Leesboek_Donker Web Scans Hoofstuk 1-10 PDF

FANIE VILJOEN Reboot Die ontkoppeling van toestelaandrywers, toemaak van DONKER programme en herbegin van 'n rekenaar se bedryfsisteem. Dit kan gedoen word vir nor...

FANIE VILJOEN Reboot Die ontkoppeling van toestelaandrywers, toemaak van DONKER programme en herbegin van 'n rekenaar se bedryfsisteem. Dit kan gedoen word vir normale rekenaargebruik of om 'n probleem te help oplos. WEB Skooluitgawe Tafelberg Proloog Hy stap in die donker gang af. Dis soos daardie aand toe Daar is iemand by die deur vir Pa," sê hy toe hy sy kop terug- hy sy pa in die studeerkamer gekry het. Voor sy oë sien draai. hy steeds sy pa se groot lyf half oor die lessenaar gebuig "Het jou ma hulle laat inkom?" toe die deur oopgaan. Hy sien die geel koevert. Sien die 9 mm- Xander haal sy skouers op. pistool. "Weet jy wie dit is?" Sy pa vou dit toe in 'n lap en sit dit weg in die laai. "Twee ooms." Sy pa se werk bring soms mense huis toe. Meestal in "Jy moet nie vir jou ma vertel nie. Oukei? Dis ons geheim,” sê pakke klere. Kraakwit hemde. Dasse. Hierdie mans was anders sy pa. Sy gesig is natgehuil. “Gaan slaap nou.” aangetrek. Sommer net jeans en swart T-hemde wat om hulle Binne hom weerklink sy pa se stem toe hy sin probeer maak boarms span. Sy pa sit die pen neer en maak die boek tydsaam toe. Frons. van wat hy gesien het. Daar is 'n pistool in die huis? Wat maak "Ek verwag nie mense nie. Ek is nogal besig, Xander." sy pa met een? "Die een oom het gesê dis dringend." Uiteindelik draai hy om, stap kamer toe met sy pa se woorde "Het hy nie sy naam gegee nie?" wat hom volg. "Nag. Lekker slaap..." "Nee, maar hy het gesê Tok het hom gestuur. Dis 'n snaakse naam." Sy pa sê sy naam, maar hy hoor dit nie. Dis asof die donker "Dok?" dit opraap en in die voue van sy kleed verberg. Nou weet die “Ja!” donker van hom en sal dit hom op sy naam noem asof hy aan Sy pa staan op uit die stoel, skielik haastig, asof hy nou eers die donker behoort. besef wat aangaan. Sy hand bewe toe hy aan sy seun raak. "Xander, Sy regte naam, nie net 'n eggo daarvan nie. gaan soek 'n plek waar jy kan wegkruip. Jy kom nie uit totdat ek jou "Xander, is dit jy?” vra 'n stem nou in die studeerkamer. Dis roep nie. Gou! Maak gou!" ses maande nadat hy sy pa die aand daar met die pistool gekry Iewers in die huis gil 'n vrou. het. Toe was hy elf. Nou twaalf. Hy het verlede maand Dit stamp die asem uit Xander se bors. "Was dit Ma?" verjaar. Sy pa is by hom. Gryp sy skouers vas. “Ek is lief vir jou, Xander. "Ja, Pa?" Onthou dit. Altyd. Maak nie saak wat gebeur nie." Vinnig soen sy "Kom binne, jong." pa hom op die voorkop. Daar is 'n skrikwekkende dringendheid aan Xander druk die deurhandvatsel af. Die metaal is steeds koud. die soen, aan sy woorde. "Dink slim, oukei, seun? Gaan nou, kruip Die deur wat hy oopstoot ruik steeds na politoer, nes daardie weg. Dadelik! Gaan net. Gaan!" vorige keer. Dis meteens asof die donker se kleed stywer om hom trek, en "Alles oukei?” vra sy pa vanuit 'n leerstoel by die kaggel. Oral hoe meer hy probeer uitwerk wat aangaan, hoe stywer knel die om hom lê papiere gestrooi. In sy hande, 'n Montblanc-pen en houvas. Steeds kom sy asem in kort teue en skeur die vrees deur sy lyf. 'n boek. Xander se oog gly oor die boekrak, sien dadelik die Dok. plek waar die boek uitgetrek is. Dit het iets daarmee te doen. "Regter Gericke.. " hoor hy die besoeker sê. Xander kyk oor sy skouer toe hy met die gang afhardloop. Hy sien die mans se skaduwees oor die muur in die portaal skuif. 7 Dis soos monsters wat die huis binnegekom het. Die angs pols deur sy brein. Sy mond is droog. "Naand, kan ek julle help?" vra sy pa uit die voorportaal, waar Recovery drive die lig sag gloei. Sy stem is gespanne, dof, asof hy uit 'n bodemlose diepte praat. Enige media, soos byvoorbeeld 'n geheuestokkie, wat Dan hoor Xander die vuishou, sien in die rukkende skaduwee 'n rugsteun bevat van die oorspronklike fabrieksopstelling teen die muur hoe sy pa inmekaarsak. van 'n rekenaar. Dit word gebruik om 'n bedryfsisteem te Dis hoe vrees voel: Vuur blits deur jou lyf, elke senuwee ruk wak- herstel ná 'n rekenaarstaking of die korrupsie of skrapping ker, adrenalien gooi jou gedagtes in snelrat, jou oë sper oop, jou van data. asemhaling hou op en jou borsholte pers saam. En jy hoor dit - jou eie hart. Klop. Klop. Klop. 9 10  Altyd besig, asof hulle bang was dat 'n smet aan hulle sou Skree afsmeer. Een unlikely ou het egter op 'n dag by die huis opgedaag, blomme in die hand. "Let me know if there is Greg Owen is oorlede. 'n Span duikers het sy liggaam gister uit anything you need, Mrs Owen. Anything at all." die Canale Grande in Venesië gehaal. Thomas Lawson. TJ, wat saam met my in matriek was, se oupa. Dis wat die koerante in die Turret Media-groep oor Asof hy my pa iets skuld. Greg Owen is dood. En noudat alles verby is - skool, Dok en my pa se hofsaak, die Kan dit waar wees, ná alles wat gebeur het? Miskien is daar media-vreetfees - is die neerdrukkende gevoel in ons huis steeds meer aan die storie. daar. Dit besef ek toe ek die aand vir die laaste keer in my bed lê. Ja, ek was in Venesië, waar die hoofkanaal soos 'n reuseslang Môre is dit tyd vir 'n nuwe begin. Die een of ander tyd moet 'n deur die stad kronkel, en ja, iemand is uit die donker water mens voortgaan. Dis die lewe. gehaal. Ek asem stadig uit, my oë gerig op die muur waar 'n Conrad Maar ander mense was saam met my daar. Ons was vyf. Botes-skildery hang. Dis uit sy The Temptation to Exist-reeks. 'n Een van hulle is dood. Selfportret wat ek nie verstaan nie, maar waarna ek ure lank kan Hierdie is ons storie. kyk. My ma het dit gekoop omdat sy weet ek hou van sy Dis hoe dit begin. hardekwas kuns. Verder weg, by die deur, staan die bokse, tasse en ander goed Ons huis in Sandhurst het 'n skemeragtige plek geword, wat môre moet saamgaan Stellenbosch toe. Dis waar ek nou meestal sonder klank, buiten vir 'n luiende selfoon, 'n motor in gaan bly. Stellies. die straat, 'n sjef wat kosmaak in die kombuis, of wanneer ek Ek moet slaap. Dis al ná twaalf. doelbewus Met my oë toe, word ek egter weer intens bewus van die verraad musiek hard aansit om die stilte te verdryf. in my: die ou wat sy eie pa vir die wolwe gevoer het. Dit pyn in Kom jy die huis binne, is daar altyd hierdie swaar gevoel wat my bors. Jy kan skoert van die huis af, Greg, maar so maklik binne jou lê, soos 'n opgekrulde slang. kom geen mens weg van jou eie swakheid nie. Ook nie van die So het dit begin voel die aand toe ons by die huis arriveer verlede se skaduwee nie. nadat ek teen die middel van matriek weg is by Lawson Ek rol om. Steeds wil die slaap nie kom nie. Kollege, nou al 'n jaar en 'n half gelede. So iets. Ook tyd het 'n Uiteindelik klim ek uit die bed en stap badkamer toe. Die lig ander betekenis gekry in hierdie somberte. Dae het gloei helderder toe ek die vertrek binnestap. Ek vang 'n stroom verbygegaan terwyl jy afgestomp daardeur worstel, net om aan water in my hande, spat dit oor my gesig en kyk hoe dit oor my die einde van so 'n dag in die hof te wonder hoe jy daardeur vel blink. My gesig het verander. Ek is glad nie meer dieselfde gekom het. matrieklaaitie wat ek in Lawson Kollege was nie. Daar is iets Besigheidsvennote wat vroeër goeie vriende met my pa was, forsers aan die manier waarop my gesig se hoeke sny. Iets het hulself skaars gehou. treurigers in my oë. 'n Bitterheid in die manier waarop my lippe trek. 'n Mens leer ook uit die wedstryde wat jy verloor, onthou ek 11 'n rugbyafrigter sê. Leer 'n rugbywedstryd jou dat die lewe unfair is? Waar ek nou pad hospitaal toe. Die stadige oopmaak van die ambulansdeure is, en hoe ek hier gekom het – dis nie hoe my lewe moes wees nie. by noodgevalle het die tyding gebring. Met daardie malende gedagte stap ek na my broer, John, se Dit was verby. kamer. Vir 'n oomblik wil ek klop en is daar die vae hoop dat hy Ma het soos 'n verdwaalde uit die kar geklim en na die ambu- sal antwoord. "Kom in as jy 'n broek aanhet!" Dis hoe hy altyd lans toe gestap. Ek en my pa het 'n ruk stil in die motor bly sit. geroep het. Ek kry 'n efense laggie toe ek instap, die lig aansit. 'n Toe sê Pa iets wat my so geskok het dat ek dit nog nooit aan Sagte gloed lê oor die kamer. iemand kon oorvertel nie. Nie eens my ma nie. Nog herinneringe duisel in my kop. Nou is dit jare later en ek staan in John se kamer. Die bed is opgemaak. Die gordyne toe. Al John se goed is net Die beeld van die sterk ou met sy blonde hare, oseaanblou oë soos dit was toe hy nog geleef het. My ma hou dit so. Daaroor is ek en glimlag wat meisies betower het, het al begin vervaag in plekke nogal bly. Al is dit tragies, amper 'n gedenk-altaar aan my broer. waar ek hom wou onthou. Dit het 'n skadu tussen verlang en Om sy gedagtenis in my lewendig te hou, probeer ek verbete vergeet geword. vasklou aan die tye wat ons saam was. Soos die keer toe ons by die Die Meksikane sê glo elke mens sterf drie dode: die eerste dood Orlando-torings in Soweto gaan bungee jump het. Later was ons is wanneer jy jou oë vir die laaste keer toemaak, die tweede by Bloukrans en toe by die reusetouswaai by die Moses Mabhida- wanneer jy begrawe word, en die derde die dag wanneer niemand stadion in Durban. John het gelewe vir daardie adrenalinstorm. jou meer onthou nie. "Hoekom doen ons dit?" het ek hom gevra toe ons op die sta- "So, jy het nog een dood oor, my broer," sê ek sag en gaan sit op dionplatform staan en afkyk na onder. John was alreeds vas aan die bed waar ons hom daardie dag gekry het, die leë pilbottel op die springtou se harnas. Die seewind het aan ons hare gepluk en die bedkassie. ons T-hemde teen ons lywe vasgedruk. "Slaap jy nie?" Die stem laat my opkyk na my ma in die kamer- "Vir die val. Vir die vrees," het John geantwoord en uitdagend deur. Sy het 'n syjapon aan. Kaalvoet. Geen grimering om die geglimlag. moegheid op haar gesig weg te steek nie. Toe spring hy. "Seker my sondes wat my wakker hou," probeer ek grap. Die rek het hom soos 'n naelstring verbind aan die massiewe 'n Spiertjie trek by Ma se mond. boog wat oor die stadion span. John het sy arms oopgegooi en Stadig kom sy die kamer binne, amper asof sy op heilige grond uitgelate uit sy maag geskree. loop. Sy raak hier aan 'n fotoraam, daar aan 'n sportmedalje of Vir die val. Vir die vrees. die getekende rugbybal wat eens in Lawson Kollege se Hy het my op elke avontuur saamgesleep. Bungee, white-water gedenkmuseum was. rafting op die Oranjerivier. Rotsklim in Kaapstad. Met al hierdie "Partykeer is dit asof ek nog vir John in die kamer kan voel," adrenalieninspuitings wou hy die grense van die lewe toets. sê sy broos. "Soos ek hom in my lyf gevoel het voor sy geboorte. Daardie grens het hy gekry. Nie in een van die gevaarlike sporte 'n Ma vergeet nie hoe elkeen van haar kinders binne haar gevoel nie. In 'n bottel pille. het nie. John was die onrustige een. Tóé seker al planne gemaak So is my broer weg. vir daardie gevaarlike sport waaraan hy sou deelgeneem. Jy was "My Here tog! John!" het my ma geskree toe ons hom kry. Dit kalmer, Greg. 'n Denker of 'n dromer, het ek destyds gedink. By sou hom nie terugbring nie, al het Ma hoe gepleit in die kar op tye het jou voet hier onder my hart vasgeskop. Asof jy genoeg 13 14 gehad het van die benoudheid en wou uitbreek. Nee, het ek toe my tenger ma in die sitkamer, of die kombuis, of haar slaapkamer. besluit, hierdie een gaan 'n rebel wees." Haar hande in vuiste gebal. Oë toegeknyp. Mond oopgesper. My ma kantel haar kop asof sy soekend luister vir John se stem Binne my hoor ek haar skree. En die rou krete wat deur die leë wat nie kom nie. Dan vou sy haar arms om haar lyf asof sy huis weergalm. skielik koud kry. "As 'n mens 'n kind verloor, is dit asof jy in die diepste geheimenisse van die see beland, waar jy op jou eie verdrink. Niemand kan jou daar kom red nie. Vreemd, jy wil ook nie hê iemand moet jou kom red nie. Jy soek net jou kind. Dis al." Ek weet nie wat om vir my ma te sê nie, net soos ek nie weet hoe dit voel om 'n kind te verloor nie, en sy nie weet hoe dit voel om 'n broer te verloor nie. Verdrink ons nie maar almal so in die stilligheid nie? "Wat gaan Ma doen as ek weg is?" "Seker maar aangaan met my lewe." Daar is 'n kwesbaarheid in die sak van haar skouers, 'n rouheid in haar stem. "Weet jy wat ek soms ná John se dood gedoen het? Toe jy daar by Lawson Kollege was, jou pa wie-weet-waar op sy sakereise, en ek vasgekeer in hierdie huis?" Ek skud my kop. "Ek het gewag totdat al die werkers laatmiddag weg is. Dan het ek die deure en vensters toegemaak. En ek het geskree. En geskree. En geskree." Die bekentenis ruk my. Haar mondhoek krul senuweeagtig. Dan kom nog 'n belyde- nis om die desperaatheid van haar stil bestaan te onderstreep. "Almal vir wie ek lief is, word van my af weggevat." Dit lyk asof sy beswaarlik regop kan bly teen die emosies. "Ma?” vra ek versigtig. Bang. Ek staan op, sit my arms om haar en druk haar styf teen my vas. "Is Ma oukei?" Geen antwoord nie. Ek sit my hande weerskante van haar gesig. Kyk dringend na haar. "Ma?" Haar mondhoek pluk. Sy soen my hand. In geskokte stilte kyk ek hoe sy wegstap, sien in my gedagtes 15 16 Vertrek Ek kyk weg, want dis steeds moeilik om my emosies voor mense te wys. Met 'n pet op die kop en gemaklike klere aan, dra ek die "Die pad is lank, Ma. Ek moet waai." volgende oggend die eerste bokse na die kar in die oprit. "Het jy alles?” vra sy toe sy saam met my buitentoe stap. 'n Nuwe BMW 118i-sportmodel, gekoop uit my trustrekening. Ek beduie na die oorvol kar. "Hoop so." Twee tasse volg. Dan 'n klomp losgoed, en natuurlik my laptop- "Onthou, die dinge wat jy inpak, is die dinge wat jy saam met rugsak. jou moet dra." Alles pas lekker agter in die kar. As nagedagte draf ek weer Ek knik. Staan dan vinnig nader en soen my ma. “Kyk mooi terug kamer toe en haal die Conrad Botes-skildery van die muur na Ma-self, en as Ma vir Pa sien..." Ek maak nie die sin klaar nie. af. Dit sal goed lyk in my nuwe plek. "Anyway, ek sal 'n boodskap stuur as ek daar is." Op pad uit, val my oog op die foto van John in die ingangs- "Jy jaag nie." portaal. Ek sit die skildery neer en kry my selfoon, neem 'n foto "Ek is mos 'n jaagduiwel,” terg ek en spring in die kar. Maak daarvan. Om die derde dood te besweer. die deur toe. Kry lekker musiek vir die pad op my selfoon. "Cheers, Greg," hoor ek 'n stem van bo die trappe af. Helder Dis 'n hoofstuk van my lewe wat ek afsluit. Op 'n manier maak en duidelik. John se stem. Ek ruk my kop op, maar daar is nie- dit my weer hartseer, daarom draai ek die musiek harder en los 'n mand nie. kreet wat by die oop ruit uitgalm, soos John toe hy die rekswaai Terwyl ek nog hieroor wonder, kom my ma uit die studeer- in Durban gedoen het. kamer. Vanoggend is sy stylvol aangetrek, grimering perfek. Die Hoekom doen jy dit, Greg? Hoekom gaan jy weg van die huis af? raakvatter-vrou, nie die vrou wat die stiltes met 'n gil verdryf Vir die val. Vir die vrees. nie. Toe ek die kar later in die rigting van die snelweg draai, laat ek Só steek ons seker almal iets van onsself weg. die ruit opgly, stel die aircon en skuif gemaklik in die sitplek. Stel- Ma kyk na die foto op my selfoon. "Alles wat nou voor jou lê, lenbosch, hier kom ek! Greg, was nie vir jou broer 17 beskore nie." Soos gisteraand stuit haar woorde my. “Ek sal die swottings vir Die langpad is gemaak om jou kop skoon te kry. Dit besef ek soos ons albei doen, Ma." die dorpe en stede langs die N1 verbyvlieg. "Ek praat nie net van universiteit nie, Greg." Haar oë rus swaar Soos ek die klein Karoo-dorpie Hanover nader, haal die op my. "Jy gaan die paaie loop waarby jou broer nie kon uitkom spoke van die verlede my in. Ek beleef weer die verpletterende nie. Hoe bitter gelukkig vir jou. Hoe bitter jammer vir hom." oomblik toe ek uitvind van Eckardt Wilken se verraad. Hoe hy Binne my wel die hartseer onverwags op. Waar 16is daardie tydens ons matriekjaar by Lawson Kollege voorgegee het hy is bulletproof baadjie wanneer jy hom nodig het? my vriend, maar dat dit alles net skyn was. Hoe hy as uitgeslape hacker eintlik 'n massiewe social engineering-aanval op ons ge- sin geloods het. Sy motief? Om wraak te neem vir sy pa, 'n regter, se dood ná 'n korrupte gemors oor binnehandel met aandele. Die regter het daarna "verdwyn". Hy is vermoedelik vermoor. 17 18 Dit was doktor Alec Pienaar, Lawson se skoolhoof, se werk - as Die man het met ysblou oë na ons gestaar. Dun lippe. Sy vel so styf ek my pa kan glo. Maar my pa was wel betrokke by die getrek soos 'n rugbybal. Facelift? binnehandel en die omkooptransaksie van die regter wat tot sy En haarinplantings, definitief. Silwergrys. moontlike dood gelei het. Amper soos 'n Godfather. Terug in die hoof se stoel om die leisels Eckardt, die duiwel self, het my geleer om rekenaars te hack te vat wat Dok Pienaar laat val het. en my toe vir sy wraakaanval gebruik. Nie net het ek sodoende Hy het gegroet terwyl ek hom probeer opsom. Ek het hom nog doktor Pienaar se volgende skandaal, Project Nursery Rhyme, net enkele kere by 'n prysuitdelingsfunksie gesien. Dalk 'n keer of oopgevlek nie, ek het ook my eie pa onwetend by die terreur twee met hom gepraat. Sy hand geskud die dag toe ek hoofseun betrek waardeur talle mense gesterf het nadat hulle viraal word. gemanipuleerde griepinspuitings gekry het. "Discipline is key at this school," het hy gesê, sy saamgeperste Die dag toe die geraamtes uit die kas val, was beslissend vir ons vingers voor sy mond gepunt. "When rules are broken, one is gesin. Met geld wat veilig in trustfondse weggebêre is, het dit ons forced to take rigorous action. Mrs Owen, Greg, I'm sorry that you nie finansieel so erg geknou nie. Maar dit het ons gesin and your family were caught up in the unfortunate set of verpletter. Ek sien dit nou nog voor my geestesoog. Hoe ons die circumstances. I hope you harbour no ill feelings toward me or the aand terug by die huis kom nadat ons uit Clarens weggery het. school. Chris Owen is a formidable man who made a bad My pa wat alleen in sy studeerkamer gaan sit en oproepe na sy - a very bad - call of judgement. One tries to protect one's friends prokureur en ander mense maak. Ek en Ma wat deur die huis and allies. But...protection can only go so far." dwaal. Bang om met mekaar te praat oor wat presies gebeur het My ma het inmekaargekrimp langs my. omdat ons dit self nog nie emosioneel kan verreken nie. Vrees vir "Mrs Owen? Is everything all right?" wat onafwendbaar aan die kom is: die vernedering van hofsake, Sy het geknik. "We need to be on our way, Mr Lawson." tronksake. Hy het uit sy leerstoel gerys. Godfather, het ek weer gedink. Nog 'n herinnering: Ek en Ma ry terug Lawson toe om al my "Despite all this tumult, I hope we could still have some sort of goed in die koshuis te gaan oppak. afiliation, albeit outside of the school context. Future business 'n Senuweeagtige Joan Gibbs, die skoolsekretaresse, het ons in ventures, perhaps? I have some ideas you might be interested in." die parkeerarea ingewag. "Die skoolhoof wil jou sien, Greg. Ma het afsydig geknik. Mevrou is ook welkom." "I'll call you. Or come by the house one day," het Lawson gesê. "Ons is eintlik 'n bietjie haastig." "No need," het ek gekap. "Dit sal net 'n oomblik wees." Sy hand het op my skouer geland. Ek wou dit afskud, maar Ons het haar na die hoofgebou gevolg. Die kil atmosfeer het sy greep het verstewig. "A final business lesson before you leave, my nek laat kriewel. Greg: Never burn a bridge to find your way in the dark. Yes, "The Owens have arrived, sir," het Joan by Dok se ou kantoor- bridges burn... but so do people and their dreams." deur aangekondig. Later, op die skoolgrond en in Huis Da Vinci, my ou koshuis, "Show them in, thank you, Joan." se gange het die ouens ons staan en dophou. Party het skelm foto's Die man agter die groot houtlessenaar het in sy stoel omgedraai geneem. toe ons instap. Thomas Jean Lawson, die stigter van Lawson "How the mighty have fallen," het een gesê. Kollege. Weer het my nek gekriewel. "Ver pad onnertoe vir die trust fund baby," het 'n ander gespot. 19 "Loser." Ek het hulle probeer ignoreer. "Ek dog jy het dit al gelos, Plank." Toe verskyn TJ voor my. Die nuwe skoolhoof se kleinkind, en "Never. Hei, wil jy bietjie weed hê?" die ou wat vir die polisie gaan vertel het ek is 'n hacker. My ver- Ek het my kop geskud. "Leer jy al vir die matriekeksamen, Plank?" raaier. "Tja, daai tjol. Hoe gaan jy skryf?" Daardie oggend, in die koshuisgang, het TJ my stip aangekyk. "My ma het iets gereël. Ek skryf saam met die home schooling- Sy ken efens gelig. Trots, asof hy wou sê: Jy het gekry wat jy ouens." verdien, Greg Owen. "Aa, dis bad, nè?" Ek het gedink ons was vriende, maar jy leer jou vriende ken Ek het my skouers opgehaal. Ek sou graag my matriek by Lawson wanneer die moeilikheid op jou neerdaal. Kollege wou skryf en vir oulaas 'n draai in die gedenkmuseum wou In my ou koshuiskamer het ek en Ma my goed in 'n tas gepak. maak, maar hulle het alles van ons gesin uit die museum verwyder. My oog het op die skoolleuse geval toe ek my skoolbaadjie Ook John se foto's, sy skoolbaadjie, die getekende rugbybal. opvou. "Ons moet kuier, ou. Einde van die jaar." Plank het my weer om Lux hominum vita se dinges, het ek wrang gedink. my skouers gegryp. "O ja, ek gaan volgende jaar swot. Kan jy dit Ek het die blinddoek en flitslig wat ek as Trapper in graad glo? Maties, dude! Hulle het glo die mooiste meisies." agt tydens die Tonnel-ontgroeningsritueel gekry het, in my bed- "Die arme meisies," het ek opgemerk. kassie se laai gesit. Die laai toegestoot. Wat verby is, is verby. "Nee, man, ek is mos 'n lekker ou,” het hy gespot. Kwanele, wat in my plek hoofseun was, het my kom groet. Sy En nou, bietjie meer as 'n jaar later, gaan ek ook Maties toe. skouers fier soos 'n ou wat nog ver in die lewe sou kom. "Sorry it Plank kan nie wag dat ek opdaag nie. Hy is vanjaar tweedejaar; had to all turn out like this, Greg," het hy gesê en my hand ek eerstejaar, maar vir 'n ou soos Plank sal dit nie saak maak nie. geskud. Lawson Kollege se geheime handdruk, het ek verbaas Verby Hanover strek die pad byna eindeloos deur die landskap. opgemerk, asof ek nog een van hulle was. Plank het al drie selfoonboodskappe gestuur, maar ek sien Daardie Vrydagmiddag het ek my tas uitgedra, in die kar ge- hom eers môre. Vanaand gaan ek slaapplek in Beaufort-Wes soek. klim en 'n laaste keer na my ou koshuis opgekyk. Verlangend na Terwyl ek ry, doem nog 'n beeld uit die verlede voor my op: alles wat kon gewees het. my pa in die beskuldigdebank van die Hooggeregshof in Preto- Op pad uit die skoolgronde het my oog iemand in die ria. Netjies in 'n pak klere en 'n das. Omring deur sy regspan. Dok kantspieëltjie gevang. Plank het agter ons kar aangehardloop Pienaar is ook daar, met sy span prokureurs. gekom. My ou pel met die konstante stoutseunglimlag. 'n Sterk Verbete veg hulle teen die hoofaanklagte van moord en terrorisme. rugbyvoorryspeler en verbasende slimkop. Dan, in 'n oomblik toe my aandag van die sirkus af wegdwaal, "Stop, Ma, stop!" Ek het uit die kar gespring. vang my oog iemand in die publieke galery. Swart skouerlengte "Hei, jou lekker hacker!" het Plank geroep. Hy het my om die hare. Donkerraambril. Streng mond. skouers gegryp. "Dude, ek dog ek sien jou nooit weer nie." 'n Joernalis? Daar is baie van hulle in die hof, maar hulle sit en Ek het geglimlag. "Jy was nie in die koshuis nie. Ek het jou ge- tweet die verrigtinge aan 'n honger Twitter-gehoor. soek." Die vrou in swart pas op 'n manier nie in die prentjie nie. Net Sy bosgroen oë het efens in hul kasse geswem. Hy het sy vingers die een dag sien ek haar daar sit en nooit weer nie. deur sy kort hare getrek. “Ek het iets agter die stalle gaan rook." Ek dink nog aan haar toe ek later Beaufort-Wes binnery. 21 22 By 'n gastehuis in die dorp boek ek in en gaan soek dan iets om Welkom in Matieland te eet. Die dorp wemel van die vragmotors wat op pad Kaap toe is, of Jy was mos in Huisgenoot en in die koerante?” vra 'n vrou die terug Noorde toe. Meisies hang rond by die truck stops om volgende oggend aan die ontbyttafel. Een van die B&B se gaste. 'n Tannie met 'n pruilbekkie en nuuskierige oë. Fronsend tak- dalk 'n paar bucks te verdien. Van hulle is kinders. Tien jaar seer sy my. oud, skat ek die jongste een wat saam met 'n ouer man Ek ignoreer haar. Vat haastig 'n paar happe ontbyt. Jogurt en rondloop. Die donker web van armoede. muesli. "Dis jóú pa wat daardie mense doodgemaak het, karring die vrou verder. "Butcher, Baker, watsegoed. Ook maar goed hulle het hom gevang. Vandag kom ryk mense mos weg met sulke dinge." Ek byt op my tande. Hou net jou bek, Greg. "Koop hulleself uit alles terwyl onskuldige mense dood is. Dóód." Steeds haal sy haar bemoeisieke oë nie van my af nie. "Ja, dit is jy." "Tannie ken my nie!" Ek spring op. Die stoel kantel agter my om. Ek tel dit op. Stamp dit terug op sy pote. "Maar die koerant-" "Die koerant se dinges." "Ongeskik! Ek vra jou maar net 'n vraag." "Moenie!" Haar blik volg my uit die eetkamer. "Gaan jy daardie ander ou ook vastrek? Die Baker?" roep sy agter my aan. Ek antwoord nie. My bloed kook steeds toe ek later in die kar sit. Die musiek pomp. Verby Leeu-Gamka, Laingsburg, Matjies- fontein. Ure later vou die Hexrivierberge om my. Fynbos net 22 waar jy kyk. Uiteindelik verskyn die bordjie na Stellenbosch langs die pad. Dis waar ek afdraai. Nog berge in die verte: Stellenbosch-berg, 23 24 Papegaaiberg, Jonkershoek, Groot-Drakenstein - ek kom maar "En jy? Het jy 'n naam, of dink jou ma-hulle nog vir jou een uit?" net nie weg van die drake nie. "Greg." Dis seker die een ding wat standvastig is in my lewe: berge. Hulle "Greg wie?" verander skaars. Lê en kyk en wag. Sien alles raak. Jou woede, "Greg Maak-nie-saak-nie." jou hartseer, jou verlange. En hopelik in Stellenbosch: jou vrede. "Is jy altyd so weird, hè?” vra Chloe. Sy frommel haar neus en Dis wat ek nodig het. haal haar sonbril af. Ek maak die venster oop en stuur die kar verby wynlandgoe- Ek antwoord nie. dere, asem die vars lug in. Kiana en Lizmari lag. "Jy pla die ou," sê Kiana. Voor my lê die Eikestad, my nuwe blyplek vir ten minste die "Ek is maar net 'n goeie buurvrou." Chloe trek haar gesig on- volgende drie jaar. Die paaie is besig. Baie mense op straat. By skuldig. "Shame. Hy kom dalk van die plaas af?" Birdstraat draai ek af en kies koers verby Die Braak na Van "Ek kom nie van 'n plaas af nie,” kap ek terug. Riebeeckstraat, waar talle ouer huise gerestoureer en in "Hoor jy, Chloe? Hy kom nie van die plaas af nie, los hom gastehuise omskep is. Die ou eikebome se takke hang oor die nou," sê Lizmari en trek Chloe aan haar arm weg. pad. Langs die pad blink 'n rustige stroom water in die klip- "Het jy 'n meisie, Greg Maak-nie-saak-nie?” vra Chloe ongesteurd. leivoor. Met Van Riebeeckstraat ry ek op na die studio "Nee." apartment wat ek op die internet gevind het. Nog gastehuise en "Oukei, dan sal ek jou meisie wees," roep sy van die kompleks studentewoonstelle flits verby. se hek af. Haar vriendinne lag en stoot haar sypaadjie toe. "Kom Dan sien ek dit: netjies, wit mure, prime property, parkering drink koffie." aan die agterkant. "Nee, dankie." Dis waar ek stilhou. Ek grawe in die paneelkissie vir die sleutel "Ag, wassit met jou? Kom net." wat die eiendomsagent vir my gekoerier het. Drie meisies kom "Nee." verbygestap toe ek my laptopsak oor my skouer slinger en 'n boks Oomblikke later groet ek die ou by sekuriteit. "New tenant." Ek uit die kattebak haal. Hulle lag in my rigting, een van hulle draai wys die sleutel. later om en kyk na my. "Upstairs," antwoord hy met min tot geen belangstelling. "Is jy ook eerstejaar?” vra die een met die donkerbruin hare wat Op met die trappe na die tweede vloer. Nommer sewe. in 'n wolkerige bondel agter haar kop vasgemaak is. Los T-hemp "My nuwe happy place, uiteindelik," sê ek vir myself toe die en skinny jeans. deur oopswaai. Die skerp verfreuk brand in my neus. Dadelik sit "Jip." ek my pakkasie neer en gaan maak die skuifdeur na die balkon "Watter nommer?" oop. Dan stap ek deur die plek. Dis groter as wat dit op die foto 25 "Watter nommer wat?" gelyk het. Ten volle gemeubileer. Donker kombuiskaste, marmer- "Waar trek jy in, ou? Jissie." blad. Smeg-kombuistoerusting. Die dubbelbed is nuut. Ek het my "Nommer sewe." eie beddegoed daarvoor gebring. 'n Lessenaar, ook van donker "Cool. Ek is by vyf. Chloe. Chloe Adams. En die's my vriendinne. hout. Gemaklike stoel. Platskerm-TV. Ek maak seker dit kan met Kiana en Lizmari." die internet koppel vir Netflix. Ek knik. 25 26 Die badkamer is eenvoudig, maar stylvol: bad, stort, hout-rol- Die loser wat sy pa weggegee het blindings voor die venster. Terug in die kamer sien ek 'n nota met die Wi-Fi-kode. Ek sal So begin die studentelewe. Ek en Plank gaan kry ons voorge- dit seker nie gebruik nie. Dis nie veilig nie, ek het my eie data. skrewe boeke in die Neelsie - 'n studentesentrum met enigiets 'n Harde klop aan die deur laat my omvlieg. Chloe? Nee. van banke tot eetplekke, en wie weet wat alles. "Is dit Hackers for Hire?" vra Plank ewe hard. Ek is outomaties lid van 'n groter kluster en 'n kleiner PSO - "Shut up, ou!" maak ek hom vinnig stil. "Kom in." Privaatstudente-organisasie vir studente wat nie in koshuise Met 'n swag stap Plank nader. Dis goed om hom weer te sien. bly nie. Saam met hulle woon ek einde Januarie die O-week vir Hy het plakkies aan, 'n kortbroek en 'n gekreukelde T-hemp eerstejaars by- oriëntering. Mentors help met die aanpassing waarop staan Gee my 'n bier en niemand kry seer nie. Sy hare is by die studentelewe. Ons kry akademiese inligting en sit deur langer as op skool. Twee dae oue baard. 'n Hengse glimlag. die soveelste toespraak tydens die amptelike opening op die Sy Lawson-handdruk vang my onkant, nes Kwanele s'n des- Danie Craven-stadion. Ek ontvang my studentekaart. Die foto tyds. lyk verskriklik. "Lekker vryplek.” Hy fluit deur sy tande terwyl hy rondkyk. Die Donderdag voor die oriënteringsweek eindig, is daar "Ek is hier om te swot, Plank." vroegoggend al 'n klop aan my deur. Hy trek sy gesig. "Rêrig? Wat van die girls? O nee, wag... is jy "Greg Maak-nie-saak-nie, is jy al wakker?" nog deurmekaar met daardie Nicole-meisiekind?" Ag, genade. Dis Chloe. Dis nou 'n naam wat ek lanklaas gehoor het. “Nee, dis uit. Toe "Nee!" roep ek. haar pa-hulle hoor van die hacking het hulle my verbied om "Nice try, nè? Maak oop die deur. Ek gaan nie in die haar te sien. Maar dinge was in elk geval nie lekker tussen ons soos 'n waentjiestoter nie." nie. Dit was eintlik net 'n skool-crush." Uiteindelik seil ek uit die bed. Maak oop. "Chloe, wassit met Plank val op die bank neer. Hop so 'n bietjie om dit uit te toets. jou?" "Sy was 'n user. En het sy nie nog met Eckardt geflirt nie?" Kiana en Lizmari is ook by haar. "Oe, kyk net die man se lyf, Ek haal my skouers op en trek die lessenaarstoel nader. Dan meisies, sug Chloe. Sy waai haarself spottend koud met haar eers sien ek die bloedmerk op Plank se lip. "En dit?” vra ek. vingers. "Girls. Ek sê jou mos. Ek het gisteraand een in De Lapa raak- Ek vou my arms voor my bors. "Wat soek jy?" gekuier. Sy het my freakin' lip oopgebyt toe ek haar soen.” Hy "Jy moet kom, boyfriend. Ons gaan vir Vensters oefen. Het jy rol sy oë van lekkerkry. "Anyway, welkom in Matieland, bru! nie die boodskap gekry nie?" Kom ek vat jou vir 'n pizza." "Ek is nie jou boyfriend nie, en ek weet nie hoe oefen mens vir 'n venster nie. Stel ook nie belang nie. Cheers." Ek druk die deur toe, maar Chloe stoot dit weer oop. "Jy moet vir jou wil eenkant hou, boyfriend. Ek kry my ander boyfriends om jou te kom haal. Party is nogal mean. En ek bedoel nie gym-bunny-mean nie. Gangster-mean. Ouens met messe en tronktattoos." 27 28 "Sê hom, Chloe." Kiana lag. "Sy vra vrae oor jou," sê Plank. "Ek het nou net!" "Watse vrae?" "Of ek jou ken." Chloe ken omtrent almal by die oefening. En almal ken haar. Sy "Is dit al?" wil-wil ook sommer oorneem by die HK met die Vensters-ding. "Sy wil weet waar jy bly." Straatteater, vind ek daar uit. Koshuise span saam vir die groot "Ek hoop nie jy het haar gesê nie. Dis seker weer 'n joernalis." okkasie Vrydagaand. Elke groep eerstejaars is verantwoordelik Ek kyk weer, maar skielik is sy weg. Die gedagte aan haar bly vir 'n kort opvoering van musiek, dans en drama. Dan oefen hulle my by toe ek die middag woonstel toe stap om reg te maak vir dit dag en nag. Hou partytjie, leer mekaar ken. die aand se opvoering. Iets aan die vrou was bekend. Waar het En nou is ek in die dekselse ding. ek haar vantevore gesien? Dit sal aan my bly knaag totdat ek die Plank wil hom slap lag. "Kry vir jou, laas jaar het ek dit gedoen," antwoord kry. sê hy toe ek hom benoud tydens die eetbreuk bel. Ek byt op my tande. Jy's nou hier, Greg, jy kan dit net sowel Vrydagaand bewe Stellenbosch van die energie. Liggies hang geniet. Maar hoe ek myself ook al probeer motiveer, dit voel of aan bome. Driehoekige vlaggies span oor sypaadjies. Sommige ek aanbeweeg het van ligsinnighede. Simpel liedjies sing. Strikkie strate is afgesper vir die duisende mense. om die nek. Een, twee, drie, hop. Een, twee, drie, draai. Ek het nie besef die storie is so groot nie. Tog oefen ek twee dae lank saam met die groep. Ek verf selfs In Victoriastraat, gepak met feesstalletjies, stop 'n ou met 'n saam met Chloe-hulle aan die reuseagtergrond vir die opvoe- weird broek en 'n trekklavier mense om vir hulle 'n liedjie te ring. Só vind ek uit dat Chloe 'n kunsstudent is. Blykbaar nogal speel. goed ook. Sy dartel tussen almal rond. Deel idees, gee raad. Ek kry vir Plank by sy koshuis. Ons eet en drink en lag. Hy stel "Mens spel nie 'community' so nie. Hemel, hoe het jy op uni- my aan 'n paar van sy pelle voor. Iewers in die harwar van versiteit beland? Iemand gebribe met 'n boksie vetkryt?" kap sy'n mense verloor ek hom weer. Ek probeer hom bel, maar hy meisie. "Verf daai toe en try weer. Twee m'e, een n." antwoord nie. Ek help om die doek teen die straatverhoog se raamwerk op te In 'n onbewaakte oomblik wonder ek wat John van hierdie hys. Van die HK-ouens doen die beligting, toets die klank. straatpartytjie sou dink. Die gedagte laat my glimlag. Wonder bo wonder begin ek dit later geniet. Asof iets binne my Ek sou mal wees daaroor, hoor ek 'n verbeelde stem sê. weer wil lewe kry. Weg is die onthougoed van my pa en ma en "Ek weet jy sou, bru. Mis jou, nè?" Meteens kry ek 'n knop in broer. Die donker dae. 28 my keel. Verdiep in my gedagtes stap ek verby Metademia se Plank en 'n paar van sy Wilgenhof-koshuisbuddies kom maak straat-verhoog. Ligte tol oor die dansende eerstejaars. Musiek Vrydagmiddag 'n draai. Hy gee weer die Lawson-handdruk. stamp in my bors, maar dis asof elke tree my verder wegvat van "Ken jy daai vrou?” vra hy toe hy sy pet lig. Hy beduie met sy die feestelikheid. kop na iemand wat 'n ent weg staan. Sy het 'n streng gesig. Haar Uiteindelik staan ek tussen die mense wat wag dat ons op- hare is trede moet begin. HK-lede en eerstejaars maal agter die verhoog opgebind en onder 'n hoed ingedruk. Oë verskuil agter 'n sonbril. rond. Ek moet ook daar wees, maar iets hou my terug. Ná al die Toe sy sien ek draai na haar, knik sy haar kop. 'n Klein glimlaggie geoefen kan ek myself nie so ver kry om by hulle aan te sluit nie. trek om haar skelrooi lippe. Wat is dit, Greg? Wat gaan met jou aan? Om my vibreer die energie hoër. Mense klap hande. Fluit. Die Die man met Google in sy kop musiek pols. Ligte gloei oor die verhoog. Ek besef ek moet op die verhoog kom. Maar ek kan nie. Ek kan nie deel van die groep My klasse begin die Maandag ná die O-week. Die meeste wees nie. Ek kan nie gaan sing en dans en laf wees nie. Dis nie van hulle is in die Sportwetenskapgebou aan die voet van meer wie ek is nie. Stellenbosch-berg. Party van die gange herinner 'n bietjie aan 'n Die gedagte skok deur my. hospitaal. Buiten lesinglokale, is daar 'n sportfisiologie- Ek staan net daar. Bewegingloos in die massa, totdat iemand laboratorium, biokinetikasentrum, bewegingslaboratorium, twee aan my stamp en sy bier oor my hemp uitstort. “Kyk wat jy doen, swembaddens en meer in die gebou. ou!" kap ek na hom. Sport can create hope where once there was only despair, lees Die eerstejaar het 'n geel helm met vlaggies op sy kop en dra 'n 'n aanhaling van Nelson Mandela teen een van die mure by die groen tutu oor sy jeans. Dit lyk of hy nie eens registreer nie. Sy studentesitkamer - 'n plek wat my herinner aan Huis Da Vinci se oë bly egter vas op my. 'n Frons verskyn op sy voorkop asof 'n Hangout. Hier kan jy kofie drink of iets eet, rekenaars gebruik en benewelde gedagte aanmeld. “Jy... jy is daardie ou. Jy't jou pa in fotostate maak. die tronk gesit." Sportwetenskap is nou nie juis wat my pa vir my as studierig- "Ag, jy's gesuip, man," antwoord ek en probeer my hemp droog- ting sou kies nie. Dok Pienaar seker ook nie. In sy Lawson-ope- wring. ningstoespraak het hy mos elke jaar die kollege-stigter se droom "Nee, is true. My ex het 'n crush op jou gehad - al daardie foto's aan ons voorgehou. "Thomas Lawson het 'n droom gehad: om 'n in Huisgenoot en op die internet." teelaarde te skep waarin die sakeleiers van die toekoms gekweek Ek onderdruk 'n vloek. "Jy't totally die verkeerde ou beet." kan word." Hy skud sy kop. "Watse flippen loser gee sy pa weg?" Maar stuff Thomas Lawson en Dok Pienaar. Voor ek besef wat ek doen, stamp ek hom. Hy land op die grond My pa wou hê ek moet 'n besigheidsrigting invaar, maar dis voor 'n meisie se voete, maar is skynbaar te dronk om om te gee. nie vir my nie. Hierdie is my besluit. Glimlag net tartend. "So, my bru, gaan jy die koekieman ook Daar is verskillende rigtings binne Sportwetenskap waaruit jy vang?" kan kies. Ek vat die een met sielkunde. Dit sluit ook verpligte Hy bedoel die Baker, weet ek dadelik. modules in, onder andere fisiologie, inligtingsvaardighede en Van die ander mense staan skielik verder van my af weg. Almal sosiologie. Hoe ek die toring voorgeskrewe boeke in my kop gaan herken my. Want ek is die Candlestick-maker se seun. Die loser kry, is nog 'n raaisel. wat sy pa verraai het. In die eerste paar weke van klasdraf tref die kultuurskok van die Ek is Greg Owen. studentelewe my. Nie alleen is daar massas leerwerk nie, maar die En ek is alleen tussen al hierdie mense. manier waarop die dosente toetsvrae stel, is uit 'n ander wêreld. Ek het verander in daardie outsider wat my destyds die on- derwêreld in getrek het. 31 32 Teen die einde van Februarie het Chloe my al seker tien keer woonstel en kyk YouTube-video's van Jason Silva op my TV. genooi om uit te gaan vir 'n jol. Weer gerook, dis hoekom hy Jason se ramblings oor die lewe en “Nee, jammer, ek leer,” is my verskoning elke keer. Sy glo my kunsmatige intelligensie kopknikkend beaam. nie. Maar kyk in my oë, Chloe: lyk dit of ek worry? "So, I think that the singularity is a meme that reflects the Ek kry haar af en toe in die woonstelgang wanneer sy met 'n nat sort of acceleration of the human design process to the point of skildery sukkel. Sy het ook al gevra waar ek die aand met achieving a kind of infinite velocity where everything becomes Vensters was. Sy hoef nie te weet nie. Maar sy weet iets. linked with everything else, and matter becomes mind, where we Daarvan is ek seker. Iemand moes haar al van my pa vertel het. impregnate the universe with intelligence, as Erik Davis has writ- En dis ook oukei. ten. You know, today technologists are these ecstatic technicians of the sacred. They are figuring out how awareness works, how Sportervaring is die praktiese deel van my kursus. Swem, the self emerges. Can we create non-biological intelligence? Can atletiek en sokker is verpligtend, maar jy kan verder kies uit we create sentients in a diferent sub-strength that is not bound tennis of krieket, en hokkie of rugby. Rugby bly tops, al het by the limits of biology?" dinge op skool nie goed geëindig met my rebellie teen die Ek probeer verstaan, maar ek is óf so dom soos modder, óf skoolhoof nie. Klasbywoning vir die prakties is verpligtend, Jason is self op 'n eksistensiële trip. maar dit pla my nie. Dit beteken ek hoef nie tussen vier mure Skielik sit Plank die klank sagter. "Ek moet jou iets vertel." vasgekeer te sit nie. Veral in 'n klein klas soos die "Ja?" anatomielaboratorium voel ek 'n drukkende benoudheid. Dis Sy oë word geheimsinnig. “Ek het 'n meisie ontmoet." wanneer ek my aandag op die modelle van die menslike liggaam "Jy ontmoet baie meisies." fokus: die gedetailleerde torso, voetbeendere, knie... Telkens "Ja, maar ek dink hierdie een is die een." kom Conrad Botes se The Temptation to Exist-skildery by my "Tot volgende week, nè? Dan is 'n ánder een 'die een." op en wonder ek oor die eksistensie van die mens. Die wese wat "Is jy nie bly vir my nie?" moet asemhaal en droom en bestaan. Telkens dink ek aan "Oukei, Plank, ek is. Wie is sy? Waar het jy haar raakgedrink?" myself, die pad wat my lewe loop en die goed wat nog voorlê. "Haar naam is Lisa." Hy wys vir my 'n foto op sy selfoon. 'n Sien ek kans daarvoor? Is daar sin in wat ek doen, in wie ek is? Mooi meisie met 'n elfiegesig, swart hare, blou oë. "Sy swot Een middag, terug by my woonstel, trek ek my oefenklere uit BCom. En ek het haar nie raakgedrink nie." en stop dit in 'n wasgoedsak. Soos alle uniforms help die "Oukei dan. Wanneer ontmoet ek haar?" verpligte swart kortbroek en maroen-en-grys T-hemp my "Jy sal nog" Hy soen die skerm. wegraak tussen die ander studente. Daar is 'n gesellige 'n Ruk lank bly ek stil. Vleg my vingers inmekaar voordat ek 32 kameraadskap tussen die ouens, maar ek hou hulle op 'n weer na hom kyk. "Ek is bly vir jou, Plank. Ek wens ek kan ook afstand. Dis net vir Plank wat ek naby aan my toelaat. iemand ontmoet." Na 'n vinnige stort, bel ek my ma. Vertel haar hoe dit gaan. Hoe "As jy meer uitkom, sal jy. Maar nou sit jy hier soos 'n haas in goed ek aanpas by die studentelewe. Verbeel ek my of is daar 'n gat." deesdae meer lig in haar stem? Laatmiddag probeer ek swot, maar Plank kom crash in my Die volgende dag, terwyl ek in die sielkundeklas sit, kom Plank 33 34 se selfoonboodskap. Ek stick jou vir een van daardie organic Hy stap tot reg voor my. toorgoed by Kauai. Vrydagmiddag na klas. Lisa gaan daar wees. "Als oukei, oom?” vra Plank senuweeagtig. Vrydagmiddag dwaal ek in die De Wet Square-sentrum rond "Nee, Plank, als is nie oukei nie.” 'n Sagte gromgeluid dreun in terwyl ek vir Plank-hulle wag. Daar is min om te sien. Maar sy bors. "Lisa, klim terug in die kar." Hier is groot fout. Sy oë skielik vang my oog 'n granietbankie voor die SMAC-kuns- priem deur my. “Ek vergeet nooit 'n gesig nie.” Sy stem is galery. Dis nie net 'n sitplek nie, dis 'n kunswerk van Willem gevaarlik. "Ek weet nou wie jy is, Greg. Jy bly weg van my Boshof. Die woord TRUST is netjies daarop gegraveer, maar 'n meisiekind af. Het ons mekaar?" bars loop deur die U. Broken Trust, die titel van die kunswerk. 'n Lisa lyk benoud toe sy terug in die bakkie klim. Plank staan Onverwagse herinnering aan die ou wat ek eens vertrou het, kom verslae langs my. Toe Lisa se pa wegry, draai ek terug na die by my op. galery waar die granietbankie staan. Dis asof ek daardie ou uit Nee, dwing ek my aandag van hom af weg. Jy is op Stellenbosch die verlede vir my hoor lag. Gebroke vertroue. En nou ook 'n om jou kop te kom skoonkry. Elke plukkie aan die spinnekop- gebroke lewe. draad van herinneringe laat die hele web bewe. 'n Hilux stop in die straat en dwing my gedagtes gelukkig terug na die hede. Plank spring saam met 'n meisie uit. Ek stap nader. Groet hom. En vir haar. Lisa is pragtig. Haar hare is agter haar ore ingedruk. Blekerige vel met ligroos wange. Sy dra 'n vintage Nirvana-T-hemp en jeans. "Middag, jong," roep die man agter die Hilux se stuur. Lisa se pa, lei ek af. "Middag, oom." "Is jy die Greg-ou van wie Plank gepraat het?" "Dis reg, oom." Hy frons. Leun sywaarts om my beter te kan sien. “Ken ek jou?" Ek blaai deur my geheue. 'n Groot ou. Grys baard, rooi in die gesig soos iemand wat drink. "Hy's nie een van Pa se kriminele nie,” sê Lisa en lag. Kriminele? Is die man in die polisie? Steeds kyk hy my vas in die oë, asof hy my in sy kop google. "Jy's nie oorspronklik van Stellenbosch nie, nè?" Ek skud my kop. "Pa, los die arme dude. Ry net," sê Lisa weer. "Sorry,” sê sy vin- nig vir my. Ek knik. Maar dan spring haar pa uit die Hilux. Motors agter hom toet, want hy hou die verkeer op. Die man gee blykbaar nie 'n vet om nie. 36 Die goed wat jy met jou saamdra Plank haal diep asem. “Kyk, man, hier is die truth bomb: Jy het sonder dat jy dit geweet het, jou pa se skelmstreke expose. Nou Ek voel soos 'n hond. Genuine, Plank." Ons sit die Saterdag- weet die hele blerrie wêreld dit. Maar so what? Kan jy dit verander? middag in die Neelsie. Op die grootskermtelevisie is daar Nee. Kan jy jou pa uit die tronk kry? Nee." 'n rugbywedstryd. "Daar is 'n kans dat die appèl mag slaag―" Plank peusel lusteloos aan sy hamburger. “Lisa het my nog nie "Dude, is jy gerook, hè?" keer Plank. “Dit gaan nie gebeur nie. weer gekontak nie. Sy antwoord ook nie my boodskappe nie.” Vergeet daarvan. Sorry, maar jou pa gaan sit. Wat kan jy daaraan “Ek het alles vir jou opgemors. Lyk my ek gaan nooit van my doen? Jy is op Maties. Jy het jou eie lewe. Flippenwil leef dit." pa ontsnap nie. Dis daai ding van die sondes van die vaders, of Plank is reg. Ek sal niemand anders so met my laat praat nie, maar ek weet jy kan altyd op hom vertrou om jou 'n reality check so iets." Die gedagte spook al van gisteraand af by my. te gee, sonder dat hy jou wil seermaak. Ek weet wie jy is, Greg. Jy bly weg van my meisiekind af. Het "Jy is 'n beter mens as ek, Plank," sê ek skuldig. ons mekaar? "Nee, ek is nie." Die man se woorde het deur my kop bly maal. Voor hom was "Glo my hierdie keer. As iemand mý verhouding so spectacu- daar vanjaar daardie vrou by die gastehuis, die dronk ou by larly laat bom het, sou ek nie nog vir hom advies gee nie. Hoe gaan die straatfees. Dis maar net 'n paar van die mense wat wys hoe ek dit ooit aan jou opmaak?" hulle ons gesin verafsku. Wat nog van die klomp wat my in 'n Flikkering van die ou Plank skemer deur sy efense glimlag. stilte oordeel vir my pa se misdaad, of dié wat agter hul hande "Kom ons sê maar net jy skuld my een." of op sosiale media grappe maak. Ek vat 'n sluk koeldrank, dwing my aandag terug na Plank Sorry, maar jou pa gaan sit. Wat kan jy daaraan doen? toe. Later, op pad na my woonstel, dink ek daaraan. Is daar nie tóg "Die goed wat jy inpak, is die goed wat jy met jou saamdra, sê iets wat ek daaraan kan doen nie? my ma. Dis die dinge waarvan jy nie kan ontsnap nie, selfs al Dalk net een ding. Die vrou in die gastehuis en die student by trek jy 'n duisend kilometer weg van jou huis af.” Ek weet nie Vensters het dalk reeds die saadjie in my geplant. of Plank nog luister nie. Hy sit roerloos oorkant my. “Ek is nie Terwyl ek koponderstebo deur Stellenbosch se strate stap, neem my pa nie, maar ek dra die label." die besluit vorm aan: ek kan sorg dat die Baker aan die pen ry. Hy is immers net so skuldig aan die terrorisme en moord met die "So is dit met ons almal,” sê Plank. “Hoekom dink jy is ek in dodelike virus. Die polisie kon hom nog nie opspoor nie. My pa en Wilgenhof?" Dok weier om sy identiteit bekend te maak. "Want jou pa was daar?" Maar as ek weet wie hy is... Ás ek kan uitvind... "Jip. En nou is ek daar, want ek moet mý label gaan haal." Dit sal soos 'n boetedoening wees, sodat my pa nie vir die res "Ons word klone van ons pa's," herhaal ek ingedagte die van sy lewe in die tronk bly sit terwyl 'n ou wat net so skuldig is, woorde van daardie ou uit die verlede. Hoekom sleep ek tog sy wegkom nie. skadu so met my saam? 37 38 Later, terug in my kamer, begin die idee in my kop vorm. Soos Tydmasjien> 'n fyn web se eerste draadjie wat gespan word. Alle spinnewebbe Wat weet jy van die Baker? tik ek in 'n nota op my selfoon. begin met daardie eerste silwer draad. Oënskynlik onskadelik. Hy is deel van Project Nursery Rhyme se onheilige Ek stel die aircon kouer en skuif dan voor die laptop in. Meteens drie-eenheid. kry ek 'n gevoel van déjà vu. Ek was al hier; besig met hierdie Hy het die virus gemaak wat hulle in griepinentings versprei het - goed. dus moet hy kennis dra van farmakologie, siektes, virologie. Rub a dub dub, Naastenby my pa se ouderdom? Three men in a tub; Manlik? And who do you think they be? Buiten vir 'n paar e-posse waarin sy skuilnaam gemeld is in die The butcher, the baker, info wat ek destyds gekry het, was daar geen persoonlike besonder- The candlestick-maker; hede nie. Sy e-posadres was ook net 'n tydelike fiktiewe adres. Turn 'em out, knaves all three! Hy het soos 'n groot speld verdwyn. Die rympie van Project Nursery Rhyme. Die Butcher - Dok Beslis intelligent. Pienaar: Lawson-skoolhoof. Die Candlestick-maker - my pa, Ek lees weer deur my lysie. Die slotsom: Ek weet nie veel nie. Chris Owen: magtige media-baas. Hoe begin 'n mens soek na 'n onbekende figuur uit die onder- Maar die Baker... Die een wat weggekom het. Wie is hy? Waar wêreld? Dalk met 'n paar Google-soektogte. Eers Netwerk24 se is hy? Wat doen hy nou? Wat het hy om te verloor? Hoe hou hy koerantberigte. Ek lees alle berigte oor my pa, veral dié wat ver- my pa-hulle stil? skyn het voor die nuus van sy betrokkenheid by Project Nursery Dis wat ek gaan uitvind. Rhyme gebreek het. Ek kyk na foto's. Dalk is daar iemand iewers langs hom op 'n groepfoto wat betrokke is by farmakologie of die mediese wêreld. Ná Netwerk24 soek ek verder op ander nuuswebblaaie: News24, Daily Maverick, Times LIVE, al die koerante in die Turret Media- groep wat aan my pa behoort. Dis waar ek uiteindelik 'n39foto van my pa saam met 'n dokter opspoor. Hulle was betrokke by 'n gemeenskapsprojek wat kliniekdienste aan behoeftige mense lewer. Skynbaar vir 'n goeie doel, maar ek laat my nie daardeur verblind nie. 39 40 Ek vergroot die foto. Dokter Rian Trollip. 'n Man met 'n oop John was seker reg. Nie oor die dooiemensreuk nie, maar oor glimlag. Ligte hare. Sagte oë. iets aan die dokter se aard wat 'n mens se vel laat kriewel het. Was Lank kyk ek na die foto. Is dit die beeld van 'n monster? dit die ligte vibrasie in sy stem wat jou so ongemaklik laat voel het? Ek staan op om 'n draai te stap, maar dan roep iets my terug na Die manier waarop hy na jou gekyk het? Die ewe groot tandjies in dokter Trollip se foto. 'n Vae herinnering wil-wil in my oopvou. perfekte gelid agter sy dun lippe toe hy glimlag? Daar is tog iets bekends aan hom. Diep soek ek in die files en Was daardie creepy gevoel 'n rooi vlag? folders in my kop. Dan weet ek: die dokter en sy vrou was al by Ek tik alles wat ek van hom kan onthou op my selfoon. Stoor ons huis. Daar was ander mense ook. My pa het graag uitgehang foto. Dan besef ek ek het dokter Trollip iewers anders ook en my ma moes bontstaan met die reëlings. Die huis was vol lig, ook sy gesien. Skielik jaag die bloed deur my are. lewe, musiek. Die dokter en sy vrou het vir my uitgestaan, want Ek tik 'n adres op Firefox in: www.plusultramed.co.za laataand het hulle met mekaar gedans. Grasieuse draaie oor die Dis die webblad vir Project Nursery Rhyme se frontmaatskap- vloer gemaak. Dit was wonderlik om te sien, want my pa en ma py. Buiten vir die gewone goed soos hulle missie, visie en produkte, het nooit gedans nie. was daar destyds 'n organogram van die maatskappy. Dok Pienaar As ek reg onthou, was die partytjie kort voor hulle op 'n oor- se naam en foto was heel bo. Maar 'n vlak of twee ondertoe was sese vakansie sou vertrek, iewers in Europa, dis dalk hoekom hulle daar 'n ander foto... so gelukkig gelyk het. My ma het nog so aangegaan oor hul Met 'n bewende vinger druk ek Enter. reisprogram. Website is not available, staan op die skerm. Parys, Rome, Venesië. Hulle sou iemand daar ontmoet. Dokter Ek vloek sag. Plus UltraMed se webblad is afgehaal. Dalk omdat Trollip se broer, of 'n ander familielid of vriend. die maatskappy toe is. Dokter Trollip, onthou ek nou... Daar was mos iets anders aan Ek vat 'n sluk Energade. Dink, maar kom nie verder nie. Te- hom? John het dit ook gesien. Op die oog af het die dokter na 'n leurgesteld slenter ek balkon toe om vars lug te kry. Die son sak gawe ou gelyk. Sy sagte geaardheid het gepas by sy sagte oë. Maar oor Stellenbosch en kleur die ou geboue en die berge pienk en iets was vreemd aan hom. blou in. Iewers lui 'n kerkklok. Enkele studente slenter straataf. Nog dieper grawe ek in my geheue om by daardie laerskool- Daar is ook 'n meisie op 'n fiets, 'n polisiemotor en 'n man wat in herinneringe uit te kom. die straat verbydraf. Ek luister na die klap van sy voete op die teer "Jy gaan seker volgende jaar Lawson Kollege toe, of hoe?" het en dink opeens aan - die dokter op 'n stadium vir my gevra. Nee. Ek keer daardie gedagte dadelik en stap van die balkon "Ja, oom. Vir die rugby. Nes my boetie." af in. Met 'n sug val ek op die bed neer, gryp my Sport Psychology- "Waar is jou boetie?" boek en blaai na die deel oor die sielkunde van sportonderrig. My "Hy kruip weg vir oom. Dit het net uitgeglip. John het seker konsentrasie verskerp. Af en toe raadpleeg ek my klasnotas. Maak nie regtig vir die dokter weggekruip nie. Hy was toe al in Lawson – nog notas. Teken breinkaarte. 'n tiener, nie lus om praatjies met vreemde grootmense te maak nie. My selfoon biep nou en dan van Plank se boodskappe. Daar is "Hy gee my die creeps," het John later gesê. “Het jy sy hande ook een van my ma. gesien? Sulke knoppe en blou are soos 'n web. Ek sweer ek kon die Ek gaan vir 'n week weg. Daar is moontlik nie selfoonontvangs nie. dooie mens waaraan hy laas gevat het, nog ruik?" Volgende Sondagaand terug. 41 42 OK, antwoord ek. Dan ná 'n ruk: Gaan Ma alleen? 'n Paar studente drentel geselsend in die gang voor die Sportwe- Sy antwoord nie. Die enigste boodskap kom van die PSO af oor tenskap-gebou se lesingsaal A rond. Ek knik in hulle rigting, maar die een of ander funksie, maar stuf dit, ek gaan nie. Chloe sê behou my afstand. Hulle het teen hierdie tyd al almal van my pa hulle uitgevind. gaan my 'n "sluiper” noem as ek nie aan hulle goedjies deelneem Terwyl ek eenkant wag, google ek dokter Rian Trollip se naam nie. op my selfoon. Net 'n vinnige blaai deur die trefslae slaan my met Ha! Ek is al erger goed genoem. 'n yster tussen die oë. Terug by die boeke. Maar dit neem nie lank nie, toe oorval die Ek maak nogtans een van die koerantberigte oop. slaap my. Dokter gevang met kinderpornografie. My bloed word yskoud. Die Wayback Machine. Oor en oor spring my oë na die opskrif voordat ek verder lees. Die Maandoggend skrik ek wakker met die woorde in my kop. Die dokter het in die hof verskyn nadat polisie op sy praktyk toe- Dit is asof my brein oornag 'n oplossing gekry het vir die geslaan en op pornografiese materiaal van kinders afgekom het. PlusUltra-Med-webbladprobleem. Dokter Trollip het onskuldig gepleit. Ek sit die Nespresso-kofiemaker aan en gaan plak my voor Nog 'n berig bevestig die dokter se hofverskyning. die laptop neer. Vinnig soek en kry ek die Wayback Machine se Nou weet ek waarom John destyds daardie creepy gevoel gekry webblad. Dis 'n internet-argief van ou webblaaie. Meer as het. Dit was nie die dooiemensreuk aan die dokter se hande nie. driehonderd miljard van hulle. Ek het lank gelede hiervan gelees. John het instinktief iets aangevoel oor die ou se geaardheid. Sy Bo-aan die skerm tik ek PlusUltraMed se webbladadres in. donker kant. 'n Volgende blad verskyn. Dit wys dat die farmakologiese maats- Die lesinglokaal se deure swaai oop. Die ander studente beweeg kappy se webblad 240 keer gestoor is. 'n Grafiek en 'n kalender klas toe, maar ek vluglees gou nog 'n berig: Dokter Trollip se vrou wys ook presies wanneer dit gestoor is. Ek beweeg na 'n random dagvaar hom vir 'n egskeiding. datum. Die pop-up wys daar is dié dag twee snapshots van die Nog 'n berig: Dokter Rian Trollip is dood in 'n gemeenskaplike webblad gemaak. sel aangetref. Hy het homself gehang. 'n Foto van die geskeurde Ek kies een en binne oomblikke verskyn PlusUltraMed se verlore kombers op die sementvloer laat my ril. In 'n verdere berig staan webblad. Ongelooflik! familielede by dokter Trollip se graf. Sy broer voor, met 'n sonbril Links op die webblad is die skakels na Mission statement, en sambreel. Somber, soos die vrou langs hom. My pa is ook Products, Orders, About, Contact us. Soos destyds, kry ek die daar. blad met die organogram. Dit neem 'n rukkie om die ou foto's uit Dok Pienaar agter hom. die argiewe op te diep, maar uiteindelik lê die organogram voor Dit neem 'n oomblik vir die inligting om in te sink, dan kyk ek my. na die datum. Dit het alles in my matriekjaar gebeur. Die tyd van En daar is hy: Dokter Rian Trollip. Project Nursery Rhyme. Ek maak 'n skermdruk van die organogram. Stoor dit in die Kon dokter Rian Trollip dan ook die Baker gewees het? won- cloud. My oog vang die tyd op my laptop. Ek het 'n halfuur der ek toe ek die klas binnestap. Soek ek dalk na 'n dooie man? voordat ek moet waai. 43 44  Donker patrone Omtrent 'n uur later, terwyl ek op die balkon sit, boeke om my gestrooi, kom die Daardie aand kom Chloe en haar vriendinne raserig die trap- oproep. pe op. "Oor tien jaar gaan jy jou baba soos 'n puzzle kan "Hallo, dis mevrou Trollip." bou," sê een. "Mevrou Trollip?" "Nie oor tien jaar nie. Nou al," sê 'n vriendin. "Jy het my gebel? Kan ek help?" "Wat? Ek kan nie eens 'n pizza bou nie." Haar tong sleep efens. Is sy dronk? "En die weirdste ding van alles as jy jou baba op die good "Dis... dis Greg Owen. My pa is Chris Owen." old-fashioned manier wil maak, gaan mense sê jy mishandel kin- "Die mediamagnaat?" ders, want jy kon gekeer het dat hulle siek word." "J-ja," antwoord ek hakkelend. “Ek het gewonder of tannie... "Ag, tjol, man!" Chloe se lag eggo in die gang. of u my kan help. Ek soek na inligting" Flippit, miskien moes ek Ek luister vies na hulle deurmekaar gebabbel. Aangesien my 'n ander strategie gevolg het. Het die social engineering-aanval van konsentrasie nou tog onderbreek is, sit ek my boek neer. Later, destyds my niks geleer nie? Jy word vir 'n oomblik iemand anders. op die balkon, maak ek my oë toe en laat die vars aandlug om Jy kan lieg en bedrieg. Jou teiken manipuleer om inligting uit hulle my vou. te kry. Al die gepraat oor kinders... In my agterkop speel die koerant- "Waar's jy?” vra sy. berigte wat ek vanoggend gelees het. Dit dwing my rekenaar toe. "In Stellenbosch. Ek... um... werk hier." Ek gaan lees weer oor dokter Trollip se dood, en soos 'n "By 'n koerant?" spinnekop wat sy web verder span, begin ek na berigte oor "Nee." mevrou Trollip, die dokter se vrou, soek. "Watse 'inligting' soek jy?" Sy is beslis dronk. Haar tong trek lui Daar is nie veel nie. Net iets oor die egskeiding, 'n twis met haar aan die woorde. swaer oor die boedel, en êrens 'n klein beriggie oor die een of "Ek is op soek na inligting oor iemand met kennis van farmakolo- ander fondsinsameling ten bate van borskanker. My oë steek vas gie. Dalk 'n dokter. 'n Chemikus. Iemand wat my pa geken het.” by die selfoonnommer en kontakpersoon in die kankerberig. "Bedoel jy my oorlede man?" Ek gryp my selfoon. Bel die nommer. Die selfoon lui 'n paar "Ja, dalk." keer aan die ander kant. 'n Stemboodskap antwoord. Ek luister Ek hoor hoe sy nog 'n drankie skink. “Hy was 'n duiwel wat met na kinders gelol het.” die vrou se helder stem, maar laat nie 'n boodskap nie; druk die "Dis wat die koerantargiewe sê. Maar is dit moontlik dat hy oproep net dood. ook... dat hy ook by ander goed betrokke was?" Ingedagte sit ek vooroor en wonder of ek weer moet bel. Sal Sy antwoord nie. sy dalk kan help? Sal dit onsensitief wees om haar oor haar man "Mevrou Trollip?" uit te vra? Sy verbintenis met Plus UltraMed. Sy band met Dok en "Ander goed... soos wát?” vra sy na 'n ruk. my pa. Sy dood? "Project Nursery Rhyme?" Diep asem. Vasberade. “Ek is opsoek na die Baker." 45 46 Dadelik gaan die lyn dood. Ek kyk verbaas na my selfoon. Een van ons "Oukei, dit het nie goed afgeloop nie,” sê ek vir myself en probeer weer bel, maar sy antwoord nie. Weer en weer bel ek. Dan blok sy Op'n oggend voor 'n klastoets drentel een van die ouens wat my nommer. saam met my swot, nader. Sportwetenskap-hemp, tekkies Is dit omdat sy iets weet? en 'n keps op die kop. Hy plak hom op die stoel langs my in die lesinglokaal neer. Stamp liggies met sy elmboog teen myne. In die loop van die week kontak ek die een persoon ná die ander "Jy is wat vir mevrou Trollip of haar oorlede man ken. Ek werk op die darem 'n emmer vol sonskyn, is jy nie?" name onder aan foto's, maatskappye wat dalk besigheid met hulle "Skies?" gedoen het. "Jy weet waarvan ek praat. Jy sit mos elke dag hier agter in die Bykans niemand wil help nie, maar soms kry ek tog iemand klas. Moerse smile op jou gesig?" wat my na iemand anders verwys, en húlle verwys my weer na nog Ek kan sien hy spot goediglik, maar ek antwoord nie. 'n ander persoon. "Dain February." Hy stamp sy vuis teen myne. "At your service." Ten spyte van al my pogings eindig al my navrae in 'n doodloop- "Greg Owen." straat. "Ek weet. Almal weet." Dit voel naderhand of ek in 'n werklike donker patroon beland "En?" het. Talle webblaaie het sulke goed: donker patrone wat jou deur "En, dit maak nie vir my saak nie. Jy is een van ons." slinkse webbladontwerp pootjie om byvoorbeeld jou registrasie Ek glimlag. "Jip." te kanselleer. Amazon gebruik dit ook. Om jou rekening by hulle toe te maak, sal jy soek van een webblad na 'n ander na 'n ander, Later die middag, ná 'n tawwe oefensessie, kry ek vir my 'n van een hyperlink na 'n ander en weer 'n ander, en selfs dan, wan- neer jy uiteindelik die opsie Delete account kry, moet jy eers met 'n Powerade en iets om te eet by die Workout Café in die gym. agent praat en sal hulle jou rekening van hulle kant af sluit. Ander Terwyl ek wag, kyk ek hoe die ouens buite in die swembad oefen. webblaaie sal die font se kleur ligter maak sodat jy nie die skakels Afrigters loop heen en weer voor die venster verby. raaksien wat hulle wil hê jy nie moet gebruik nie. Uiteindelik smyt "Owen!" sê 'n diep stem skielik langs my. 'n Koue skrik stuur die donker patrone jou in 'n kuberdoolhof van skakels waaruit jy deur my lyf. Die man plak hom ongenooid by die tafel neer. Lisa moeilik sal kom totdat jy uiteindelik moed opgee en maar die re- se pa. gistrasie behou. "Wat drink ons?” vra hy. Dis hoe dit nou vir my voel. Dis waar ek is: vasgevang in 'n dool- Fronsend wys ek na die Powerade. hof waarin daar net vrae is, maar geen antwoorde nie. "Koeldrankies? Nee, vaderland, dan wag ek tot by die huis." Hy draai skuins in die stoel. 47 48 "Kan ek oom help?" Hy ignoreer my onnoselheid. “Die hacking - doen jy dit nog?" "Wat? Nee! Natuurlik nie. En my naam is Dirk. Dirk Schutte. Ek wring my hande senuweeagtig inmekaar. Nie 'oom' nie." "Mmm." Sy oë vernou. “Ek sal dit vat as 'n ja." "Hoe het oom geweet ek is hier?" Ek gaan hom nie Dirk noem "Ek is jammer oor al die goed wat destyds gebeur het. Dis net... nie. “Partykeer trap jy in die donker op die lewe se Lego-blokkies." "My vrou het gesê ek moet jou kom soek. Dit was nie moeilik Die oom lag vir sy eie grappie, dan word hy skielik weer ernstig. om jou te kry nie. 'n Mannetjie soos jy. Mense ken jou." Sy stem sagter. Vaderlik? "Nadat my vrou my aangepraat het, het "Mense dink dalk hulle ken my," sê ek efens hardekwas. ek gaan nadink. Wat ek aan jou gedoen het, daar voor die galery, Oom Dirk leun terug in die stoel. Hy vryf stadig oor sy grys was nie fair nie. Dit was seker maar 'n skokreaksie om my dogter te baard. Haal sy oë nie 'n oomblik van my af nie. Som my op, nes beskerm. Dis hoe pa's is. Die meeste pa's. Hulle beskerm hulle kin- inspekteur Cele en sersant Botha my twee jaar gelede ondervra ders." Hy laat die woorde in die lug hang. “Dis hoekom ek jou kom het. soek het, om jou te sê: Ek het 'n fout gemaak. Sorry. Ek het nie die Ek hoor nou nog hul stemme en kry soms nagmerries daarvan. reg om jou te judge op grond van jou pa se streke nie. En al loop sy "Jy is toe wie ek gedink het jy is, Owen. Ek het verder oor jou bloed in jou are, verdien jy 'n regverdige kans. Jou pel ook. Plank. gaan oplees. Jou... rekords." Watse naam is dít in elk geval? Genade tog! Ek hoop nie daar is Ek sluk, vee my hande aan my broek af. Sien dat hy dit opmerk eendag kinders nie. Wat maak ek met 'n klomp klein Plankies? Bou en vou vinnig my arms voor my bors. Ook dit beteken seker vir 'n pophuis?" Sy bors roggel toe hy lag. “Sê maar vir daai mannetjie hom iets, want hy kantel sy kop efens. hy kan weer by Lisa kom kuier. Ek sal met haar gesels, maar―" "Is oom in die polisie?" "Dankie, oom—” "Ek vra die vragies hier, boetie. Goed so?" Sy kalm stem stuur "Ek praat nog, Greg! - maar as jy of Plank my wys julle is twee 'n rilling deur my. klein wetters, sal alle hel losbars. Reg so?" "Vertel my van die hacker-goed waarmee jy deurmekaar geraak Ek knik. het." "Praat met my, Greg." "Ek het met die polisie saamgewerk, ek hoef nie weer—” "Reg, oom." "Vertel my!" Hard. Van die ander studente kyk om na ons tafel. "Daardie hacking-goed waarmee jy besig was - los dit." Ek maak keelskoon. “Dis nie omdat ek regtig wou nie, oom." "Ek sal, oom." "Moenie vir my lieg nie." "Jy weet nie waarmee jy speel nie. Daar is goed in hierdie wêreld Ek wil opstaan. Hy druk my terug. "Iemand het my geleer. Dit wat donkerder is as donker. Vieslike mense wat vieslike goed aan- was 'n uitdaging. Ek wou kyk of ek dit kon regkry. Toe ruk alles vang." Hy vryf weer oor sy baard. “Ek het dinge gesien wat jou asem handuit." sal wegslaan, Greg. Ja, ek was in die polisie. Nie meer nie. Ek is "Hoe so?" geboard. Te veel stres. Daardie werk maak van jou 'n ander mens. "Dinge het te ver gegaan. Ek moes net nooit daarmee begin het Iemand wie jy nie wil wees nie." nie." Ek het ook 'n ander mens geword, dink ek, maar ek sê dit nie. "Soos dwelms." Hy blaas sy asem uit soos 'n drukklep wat spanning laat ontsnap. "Ek doen nie drugs nie." "Ek is bly oom is nou oukei." "Ek het nie gesê jy doen drugs nie. Konsentreer." "Oom?" 50  Koerier Hy kantel sy kop. Frons. “Dis nie wat ek gesê het nie.” 'n Ruk lank bly hy stil. Dit lyk of hy tranerig word. Ek weet nie of ek Plank se stemboodskap kom die volgende dag toe ek uit 'n klas iets moet sê nie. Versteen sit ek daar, te bang om te roer. stap. "Dankie! Lisa het my gebel. Ek hoor oom Dirk het met "Is jy seker hier is nie bier nie?” vra oom Dirk dan skielik jou gepraat. Hoop nie dit was te erg nie. Daardie oom is kwaai! hard. Wat is die ding van die plankies en die pophuis?" "Nee, oom." "Daardie oom gaan jou planke toe stuur as jy met sy dogter suk- Hy sug. "Toemaar, anderdag vat ek jou op 'n ordentlike date." kel," antwoord ek. En hy lag weer roggelend uit sy maag uit. "Lucky me." Hy gaan offline. Ek sluit my skerm. Van die studentesitkamer af groet Dain. "Haai!" roep ek terug en neem die trappe uit die fakulteitsgebou, verby die Maties Gym en Coetzenburg- swembad te- rug na my woonstel. Musiek in my ore. Daar hang vanmiddag 'n brandreuk in die lug. Daar is seker weer 'n vuur iewers in die berg. By die woonstelingang keer die sekuriteitsman my voor. "Meneer Owen, ek het 'n pakkie vir jou." Ek wag dat hy dit onder die toonbank uithaal. Teken daarvoor. Ek is skaars in my kamer, toe is daar 'n klop aan die deur. Plank. Hy smyt sy rugsak in die kombuis neer. “Ek het 'n flippen rowwe dag gehad." Ek pluk my hemp oor my kop en slinger dit na die bed. Plank kry ongenooid vir hom 'n bier uit my yskas. "Wat pla jou?” vra ek. "Meisies. Maties. En my maag" Hy lig sy hemp op. "Kyk hoe lyk die ding. Ek kry 'n boepens, Greg." "Korreksie - 'n bierpens. Dis omdat jy nie meer rugby speel nie." Plank rol sy maag soos 'n belly dancer s'n en vat 'n sluk bier. "Ek dog die ding tussen jou en Lisa is toe uitgesorteer?" "Dit was." 51 52 “Maar?” "Die Baker?” vra Plank. Ek kan sien die wiele in sy kop draai "Toe sien sy netnou my Tinder profile. En nou is ek weer in die teen 'n verwoede spoed. "Is jy weer besig met daardie Nursery dog box." Rhyme stuf?" "Dude? Tinder? Is jy mal? Jy het dan nou net vir Lisa terug- Ek knik. "My pa sit in die tronk en die Baker loop los buite rond. gekry." Die polisie kon hom nie kry nie. Maar ek gaan." "Ek dog jy is aan my kant, Greg!" Plank gaan staan op die bal- kon. "My lewe suck!" skree hy straat se kant toe. "Jý, Greg Owen, is getoor in die kop. Het jy nog nie genoeg "Kry vir jou 'n shrink!" antwoord iemand iewers van 'n ander gehad nie?" woonstel af. "Wat reg is, is reg." "Sal nie help nie!" skree Plank terug. "En as hy jou kom vrekmaak?” Plank spring van die bed af op. Ek skud my kop en begin net op my laptop aanteken toe Plank Hy loer versigtig verby die gordyn na buite. “Flippit, dan was ek weer inkom. oor daardie dude in die straat. Dis surveillance." "Het jy geweet iemand hou jou plek dop?" "Jy oordryf." "Waarvan praat jy, Plank?" "Sê elke ou wat al mafia-style vrekgemaak is." "Kom kyk." Ek trek net my gesig, dan steek ek my hand weer in die koerier- Ek stap balkon toe, net betyds om die man onder in die straat boks, nuuskierig om te sien wat nog daarin is. te sien: 'n ou met 'n swart motorfiets. 'n Leerbaadjie en Levi's-T- Plank hou my met groot oë dop. hemp. Jeans. Die valhelm is steeds op sy kop. Die gesigskerm is My vingers kry die ding beet. Dit voel grof, bros. Ek trek dit verdonker. 'n Laaste keer kyk hy op na my, dan skakel hy die uit. Dis 'n notaboek. Bruin omslag, geelwit blaaie. enjin aan en ry. "'n Ou boekie,” sê Plank teleurgesteld. “Dit lyk of die ding uit "Hy soek seker maar net die pad," sê ek. die oorlog kom." "Terwyl hy na jou woonstel kyk?" "Of in 'n brand was." Ek wys na die swart rand en die geskroeide "Plank, dis niks nie, oukei?" hou ek vol, maar klink nie te seker blaaie. Stadig maak ek die boek oop. Van die bladsye is uitgeskeur van myself nie. of heeltemal verbrand. Tog kan jy hier en daar iets uitmaak. "Whatever." Plank stap weer in, val op die bed neer. Die koe- Formules. rierboks wip langs hom. "Wat's dié?" Enkele van die bladsye het nommers op. Kriptiese notas. "Dis vandag afgelewer. Ek weet self nie." "Nou maar kyk, ou." 'n Vae diagram: In die kombuislaai kry ek 'n skerp groentemes. Dit glip deur die bruin kleefband aan die bokant van die boks. "So? Wassit?" "Wees net 'n bietjie rustig vir my, Plank." Kopskuddend vou ek die boks oop. Vat eerste 'n koevert binne raak. Daar is 'n brief in. Ek haal dit uit. Lees die getikte boodskap. "Miskien sal dit jou help om die Baker op te spoor." En op die laaste bladsy 'n enkele woord: Valkyrie. 53 54