Zagadnienia dotyczące kul żyroskopowych

Wielkość opisująca siłę pola magnetycznego w danym punkcie.

Punkt na Ziemi, w którym igła kompasu wskazuje północ.

Kąt między kierunkiem północy magnetycznej a kierunkiem północy geograficznej w danym miejscu.

Zjawisko, w którym statek staje się źródłem pola magnetycznego, wpływającego na kompas.

Błąd pomiaru kompasu spowodowany zakłóceniami magnetycznymi wokół statku.

Rodzaj stali, która jest minimalnie podatna na magnetyzowanie.

Błąd kompasu, który zmienia się proporcjonalnie z kierunkiem kursu.

Rodzaj stali używanej w elementach konstrukcyjnych statku, która może magnetyzować się bardziej.

Komponent układu odpowiadający za przetwarzanie danych z czujników i sterowanie innymi elementami.

Komponent, w którym przechowywane są dane kalibracyjne i algorytmy obliczeniowe, niezbędne do poprawnego działania układu.

W układzie żyroskopowym: Obrotowy element utrzymujący stałą oś obrotu. W kuli żyroskopowej: Metalowy, zewnętrzny element obudowy.

Komponent odpowiedzialny za obracanie wirnika w żyroskopie, umożliwiając mu utrzymanie stałej osi obrotu.

Umożliwiają śledzenie ruchu i orientacji kuli, dostarczając informacje o przyspieszeniu, prędkości kątowej i polu magnetycznym.

Odpowiedzialne za utrzymanie stabilności kuli żyroskopowej, sterują silnikiem elektrycznym.

Sposób na dostarczenie energii do wszystkich komponentów kuli żyroskopowej.

Związki chemiczne wykorzystywane w akumulatorach, kluczowe dla ich funkcji i wydajności.

Wysoka temperatura może wpływać na stabilność układów elektronicznych, np. na dokładność pomiarów żyroskopowych.

Długotrwałe działanie przy wysokich temperaturach może prowadzić do przegrzewania, a to może skrócić żywotność elektronicznych komponentów.

Wiele komponentów elektronicznych działa bardziej efektywnie w niższych temperaturach. Chłodzenie pomaga utrzymać te temperatury na akceptowalnym poziomie.

W przypadku baterii, zwłaszcza w systemach żyroskopowych, nadmierne nagrzewanie się może prowadzić do skrócenia ich żywotności i potencjalnie grozić uszkodzeniem.

Pomiar prędkości statku wykorzystujący wirnik hydrodynamiczny przymocowany do liny holowanej przez statek. Liczba obrotów wirnika jest proporcjonalna do prędkości statku.

Wykorzystuje sygnały radiowe z satelitów do określenia położenia i prędkości statku. Odbiór sygnałów GPS i obliczenia prędkości na podstawie zmiany położenia w czasie.

Pomiar prędkości statku wykorzystujący zjawisko Dopplera - zmianę częstotliwości fali dźwiękowej odbijającej się od dna morskiego. Pomiar zmiany częstotliwości dźwięku odbijającego się od dna morskiego.

Wykorzystuje echosondę do pomiaru głębokości wody i zmiany tej głębokości w czasie. Pomiar czasu potrzebnego na dotarcie sygnału dźwiękowego od sonaru do dna i powrót.

Autopiloty, które wykorzystują wbudowany model odniesienia do adaptacji ustawień sterowania.

Autopiloty, które dostosowują ustawienia sterowania na podstawie zewnętrznych informacji, np. o prędkości wiatru.

Układ automatycznie dostosowuje parametry sterowania statku na podstawie analizy utrzymywania kursu.

Układ wykorzystuje wcześniej ustalone zależności jakości sterowania. Zależy od warunków zewnętrznych.

Automatycznie dostosowuje parametry sterowania w odpowiedzi na zmiany warunków zewnętrznych, np. prędkość wiatru, falowanie.

Zaawansowany algorytm matematyczny do predykcji przyszłego stanu systemu na podstawie obecnych danych.

Wykorzystuje matematyczne modele dynamiki kadłuba statku i zakłóceń.

Ustawienia sterowania, które wpływają na działanie autopilota.

Urządzenie elektroniczne emitujące impulsy ultradźwiękowe i odbierające ich echa, wykorzystywane do pomiaru głębokości wody lub identyfikacji obiektów pod wodą.

Element echosondy, który przekształca energię elektryczną na fale ultradźwiękowe i odwrotnie, emitując i odbierając sygnały.

Zjawisko fizyczne występujące w niektórych materiałach, polegające na odkształceniu mechanicznym pod wpływem pola elektrycznego.

Rodzaj przetwornika w echosondzie, oparty na zjawisku piezoelektrycznym, wykorzystywany do konwersji sygnałów elektrycznych na fale ultradźwiękowe i odwrotnie.

Zjawisko fizyczne zachodzące w materiałach ferromagnetycznych, polegające na zmianie ich wymiarów pod wpływem pola magnetycznego.

Log morski służy do pomiaru prędkości jednostki nawodnej. Może być mechaniczny lub elektroniczny. Działa na zasadzie mierzenia ilości wody, która przepływa przez urządzenie.

Kalibracja logu morskiego jest procesem, który ma na celu zapewnienie dokładności jego odczytów. Należy dokonać jej, gdy używane są specjalne urządzenia lub gdy jest podejrzenie o niedokładne pomiary.

Odczyty logu morskiego mogą być podatne na wpływy zewnętrzne, takie jak prądy morskie czy wiatr. Poprawki są stosowane, aby skorygować te wpływy i uzyskać dokładniejszy odczyt prędkości.

Prądy morskie mogą wpływać na prędkość jednostki nawodnej i wpływać na odczyty logu. Należy ustalić ich prędkość i kierunek, aby wprowadzić korekty do odczytu logu.

Pamiętanie i monitorowanie historii poprawk wprowadzonych do odczytu logu jest ważne, aby uzyskać pełny obraz i poprawić przyszłe procedury.

System sterowania automatycznego, który wykorzystuje algorytm PID do sterowania ruchem statku. Algorytm PID analizuje różnicę między zadaną i bieżącą wartością kątowa (kurs statku), aby ustalić odpowiednie korekty dla steru.

Część algorytmu PID, która uwzględnia odchylenia statku od kursu. Istnieje w niej strefa martwa, w której niewielkie odchylenia nie powodują reakcji steru.

Część algorytmu PID, która bierze pod uwagę wielkość czynników, które powodują stałe odchylenie statku od kursu. Uwzględnia błędy, które nie są usuwane przez P.