Endocrinology of Pregnancy PDF

Έλλη Αναγνώστου Ενδοκρινολόγος MD, PhD Αθήνα, 2025  Εμβρυοπλακουντιακής μονάδας  Ενδοκρινικό σύστημα μητέρας  Ενδοκρινικό σύστημα εμβρύου  Πεπτίδια  ΗCG  HPL  CRH  Ινχιμπίνη  Ακτιβίνη  Αυξητικοί παράγοντες  Στεροειδή  Από μητρική χοληστερόλη,  από...

Έλλη Αναγνώστου Ενδοκρινολόγος MD, PhD Αθήνα, 2025  Εμβρυοπλακουντιακής μονάδας  Ενδοκρινικό σύστημα μητέρας  Ενδοκρινικό σύστημα εμβρύου  Πεπτίδια  ΗCG  HPL  CRH  Ινχιμπίνη  Ακτιβίνη  Αυξητικοί παράγοντες  Στεροειδή  Από μητρική χοληστερόλη,  από εμβρυικά και μητρικά στεροειδή  The fetal adrenal gland lacks 3β-hydroxysteroid dehydrogenase, but has sulfation and 16- hydroxylase capabilities. Likewise, the placenta lacks 17- hydroxylase activity but contains sulfatase in order to cleave the sulfated fetal products.  Επίπεδα οιστριόλης εμβρυική και πλακουντιακή λειτουργία hCG secretion appears to be related to placental GnRH release. In humans, decidual inhibin and prolactin inhibit hCG production by term trophoblasts whereas decidua-derived activin augments it.  προγεστερόνη  Από 7η εβδομάδα παραγωγή από πλακούντα.  Μετά την 12η εβδομάδα κυρίως από πλακούντα 17 α hydroxyprogesterone: παραγωγή  ωοθήκες  3ο τρίμηνο παραγωγή κυρίως από πλακούντα  The placenta is the main source of progesterone during pregnancy. From the luteal phase to term, maternal progesterone levels rise six- to eight-fold. Although, progesterone originates almost entirely from the corpus luteum before 6 weeks' gestational age, its production shifts more to the placenta after the 7th week. Beyond 12 weeks, the placenta is definitively the major source of progesterone  unlike progesterone, the ovaries continue to be a significant source of 17a-hydroxyprogesterone throughout pregnancy. During the third trimester the placenta also uses fetal D5- sulfoconjugated precursors to secrete increasing amounts of 17a- hydroxyprogesterone, and the placenta is the major source of this hormone at term.  17a-hydroxyprogesterone: 2 ng/ml (luteal phase levels) by the end of the 12th week. This level remains stable until a gestational age of about 32 weeks at which time begins an abrupt, sustained rise, at about 37 weeks, to approximately 7 ng/ml, a level that persists until term. The rise in 17a-hydroxyprogesterone that begins at 32 weeks strongly correlates with the fetal maturational processes known to begin at this time.  Μητρικές υποφυσιακές Ορμόνες μικρή επίδραση στην κύηση Διόγκωση υποφύσεως (υπερπλασία λακτοτρόφων)  Figure 2 GH–IGF1 axis during pregnancy: the placenta secretes a variant of GH, which replaces pituitary GH for stimulating IGF1 production from the liver. Postpartum, the placental variant disappears from the circulation within 24 hours. IGF-1 levels are not useful in the diagnosis of acromegaly in pregnancy, as they are elevated in the second half of both normal and acromegalic pregnancies Karaca Z et al. Eur J Endocrinol 2010;162:453-475 © 2010 European Society of Endocrinology  In the non-pregnant state, pituitary GH secretion is regulated through hypothalamic control. Pituitary GH regulates the secretion of IGF-I, which, in turn, exerts negative feedback action on GH at the hypothalamic-pituitary level. B. During the latter half of pregnancy, the GH-IGF axis is inhibited by large amounts of estrogen. The large increase in placental GH exerts an inhibitory effect on GH secretion mediated by placental GH on the hypothalamus and pituitary.  Figure 3 PRL axis during pregnancy: maternal PRL is increased during pregnancy due to estrogen-stimulated lactotroph hyperplasia with small contributions from decidual PRL. Maternal decidua is responsible for increased PRL in amniotic fluid. Karaca Z et al. Eur J Endocrinol 2010;162:453-475 © 2010 European Society of Endocrinology  Serum concentrations of prolactin (PRL), follicle stimulating hormone (FSH), luteinizing hormone (LH), human chorionic gonadotropin (hCG), estradiol (E2) and progesterone (PROG) in lactating and non-lactating women in the puerperium. The M bars refer to non-lactating women's menstrual periods Liu J, Rebar RW, Yen SS. Neuroendocrine control of the postpartum period.  Figure 4 TRH–thyrotropin axis during pregnancy: due to the similarity of hCG with TSH, TSH level is decreased in the first trimester of pregnancy with a slight increase in free T4, but after the first trimester, free thyroid hormones usually remain within the normal ranges. Karaca Z et al. Eur J Endocrinol 2010;162:453-475 © 2010 European Society of Endocrinology during the first trimester, normal serum TSH values can be as low as 0.03 mIU/L (or even undetectable)  TSH  first trimester, 0.1–2.5 mIU/L  second trimester, 0.2–3.0 mIU/L  third trimester, 0.3–3.0 mIU/L  during the first trimester, normal serum TSH values can be as low as 0.03 mIU/L (or even undetectable)  T4, T3  The nonpregnant total T4 (5–12 μg/dl or 50–150 nmol/liter) and total T3 normal range can be adapted in the second and third trimesters by multiplying this range by 1.5-fold.  Figure 1 HPA axis during pregnancy: hypothalamic CRH stimulates maternal ACTH secretion, which in turn stimulates adrenal cortisol secretion. Karaca Z et al. Eur J Endocrinol 2010;162:453-475 © 2010 European Society of Endocrinology  Διπλασιασμός κορτιζόλης τρίτο τρίμηνο φυσιολογικός ρυθμός  ( δραστικότητας ρενίνης) Χ 3- 7 με plateau την 20η εβδομάδα)  προγεστερόνης  (Επιπέδων αγειοτασίνης) ΙΙ Χ 3 (νατριουρητική δράση) στο τέλος της κύησης  επίδραση οιστρογόνων στη σύνθεσή της στο ήπαρ  ( επιπέδων αλδοστερόνης) Χ 8  Αιχμή τιμής αλδοστερόνης στο μέσον της εγκυμοσύνης μέχρι τον τοκετό Αύξηση όγκου  επιπέδων DOC 6-20 φ πλάσματος (εμβρυϊκή παραγωγή πρεγνενολόνης)  Numerous changes occur in the renin-angiotensin-aldosterone system as well. Plasma renin activity increases 3- to 7-fold and plateaus at 20 weeks gestational age, despite the increase in plasma volume with pregnancy.  Angiotensin II levels increase approximately 3-fold by term, although there is resistance to its pressor effects. Plasma mineralocorticoid levels increase 5- to 20-fold during gestation, but aldosterone secretion continues to respond normally to physiologic stimuli such as posture and varies inversely to changes in volume or dietary salt.  The increase in aldosterone correlates with the pregnancy increase in GFR and in progesterone, which competitively inhibits sodium retention by aldosterone at the distal renal tubules. Progesterone also demonstrates an anti-kaliuretic effect, with a report of amelioration of hypokalemia during pregnancy in a woman with primary aldosteronism. The relative hypercortisolism and hyperaldosteronism of normal pregnancy are not generally clinically apparent. Η μητέρα προστατεύεται από την έκθεση σε υψηλότερα επίπεδα ανδρογόνων:  SHBG   προγεστερόνη  ανταγωνισμός σε επίπεδο υποδοχέων  αναστέλλει 5α-αναγωγάσης παραγωγή DHT  Although the origin of the androgen increase during normal pregnancy remains uncertain, the androgens are probably produced mainly by the maternal ovaries and less probably by the placenta. While human placenta lacks 17β-hydroxylase and 17,20-desmolase (Christensen, 1974), it does express 17β- hydroxysteroid dehydrogenase (17β-HDS) (Takeyama et al., 1998) and aromatase as well as 3β-hydroxysteroid dehydrogenase (3β-HDS) (Mason et al., 1993). It can therefore synthesize androstenedione from adrenal or ovarian DHEAS and can undertake the onward synthesis of both testosterone and E2. Normally, androgens synthesized by the placenta are rapidly converted to estrogens due to the activity of the placental aromatase and, therefore they probably contribute only slightly to the androgen increase observed in normal pregnancy. However, when the enzyme capacity of the placental aromatase is overpassed, androgens of placental origin could increase. In human cytotrophoblasts, insulin has been shown to inhibit aromatase (Nestler, 1987, 1990) and stimulate 3β-HDS activities  Στην κύηση η οσμωτικότητα πλάσματος  από 285 σε 275mosm/kg λόγω :  Hyperventilation υποκαπνία νεφρική απώλεια διττανθρακικών   hCG resetting ουδού βασοπρεσίνης και δίψας σε χαμηλότερη ωσμωτικότητα πλάσματος Αύξηση της κάθαρσης βασοπρεσίνης λόγω δράσης πλακουντιακής βασοπρεσινάσης  από 10pg/mL το πρώτο τρίμηνο σε 30pg/mL το τρίτο.  Τοκετός: 75pg/mL  Διευκολυντικός ρόλος   υποδοχέων στο μυομήτριο 1.25 (ΟΗ)2 D (αυξημένη 1 α υδροξυλίωση στους νεφρούς) Επίπεδα PTH σχετικά χαμηλά 1ο τρίμηνο (ανασταλτική δράση της 1.25 (ΟΗ)2 D) PTH Rp (από 2ο τρίμηνο) σχηματισμός εμβρυικού σκελετού Ολικό ασβέστιο πέφτει στο nadir 28-32 weeks υπολευκωματιναιμία, Ιονισμένο ασβέστιο κφ Απώλεια οστικής μάζας κατά τον θηλασμό (2-3% /μήνα ) PTHrp Οιστρογονοπενία  Πρώτο τρίμηνο: δεν έχει ρόλο στην οργανογένεση , γονάδες και επινεφρίδια υπό την επίδραση της ΗCG  2ο τρίμηνο: αύξηση υποφ. Ορμονών εμβρύου  γονάδες υπό την επίδραση της FSH  επινεφρίδια: υπό την επίδραση της ACTH  Αύξηση εμβρυικής προλακτίνης μετά την 20η εβδομάδα  Βασοπρεσίνη και ωκυτοκίνη :12η -18η εβδομάδα (ωρίμαση υποθαλαμικών πυρήνων)  Δεύτερο τρίμηνο αιχμή LH, FSH, ACTH,TSH Μηχανισμός feedback από 20η εβδομάδα  Ωρίμαση τη 12η εβδομάδα  Μηχανισμός αρνητικής ανατροφοδότησης :20η εβδομάδα  Διακρίνονται από την τέταρτη εβδομάδα  7η εβδομάδα στεροειδογενετική ικανότητα  Καλύπτουν το 0.5 % του ολικού βάρους  Ontogenesis of steroidogenic enzymes in the human fetal adrenal gland. This schematic representation is divided into portions showing the fetal adrenal gland (right) at the first, second and third trimesters of pregnancy, and the adult adrenal gland (left). During the first trimester, the fetal gland is composed of a definitive zone (DZ, light grey) and a fetal zone (FZ, dark grey). The fetal zone, expressing the P450C17 cytochrome, is responsible for massive secretion of DHEA and DHEA/S, used by the placenta as estrogen precursors. During the 2nd trimester, chromaffin cells (CC, black) originating from the neural crests migrate through the fetal cortex to progressively colonize the center of the gland to form the future medulla (Med). At the end of the 2nd trimester, the newly constituted transitional zone (TZ, medium grey) acquires the enzyme 3ß-HSD while the expression of P450C17 remains, thus allowing the production of fetal cortisol. Near birth, cells of the definitive zone which express only 3ß-HSD, acquire the P450aldo and begin to secrete mineralocorticoids such as aldosterone.  Διακρίνονται 6η - 8η εβδομάδα  Αγόρια  8η εβδομάδα : ΑΜΗ από Sertoli→υποστροφή πόρου Muller  8η - 9η εβδομάδα :λειτουργία Leydig (έκκριση τεστοστερόνης) →διαφοροποίηση φύλου  Ωογόνια εμβρυικής ωοθήκης  αυξάνονται μετά τον 30 μήνα  50 μήνα κορύφωση (6.5εκατ) εκφύλιση  Τα επιζώντα αποτελούν τα αρχέγονα ωοθυλάκια (1 εκατ στη γέννηση)  11η-12η εβδομάδα :ωοθυλακιογένεση  έκκριση στεροειδών από εμβρυικά κύτταρα θήκης 20η εβδομάδα (peak γοναδοτροφινών από εμβρυική υπόφυση)  Ισχαιμική νέκρωση υπόφυσης μετά μαιευτική αιμορραγία  Figure 5 Pathogenesis of Sheehan's syndrome. Karaca Z et al. Eur J Endocrinol 2010;162:453-475 © 2010 European Society of Endocrinology  (Υπόταση, ταχυκαρδία , υπογλυκαιμία)  οξεία κατάσταση  Ήπιες υποκλινικές μορφές (προοδευτική εγκατάσταση υποφυσιακής ανεπάρκειας)  Κενό τουρκικό εφίππιο  Άποιος διαβήτης  Αντιμετώπιση οξείας κατάστασης (υδροκορτιζόνη δόσεις stress)  When milder forms of infarction occur, the diagnosis of Sheehan’s syndrome may be delayed for months or years. These women generally have a history of amenorrhea, decreased libido, failure to lactate, breast atrophy, loss of pubic and axillary hair, fatigue, and symptoms of secondary adrenal insufficiency with nausea, vomiting, diarrhea, and abdominal pain.  Some women experience only partial hypopituitarism, and may have normal menses and fertility.  Although the women may have episodes of transient polydipsia and polyuria, many demonstrate impaired urinary concentrating ability and deficient vasopressin secretion. CT or MRI scans generally reveal partial or completely empty sellae.  Figure 8. Pituitary apoplexy in a 24-year-old woman who was 20 weeks pregnant and presented with a sudden sharp headache behind the eyes. Pituitary apoplexy in a 24- year-old woman who was 20 weeks pregnant and presented with a sudden sharp headache behind the eyes. Sagittal T1- weighted MR image shows hemorrhage in a prominent pituitary gland (arrow). Zak I T et al. Radiographics 2007;27:95-108 ©2007 by Radiological Society of North America  both pituitary and placental GH variants persist throughout pregnancy. (61) Diagnosing acromegaly during gestation may be difficult as conventional assays are unable to distinguish between the 2 forms of GH. However, pituitary growth hormone secretion in acromegaly demonstrates a pulsatility of 13-19 pulses per 24 hours, vs. the tonic secretion seen with the placental variant. Postpartum, the placental variant disappears from the circulation within 24 hours.  IGF-1 levels are not useful in the diagnosis of acromegaly in pregnancy, as they are elevated in the second half of both normal and acromegalic pregnancies. Pregnancy has been thought to exacerbate the underlying condition in 4 of 24 (17%) pregnant patients with acromegaly who have been described in the literature.  Only four patients with tumors secreting GH have been reported to have enlargement of their tumors with a resultant visual field defect in one during pregnancy  GH does not cross the placenta, and maternal acromegaly has little direct impact on the fetus.  Octreotide binds to somatostatin receptors in the placenta and crosses the placenta; and therefore can affect developing fetal tissues where somatostatin receptors are widespread, especially in the brain.  somatostatin analogs discontinued ιn pregnancy  Πρώτη περιγραφή 1962, Goudie –Pinkerton  ‘Aγνωστη αιτιολογία - αυτοάνοση αιτιοπαθογένεια  F/M ratio 6:1  Ηλικία εκδήλωσης F=35±13 έτη M=45±13 έτη  Συχνότερη εκδήλωση κατά την κύηση/ λοχεία (57%)  Εντόπιση: LAH (Λεμφοκυτταρική αδενοϋποφυσίτιδα) LINH (Λεμφοκ. νευροϋποφυσίτιδα) LPH (Λεμφοκυτταρική πανυποφυσίτιδα)  Πιεστικά συμπτώματα  (κεφαλαλγία, όραση)  Συμπτώματα υποφυσιακής ανεπάρκειας  (υπογλυκαιμία) FIG. 1. Distribution of symptom appearance in relation to delivery (indicated as wk 0) in AH Caturegli, P. et al. Endocr Rev 2005;26:599-614 Copyright ©2005 The Endocrine Society Γλυκοκορτικοειδή Υποκατάσταση ανεπάρκειας ΥΥΕ άξονα Αντιφλεγμονώδης δράση( υψηλές δόσεις) Μείωση μεγέθους υποφυσιακής μάζας Μείωση πάχυνσης μίσχου Χειρουργείο (debulk)  Συμπτωματική Θεραπεία Μείωση μεγέθους Υποκατάσταση υποφυσιακής μάζας Ορμονικής ανεπάρκειας Διασφηνοειδική Αφαίρεση Γλυκοκορτικοειδή Λεμφοκυτταρολυτικά Φάρμακα Αζαθειοπρίνη Μεθοτρεξάτη Ακτινοβολία  Figure 6 (a) The precontrast sagittal section of pituitary MRI demonstrates thickened pituitary stalk and loss of ‘bright spot’ of the neurohypophysis in a case of lymphocytic hypophysitis, and (b) the postcontrast sagittal section of pituitary MRI demonstrates empty sella 9 years after the diagnosis of lymphocytic hypophysitis (reproduced from Karaca et al. 2009) (251). Karaca Z et al. Eur J Endocrinol 2010;162:453-475 © 2010 European Society of Endocrinology  Μικροπρολακτίνωμα  Αύξηση μεγέθους 50% της πρωινής τιμής Αύξησης UFC.3n Αύξησης κορτιζόλης στη σίελο τα μεσάνυχτα  plasma ACTH  Διακύμανση και μη καταστολή (στο επινεφριδικό Cushing) λόγω της δράσης του πλακουντιακού CRH Κατασταλμένη ACTH (two-site immunometric assay): διάγνωση επινεφριδικού Cushing High Dex Test CRH test  δεν έχει τεκμηριωθεί ότι η θεραπεία μειώνει τον κίνδυνο των επιπλοκών  Επινεφριδεκτομή ή διασφηνοειδική αφαίρεση υποφυσιακού αδενώματος :2ο τρίμηνο  Φαρμακευτική αγωγή  Μετυραπόνη may exacerbate hypertension and favor progression to preeclampsia, which may limit its use  Κετοκοναζόλη (διαπερνά τον πλακούντα, αντιανδρογόνο δράση ,FDA category C )  Αminoglutethimide (αρρενοποίηση)  mitotane (τερατογόνος)  Επίπτωση πρωτοπαθούς επινεφριδικής ανεπάρκειας : άγνωστη , σε Νορβηγική μελέτη : 1 in 3000 γεννήσεις από 1976 to 1987  Συχνότερο αίτιο : Νόσος Addison  Λιγότερο συχνά αίτια: λοιμώξεις, μετάσταση, έμφρακτο αιμορραγία  Συχνότερη αιτία επινεφριδικής ανεπάρκειας : δευτεροπαθής από απόσυρση γλυκοκορτικοειδών  Αδυναμία απώλεια βάρους, ναυτία, έμετοι, υπονατριαιμία > 5 mmol/L μελάγχρωση διακρίνεται από chloasma: βλεννογόνοι, μη εκτεθειμένες περιοχές  Υπονατριαιμία , μεταβολική οξέωση : εμβρυικό θάνατο  Συνύπαρξη άλλων αυτοάνοσων καταστάσεων (αντισώματα καρδιολιπίνης) αυξημένος κίνδυνος αποβολών  Σε μελέτες  κίνδυνος LBW , πρόωρος τοκετός  Επινεφριδική ανεπάρκεια στη μητέρα (κορτιζόλη)   έκφρασης πλακουντιακής 11-βHSD 1 (up-regulation)  έκφρασης πλακουντιακής 11-βHSD2 (down regulation)  Αυξημένη έκθεση εμβρύου σε κορτιζόλη καθυστέρηση ανάπτυξης  Αυξημένη πλακουντιακή κορτιζόλη Εξωγενής χορήγηση κορτικοστεροειδών  Aύξηση πλακουντιακού CRH  Πρόωρος τοκετός  Υπονατριαιμία, υπογλυκαιμία, υπερκαλιαιμία, ηωσινοφιλία, λεμφοκυτάρωση Κορτιζόλη πλάσματος σε πρωινό δείγμα: 3.0 mcg/dl (83 nmol/L) θέτει τη διάγνωση  δόσεις stress 50-75 mg κάθε 6-8 h στην επινεφριδική κρίση (μιμείται τη μεγίστη εκκριτική ικανότητα του επινεφριδίου: 200 to 300 mg/day)  Η υποκατάσταση όπως και εκτός κύησης,  3o τρίμηνο λόγω CBG  Σε stress(τοκετός) ή για κάλυψη πρωινής αδιαθεσίας  δόσης  Hydrocortisone κατά τη διάρκεια του τοκετού (100-200 mg/24h)  Υποκατάσταση με αλατοκορτικοειδή (όπως και εκτός κύησης  δόσης στο 3ο τρίμηνο (οίδημα, υπέρταση, προεκλαμψία)  Η πιο συχνή μορφή επινεφριδικής υπερπλασίας (1:14000)  90% ασθενών με επινεφριδική υπερπλασία  δύο γονίδια στο χρωμόσωμα 6 κωδικοποιούν την 21 υδροξυλάση  P450 c 21A (CYP 21 p)  P450c 21 B (CYP 21 ) Pregnenolone 17-OH-Pregnenolone DHEA DHEA-S Progesterone 17-OH-Progesterone Δ4-A testo E1 E2 DOC 11-Deoxycortisol Corticosterone Cortisol 18-Hydroxycorticosterone Aldosterone 1. κλασική μορφή με αρρενοποίηση και απώλεια άλατος 2. κλασική μορφή με αρρενοποίηση χωρίς απώλεια άλατος 3. μη κλασική, late onset μορφή  Πιο συχνή μορφή (80% των ασθενών με κλασική μορφή)  Ανεπάρκεια στην έκκριση κορτιζόλης και αλδοστερόνης  Υπονατριαιμία, υπερκαλιαιμία, αφυδάτωση (5η μέρα ζωής)   ACTH, ανδρογόνων  Αρρενοποίηση εμβρύου Ψευδερμαφροδιτισμός (46ΧΧ θήλεα)  20% των ασθενών με κλασική μορφή  Ανεπάρκεια στην έκκριση κορτιζόλης  Μικρή ή καθόλου ανεπάρκεια στη σύνθεση της αλδοστερόνης   ACTH,ανδρογόνων  Μικρότερου βαθμού αρρενοποίηση στα θήλεα  Μικρή ανεπάρκεια του ενζύμου  Συχνή μορφή  Πρώιμη αδρεναρχή  Συμπτωματολογία Σ.Π.Ω.  ΣΥΕ αυτοσωμικός υπολειπόμενος χαρακτήρας  Επίπτωση : C-CAH 1 : 10,000–1 : 20,000  Φορείς: 1:60, κίνδυνος κυοφορίας εμβρύου με κλασική 1:120  Γονέας με μη κλασική μορφή πιθανόν να έχει σοβαρή μετάλλαξη σε ένα αλλήλιο →κίνδυνο 1: 240 κυοφορίας εμβρύου με κλασική μορφή ΣΥΕ.  Σε αναδρομική ανάλυση 162 παιδιών γυναικών με μη κλασική ΣΥΕ ο κίνδυνος κλασικής μορφής : 2.5%  We recommend that patients with CAH who become pregnant continue their prepregnancy doses of HC/prednisolone and fludrocortisone therapy. GC doses should be adjusted if symptoms and signs of GC insufficiency occur. We recommend against the use of GCs that traverse the placenta, such as dexamethasone, for treatment of pregnant patients with CAH. Stress doses of GCs should be used during labor and delivery. that prenatal therapy continue to be regarded as experimental  The prevalence is estimated at 1 in 54,000 pregnancies.  Αδιάγνωστο φαιοχρωμοκύτωμα :50% θνησιμότητα στη διαδικασία του τοκετού  Υπέρταση λόγω πίεσης από τη μήτρα στον όγκο , ιδιαίτερα σε εξωεπινεφριδικούς όγκους (organ of Zuckerkandl at the aortic bifurcation) Επιπλοκές στη μητέρα Επιπλοκές στο κύημα  Σοβαρή υπέρταση  hypoxia  Αιμορραγία εντός catecholamine-induced του όγκου πλακουντιακή  Έμφραγμα, αγγειοσύσπαση αρρυθμία,  πλακουντιακή καρδιακή ανεπάρκεια  Μητρική ανεπάρκεια υπέρταση,υπόταση,  Εγκεφαλική αγγειακό collapse αιμορραγία  αποκόλληση πλακούντα  Διαγνωστικός έλεγχος  όταν υπάρχει υποψία από συμπτωματολογία , η οποία επιδεινούται από την πίεση που ασκεί η μήτρα στον όγκο  Σοβαρή παροξυσμική υπέρταση, ειδικά το 1ο τρίμηνο, συνδυαζόμενη με ορθοστατική υπόταση, άγχος , κεφαλαλγία, θωρακαλγία, ωχρότητα  Σε γνωστά σύνδρομα :  ΜΕΝ2Α  neurofibromatosis  von Hipple-Lindau disease  retinal angiomatosis  Διακοπή α μεθυλντόπα  Έλεγχος κατεχολαμινών VMA , μετανεφρινών ούρων (ο μεταβολισμός των κατεχολαμινών δεν μεταβάλλεται στην κύηση)  MRI χωρίς σκιαγραφικό (υψηλό σήμα στη Τ2)  α αναστολείς:  phenoxybenzamine, phentolamine, prazosin, labetolol.  Phenoxybenzamine: 10 mg twice /d  Β αναστολείς  Μόνο σε αρρυθμία και μετά πλήρη αναστολή α υποδοχέων και αποκατάσταση όγκου  Κίνδυνος βραδυκαρδίας εμβρύου και καθυστέρηση ενδομήτριας ανάπτυξης (στο πρώτο τρίμηνο)  Υπερτασική κρίση  phentolamine (1-5 mg) ή nitroprusside  Figure. Assessment of pheochromocytoma in pregnancy. Oliva R et al. Hypertension 2010;55:600-606 Copyright © American Heart Association  Υπάρχουν αναφορές πρωτοπαθούς υπεραλδοστερονισμού στην κύηση (35 περιπτώσεις)  Κυρίως αδένωμα  Κεφαλαλγία, κράμπες, κόπωση, κακουχία  Μέτρια –σοβαρή υπέρταση ( 85%)  λευκωματουρία (52%)  Υποκαλιαιμία ( 55%)  50% πρόωρος τοκετός  αποκόλληση πλακούντα  ενδομήτριος θάνατος  αλδοστερόνη (επίπεδα φυσιολογικής κύησης) Κατεσταλμένη ρενίνη  Η σπειρονολακτόνη αντεδείκνυται στην κύηση  διαπερνά τον πλακούντα και έχει αντιανδρογόνο δράση  Αναφορές για ασφαλή χορήγηση αμιλορίδης, methyldopa, labetolol, calcium channel blockers  Κάλιο (οι ανάγκες σε κάλιο μειώνονται με την πρόοδο της κύησης λόγω της αντικαλιουρητικής δράσης της προγεστερόνης(ανταγωνίζεται την αλδοστερόνη στο άπω εσπειραμένο σωληνάριο)  Χειρουργική θεραπεία postpartum  Υπάρχουν αναφορές λαπαροσκοπικής επινεφριδεκτομής στο 2ο τρίμηνο  )  κορτιζόλης από εμβρυικά επινεφρίδια (υπερβαίνει τη δυνατότητα σύνδεσης με CBG  CRΗ DΗΕΑΣ Ευχαριστώ για την προσοχή σας