REKREACJA PDF

REKREACJA ​ Kultura fizyczna (która dzieli się na: wychowanie fizyczne, sport, rekreację ruchową i rehabilitację ruchową + definicje tych pojęć) (+ motywacja wewnętrzna to podstawowy czynnik wykonywania aktywności rekreacji ruchowej) ​ Definicje, istota i funkcje rekreacji ​ Definicj...

REKREACJA ​ Kultura fizyczna (która dzieli się na: wychowanie fizyczne, sport, rekreację ruchową i rehabilitację ruchową + definicje tych pojęć) (+ motywacja wewnętrzna to podstawowy czynnik wykonywania aktywności rekreacji ruchowej) ​ Definicje, istota i funkcje rekreacji ​ Definicje czasu wolnego (+ im jesteśmy młodsi, tym mamy więcej czasu wolnego), aspekty czasu wolnego ​ Funkcje czasu wolnego ​ Pojęcie wczasowania ​ Zachowania wolnoczasowe ​ Choroby cywilizacyjne ​ Metodyka rekreacji, dydaktyczny proces rekreacji ​ Metody rekreacji (analityczna, syntetyczna, mieszana) i metody organizowania zajęć ruchowych ​ Zasady dawkowania ćwiczeń ​ Motywy aktywności ruchowej\fizycznej ​ Współczesne wychowanie do aktywności rekreacyjnej (Sport współczesny, który dzieli się na wyczyn sportowy, sport olimpijski, sport nieolimpijski i sport amatorsk) ​ Edukacja zdrowotna w kontekście rekreacji ruchowej) (coś o bogini, od której pochodzi nazwa higiena, Asklepios) ​ Pojęcie zdrowia (definicja od WHO i M. Damela) ​ Definicja zdrowia fizycznego, psychicznego, społecznego ​ Definicja M. Damela nt. wychowania zdrowotnego ​ Definicje i pojęcia stylu życia i stanu zdrowia, zachowania zdrowotne ​ Dekalog zdrowego stylu życia wg Cendrowskiego 1.​ Kultura fizyczna (która dzieli się na: wychowanie fizyczne, sport, rekreację ruchową i rehabilitację ruchową + definicje tych pojęć) (+ motywacja wewnętrzna to podstawowy czynnik wykonywania aktywności rekreacji ruchowej). Kulturą fizyczną - jest wiedza, wartości, zwyczaje, działania podejmowane dla zapewnienia rozwoju psychofizycznego, wychowania, doskonalenia uzdolnień i sprawności fizycznej człowieka, a także dla zachowania oraz przywracania jego zdrowia (Ustawa z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej, Dz. U. Wychowanie fizyczne (wf, WF) – zamierzone i świadome działanie ukierunkowane na kształtowanie postaw prosomatycznych (tj. stosunku do ciała i fizycznego funkcjonowania) oraz postaw prospołecznych (tj. stosunku do życia i innych ludzi, przekonań i wartości moralnych), a równocześnie na wspieranie rozwoju fizycznego i zdrowia oraz kształtowanie trwałego obyczaju aktywności fizycznej i troskę o wydolność fizyczną, sprawność motoryczną i prawidłową postawę ciała. Sportem - są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach. Rekreacja ruchowa - Forma aktywności fizycznej, o charakterze sportowym, podejmowana dla wypoczynku i odnowy sił psychofizycznych Rehabilitacja ruchowa - forma terapii fizycznej wykorzystująca ruch i ćwiczenia fizyczne do poprawy funkcji i mobilności ciała, przyspieszenia procesu gojenia oraz zmniejszenia bólu i dyskomfortu. Motywacja wewnętrzna to podstawowy czynnik wykonywania aktywności rekreacji ruchowej). 2.​ Definicje, istota i funkcje rekreacji Rekreacja, aktywny wypoczynek (łac. recreo – odnowić, ożywić) – forma aktywności umysłowej lub fizycznej podejmowana poza obowiązkami zawodowymi, społecznymi, domowymi i nauką. Stosowana w celu odpoczynku i rozrywki. Zarówno rekreacja, jak i turystyka spełnia wiele funkcji. Dumazeider wymienił trzy funkcje rekreacji: odprężenie, rozrywka i rozwój. 3.​ Definicje czasu wolnego (+ im jesteśmy młodsi, tym mamy więcej czasu wolnego), aspekty czasu wolnego czas wolny to ten, który pozostaje „do dyspozycji jednostki po wykonaniu przez nią zadań obowiązkowych, pracy zawodowej, nauki obowiązkowej w domu, w szkole oraz niezbędnych zadań domowych” 4.​ Funkcje czasu wolnego 1.​ Regeneracja sił 2.​ Relaks i odprężenie 3.​ Samorealizacja 4.​ Kreowanie więzi społecznych 5.​ Twórczość i rozrywka 6.​ Edukacja i rozwój intelektualny 7.​ Zaspokajanie potrzeb emocjonalnych 8.​ Zdrowie i kondycja fizyczna 9.​ Redukcja monotonia życia codziennego  5.​ Pojęcie wczasowania Wczasowanie to forma wypoczynku, która polega na spędzaniu czasu wolnego, zwykle w czasie urlopu, w celu relaksu, regeneracji sił oraz oderwania się od codziennych obowiązków. Zwykle wiąże się z wyjazdem do specjalnych miejsc, takich jak wczasy nad morzem, w górach czy w innych turystycznych miejscowościach. Celem wczasowania jest nie tylko odpoczynek fizyczny, ale także psychiczny, poprawa samopoczucia i zdrowia, a także korzystanie z atrakcji turystycznych i kulturowych danego regionu. Wczasowanie obejmuje często zakwaterowanie w ośrodkach wypoczynkowych, hotelach czy pensjonatach, a także korzystanie z różnorodnych form aktywności, takich jak sport, rekreacja, zwiedzanie czy rozrywka. 6.​ Zachowania wolnoczasowe Zachowania wolnoczasowe to aktywności podejmowane w czasie wolnym, które służą odpoczynkowi, rozrywce i regeneracji. 1.​ Aktywności fizyczne 2.​ Relaksacja 3.​ Kreatywność 4.​ Spotkania towarzyskie 5.​ Turystyka i podróże 6.​ Gry i zabawy 7.​ Zajęcia umysłowe 8.​ Wypoczynek w naturze 9.​ Zajęcia duchowe 10.​Opieka nad zwierzętami 7.​ Choroby cywilizacyjne Choroby cywilizacyjne są to choroby występujące powszechnie, których rozwój oraz rozprzestrzenianie spowodowane jest poprzez rozwój cywilizacji. Stanowią plagę XXI wieku krajów rozwiniętych. Szacuje się, że są one przyczyną ponad 80% zgonów. Są to choroby przewlekłe, niezakaźne. np. ​ otyłość ​ cukrzyca ​ nabyte choroby sercowo-naczyniowe ​ niektóre nowotwory ​ zaburzenia psychiczne - np. zaburzenia lękowe ​ choroby układu pokarmowego - np. choroba wrzodowa  8.​ Metodyka rekreacji, dydaktyczny proces rekreacji Metodyka rekreacji: Wskazanie najskuteczniejszych sposobów osiągania wyznaczonych celów, na drodze właściwego zastosowania form, środków i metod składających się na proces działalności rekreacyjnej. Proces rekreacji/dydaktyczny to: Poszukiwanie związków i zależności, diagnozowanie rzeczywistych potrzeb rozwojowych i zdrowotnym potencjalnych odbiorców rekreacji, Prognozowanie działań, programowanie aktywności rekreacyjnej, wszechstronna realizacja zakładanych celów, Ocena oraz ewaluacja podjętych działań 9.​ Metody rekreacji (analityczna, syntetyczna, mieszana) i metody organizowania zajęć ruchowych Metoda analityczna polega na podziale nauczanego ruchu na części składowe. Metodę stosuję głównie, gdy rozpoczynam nauczanie trudnych elementów ruchu z zakresu techniki. Niezbędne jest rozdzielenie poszczególnych elementów, z uwagi na duży stopień złożoności ruchu oraz trudności wykonania. Metoda rekreacji syntetycznej to forma wypoczynku, która łączy różne rodzaje aktywności fizycznych, intelektualnych i społecznych, mających na celu kompleksowy rozwój uczestników oraz poprawę ich samopoczucia. Celem tej metody jest połączenie różnych elementów rekreacyjnych, takich jak ruch, relaks, edukacja czy integracja społeczna, w jedną całość, co pozwala na osiągnięcie harmonijnego odpoczynku i regeneracji. W praktyce oznacza to organizowanie różnorodnych zajęć, które angażują uczestników na różnych poziomach, np. poprzez połączenie sportu, kultury, turystyki, gier zespołowych, czy warsztatów twórczych. Metoda rekreacji mieszanej to forma wypoczynku, która łączy różne rodzaje aktywności fizycznych, intelektualnych i społecznych, w celu zapewnienia wszechstronnego relaksu i rozwoju uczestników. W tej metodzie, różne formy rekreacji (np. sport, rozrywka, turystyka, edukacja, zabawa) są łączone w sposób elastyczny, co pozwala na dostosowanie programu do indywidualnych potrzeb i preferencji uczestników. Celem metody rekreacji mieszanej jest uzyskanie równowagi pomiędzy aktywnością fizyczną, intelektualną i społeczną, co sprzyja regeneracji, integracji oraz rozwijaniu umiejętności i zainteresowań w różnych dziedzinach. 1.​ Metoda wykładowa – polega na przekazywaniu teorii dotyczącej ćwiczeń fizycznych, zasad bezpieczeństwa, technik wykonywania ruchów lub innych kwestii związanych z aktywnością fizyczną, a następnie przejściu do praktyki. Często stosowana w edukacji fizycznej lub podczas kursów.​ 2.​ Metoda praktyczna (czynna) – uczestnicy od razu przystępują do ćwiczeń fizycznych pod kierunkiem instruktora, bez długich wykładów teoretycznych. Instruktor prezentuje ćwiczenia, a uczestnicy je wykonują, ucząc się poprzez praktykę.​ 3.​ Metoda pokazowa – instruktor demonstruje ćwiczenie lub sekwencję ruchów, a uczestnicy następnie naśladują wykonanie. Dobrze sprawdza się w nauce nowych  umiejętności sportowych, tańca czy gimnastyki.​ 4.​ Metoda indywidualna – zajęcia są dostosowane do potrzeb i możliwości każdej osoby, która wykonuje ćwiczenia w swoim tempie. Stosuje się ją w rehabilitacji, fitnessie personalnym czy podczas zajęć, gdzie uczestnicy mają różne poziomy zaawansowania.​ 5.​ Metoda grupowa – w tej metodzie uczestnicy ćwiczą w grupach, co sprzyja integracji, motywacji i wspólnej aktywności. Może to obejmować zarówno ćwiczenia zespołowe, jak i bardziej zorganizowane formy, takie jak zajęcia aerobiku czy zumby.​ 6.​ Metoda gier i zabaw – wykorzystuje elementy zabawy i rywalizacji, które angażują uczestników do ruchu w formie gier sportowych, zabaw integracyjnych czy rywalizacyjnych. Jest to efektywna metoda dla dzieci oraz w ramach zajęć rekreacyjnych dla dorosłych.​ 7.​ Metoda progresywna – polega na stopniowym zwiększaniu trudności ćwiczeń w miarę postępów uczestników. Zajęcia zaczynają się od prostych, podstawowych ruchów, które z czasem stają się coraz bardziej złożone.​ 8.​ Metoda mieszana – łączy różne podejścia, np. teorię z praktyką, ćwiczenia indywidualne z grupowymi, różne techniki nauczania, co pozwala na dostosowanie zajęć do różnych celów i potrzeb uczestników.​ 9.​ Metoda z elementami relaksacji – obejmuje ćwiczenia łączące aktywność fizyczną z technikami relaksacyjnymi, takimi jak joga czy tai chi. Celem jest nie tylko poprawa kondycji, ale także wyciszenie i redukcja stresu. 10.​Zasady dawkowania ćwiczeń Metody organizowania zajęć ruchowych to różnorodne podejścia, które mają na celu angażowanie uczestników w aktywności fizyczne w sposób efektywny, interesujący i dostosowany do ich potrzeb. Kilka popularnych metod organizowania zajęć ruchowych: 1.​ Metoda wykładowa – polega na przekazywaniu teorii dotyczącej ćwiczeń fizycznych, zasad bezpieczeństwa, technik wykonywania ruchów lub innych kwestii związanych z aktywnością fizyczną, a następnie przejściu do praktyki. Często stosowana w edukacji fizycznej lub podczas kursów.​ 2.​ Metoda praktyczna (czynna) – uczestnicy od razu przystępują do ćwiczeń fizycznych pod kierunkiem instruktora, bez długich wykładów teoretycznych. Instruktor prezentuje ćwiczenia, a uczestnicy je wykonują, ucząc się poprzez praktykę.​ 3.​ Metoda pokazowa – instruktor demonstruje ćwiczenie lub sekwencję ruchów, a uczestnicy następnie naśladują wykonanie. Dobrze sprawdza się w nauce nowych umiejętności sportowych, tańca czy gimnastyki.​  4.​ Metoda indywidualna – zajęcia są dostosowane do potrzeb i możliwości każdej osoby, która wykonuje ćwiczenia w swoim tempie. Stosuje się ją w rehabilitacji, fitnessie personalnym czy podczas zajęć, gdzie uczestnicy mają różne poziomy zaawansowania.​ 5.​ Metoda grupowa – w tej metodzie uczestnicy ćwiczą w grupach, co sprzyja integracji, motywacji i wspólnej aktywności. Może to obejmować zarówno ćwiczenia zespołowe, jak i bardziej zorganizowane formy, takie jak zajęcia aerobiku czy zumby.​ 6.​ Metoda gier i zabaw – wykorzystuje elementy zabawy i rywalizacji, które angażują uczestników do ruchu w formie gier sportowych, zabaw integracyjnych czy rywalizacyjnych. Jest to efektywna metoda dla dzieci oraz w ramach zajęć rekreacyjnych dla dorosłych.​ 7.​ Metoda progresywna – polega na stopniowym zwiększaniu trudności ćwiczeń w miarę postępów uczestników. Zajęcia zaczynają się od prostych, podstawowych ruchów, które z czasem stają się coraz bardziej złożone.​ 8.​ Metoda mieszana – łączy różne podejścia, np. teorię z praktyką, ćwiczenia indywidualne z grupowymi, różne techniki nauczania, co pozwala na dostosowanie zajęć do różnych celów i potrzeb uczestników.​ 9.​ Metoda z elementami relaksacji – obejmuje ćwiczenia łączące aktywność fizyczną z technikami relaksacyjnymi, takimi jak joga czy tai chi. Celem jest nie tylko poprawa kondycji, ale także wyciszenie i redukcja stresu. 11.​Motywy aktywności ruchowej\fizycznej najistotniejszymi motywami podejmowania aktywności fizycznej okazały się: dobre samopoczucie (4,5 pkt), sprawność fizyczna połączona z kondycją i zdrowie (odpowied- nio po 4,3 pkt) oraz przyjemność z aktywności fizycznej (4,1 pkt). 12.​Współczesne wychowanie do aktywności rekreacyjnej (Sport współczesny, który dzieli się na wyczyn sportowy, sport olimpijski, sport nieolimpijski i sport amatorsk) Sport współczesny to zorganizowana, systematyczna i rywalizacyjna forma aktywności fizycznej, której celem jest osiąganie wysokich wyników oraz doskonalenie sprawności fizycznej i psychicznej uczestników. Sport współczesny opiera się na ustalonych zasadach, regulaminach i standardach, a jego praktykowanie odbywa się na różnych poziomach: amatorskim, profesjonalnym i wyczynowym. Zawody sportowe są często organizowane w ramach międzynarodowych, krajowych lub lokalnych struktur, takich jak igrzyska olimpijskie, mistrzostwa świata, ligi czy turnieje. Współczesny sport łączy elementy rywalizacji, edukacji, rekreacji i rozrywki, a jego rozwój jest wspierany przez technologię, profesjonalne treningi, analizę wyników oraz intensywną mediatyzację. Współczesny sport obejmuje wiele dyscyplin, od tradycyjnych (np. piłka nożna, lekkoatletyka) po nowe, innowacyjne formy (np. e-sport). Sport wyczynowy jest formą, podejmowania aktywności dobrowolnie w drodze rywalizacji dla uzyskania maksymalnych wyników sportowych. Chodzi po prostu o wyczyn, osiągnięcie czegoś, rywalizację. Sporty olimpijskie – dyscypliny sportowe uprawiane podczas Letnich i Zimowych Igrzysk Olimpijskich. 1.​ Lekkoatletyka 2.​ Pływanie 3.​ Piłka nożna 4.​ Koszykówka 5.​ Wioślarstwo 6.​ Judo 7.​ Boks 8.​ Siatkówka 9.​ Tenis 10.​Rugby 7 11.​Strzelectwo 12.​Hokej na trawie 13.​Pojedynek drużynowy (szermierka) 14.​Łyżwiarstwo figurowe 15.​Skoki narciarskie Sporty nieolimpijskie to dyscypliny sportowe, które nie są częścią oficjalnego programu Igrzysk Olimpijskich. Choć te sporty mogą być popularne na poziomie krajowym lub międzynarodowym, nie zostały one włączone do olimpijskiego kalendarza zawodów. Powody tego mogą obejmować m.in. brak odpowiedniej globalnej popularności, problemy z regulaminami lub organizacją zawodów, a także inne czynniki związane z tradycją i historią igrzysk olimpijskich. Sporty te mogą być jednak rozgrywane w innych międzynarodowych turniejach, mistrzostwach świata czy zawodach regionalnych. 1.​ Kręgle 2.​ Squash 3.​ Rugby 15 4.​ Baseball/Softball (choć wróciły na Igrzyska Olimpijskie w 2020 roku, wcześniej były sportami nieolimpijskimi) 5.​ Wspinaczka sportowa (była obecna na IO 2020, ale nie we wszystkich edycjach) 6.​ Floorball (unihokej) 7.​ Korfball 8.​ Polo 9.​ Wrestling sumo 10.​Netball 11.​Curling (choć stał się częścią Zimowych IO, nie jest obecny w tradycyjnych igrzyskach olimpijskich) 12.​Dragon boat racing  13.​Lacrosse 14.​Gatka 15.​Futsal Sport amatorski to aktywność fizyczna uprawiana dla przyjemności, zdrowia lub pasji, bez dążenia do zarobku czy profesjonalnej kariery. 13.​Edukacja zdrowotna w kontekście rekreacji ruchowej) (coś o bogini, od której pochodzi nazwa higiena, Asklepios) Edukacja zdrowotna w kontekście rekreacji ruchowej to proces, którego celem jest kształtowanie postaw i nawyków prozdrowotnych poprzez aktywność fizyczną. Obejmuje naukę o znaczeniu ruchu dla zdrowia, profilaktyce chorób cywilizacyjnych (np. otyłości, chorób serca, cukrzycy) oraz promowanie zdrowego stylu życia. W ramach edukacji zdrowotnej uczestnicy uczą się, jak właściwie planować i realizować aktywności fizyczne, dobierać odpowiednie formy ruchu do swoich potrzeb, dbać o prawidłową dietę, regenerację oraz unikać kontuzji. W kontekście rekreacji ruchowej edukacja zdrowotna może obejmować: 1.​ Zasady prawidłowego wykonywania ćwiczeń – zapobieganie kontuzjom i nadmiernemu obciążeniu organizmu. 2.​ Znaczenie aktywności fizycznej – korzyści płynące z regularnego ruchu, takie jak poprawa kondycji, wzmocnienie układu sercowo-naczyniowego, redukcja stresu. 3.​ Promowanie aktywnego stylu życia – zachęcanie do codziennego ruchu, np. spacerów, jazdy na rowerze, czy stosowania aktywnych form transportu. 4.​ Edukacja na temat higieny życia – zdrowa dieta, odpowiednia ilość snu, unikanie używek, jak alkohol czy papierosy. Celem edukacji zdrowotnej w rekreacji ruchowej jest zwiększenie świadomości na temat roli aktywności fizycznej w utrzymaniu zdrowia, a także zmotywowanie do regularnego uprawiania sportu i dbania o równowagę fizyczną i psychiczną. Higieja (Hygieja, Hygea, Hygia) (łac. Hygea, Salus – zdrowie) – w mitologii greckiej bóstwo i uosobienie zdrowia. Uchodziła za jedną z córek Asklepiosa (boga sztuki lekarskiej) i Epione (bogini ukojenia i bólu). W sztuce jest przedstawiana jako młoda kobieta z pucharem i wężem. Atrybuty tworzą charakterystyczny kielich Higiei, obecnie symbol farmacji. Asklepios, Eskulap (gr. Ἀσκληπιός Asklēpiós, Asclepius, łac. Aesculapius) – w mitologii greckiej bóg sztuki lekarskiej (medycyny); jeden z herosów. Atrybutem Asklepiosa była laska, opleciona przez węża (symbol odradzania się ze względu na zrzucanie skóry). 14.​Pojęcie zdrowia (definicja od WHO i M. Damela) Zgodnie z definicją WHO: „Zdrowie to nie tylko całkowity brak choroby, czy kalectwa, ale także stan pełnego, fizycznego, umysłowego i społecznego dobrostanu (dobrego samopoczucia)” Definicją Macieja Demela (2008, s. 24) zdrowie “należy do pojęć, które nie poddają się definicji formalnej. Jest bowiem raczej ideą, te zaś nie posiadają konkretnych desygnatów”. 15.​Definicja zdrowia fizycznego, psychicznego, społecznego Zdrowie fizyczne można zdefiniować jako stan dobrego samopoczucia, gdy wszystkie wewnętrzne i zewnętrzne części ciała, organy, tkanki i komórki funkcjonują prawidłowo i zgodnie z przeznaczeniem Zdrowie psychiczne zazwyczaj definiuje się jako dobrostan, w którym jednostka realizuje swoje możliwości i potrafi poradzić sobie z różnorodnymi sytuacjami życiowymi, jak również jest w stanie uczestniczyć w życiu społecznym oraz produktywnie pracować Zdrowie społeczne – zdolność do utrzymywania prawidłowych relacji z innymi ludźmi i pełnienia ról społecznych; zdrowie duchowe – u niektórych ludzi związane z wiarą i praktykami religijnymi, u innych z ich osobistym „credo”, zasadami, zachowaniami i sposobami utrzymania wewnętrznego spokoju. 16.​Definicja M. Demela nt. wychowania zdrowotnego Maciej Demel definiuje wychowanie zdrowotne jako proces, którego celem jest kształtowanie postaw, nawyków i umiejętności sprzyjających zdrowiu jednostki i społeczeństwa. Wychowanie zdrowotne obejmuje nie tylko edukację na temat zdrowia i profilaktyki, ale również aktywne wspieranie osób w podejmowaniu działań prozdrowotnych, takich jak zdrowe odżywianie, aktywność fizyczna czy dbałość o psychiczne i emocjonalne samopoczucie. Zgodnie z tą definicją, wychowanie zdrowotne ma na celu nie tylko przekazywanie wiedzy, ale także angażowanie ludzi w praktyczne działania na rzecz ich zdrowia. 17.​Definicje i pojęcia stylu życia i stanu zdrowia, zachowania zdrowotne Styl życia – zakres i formy codziennych zachowań jednostek lub grup, specyficzne dla ich usytuowania społecznego, tzn. manifestujące położenie społeczne oraz postrzegane jako charakterystyczne dla tego położenia, a dzięki temu umożliwiające szeroko rozumianą społeczną lokalizację innych ludzi. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) szacuje, że styl życia ma 60% korelacji z aspektami związanymi ze zdrowiem i jakością życia danej osoby. W wyniku niezdrowego stylu życia wiele osób zapada na takie zaburzenia jak nadciśnienie, cukrzyca i otyłość. Zachowania zdrowotne to postępowanie jednostki mające wpływ na zdrowie, jego utrzymanie oraz umacnianie. Wartym zaznaczenia jest fakt, że zachowania zdrowotne nie są wzorcami trwałymi.  18.​Dekalog zdrowego stylu życia wg Cendrowskiego 1. Wiedza o samym sobie Każdy z nas, niezależnie od wieku powinien umieć ocenić stan swojego organizmu, prawidłowo określać różne mniej lub bardziej niepokojące dolegliwości i potrafić poprzez różne działania wspierać zdrowie. 2. Utrzymywanie sił obronnych organizmu w stałej gotowości Poprzez właściwe postępowanie profilaktyczne, a także umiejętność wspierania układu odpornościowego, podczas różnych chorób i dolegliwości nie dopuszczajmy do zachowań, które mają zły wpływ na nasze zdrowie. Nasze siły obronne wzmocnią takie działania jak np. aktywność fizyczna, hartowanie ciała, prawidłowe odżywianie, umiejętność radzenia sobie ze stresem. Należy ograniczyć także spożywanie alkoholu, palenie papierosów i przyjmowanie leków i środków farmakologicznych. 3. Ograniczenie zażywanie leków Podstawą tej zasady jest stosowanie leków tylko w sytuacji, gdy jest to konieczne i to pod kontrolą lekarza. 4. Utrzymywanie wszechstronnej aktywności fizycznej Regularne uprawianie sportu jest niezbędnym elementem zdrowego stylu życia. Ruch poprawia sprawność układu oddechowego i krwionośnego, reguluje pracę układu pokarmowego, obniża poziom „złego” cholesterolu we krwi, zapobiegając miażdżycy, podwyższa sprawność intelektualną, rozładowuje stres, zapobiega agresji, korzystnie wpływa na psychikę i stan kości, zapobiega osteoporozie. 5. Prawidłowe odżywianie się Należy dostarczać organizmowi wszystkich niezbędnych składników pokarmowych, witamin i minerałów oraz przestrzegać prawa bilansu energetycznego, czyli spożywać, ile się zużywa. Równie istotne jest także odpowiednie nawodnienie. Zaleca się pić około 2,5 litra wody dziennie. Przeważającą część naszej diety​ powinny stanowić warzywa i owoce, gdyż właśnie w nich zawartych jest najwięcej substancji niezbędnych do prawidłowego rozwoju komórek. Powinnyśmy natomiast unikać wysoko przetworzonej żywności z dużą zawartością tłuszczów zwierzęcych i cukrów prostych. Zaleca się ograniczenie spożycia potraw o wysokiej zawartości cholesterolu. 6. Hartowanie się Chodzi tutaj o świadome, planowe wyćwiczenie aparatu termoregulacyjnego naszego organizmu poprzez eksponowanie ciała na zmienne warunki atmosferyczne, a w szczególności na niską i wysoką temperaturę aby wzmocnić się, przygotować do sytuacji trudnych, uodpornić się na ekstremalne bodźce w sferach: fizycznej, psychicznej i społecznej. 7. Rozwijanie umiejętności walki ze stresem Polega to na umiejętności rozróżniania „dobrego” i „złego” stresu i stałego uczenia się sterowania swoimi reakcjami, ograniczanie i eliminowanie wpływu bodźców negatywnych, ale też na pełniejsze ich wykorzystanie. Mają tu zastosowanie techniki psychoterapeutyczne, m.in. trening asertywności, umiejętność relaksacji i odreagowywania negatywnego stresu, np. jogging czy spacer na łonie natury, lektura nowej książki lub spektakl w teatrze. 8. Wyeliminowanie nałogów Staramy się wyeliminować z naszego życia nałogi (np. nikotynizm, lekomanię, lenistwo, obżarstwo itp.), które obniżają poziom zdrowia i powodują, iż nasz organizm nie będzie funkcjonował prawidłowo.​ Drogą do pozbycia się nałogu mogą być różne czynności i zajęcia np. aktywność fizyczna, która systematycznie prowadzona przynosi pożądane rezultaty zdrowotne. 9. Być życzliwym dla innych Zdrowym społecznie jest ten, kto czyni dobro, jest życzliwy dla innych, zna wartość pojęć: tolerancja i kompromis i posługuje się nimi w praktyce; jednocześnie jest asertywnym, ma poczucie własnej wartości, jest pewny siebie, potrafi powiedzieć „nie”. 10. Zachowanie postawy copingowej Coping to z ang. dawanie sobie rady w życiu. Jest to reguła zamykająca w sobie pozostałe. Człowiek prowadzący zdrowy styl życia to taki, który jest życiowym optymistą, odbieranym przez innych jako człowiek sukcesu. Dzięki temu jest osobą atrakcyjną dla innych, posiadającą wielu przyjaciół. Jest mu po prostu łatwiej żyć.