeniu pewnego progu wpływy z podatków spadają, a nie rosną. https://platon.vistula.edu.pl/Virtual/OrganizacjeContent/platontest/Szkolenia/55c8a5f3 -1c15-4321-81d1-e37da7c7ac66/szk/assets/images/17325fa3-6496-4dc6-a005- f90136953edc.image?v=1&type=png Krzywa Laffera to koncepcja teoretyczna, która za pomocą krzywej ilustruje zależność między stawką opodatkowania a dochodami budżetowymi państwa z tytułu podatków. Opracowana została w latach 70. XX w. przez amerykańskiego ekonomistę Arthura Laffera. Krzywa ta bywa używana jako argument za zmniejszeniem podatków. Zgodnie z teorią Laffera kolejne wzrosty stawek opodatkowania powodują coraz mniejsze przyrosty przychodów podatkowych, aż do momentu, w którym dalszy wzrost stawki będzie skutkował obniżeniem całkowitej wartości przychodów z tytułu podatków. Gdy stawka opodatkowania osiągnie t = 100%, przychody znów będą zerowe. Punkt na krzywej Laffera odpowiadający stawce maksymalizującej przychody podatkowe nazywany jest punktem nasycenia. Z kształtu krzywej Laffera wynika, że ten sam poziom przychodów do budżetu z tytułu podatków rząd może osiągnąć dla dwóch różnych stawek opodatkowania – t1 i t3. Źródła prawa Źródła prawa podatkowego Artykuł 87 Konstytucji RP wymienia źródła prawa powszechnie obowiązującego. Zalicza do nich: o Konstytucję, o ustawy, o ratyfikowane umowy międzynarodowe, o rozporządzenia, o akty prawa miejscowego. Inne przepisy konstytucji dotyczące podatków Art. 2. „Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.” Art. 217 „Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy.” Art. 7. „Organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa.” Ta ostatnia zasada jest szczególnie ważna w sytuacji sporów z organami podatkowymi. Powtórzona została w ustawie Ordynacja podatkowa i oznacza, że organy państwowe, w tym organy podatkowe, mogą czynić tylko to, na co prawo im wyraźnie zezwala. Czy już wiesz? Zasada pierwszeństwa prawa unijnego Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości traktaty i prawo przyjęte przez UE na podstawie traktatów mają pierwszeństwo przed prawem państw członkowskich na warunkach ustanowionych przez konwent członkowski. Oznacza to, że: o prawo unijne ma pierwszeństwo przed prawem krajowym państwa członkowskiego, o państwa mają obowiązek zapewnić skuteczność prawa unijnego, o krajom członkowskim nie wolno jest wprowadzać przepisów prawa krajowego, które byłyby sprzeczne z prawem unijnym, o w razie sprzeczności przepisów prawa unijnego i krajowego zastosowanie mają przepisy prawa unijnego, o późniejsze prawo krajowe nie deroguje wcześniejszego prawa unijnego. Przykładowo: Kwestie opodatkowania podatkiem VAT reguluje dyrektywa unijna. Polskie przepisy muszą być z nią zgodne. Jeżeli nie są (co się już wielokrotnie zdarzało), to podatnik może odwołać się bezpośrednio do przepisów dyrektywy i w razie sporu z organem podatkowym wygrywa przed sądem administracyjnym. Podstawowe definicje i organy podatkowe Podstawowe definicje z zakresu podatków Obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach (art. 4 ustawy Ordynacja podatkowa). Zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego (art. 5 ustawy Ordynacja podatkowa). Podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej (art. 6 ustawy Ordynacja podatkowa). Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Ustawy podatkowe mogą ustanawiać podatnikami inne podmioty, np. podatkowa grupa kapitałowa (art. 7 ustawy Ordynacja podatkowa). Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu (art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa). Inkasentem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana do pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu (art. 9 ustawy Ordynacja podatkowa). Czy już wiesz? Organy podatkowe Organy podatkowe wymienione zostały w art. 13 ustawy Ordynacja podatkowa. Są nimi:. organy I instancji:. naczelnik urzędu skarbowego,. naczelnik urzędu celno-skarbowego,. wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa,. organy II instancji (odwoławcze):. dyrektor izby administracji skarbowej,. samorządowe kolegium odwoławcze.. Szef Krajowej Administracji Skarbowej (np. porozumienia dotyczące ustalania cen transferowych, opinie zabezpieczające, sprawy unikania opodatkowania). Organem podatkowym, który wydaje:. ogólne interpretacje prawa podatkowego, jest Minister Finansów,. indywidualne interpretacje prawa podatkowego oraz wiążące informacje stawkowe, jest Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej. Właściwość organów podatkowych Właściwość organu podatkowego oznacza, jakimi sprawami i wobec których podatników ten organ może się zajmować. Np. dla osoby fizycznej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest to naczelnik urzędu skarbowego właściwy dla jej miejsca zamieszkania. Przestrzeganie właściwości spoczywa na organach podatkowych (art. 15 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa). Pomyłka co do właściwości jest dla organu podatkowego dotkliwa, a dla podatnika może być korzystna. Jeżeli bowiem niewłaściwy organ wyda podatnikowi niekorzystną decyzję, to decyzja ta jest nieważna z mocy prawa (art. 247 § 1 p. 1 ustawy Ordynacja podatkowa). Postępowanie w sprawie nieważności wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. Pomyłka podatnika Natomiast, jeżeli pomyli się podatnik, to obowiązuje generalna zasada (art. 170 ustawy Ordynacja podatkowa), że:. jeżeli organ podatkowy, do którego podanie wniesiono, jest niewłaściwy w sprawie, powinien niezwłocznie przekazać je organowi właściwemu, zawiadamiając o tym wnoszącego podanie.. podanie wniesione do organu niewłaściwego przed upływem terminu określonego przepisami prawa uważa się za wniesione z zachowaniem terminu. Czyli nie ma negatywnych skutków dla podatnika. Jeżeli podatnik złoży np. odwołanie od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Praga do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach (a właściwy jest Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Warszawie), to odwołanie zostanie przyjęte. Czy już wiesz? Czy już wiesz? cd. Zobowiązania podatkowe Powstanie zobowiązania podatkowego Art. 21 ustawy Ordynacja podatkowa „§ 1. Zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:. zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;. doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.” Czyli są dwie drogi powstania zobowiązania podatkowego:. z mocy prawa – w przypadku postępowania podatkowego organ podatkowy wydaje decyzję określającą zobowiązanie,. w drodze doręczenia decyzji ustalającej – organ podatkowy wydaje decyzję ustalającą zobowiązanie. Powstawanie zobowiązania z mocy prawa jest sytuacją częstszą. Zobowiązanie powstaje wyłącznie w związku z wystąpieniem konkretnych stanów faktycznych określonych przepisami ustaw regulujących poszczególne podatki. Powstawanie zobowiązania podatkowego z mocy prawa oznacza, że ustawy podatkowe nakładają na podatników lub płatników obowiązek samodzielnego obliczenia należnego podatku i wpłacenia go w odpowiednim terminie (samoobliczenie). Tak jest w większości podatków w Polsce, np. podatki dochodowe, VAT, akcyza, podatek od czynności cywilnoprawnych. Drugim sposobem powstania zobowiązania podatkowego jest powstanie tego zobowiązania na skutek wydania i doręczenia decyzji ustalającej wysokość tego zobowiązania. W tym przypadku organ podatkowy dokonuje wymiaru podatku, a zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem doręczenia tej decyzji. Tak jest np. w przypadku podatku od spadków i darowizn. Wygaśnięcie zobowiązania podatkowego Zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek (art. 59 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa):. zapłaty;. pobrania podatku przez płatnika lub inkasenta;. potrącenia;. zaliczenia nadpłaty lub zaliczenia zwrotu podatku;. zaniechania poboru;. przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych;. przejęcia własności nieruchomości lub prawa majątkowego w postępowaniu egzekucyjnym;. umorzenia zaległości;. przedawnienia;. zwolnienia z obowiązku zapłaty na podstawie art. 14m;. nabycia spadku w całości przez Skarb Państwa albo jednostkę samorządu terytorialnego stwierdzonego przez prawomocne postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku – ze skutkiem na dzień otwarcia spadku. Przedawnienie Są dwa rodzaje przedawnienia:. Przedawnienie prawa do wymiaru podatku – dotyczy decyzji ustalających. Przedawnienie zobowiązania podatkowego Przedawnienie prawa do wymiaru podatku Art. 68, 69 ustawy Ordynacja podatkowa Zasady ogólne: Zgodnie z art. 68 ustawy Ordynacja podatkowa: Zobowiązanie podatkowe powstające w drodze doręczenia decyzji ustalającej nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. Jednak jeżeli podatnik:. nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego,. w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych, zobowiązanie podatkowe nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. W przedawnieniu prawa do wymiaru podatku zasadą jest więc przedawnienie 3- letnie, ale w sytuacjach wymienionych enumeratywnie termin ten przedłużony jest do 5 lat. Czas liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. Sytuacje szczególne przedawnienia prawa do wydania decyzji ustalającej (wybrane przykłady) Dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. Zobowiązanie podatkowe z tytułu opodatkowania przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy w tym zakresie. Zawieszenie biegu przedawnienia Bieg terminu przedawnienia w przypadku wydawania decyzji ustalającej zawiesza się, jeżeli wydanie decyzji jest uzależnione od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Zawieszenie biegu terminu przedawnienia trwa do dnia, w którym decyzja innego organu stała się ostateczna lub orzeczenie sądu uprawomocniło się, nie dłużej jednak niż przez 2 lata. Niedopełnienie warunków do ulgi podatkowej W ramach przedawnienia prawa do wydania decyzji ustalającej są szczególne przepisy dotyczące decyzji niedopełnienia przez podatnika warunków uprawniających do skorzystania z uzyskanej ulgi podatkowej. W takiej sytuacji:. prawo do wydania decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe powstaje w dniu, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące utratę prawa do ulgi,. termin do wydania decyzji wynosi 3 lata od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące utratę prawa do ulgi podatkowej, a jeżeli podatnik nie zgłosił organowi podatkowemu utraty prawa do ulgi co najmniej na 2 miesiące przed upływem tego terminu – termin do wydania decyzji wynosi 5 lat. Przedawnienie zobowiązania podatkowego Przedawnienie zobowiązania podatkowego dotyczy wszystkich zobowiązań, bez względu na sposób ich powstania. Zgodnie z art. 70 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Należy podkreślić, że 5 lat liczone jest od końca roku, w którym upłynął termin płatności podatku. Dlatego np. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2019 przedawni się dopiero z końcem roku 2025, ponieważ termin płatności podatku za rok 2019 upływał w roku 2020. 5-letni okres przedawnienia zobowiązania podatkowego może zostać wydłużony poprzez:. zawieszenie biegu przedawnienia,. przerwanie biegu przedawnienia. Zawieszenie terminu biegu przedawnienia Bieg terminu przedawnienia ulega zawieszeniu np. z dniem (art. 70 ustawy Ordynacja podatkowa):. wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, o którym podatnik został zawiadomiony, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania,. wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania,. wniesienia żądania ustalenia przez sąd powszechny istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa. Bieg terminu przedawnienia po zawieszeniu biegnie dalej, od dnia następującego po dniu:. prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe;. doręczenia organowi podatkowemu odpisu orzeczenia sądu administracyjnego, ze stwierdzeniem jego prawomocności;. uprawomocnienia się orzeczenia sądu powszechnego w sprawie ustalenia istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa. Wszczęcie postępowania karnego skarbowego Jedną z częstych sytuacji jest wszczęcie postępowania karnego skarbowego. Organy podatkowe nadużywają tego przepisu, wszczynając postępowanie karne skarbowe tuż przed upływem okresu przedawnienia tylko po to, żeby zawiesić bieg terminu przedawnienia i móc spokojnie prowadzić dalej postępowanie. Przykładowo, organ podatkowy wszczyna postępowanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2018 w połowie roku 2024. Przedawnienie nastąpiłoby w normalnym trybie z końcem roku 2024. W grudniu 2024 r. organ podatkowy wszczyna postępowanie w sprawie o przestępstwo lub wykroczenie skarbowe. Kluczowe tutaj jest to, że postępowanie jest wszczynane „w sprawie”, czyli nikomu nie trzeba przedstawiać zarzutów. Zawiadomienie podatnika Należy podkreślić, że dla skuteczności zawieszenia terminu biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego organ podatkowy musi zawiadomić podatnika, przy czym podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia musi wiązać się z niewykonaniem tego zobowiązania (art. 70 § 6 ustawy Ordynacja podatkowa). Organ podatkowy właściwy w sprawie zobowiązania podatkowego, z którego niewykonaniem wiąże się podejrzenie popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, zawiadamia podatnika o nierozpoczęciu lub zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego najpóźniej z upływem terminu przedawnienia. (art. 70c ustawy Ordynacja podatkowa). Niedoręczenie zawiadomienia podatnikowi Jeżeli zatem organ podatkowy takiego zawiadomienia podatnikowi nie doręczy, to następuje przedawnienie zobowiązania podatkowego. Należy jednak pamiętać, że doręczenie, zgodnie z przepisami ustawy Ordynacja podatkowa, to nie tylko faktyczne doręczenie pisma podatnikowi. Zgodnie bowiem z przepisami, za doręczone uznaje także pismo, jeżeli listonosz zostawi awizo podatnikowi, a podatnik nie odbierze pisma przez 14 dni. W takiej sytuacji pismo uznaje się za doręczone z upływem 14. dnia. Przykładowo: Organ podatkowy skierował do podatnika informację o zawieszeniu terminu biegu przedawnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2017. Listonosz pozostawił awizo w skrzynce pocztowej adresata w dniu 15 grudnia 2023 r. Jeżeli nawet podatnik pisma nie odbierze, to uznaje się, że odebrał je 29 grudnia 2023 r. i zostaje zawieszony bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2017. Jeżeli jednak awizo było pozostawione w dniu 18 grudnia 2023 r., to w sytuacji nieodebrania go przez adresata uznaje się, że zostało odebrane 2 stycznia 2024 r. Zobowiązanie za rok 2017 przedawniło się. Uwaga! W sytuacji, gdy podatnika w postępowaniu reprezentuje pełnomocnik, takie zawiadomienie musi być doręczone do pełnomocnika. Doręczenie go bezpośrednio do podatnika oznacza, że doręczenie nie było skutecznie, czyli nie wywołało skutku w postaci zawiadomienia i zawieszenia terminu biegu przedawnienia. Takie jest aktualnie orzecznictwo sądowe. Ponieważ wszczynanie postępowania w sprawach karnych skarbowych jest stosowane przez organy podatkowe czysto instrumentalnie w celu zawieszenia terminu biegu przedawnienia, nawet wówczas, gdy jest jasne, że podatnik nie popełniał umyślnie przestępstwa karnego skarbowego (można je, co do zasady popełnić tylko umyślnie), Rzecznik Praw Obywatelskich już w roku 2014 skierował do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o stwierdzenie niezgodności z konstytucją przepisu, zgodnie z którym bieg terminu przedawnienia ulega zawieszeniu z dniem wszczęcia postepowania karnego skarbowego w sprawie, a nie przeciwko osobie. Do dzisiaj wniosek nie uległ rozpoznaniu (czyli już prawie 8 lat). Ale Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 24 maja 2021 r. sygnatura I FPS 1/21 jednoznacznie potwierdził, że sądy administracyjne są uprawnione do oceny, czy wszczęcie postępowania karnego skarbowego wywołało skutek w postaci zawieszenia biegu terminu przedawnienia. Jeżeli sąd uzna, że działanie organu podatkowego było nakierowane wyłącznie na wydłużenie czasu na wydanie decyzji, skutek taki nie nastąpi (co z kolei będzie oznaczało konieczność umorzenia postępowania podatkowego). Konsekwencją uchwały jest konieczność weryfikacji konkretnych okoliczności danej sprawy i dokonanie oceny, czy czynności w ramach postępowania karnego skarbowego nie miały charakteru pozornego. W ramach tej oceny będzie należało wziąć pod uwagę całokształt czynności podjętych przez organ podatkowy, w tym między innymi:. kiedy wszczęto postępowanie karne skarbowe (czy nie był to np. ostatni kwartał przed upływem biegu terminu przedawnienia),. czy komukolwiek postawiono zarzuty w ramach postępowania karnego skarbowego,. czy podejmowano jakiekolwiek czynności procesowe w ramach tego postępowania,. czy same czynności dokonywane w ramach postępowania karnego skarbowego nie miały charakteru pozornego? Po tej uchwale ukształtowała się korzystna dla podatników linia orzecznictwa. Przerwanie terminu biegu przedawnienia Art. 70 ustawy Ordynacja podatkowa Bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek:. ogłoszenie upadłości (po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o zakończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego),. zastosowania środka egzekucyjnego,o którym podatnik został zawiadomiony (po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny). Po przerwie na nowo zatem rozpoczyna bieg 5-letni termin przedawnienia, bez względu na to, jaki okres upłynął do momentu przerwania jego biegu. Zgodnie z orzecznictwem sądowym, zawiadomienie podatnika o zastosowaniu środka egzekucyjnego musi nastąpić przed upływem okresu przedawnienia. Czyli aktualny jest przykład z terminami doręczenia podany na poprzednim ekranie w odniesieniu do zawiadamiania o zawieszeniu terminu biegu przedawnienia. Zawiadomienie podatnika w przypadku zastosowania środka egzekucyjnego to np. zawiadomienie o zajęciu prawa majątkowego – musi je otrzymać podatnik, czyli nie wystarczy np. w sytuacji zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego doręczyć takie zawiadomienie tylko do banku, w którym podatnik ma rachunek. Podsumowanie informacji o przedawnieniu. Przedawnienie zobowiązania podatkowego jest instytucją, która wyznacza organom podatkowym ramy czasowe kontroli podatkowych i weryfikacji przedsiębiorców. Podatnikom daje natomiast pewność, że do pewnych okresów fiskus nie będzie już wracał. Zasadniczo termin przedawnienia zobowiązania podatkowego wynosi 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Po upływie tego terminu organy podatkowe nie mogą już kwestionować rozliczeń podatkowych. Innymi słowy, przedsiębiorcy mogą uznać te okresy za „zamknięte”. Ordynacja podatkowa przewiduje jednak szereg sytuacji, po nastąpieniu których ten okres może zostać przedłużony.. Okres przedawnienia może zostać wydłużony wskutek zawieszenia albo przerwania biegu terminu przedawnienia. Różnicą są nie tylko przesłanki powodujące powstanie tych sytuacji, ale także sposób liczenia terminu po ich ustąpieniu. W uproszczeniu:. w przypadku zawieszenia można stwierdzić, że okres przedawnienia „wydłuża się” o okres biegu zawieszenia,. przy przerwaniu biegu terminu przedawnienia terminy liczy się od nowa od daty ustąpienia przesłanek wymienionych w przepisach. Czy już wiesz? Czy już wiesz? cd.1 Czy już wiesz? cd.2 Zaległość podatkowa i odsetki za zwłokę Zgodnie z art. 51 ustawy Ordynacja podatkowa § 1. Zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności. § 2. Za zaległość podatkową uważa się także niezapłaconą w terminie płatności zaliczkę na podatek (…) lub ratę podatku. Odsetki za zwłokę (art. 53 ustawy Ordynacja podatkowa i dalsze). Od zaległości podatkowych, co do zasady, naliczane są odsetki za zwłokę.. Odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego.. Odsetki za zwłokę wpłacane są bez wezwania organu podatkowego.. Jeżeli dokonana wpłata nie pokrywa kwoty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, wpłatę tę zalicza się proporcjonalnie na poczet kwoty zaległości podatkowej oraz kwoty odsetek za zwłokę w stosunku, w jakim, w dniu wpłaty, pozostaje kwota zaległości podatkowej do kwoty odsetek za zwłokę. Odsetki za zwłokę są naliczane do dnia, włącznie z tym dniem, zapłaty podatku. Przykład Podatnik miał zaległość główną (ZG) 9 000 oraz 3 000 odsetek (O). Wpłaca 9 000. Jak zostanie to rozliczone przez urząd skarbowy?Istotna jest łączna kwota zaległości głównej i odsetek oraz udział w tej sumie każdego z jej składników. Czyli: Suma = 9 000 + 3 000 = 12 000 ZG/Suma = 9 000/12 000 = 3/4 O/Suma = 3 000/12 000 = 1/4 Z wpłaty zalicza się na: ZG = ¾ x 9 000 = 6 750; O = ¼ x 9000 = 2 250 Pozostaje do zapłaty: ZG = 9 000 – 6 750 = 2 250; O = 3 000 – 2 250 = 750 Wyłączenie naliczania odsetek Odsetek za zwłokę nie nalicza się (wybrane przykłady):. za okres zabezpieczenia, od zabezpieczonej kwoty zobowiązania, jeżeli objęte zabezpieczeniem środki pieniężne, w tym kwoty uzyskane ze sprzedaży objętych zabezpieczeniem rzeczy lub praw, zostały zaliczone na poczet zaległości podatkowych,. za okres od dnia następnego po upływie 14 dni od dnia otrzymania przez organ I instancji odwołania do dnia otrzymania odwołania przez organ odwoławczy,. za okres od dnia następnego po upływie 3 miesięcy w trakcie postępowania odwoławczego do dnia doręczenia decyzji organu odwoławczego (jeżeli decyzja organu odwoławczego nie została wydana w terminie 3 miesięcy) – nie stosuje się, jeżeli do opóźnienia w wydaniu decyzji przyczyniła się strona lub jej przedstawiciel lub opóźnienie powstało z przyczyn niezależnych od organu,. w przypadku zawieszenia postępowania z urzędu – od dnia wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania do dnia doręczenia postanowienia o podjęciu zawieszonego postępowania,. za okres od dnia wszczęcia postępowania podatkowego do dnia doręczenia decyzji organu pierwszej instancji, jeżeli decyzja nie została doręczona w terminie 3 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania – nie stosuje się, jeżeli do opóźnienia w wydaniu decyzji przyczyniła się strona lub jej przedstawiciel lub opóźnienie powstało z przyczyn niezależnych od organu,. za okres od dnia następnego po upływie dwóch lat od dnia złożenia deklaracji, od zaległości związanych z popełnionymi w deklaracji błędami rachunkowymi lub oczywistymi omyłkami, jeżeli w tym okresie nie zostały one ujawnione przez organ podatkowy. Opłata prolongacyjna Opłata prolongacyjna ustalana jest w przypadku odroczenia płatności podatku lub rozłożenia jej na raty (art. 67a ustawy Ordynacja podatkowa). Stawka opłaty prolongacyjnej jest równa obniżonej stawce odsetek za zwłokę (50%). Wysokość opłaty prolongacyjnej oblicza się przy zastosowaniu stawki opłaty prolongacyjnej obowiązującej w dniu wydania decyzji o odroczeniu płatności/rozłożeniu na raty. Odsetki od zaległości Stawka odsetek za zwłokę jest równa sumie 200% podstawowej stopy oprocentowania kredytu lombardowego, ustalanej zgodnie z przepisami o Narodowym Banku Polskim, i 2%, z tym że stawka ta nie może być niższa niż 8%. Aktualnie (stan na 18 sierpnia 2024 r.) odsetki od zaległości wynoszą 14,5%. Do zaległości podatkowych powstałych od 1 stycznia 2016 r. stosuje się obniżoną stawkę odsetek w wysokości połowy stawki podstawowej, pod warunkiem złożenia, samodzielnie, bez udziału organu podatkowego, korekty deklaracji w terminie 6 miesięcy od dnia upływu terminu do złożenia deklaracji oraz zapłaty zaległości podatkowej w ciągu 7 dni od dnia złożenia korekty. Podwyższona stawka odsetek za zwłokę, w wysokości 150% stawki podstawowej, stosowana jest w odniesieniu do zaległości w podatku od towarów i usług, w podatku akcyzowym. Stawka ta jest stosowana w przypadku, gdy organ podatkowy wykryje w toku procedur podatkowych (czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-podatkowej lub postępowania podatkowego) zaniżenie zobowiązania podatkowego (zawyżenie nadpłaty lub zwrotu podatku) w kwocie przekraczającej 25% kwoty należnej i wyższej niż kwota 5 x minimalne wynagrodzenie, albo brak deklaracji i zapłaty podatku. Odsetek od zaległości podatkowych nie nalicza się, jeżeli wysokość odsetek nie przekraczałaby trzykrotności wartości opłaty pobieranej przez operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe za traktowanie przesyłki listowej jako przesyłki poleconej. Aktualnie opłata dodatkowa wynosi 2,90 PLN, czyli nie nalicza się odsetek, jeżeli nie przekraczają 8,70 PLN. Odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe Odpowiedzialność podatnika (art. 26 i 29 ustawy Ordynacja podatkowa) Podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki. W przypadku osób pozostających w związku małżeńskim odpowiedzialność obejmuje majątek odrębny podatnika oraz majątek wspólny podatnika i jego małżonka. Podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (np. przychody z umów o pracę, umów zlecenia, o dzieło, praw autorskich) do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik. Wówczas odpowiada płatnik. Czyli, jeżeli pracodawca potrąci pracownikowi za małą zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, to urząd skarbowy będzie ścigał pracodawcę, a nie pracownika. Odpowiedzialność płatnika (art. 30 ustawy Ordynacja podatkowa) Płatnik odpowiada całym swoim majątkiem za podatek niepobrany lub podatek pobrany, a niewpłacony. Organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku. Jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika, w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika. Odpowiedzialność inkasenta (art. 30 ustawy Ordynacja podatkowa) Inkasent odpowiada całym swoim majątkiem za podatek pobrany, a niewpłacony. Organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej inkasenta, w której określa wysokość należności z tytułu pobranego, a niewpłaconego podatku. Jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika, w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika. Odpowiedzialność osoby trzeciej (art. 107 ustawy Ordynacja podatkowa) Za zaległości podatkowe podatnika odpowiadają całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem również osoby trzecie, o ile tak stanowią przepisy ustawy Ordynacja podatkowa. Katalog osób trzecich jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, iż do odpowiedzialności podatkowej mogą być pociągnięte wyłącznie te kategorie podmiotów, które wymienia Ordynacja podatkowa. O odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej organ podatkowy orzeka w drodze decyzji. Decyzja o odpowiedzialności osoby trzeciej ma charakter konstytutywny, co oznacza, że jest ona źródłem powstania po stronie osoby trzeciej odpowiedzialności za cudzy dług. Odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe cd. Rozwiedziony małżonek odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z byłym małżonkiem za zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań podatkowych powstałych w czasie trwania wspólności majątkowej, jednakże tylko do wysokości wartości przypadającego mu udziału w majątku wspólnym – art. 110 ustawy Ordynacja podatkowa. Członek rodziny podatnika odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą za zaległości podatkowe wynikające z tej działalności i powstałe w okresie, w którym stale współdziałał z podatnikiem w jej wykonywaniu, osiągając korzyści z prowadzonej przez niego działalności. Za członków rodziny podatnika uważa się zstępnych, wstępnych, rodzeństwo, małżonków zstępnych, osobę pozostającą w stosunku przysposobienia oraz pozostającą z podatnikiem w faktycznym pożyciu. Odpowiedzialność nie dotyczy osób, które w okresie stałego współdziałania z podatnikiem były osobami, wobec których na podatniku ciążył obowiązek alimentacyjny – w zakresie wynikającym z obowiązku alimentacyjnego. Odpowiedzialność ograniczona jest do wysokości uzyskanych korzyści – art. 111 ustawy Ordynacja podatkowa. Nabywca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, chyba że przy zachowaniu należytej staranności nie mógł wiedzieć o tych zaległościach. Zakres odpowiedzialności nabywcy jest ograniczony do wartości nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Nabywca nie odpowiada za zaległości podatkowe, które nie zostały wykazane w zaświadczeniu, o którym mowa w art. 306g – art. 112 ustawy Ordynacja podatkowa. Firmujący ponosi solidarną odpowiedzialność z podatnikiem całym swoim majątkiem za zaległości podatkowe powstałe podczas prowadzenia tej działalności – art. 113 ustawy Ordynacja podatkowa. Wspólnik spółki cywilnej, jawnej, partnerskiej oraz komplementariusz spółki komandytowej albo komandytowo-akcyjnej odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie ze spółką i z pozostałymi wspólnikami za zaległości podatkowe spółki – art. 115 ustawy Ordynacja podatkowa. Za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, prostej spółki akcyjnej, prostej spółki akcyjnej w organizacji, spółki akcyjnej lub spółki akcyjnej w organizacji odpowiadają solidarnie całym swoim majątkiem członkowie jej zarządu, jeżeli egzekucja z majątku spółki okazała się w całości lub w części bezskuteczna, a członek zarządu (art. 116 ustawy Ordynacja podatkowa):. nie wykazał, że: a) we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub w tym czasie zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne albo zatwierdzono układ albo b) niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiło bez jego winy;. nie wskazuje mienia spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych spółki w znacznej części. Odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Dotyczy to również byłego członka zarządu. Czyli może być tak, że dana osoba nie jest już członkiem zarządu, ale w wyniku postępowania podatkowego organ podatkowy ujawnia zaległości podatkowe spółki za okres, w którym była ona członkiem zarządu – wówczas taka osoba odpowiada za zaległości podatkowe spółki. Kwestia przedawnienia w przypadku odpowiedzialności osoby trzeciej Art. 118 ustawy Ordynacja podatkowa Nie można wydać decyzji o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej, jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym powstała zaległość podatkowa, upłynęło 5 lat. Przedawnienie zobowiązania wynikającego z w/w decyzji następuje po upływie 3 lat od końca roku kalendarzowego, w którym została doręczona decyzja o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej. Czyli w tym przypadku nie ma 5-letniego okresu przedawnienia zobowiązania. Czy już wiesz? Interpretacje i objaśnienia Interpretacje prawa podatkowego Interpretacje są niezwykle ważne dla podatnika (płatnika itp.), ponieważ zastosowanie się do nich nie może mu szkodzić. Z tym że w przypadku interpretacji indywidualnej chroni ona tylko wnioskodawcę, a interpretacja ogólna chroni wszystkich. Interpretacje: o Ogólne (wydawane przez Ministra Finansów) o Indywidualne (wydawane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej) Interpretacje ogólne: o Wydawane są w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe. o Wydawane są z urzędu lub na wniosek. o Można o nie wystąpić, jeżeli w takich samych stanach faktycznych i takich samych stanach prawnych organy podejmują rozbieżne decyzje lub wydają rozbieżne interpretacje. Interpretacje indywidualne: o Wydawane są zawsze na wniosek zainteresowanego (np. podatnik, płatnik). o Wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego. o Dotyczą istniejących stanów faktycznych lub hipotetycznych zdarzeń przyszłych. o Nie są wydawane w zakresie tych elementów stanu faktycznego, które w dniu złożenia wniosku o interpretację są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej, albo gdy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. Wniosek o interpretację indywidualną Wymagania: o wniosek musi być złożony na piśmie, o wniosek musi zawierać wyczerpujące przedstawienie zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego, o wniosek musi zawierać przedstawienie własnego stanowiska w sprawie, ocenę prawną, o musi zawierać oświadczenie wnioskodawcy złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że wniosek nie dotyczy stanu faktycznego, co do którego toczy się postępowanie. Opłata wynosi 40 zł od 1 stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).Uwaga! Przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną nie mogą być przepisy prawa podatkowego: o regulujące właściwość oraz uprawnienia i obowiązki organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej; o mające na celu przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania, które odnoszą się do nadużycia przepisów prawa podatkowego, prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej lub podejmowania działań w sposób sztuczny lub bez uzasadnienia ekonomicznego. Termin na wydanie interpretacji – 3 miesiące. Objaśnienia podatkowe Objaśnienia podatkowe wydaje minister właściwy do spraw finansów publicznych. Dokonuje tego przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W przypadku zastosowania się przez podatnika w danym okresie rozliczeniowym do objaśnień podatkowych, jest on chroniony i zastosowanie się do nich nie może mu szkodzić. Przykładowe objaśnienia to objaśnienia w sprawie ulgi dla młodych: https://www.gov.pl/web/finanse/objasnienia-podatkowe-z-dnia-14-kwietnia-2020-r-dot- nowej-preferencji-w-podatku-dochodowym-od-osob-fizycznych-dla-mlodych-osob Publikacje o Interpretacje ogólne są publikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów oraz zamieszczane w Biuletynie Informacji Publicznej. https://eureka.mf.gov.pl/ o Objaśnienia podatkowe są zamieszczane w Biuletynie Informacji Publicznej. https://www.gov.pl/web/finanse/ostrzezenia-i-wyjasnienia- podatkowe o Interpretacja indywidualna, po usunięciu danych identyfikujących wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji, jest zamieszczana w Biuletynie Informacji Publicznej. https://eureka.mf.gov.pl/ Podmiot i przedmiot opodatkowania Wyłączenia z uVAT Podstawowym aktem prawnym związanym z podatkiem od towarów i usług (VAT) jest ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (uVAT). Art. 6. Przepisów ustawy nie stosuje się do:. transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa;. czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Kwestia zbycia przedsiębiorstwa i wyłączenia takiej transakcji z zakresu VAT nie rodzi raczej kontrowersji. Natomiast spory pomiędzy podatnikami a organami podatkowymi budzi kwestia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Podmiot podatku Podmiot podatku – zasada główna (art. 15 ust. 1 uVAT) Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Definicja działalności gospodarczej dla potrzeb VAT (art.15 ust. 2 uVAT) Ustawa o VAT zawiera własną definicję działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza zdefiniowana na potrzeby ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność:. producentów,. handlowców,. usługodawców (w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody). Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Czyli podatnikami są:. osoby fizyczne,. osoby prawne,. jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. Oprócz podmiotów, o których mowa w art. 15 ust. 1 uVAT, za podatników VAT uznawane są również np. podmioty, które poznasz, gdy rozwiniesz zakładkę. Inne podmioty Za podatników VAT uznawane są również np. następujące podmioty:. osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, niebędące podatnikami, o których mowa w art. 15, dokonujące okazjonalnie wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu (art. 16 uVAT),. osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne (art. 17 uVAT), na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną;. uprawnione do korzystania z procedury uszlachetniania czynnego lub procedury odprawy czasowej, w tym również osoby, na które zgodnie z odrębnymi przepisami zostały przeniesione prawa i obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury;. dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;. nabywające usługi (w ściśle określonych okolicznościach – tzw. import usług);. nabywające towary (w ściśle określonych sytuacjach). Przedmiot podatku Art. 5 Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;. eksport towarów;. import towarów na terytorium kraju;. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Jak podano to wcześniej, opodatkowaniu VAT podlega:. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,. import na terytorium kraju. Kluczowe jest więc prawidłowe określenie miejsca wykonania czynności w każdym konkretnym przypadku. Jeżeli bowiem miejscem wykonania czynności nie jest Polska, to dana czynność nie podlega w Polsce opodatkowaniu. Czy już wiesz? Miejsce wykonania czynności Miejsce wykonania czynności dla transakcji transgranicznych W transakcjach krajowych kwestia miejsca wykonania czynności zazwyczaj nie sprawia kłopotu. Problemy pojawiają się natomiast w transakcjach transgranicznych. Dlatego kwestia miejsca wykonania poszczególnych czynności jest przedmiotem Dyrektywy. Jeżeli państwa UE prawidłowo implementują postanowienia Dyrektywy w tym zakresie, to zasada jednokrotności podatku jest realizowana. Jeżeli pojawiają się nieprawidłowości, to może okazać się, że dana transakcja jest opodatkowana w dwóch krajach UE jednocześnie albo nie jest opodatkowana w ogóle. Miejscem dostawy towarów jest (art. 22 ust. 1 pkt 1 – 4 uVAT): o dla towarów wysyłanych lub transportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy; np. towar w wyniku sprzedaży wywożony jest z Polski do Francji – miejsce dostawy – Polska, o dla towarów, które są instalowane lub montowane, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz – miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane (nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem); np. polski podmiot sprzedaje linię produkcyjną do Czech, przy czym dokonuje montażu i instalacji tej linii – miejsce dostawy – Czechy, o dla towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy; np. sprzedaż nieruchomości położonej w Polsce podmiotowi z Niemiec – miejsce dostawy – Polska, o dla dostawy towarów na pokładach statków, samolotów lub pociągów w trakcie części transportu pasażerów wykonywanej na terytorium Unii Europejskiej – miejsce rozpoczęcia transportu pasażerów; np. sprzedaż posiłków na pokładzie samolotu lecącego z Warszawy do Brukseli – miejsce dostawy Polska. Czy już wiesz? Miejsce wewnątrzwspólnotowego nabycia Wewnątrzwspólnotowe nabycie to nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Zasada główna Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu. (art. 25 ust. 1 uVAT). Miejsce importu towarów Zasada główna (art. 26a ust. 1 uVAT) Miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej. Przykład 1 Polski podatnik zamawia transport maseczek z Chin. Maseczki przylatują do Polski samolotem. Import następuje w Polsce Przykład 2 Polski podatnik zamawia transport respiratorów z Chin. Respiratory przypływają statkiem do portu w Hamburgu i tam są wyładowywane i dalej transportowane do Polski. Import następuje w Niemczech. Miejsce świadczenia usług Uwaga! Podatnikiem dla potrzeb przepisów określających miejsce świadczenia usług jest podmiot wykonujący działalność gospodarczą, tj. zarówno polski podatnik VAT, jak i podatnik UE, jak i podmiot z krajów trzecich. Zasady główne o Miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce siedziby usługobiorcy. (art. 28b uVAT). o Miejscem świadczenia usług na rzecz niepodatników jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę (art. 28c uVAT). Ale to, że dla potrzeb VAT usługa jest wykonywana na terytorium Polski nie powoduje, że np. niemiecki podatnik świadczący taką usługę musi zarejestrować się w Polsce jako polski podatnik VAT. W takiej sytuacji przepisy o VAT przewidują (we wszystkich krajach UE) specyficzną konstrukcję tzw. importu usług. Jak podano to już wcześniej, w określonych okolicznościach podatnikami VAT są m.in. osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne (art. 17 ust. 1 pkt 4 uVAT) nabywające usługi. Ma to miejsce w sytuacji, gdy: o usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, o usługobiorcą jest polski podatnik. Taka sytuacja określana jest dla potrzeb VAT importem usług (art. 2 pkt 9 uVAT). Usługodawca nie musi wówczas rejestrować się w kraju siedziby usługobiorcy jako podatnik VAT i VAT jest rozliczany przez usługobiorcę. Działa to w obie strony. Dlatego niemiecki podatnik świadczący usługi na rzecz polskiego podatnika nie rejestruje się w Polsce, a podatnik polski świadczący usługi na rzecz niemieckiego podatnika nie rejestruje się w Niemczech. Istnieje szereg wyjątków od podanych powyżej zasad ogólnych dotyczących miejsca świadczenia usług, np.: o usługi związane z nieruchomościami, o usługi transportu pasażerów, o usługi transportu towarów, o usługi wstępu na imprezy, o usługi pomocnicze oraz wyceny majątku ruchomego na rzecz niepodatników, o usługi restauracyjne i cateringowe, o usługi krótkoterminowego wynajmu środków transportu, o usługi elektroniczne. Czy już wiesz? Podstawa opodatkowania i obowiązek podatkowy Podstawa opodatkowania Podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. (art. 29a ust. 1). Czyli opodatkowaniu podlega np. refundacja leków otrzymywana przez apteki. Uwaga! Dotacje do kosztów nie podlegają VAT. Podstawa opodatkowania obejmuje (art. 29a ust. 6 uVAT):. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot (art. 29 ust. 7 uVAT):. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku. Czy już wiesz? Moment powstania obowiązku podatkowego Zasada główna Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. (art. 19a ust. 1 uVAT) Doprecyzowanie momentu wykonania usługi (art. 19a ust. 2-4 uVAT):. W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.. Usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.. Punkt 2. dotyczy też odpowiednio dostawy towarów. Dotyczy to np. dostaw ciągłych. Dostawa ciągła dla celów VAT to ciąg kolejnych świadczeń, które realizują zlecenie dokonania szeregu częściowych dostaw określonych towarów w ramach jednego zamówienia. Chodzi tu o z góry zaplanowaną powtarzalność świadczeń i ustalone wcześniej okresy rozliczeniowe lub terminy płatności. Wyjątki od zasady głównej (nie wszystkie) Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą:. otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu: ▪ wydania towarów przez komitenta komisantowi na podstawie umowy komisu, ▪ przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie, ▪ dokonywanej w trybie egzekucji dostawy towarów, ▪ świadczenia, na podstawie odrębnych przepisów, na zlecenie sądów powszechnych, administracyjnych, wojskowych lub prokuratury usług związanych z postępowaniem sądowym lub przygotowawczym, ▪ świadczenia niektórych usług zwolnionych od podatku,. otrzymania całości lub części dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze,. wystawienia faktury z tytułu: ▪ świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych, ▪ dostawy książek drukowanych, ▪ czynności polegających na drukowaniu książek,. wystawienia faktury z tytułu: ▪ dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego, ▪ świadczenia usług: ▪ telekomunikacyjnych, ▪ najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, ▪ ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, ▪ stałej obsługi prawnej i biurowej, ▪ dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego. W ramach wyjątków istotna jest kwestia opodatkowania zaliczek, ponieważ są one często spotykane w obrocie handlowym. Tu jest odrębny moment powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli bowiem przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części. Czy już wiesz? Stawki podatku W podatku od towarów i usług mają aktualnie zastosowanie następujące stawki podatkowe:. stawka podstawowa – 23%. stawka obniżona – 8%. stawka obniżona – 5% (żywność nieprzetworzona i przetworzona). stawka zerowa – 0% Stawka 8% Opodatkowaniu stawką 8% podlegają ściśle określone towary i usługi, wymienione w ustawie lub przepisach wykonawczych. Są to m.in.:. towary zwykle używane w rolnictwie, w tym zwierzęta rolnicze,. usługi związane z rolnictwem,. usługi związane z gospodarką leśną,. towary i usługi związane z ochroną zdrowia,. towary spożywcze,. nawozy,. prasa,. usługi transportowe pasażerskie,. usługi hotelarskie,. wstęp na imprezy kulturalne i sportowe. Stawka 0% Stawkę 0% generalnie stosuje się do opodatkowania eksportu i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Odnosi się ona do wszystkich towarów, niezależnie od tego, jakim stawkom podlegaj w obrocie wewnętrznym. Uwaga! Zastosowanie tej stawki jest obwarowane warunkami dokumentacyjnymi. Opodatkowanie tą stawką jest bardzo wygodne dla podatników, ponieważ:. nie ma podatku należnego,. podatnik może odliczyć i otrzymać zwrot podatku naliczonego. Opodatkowanie stawką 0% jest najwyższą formą preferencji, jaką może otrzymać podatnik VAT. Uwaga! Stawka 0% to nie zwolnienie z VAT. A raczej należałoby powiedzieć, że zwolnienie z VAT nie może być utożsamiane ze stawką 0%. Ustawa i przepisy wykonawcze przewidują szereg zwolnień z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług Zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług są m.in.:. usługi w zakresie edukacji,. usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej,. niektóre usługi związane z kulturą,. niektóre usługi związane z rekreacją i sportem,. usługi wydzierżawiania nieruchomości na cele mieszkaniowe,. usługi ubezpieczeniowe. Czy już wiesz? Obniżenie podatku należnego o naliczony Obniżanie podatku należnego o naliczony – zasada główna Podatek należny to suma kwot podatku wynikająca z dostawy towarów lub świadczenia usług. Podatek naliczony to (art. 86 ust. 2 uVAT): o suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: ▪ nabycia towarów i usług, ▪ dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi; o w przypadku importu – suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego, lub podatku należnego, jeżeli zastosowana jest procedura uproszczona w imporcie, lub deklaracji importowej, o zryczałtowany zwrot podatku w przypadku nabycia towarów od rolnika ryczałtowego, o kwota podatku należnego z tytułu: ▪ świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, ▪ dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, ▪ wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Zasadą główną jest, że (art. 86 ust. 1 uVAT): Podatnik ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jest to realizacja zasady neutralności. Co się dzieje, jeżeli podatnik nabywa towary i usługi, które wykorzystuje zarówno do swojej działalności gospodarczej, jak i do celów innych? W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, odliczamy tylko część podatku naliczonego – tę związaną z działalnością gospodarczą. Musimy więc w jakiś sposób określić tę część, czyli musimy określić zakres wykorzystywana zakupów do celów działalności gospodarczej. Ustawa nazywa to „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. (art. 86 ust. 2a uVAT) Jest to tzw. preproporcja i prewspółczynnik. Czy już wiesz? Wykorzystywanie towarów i usług zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych Zakładając, że mamy do czynienia już tylko z wykorzystywaniem towarów i usług do działalności gospodarczej, co się dzieje, gdy w ramach tej działalności wykonujemy zarówno czynności opodatkowane VAT, jak i zwolnione z VAT? W takiej sytuacji podatnik jest obowiązany (art.90 ust. 1 i 2 uVAT): o w pierwszej kolejności do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o jeżeli natomiast nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa powyżej, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Proporcję w ramach działalności gospodarczej ustala się według następującego wzoru (art. 90 ust. 3 uVAT): P = O opodatkowany/całkowity obrót gospodarczy Do obrotu nie wlicza się (art. 90 ust. 5 uVAT): o obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności, o obrotu z tytułu transakcji dotyczących pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych. Uwaga! Wszystkie poniższe rozważania dotyczą Proporcji stosowanej przy wykonywaniu w ramach działalności gospodarczej zarówno czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych. Jeżeli mamy tylko działalność gospodarczą opodatkowaną, w ogóle nie stosujemy Proporcji. Wstępne określenie Proporcji Proporcję na dany rok określa się wstępnie procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana Proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. (art. 90 ust. 4 uVAT) Przykład Podatnik w roku 2024 dokonał sprzedaży produktów finansowych na kwotę 25 000 PLN, które podlegają zwolnieniu z VAT. Dodatkowo podatnik świadczy usługi doradcze, które podlegają opodatkowaniu VAT i ich sprzedaż wyniosła w roku 2024 netto 75 000 PLN. Ponadto w roku 2024 sprzedał samochód osobowy, stanowiący środek trwały za 20 000 PLN netto. Ustalenie Proporcji: Wartość sprzedaży opodatkowanej = 75 000 Wartość sprzedaży zwolnionej = 25 000 Nie bierzemy pod uwagę wartości sprzedaży samochodu (środek trwały). P = 75 000 / (75 000 + 25 000) = 75% Uwaga! Istnieją szczególne zasady dla bardzo wysokiego lub bardzo małego wskaźnika Proporcji. W przypadku gdy Proporcja: o przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku była mniejsza niż 10 000 zł – podatnik ma prawo uznać, że Proporcja wynosi 100% (obowiązuje od roku 2023, przedtem kwota wynosiła 500 zł), o nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że Proporcja wynosi 0%. (art. 90 ust. 10 uVAT) Przykłady Przykład 1 W roku 2023 sprzedaż opodatkowana (netto) wynosi 200 000 PLN, natomiast sprzedaż zwolniona wynosi 19 800 000 PLN. Wskaźnik Proporcji wynosi 1% = 200 000/(200 000 + 19 800 000) x 100%. Podatnik może w ogóle nie odliczać VAT, ale może zdecydować o dokonywaniu odliczeń w wysokości 1%. Decyzja podatnika. Przykład 2 W roku 2023 sprzedaż opodatkowana (netto) wynosi 9 000 000 PLN, natomiast sprzedaż zwolniona wynosi 60 000 PLN. Wskaźnik Proporcji wynosi 99,3% = 9 000 000 / (9 000 000 + 60 000) i jest ustawowo zaokrąglany do 100%. Podatnik odlicza cały VAT, niezależnie od tego, czy kwota podatku naliczonego wyliczona według dokładnej proporcji, czyli 99,3%, jest mniejsza niż 10 000 PLN. Przykład 3 W roku 2023 sprzedaż opodatkowana (netto) wynosi 9 000 000 PLN, natomiast sprzedaż zwolniona wyniosła 100 000 PLN. Wskaźnik Proporcji wynosi 98,9% = 9 000 000 /(9 000 000 + 100 000) i jest ustawowo zaokrąglany do 99%. Aby podatnik mógł odliczyć cały VAT, trzeba sprawdzić, czy VAT naliczony odliczany według Proporcji 99% jest mniejszy od 10 000 PLN. Czy już wiesz? Korekta Proporcji Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z Proporcją wstępną z uwzględnieniem Proporcji obliczonej dla zakończonego roku podatkowego. Jednocześnie ta rzeczywista Proporcja będzie służyła do określenia wstępnej Proporcji na bieżący rok podatkowy. Korekta, o której mowa powyżej, ma jednorazowy charakter w stosunku do: o usług i towarów niezaliczonych do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, o środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych o wartości początkowej nieprzekraczającej 15 000 PLN. Kiedy można nie dokonywać korekty? Podatnik może nie dokonywać korekty, jeżeli różnica między proporcją wstępną a ostateczną nie przekracza dwóch punktów procentowych. Ale, w przypadku gdy proporcja ustalona dla zakończonego roku podatkowego jest mniejsza niż proporcja wstępna, można nie dokonywać korekty, pod warunkiem, że kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu wynikająca z: różnicy między ustalonymi proporcjami oraz korekty środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyłączeniem korekty środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 PLN) nie przekracza 10 000 PLN (od roku 2023, wcześniej było 500 PLN). Środki trwałe i wartości niematerialne i prawne o wartości początkowej przekraczającej 15 000 PLN Natomiast w przypadku środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych o wartości początkowej przekraczającej 15 000 PLN, rozliczenie Proporcji jest następujące: o Wstępne rozliczenie jest identycznej jak opisane powyżej. o Po zakończeniu roku podatnik dokonuje korekty w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta dotyczy odpowiednio jednej piątej/jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. Odliczenia podatku naliczonego w przypadku samochodów W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego podlegającego odliczeniu stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury/dokumentu celnego itp. otrzymanych przez podatnika. Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zalicza się wydatki dotyczące: o nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych, o używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, o nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów. Ograniczenie w odliczaniu VAT nie jest stosowane w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub są konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób, łącznie z kierowcą. Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli: o sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, lub o konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności. Czy już wiesz? Zakaz odliczenia podatku naliczonego Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem (art. 88 uVAT): o nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób, o usług noclegowych nabywanych w celu ich odprzedaży, opodatkowanych u tego podatnika na podstawie art. 8 ust. 2a (tzw. komis usług). Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne, w przypadku gdy: o sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący, o transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku, o wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne: ▪ stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności, ▪ podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością, ▪ potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności; o faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego; o wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni. Czy już wiesz? Terminy odliczenia podatku naliczonego Zasady ogólne (art. 86 uVAT) Zasadą jest, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. o Jeżeli podatek naliczony wynika z faktur lub dokumentów celnych, prawo do odliczenia podatku naliczonego powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny. o Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w podstawowych terminach, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych. o Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa powyżej, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej: ▪ za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, albo ▪ za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku małego podatnika, rozliczającego się kwartalnie, za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, po okresie rozliczeniowym, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego – nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. o Jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju, kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy. Czy już wiesz? Zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym Jeżeli kwota podatku naliczonego jest wyższa niż kwota podatku należnego, to podatnik ma wybór. Może bowiem: o rozliczyć tę różnicę w następnym okresie rozliczeniowym, o otrzymać zwrot na rachunek bankowy. Czyli decyzja wyboru opcji należy do podatnika. Ale uwaga! Zwrot na rachunek bankowy wiąże się automatycznie z kontrolą z US, dlatego podatnicy raczej preferują rozwiązanie pierwsze, chyba że mają strukturalną nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym (np. w przypadkach działalności eksportowej, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów). Terminy zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym o Zgodnie z zasadą ogólną (art. 87 ust. 2 uVAT), zwrot różnicy podatku następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanej w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty. o Zwrot może nastąpić w ciągu 25 dni, ale przy spełnieniu wielu dodatkowych warunków. o Zwrot następuje w terminie 40 dni w przypadku wystawiania przez podatnika tzw. faktur ustrukturyzowanych (są tam jeszcze dodatkowe warunki). o Zwrot w terminie 15 dni dotyczy tzw. podatników bezgotówkowych (jest też szereg dodatkowych warunków). o W przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju, podatnikowi przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia. o Na wniosek podatnika, zawarty w złożonej deklaracji podatkowej, urząd skarbowy jest obowiązany dokonać zwrotu różnicy podatku na rachunek VAT podatnika w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia. Kwestie rachunku VAT zostaną omówione szczegółowo dalej. Ten przypadek zwrotu w ciągu 25 dni jest odrębny od przypadku przyspieszonego zwrotu, o którym mowa w punkcie 1. powyżej. Czy już wiesz? Ulga na złe długi Podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona. (art. 89a uVAT) Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Muszą być spełnione następujące warunki (stan prawny od 1 października 2021): o na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1, wierzyciel jest podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, o od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 3 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona. W przypadku dostawy towaru lub świadczenia usług dokonanych na rzecz podmiotu innego niż podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, korekta, może zostać dokonana, jeżeli: o wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego lub o wierzytelność została wpisana do rejestru długów prowadzonego na poziomie krajowym, lub o wobec dłużnika ogłoszono upadłość konsumencką na podstawie odrębnych przepisów. Uwaga! Aktualnie wierzyciel informuje o korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego w deklaracji podatkowej, w której dokonuje tej korekty. Nie ma odrębnego zawiadomienia. A co robi dłużnik? W przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90. dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Rejestracja podatników Rejestracja jako podatnik VAT Podmioty będące podatnikami są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu VAT złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne. Podmioty będące podatnikami, u których sprzedaż jest zwolniona podmiotowo od podatku lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne. Naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”/”podatnika VAT zwolnionego” i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie. Jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni , licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Uwaga! Naczelnik urzędu skarbowego nie dokonuje rejestracji podmiotu jako podatnika VAT bez konieczności zawiadamiania podmiotu, jeżeli:. dane podane w zgłoszeniu rejestracyjnym są niezgodne z prawdą lub. podmiot ten nie istnieje, lub. mimo podjętych udokumentowanych prób nie ma możliwości skontaktowania się z tym podmiotem albo jego pełnomocnikiem, lub. podmiot albo jego pełnomocnik nie stawia się na wezwania naczelnika urzędu skarbowego, lub. z posiadanych informacji wynika, że podatnik może prowadzić działania z zamiarem wykorzystania działalności banków lub spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych do celów mających związek z wyłudzeniami skarbowymi, lub. wobec tego podmiotu sąd orzekł, na podstawie odrębnych przepisów, zakaz prowadzenia działalności gospodarczej. Wykreślenie z rejestru Jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego. Zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT. Naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT bez konieczności zawiadamiania o tym podatnika, jeżeli:. podatnik nie istnieje lub. mimo podjętych udokumentowanych prób nie ma możliwości skontaktowania się z podatnikiem albo jego pełnomocnikiem, lub. dane podane w zgłoszeniu rejestracyjnym okażą się niezgodne z prawdą, lub. podatnik albo jego pełnomocnik nie stawia się na wezwania naczelnika urzędu skarbowego, naczelnika urzędu celno-skarbowego, dyrektora izby administracji skarbowej lub Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, lub. posiadane informacje wskazują na prowadzenie przez podatnika działań z zamiarem wykorzystania działalności banków lub spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych do celów mających związek z wyłudzeniami skarbowym, lub. wobec tego podatnika sąd orzekł, na podstawie odrębnych przepisów, zakaz prowadzenia działalności gospodarczej. Wykreśleniu z urzędu z rejestru jako podatnik VAT podlega także podatnik, który:. zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na okres co najmniej 6 kolejnych miesięcy lub. będąc obowiązanym do złożenia deklaracji, nie złożył takich deklaracji za 3 kolejne miesiące lub takiej deklaracji za kwartał, lub. składał przez 6 kolejnych miesięcy lub 2 kolejne kwartały deklaracje, w których nie wykazał sprzedaży, nabycia towarów lub usług ani importu towarów z kwotami podatku do odliczenia, lub. wystawiał faktury lub faktury korygujące, dokumentujące czynności, które nie zostały dokonane, lub. prowadząc działalność gospodarczą wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że dostawcy lub nabywcy biorący udział pośrednio lub bezpośrednio w dostawie tego samego towaru lub usługi uczestniczą w nierzetelnym rozliczaniu podatku w celu odniesienia korzyści majątkowej. Czy już wiesz? Podatnicy podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT UE Podatnicy podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT UE, są obowiązani przed dniem:. dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy,. dokonania pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia,. nabycia usług w ramach importu usług,. świadczenia usług dla zagranicznych podatników VAT, zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności. Naczelnik rejestruje podatnika jako podatnika VAT UE. Naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zarejestrowanie podmiotu jako podatnika VAT UE. Podmioty zarejestrowane jako podatnicy VAT UE, które uzyskały potwierdzenie, podając numer, pod którym są zidentyfikowane na potrzeby podatku, przy:. dokonywaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,. dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,. świadczeniu usług, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,. nabywaniu usług, do których stosuje się art. 28b, dla których są podatnikami z tytułu importu usług,. przemieszczaniu towarów, w celu ich nabycia, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju w procedurze magazynu typu call-off stock, są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL. Rachunek VAT Podatnicy VAT są obowiązani posiadać rachunek rozliczeniowy otwarty w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, prowadzony w walucie polskiej (art. 108e uVAT). Dla rachunku rozliczeniowego bank prowadzi rachunek VAT (art. 62a ustawy Prawo bankowe). Rachunek VAT jest prowadzony w walucie polskiej. Otwarcie i prowadzenie rachunku VAT nie wymaga zawarcia odrębnej umowy. Otwarcie i prowadzenie rachunku VAT jest wolne od dodatkowych prowizji i opłat dla banku. Rachunek VAT może być obciążony w celu:. dokonania płatności kwoty odpowiadającej kwocie podatku od towarów i usług z tytułu nabycia towarów lub usług na rachunek VAT,. dokonania zwrotu kwoty odpowiadającej kwocie podatku od towarów i usług, w przypadkach rabatów, zwrotów, pomyłek itp. wynikającego z wystawionej przez podatnika faktury korygującej, na rachunek VAT nabywcy towarów lub usług– przy użyciu komunikatu przelewu;. wpłaty na rachunek urzędu skarbowego m.in.: ▪ podatku od towarów i usług, w tym podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów, dodatkowego zobowiązania podatkowego w tym podatku, a także odsetek za zwłokę w podatku od towarów i usług lub odsetek za zwłokę od dodatkowego zobowiązania podatkowego, ▪ podatku dochodowego od osób prawnych oraz zaliczek na ten podatek, a także odsetek za zwłokę w podatku dochodowym od osób prawnych oraz odsetek od zaliczek na ten podatek, ▪ podatku dochodowego od osób fizycznych oraz zaliczek na ten podatek, a także odsetek za zwłokę w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz odsetek od zaliczek na ten podatek, ▪ podatku akcyzowego, przedpłat podatku akcyzowego, wpłat dziennych, a także odsetek za zwłokę w podatku akcyzowym oraz odsetek od przedpłat podatku akcyzowego, ▪ należności celnych oraz odsetek za zwłokę od tych należności,. wpłaty należności z tytułu składek ZUS. Split Payment – Mechanizm Podzielonej Płatności (MPP) Zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo- kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób. Podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności. Ale, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę powyżej 15 000 PLN, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności. Obowiązek MMP występuje, gdy jednocześnie zachodzą łącznie następujące warunki:. przedmiotem transakcji są towary lub usługi wskazane w załączniku nr 15, oraz. kwota należności brutto wykazana na fakturze dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług z załącznika nr 15 przekracza 15 000 zł,. czynność jest dokonywana na rzecz podatnika. Uwaga! Obowiązek uregulowania należności w mechanizmie podzielonej płatności dotyczy wyłącznie kwoty odpowiadającej kwocie VAT wynikającej z nabycia towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15. Co zawiera załącznik nr 15? W załączniku tym ustawodawca wymienił towary i usługi m.in. takie jak: paliwa, stal, wyroby stalowe, złom, odpady, metale szlachetne (np. złoto, srebro) i nieszlachetne (np. miedź), folię stretch, tablety, smartfony, konsole, usługi budowlane, części i akcesoria do pojazdów silnikowych, węgiel i produkty węglowe, maszyny i urządzenia elektryczne oraz ich części i akcesoria. Przykład W przypadku, gdy faktura o wartości brutto powyżej 15 000 zł będzie zawierała chociaż jedną pozycję (przykładowo na kwotę 3 000 zł netto + 690 zł VAT) objętą załącznikiem nr 15, wówczas obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności będzie dotyczył kwoty równej kwocie podatku z tej konkretnej pozycji, a więc kwoty równej 690 zł. Nie wyklucza to oczywiście możliwości uregulowania w mechanizmie podzielonej płatności części należności ponad tę objętą obowiązkiem lub całej należności z takiej faktury. Uwaga! W przypadku dokonania potrącenia przepisu dotyczącego dokonywania płatności w trybie split payment nie stosuje się w zakresie, w jakim kwoty należności są potrącane. Jednak, należy pamiętać, że gdyby po dokonaniu wzajemnego potrącenia pozostała jeszcze kwota do zapłaty, różnicę tę należy uregulować zgodnie z założeniami obligatoryjnego mechanizmu podzielonej płatności. Przykłady z Objaśnień MF Przykład 1. Podatnik dokonujący zakupu na podstawie faktury objętej obligatoryjnym MPP o wartości brutto 21 000 zł, VAT 3 926,83 zł, będący z tego tytułu dłużnikiem kontrahenta, jest jednocześnie wobec niego wierzycielem na kwotę 25 000 zł, to może potrącić swoją wierzytelność w wysokości 21 000 zł i w ten sposób zwolnić się z obowiązku dokonania płatności w MPP. Przykład 2. Podatnik dokonujący zakupu na podstawie faktury objętej obligatoryjnym MPP w stosunku do wszystkich pozycji z tej faktury o wartości brutto 21 000 zł, VAT 3 926,83 zł, będący z tego tytułu dłużnikiem kontrahenta, jest jednocześnie wobec niego wierzycielem na kwotę 15 000 zł. Może on więc potrącić swoją wierzytelność do wysokości 15 000 zł i w ten sposób zwolnić się z obowiązku dokonania płatności w MPP w zakresie, w jakim doszło do potrącenia, natomiast pozostałą kwotę wierzytelności (tj. brutto 6 000 zł, VAT 1 121,95 zł), jest zobowiązany zapłacić zgodnie z zasadami MPP. Uwaga! W przypadku faktur, w których kwota należności ogółem przekracza 15 000 PLN, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, faktura musi zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”. Zadania.pdf Kara za niezastosowanie płatności w modelu split payment Za niezastosowanie płatności w modelu split payment mimo obowiązku ustawowego obowiązują kary. Dla nabywcy (art. 108a ust. 7 i 8 uVAT). Niemożność zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów podatkowych nabywcy (przepisy updop i updof).. Dodatkowa sankcja o wartości 30% VAT wykazanego na fakturze (przypadającego na towary i usługi z zał. 15). W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się. Przepisu o sankcji 30% nie stosuje się, jeżeli dostawca lub usługodawca rozliczył całą kwotę podatku wynikającą z faktury, która została zapłacona z naruszeniem split payment. Ponadto dokonującemu płatności grozi odpowiedzialność karna skarbowa w postaci grzywny do 720 stawek dziennych. Dla sprzedawcy (art. 106e ust. 12 i 13 uVAT) Za brak stosownych oznaczeń na fakturze sprzedawcy (oznaczenie „mechanizm podzielonej płatności”) – sankcja w kwocie 30% wartości VAT wykazanej na fakturze przypadającej na towary i usługi z załącznika 15. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się. Przepisu o sankcji 30% nie stosuje się, jeżeli zapłata kwoty odpowiadającej kwocie podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na fakturze, została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności. Ponadto sprzedawcy grozi odpowiedzialność karna skarbowa w postaci grzywny do 180 stawek dziennych. Czy już wiesz? Ewidencja VAT Ewidencja VAT – JPK Zasadą jest, że podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej. Wyjątek od tej zasady dotyczy: o podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku, o podatników korzystających z tzw. zwolnienia podmiotowego. Ewidencja zawiera w szczególności dane dotyczące (art. 109 ust. 3 uVAT): o rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku; o kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego; o kontrahentów; o dowodów sprzedaży i zakupów. Ewidencja VAT jest wysyłana razem z deklaracją VAT, we wspólnym pliku JPK.VAT (Jednolity Plik Kontrolny) w terminie do 25. miesiąca za miesiąc poprzedni (JPK_V7M). Dotyczy to podatników rozliczających się za okresy miesięczne. Natomiast podatnicy rozliczający VAT kwartalnie przesyłają JPK (JPK_V7K): o za pierwszy i drugi miesiąc danego kwartału – w terminie do 25. dnia miesiąca następującego odpowiednio po każdym z tych miesięcy, o za ostatni miesiąc danego kwartału, łącznie z deklaracją – w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale. Wysyłka JPK i deklaracji jest dokonywana wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej, na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 193a par 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Obowiązuje podpis kwalifikowany lub profil zaufany lub dane autoryzujące. Adresatem jest właściwy urząd skarbowy. Składanie deklaracji VAT Podsumowując, aktualna struktura składa się z dwóch części: o część deklaracyjna (zastępuje dawną deklarację VAT-7/VAT-7K), o część ewidencyjna (zastępuje dawny JPK_VAT). Aktualny JPK_VAT zastępuje i łączy w jeden plik: o deklarację VAT-7/VAT-7K, o dawny plik JPK_VAT, o VAT-ZD (zawiadomienie o skorygowaniu podatku należnego), o VAT-ZT (wniosek o przyspieszenie zwrotu podatku VAT), o VAT-ZZ (wniosek o zwrot podatku). Inne deklaracje składane są na starych zasadach, np. deklaracja VAT-12, VAT-8, VAT- 9M, VAT-10, czy VAT-14. Ewidencja – informacje podsumowujące Podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT UE są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych (art. 100 ust. 1 uVAT): o wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, o wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o dostawach towarów w procedurze uproszczonej dla transakcji trójstronnych, o usługach świadczonych na rzecz podatników krajów unijnych, o przemieszczeniach towarów w procedurze magazynu typu call-off stock. Są to informacje podsumowujące. Informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, lub w którym dokonano przemieszczenia towarów lub zmiany w zak

Rodzaje i funkcje podatków PDF

Document Details

Tags

Related

Summary

Full Transcript