Theoretische Kwesties Samenvatting

De theorie dat de aarde niet het centrum van het universum is, maar om de zon draait en ook om zijn eigen as.

Een manier van denken die ervan uitgaat dat het universum werkt volgens mechanische wetten, zoals die van de natuurkunde.

De theorie dat de aarde het centrum van het universum is, met de zon en andere planeten die eromheen draaien.

De theorie dat de zon het centrum van het universum is en de aarde eromheen draait.

De wetenschap die de beweging van hemellichamen bestudeert, zoals planeten, sterren en sterrenstelsels.

Kepler beweerde dat planeten geen cirkelvormige banen afleggen, maar ellipsvormige banen. Dit was een radicale breuk met de toen heersende opvattingen.

De manier waarop wetenschappers kennis vergaren door observaties, experimenten en het formuleren van hypothesen.

Een veronderstelling of verklaring die moet worden getest met observaties en experimenten.

De theorie die stelt dat we de omgeving niet alleen zien als een representatie, maar dat we de directe informatie uit de omgeving waarnemen.

De beweging van dieren, inclusief mensen, wordt niet bestuurd door het brein, maar door de informatie die in de omgeving aanwezig is.

De verandering in lichtpatronen die ontstaat wanneer we ons door de omgeving bewegen.

De relatie tussen het optisch stroomveld en onze bewegingen, die suggereert dat het brein geen directe controle over onze bewegingen heeft.

De theorie die stelt dat gedrag voortkomt uit de wederzijdse beïnvloeding van het zenuwstelsel, het spier-skeletsysteem en de omgeving.

Gecoördineerde bewegingen ontstaan niet door het brein alleen, maar door een samenwerking tussen de verschillende systemen, waarbij geen enkel systeem de controle heeft.

De visie van Parmenides dat verandering onmogelijk is, omdat er alleen zijn en niet-zijn bestaat.

Zeno's paradox van Achilles en de schildpad, die de onmogelijkheid van verandering illustreert volgens de wetten van de logica.

René Descartes' eerste axioma, dat stelt dat het bestaan van het bewustzijn bewijst dat we bestaan.

Descartes' filosofie dat de mens bestaat uit een lichaam en een geest.

Een denkwijze waarbij men van algemene principes naar specifieke conclusies redeneert.

Bewijs van Gods bestaan, gebaseerd op het idee van volmaaktheid. Omdat we volmaaktheid kunnen voorstellen, moet er iets volmaakter zijn, namelijk God.

Descartes' theorie dat dieren in wezen machines zijn en hun gedrag volledig mechanisch verklaard kan worden.

Dieren vertonen weinig variatie in hun gedrag, wat volgens Descartes bewijs is van hun mechanische aard.

Descartes stelde dat machines nooit taal kunnen gebruiken, waardoor mensen zich van machines onderscheiden.

Volgens Descartes zullen machines, zelfs als ze bepaalde taken goed kunnen uitvoeren, altijd tekortschieten in andere taken omdat ze niet vanuit inzicht handelen.

Het idee dat er aanzienlijke variatie bestaat binnen een populatie of soort, in tegenstelling tot het idee van een universele, vaststaande essentie.

De studie van mens en dier ging er vaak vanuit dat er algemene wetten zijn die het gedrag van alle mensen of dieren verklaren, terwijl individuele verschillen vaak werden genegeerd.

De evolutietheorie benadrukt dat we niet op zoek moeten gaan naar één manier waarop iemand een taak uitvoert, maar naar de variatie in hoe verschillende mensen die taak uitvoeren.

Darwins experimenten met aardwormen toonden aan dat hun gedrag flexibel, functioneel en intelligent is, in plaats van automatisch of instinctief.

Darwin toonde aan dat aardwormen in staat waren om de vorm van voorwerpen te onderscheiden en hun gedrag aan te passen aan de vorm, wat aangeeft dat hun gedrag niet volledig instinctief is.

Darwin ontdekte dat aardwormen een holletje afsluiten met bladeren om zichzelf te beschermen tegen uitdroging en kou, en dat dit gedrag alleen wordt uitgevoerd wanneer het nodig is.

Darwins onderzoek naar aardwormen ondersteunde het idee dat de mensheid deel uitmaakt van het dierenrijk en onderworpen is aan dezelfde evolutionaire processen.

Darwin's evolutietheorie legde de nadruk op de variatie tussen soorten en individuen, waardoor het denken over het menselijk gedrag moest worden bijgesteld.

De theorie van zelforganisatie stelt dat systemen in de levende en levenloze natuur voortdurend veranderen en zich ontwikkelen. Deze verandering gebeurt door interacties tussen elementen, waardoor patronen ontstaan op een globaal niveau die niet begrepen kunnen worden door enkel naar de individuele elementen te kijken.

Volgens de theorie van zelforganisatie beïnvloedt de interactie van elementen het gehele systeem. Zo bepaalt de cultuur van een groep mensen het gedrag van die mensen, maar tegelijk wordt die cultuur gevormd door het gedrag van de individuen.

De theorie van zelforganisatie stelt dat het begrijpen van het gehele systeem nodig is om de individuele componenten te begrijpen. Het geheel bepaalt de onderdelen, niet andersom.

De theorie van zelforganisatie werd gebruikt om het ontstaan van patronen in biologische systemen te verklaren.

Volgens de theorie van zelforganisatie is er geen centrale sturing bij het tot stand komen van complexe biologische patronen. Zo is er geen termiet die een termietenheuvel 'ontwerpt', maar ontstaat de heuvel door de collectieve actie van de termieten.

Gottlieb bekritiseerde de traditionele visie op ontwikkeling, die stelde dat genen volledig bepalen hoe een organisme zich ontwikkelt. Hij beargumenteerde dat interactie met de omgeving en sensorische stimulatie een belangrijke rol spelen in dit proces.

De theorie van predetermined epigenesis stelt dat de ontwikkeling van een organisme volledig door genen wordt bepaald. Gedrag, ervaringen en de omgeving hebben geen invloed op dit genetisch programma.

Gottlieb's onderzoek toonde aan dat beweging en sensorische stimulatie een belangrijke rol spelen in de ontwikkeling van vogels. Dit ondersteunt de theorie van zelforganisatie, die stelt dat de omgeving en interacties een belangrijke rol spelen in ontwikkeling.

De theorie dat vorm en structuur in de natuur worden opgelegd door een externe entiteit (preformatietheorie) werd vervangen door de theorie van epigenese. Deze theorie stelt dat vorming een proces is van ontwikkeling en progressieve organisatie, in plaats van pre-bestaande instructies.

Een experiment dat aantoont dat een vloeistof zonder instructies van buitenaf patronen kan vormen. Wanneer een vloeistof vanaf de onderkant verhit wordt, ontstaan er convectierollen door warmteoverdracht en de interactie van vloeistofmoleculen.

De wiskundige beschrijving van hoe verschillende anatomische structuren ontstaan door natuurlijke wetten en processen. Het concept laat zien dat structuren kunnen ontstaan zonder dat er vooraf geprogrammeerde instructies nodig zijn.

Een fysische wet die stelt dat de entropie in een gesloten systeem - dat geen energie of materie met de omgeving uitwisselt - altijd toeneemt. Dit betekent dat er meer wanorde zal zijn na verloop van tijd.

Een open systeem dat niet in een evenwichtsstaat verkeert en constant energie en materie uitwisselt met zijn omgeving. Zulke systemen kunnen zichzelf organiseren en patronen vormen.

De universele wetten die ten grondslag liggen aan de vorming van patronen in open systemen, ongeacht de materiaalsoort of het niveau van zelforganisatie.

De theorie die probeert te verklaren hoe patronen in de levende en levenloze natuur ontstaan uit dezelfde universele principes van zelforganisatie. Het concept bepleit de eenheid in de natuur en de gedeelde principes in verschillende systemen.