Teorya ni Prospero Covar sa Pagkakakilanlan ng Pilipino

Ang pagiging tao ay isang prosesong biyolohikal. Ang pagpapakatao naman ay isang prosesong kultural.

Ang pagkatao ay tumutukoy sa “kabasalan ng diwang taglay ng salitang-ugat

Ang “Pagkatao” ay angkop para sa pagiging isang “Tao.”

Ang “pagka-“ ay isang panlapi na tumutukoy sa kalikasan ng isang tao, hayop o bagay.

Ang panlabas na pagpapakita ng pagkatao ay hinuhubog ng karanasan at kultura.

Ang panloob na pagpapakita ng pagkatao ay kinakatawan sa pamamagitan ng damdamin at kalooban.

Ang mukha ay nagsisilbing salamin ng emosyon at kalooban ng tao.

Ang katawan ng tao ay maituturing na isang banga, na may labas at loob.

Malapad ang noo ay nagpapahiwatig ng katalinuhan.

Makitid ang noo ay nagpapahiwatig na makitid ang pag-iisip.

Salubong ang kilay ay nagpapahiwatig ng galit o init ng ulo.

Taas ang kilay ay nagpapahiwatig ng pagiging isnabera.

Manipis ang labi ay nagpapahiwatig ng pagiging matabil o madaldal.

Ang dibdib ay kaugnay ng salitang 'damdamin'. Ito ang lugar kung saan nararamdaman ang damdamin.

Malaki ang tiyan ay maaaring magpahiwatig ng pagiging busog, matakaw, o mapagkamkam.

Maliit ang tiyan ay maaaring magpahiwatig ng pagiging gutom, mahirap, o kulang sa pagkain.

Ang bahagi ng katawan na ginagamit upang tantiyahin ang damdamin, pag-iisip, kilos at gawa ng ibang tao.

Ang madilaw na atay ay isang magandang tanda sapagkat nangangahulugan ito na matagumpay angisasagawang balak.

Ang maitim na atay ay tanda ng sakuna o masamang kapalaran.

Ang tatlong persona—Dios Ama, Dios Anak, at Dios Espiritu Santo—ay bumubuo sa Santisima Trinidad.

Ang pagbabago ng pagkatao ng isang Pilipino ay maaaring mangyari sa pamamagitan ng linalangkapan, sinasapian, o sinasaniban.

Ang ‘altered state of consciousness’ ay isang paliwanag sa pagbabago ng pagkatao.

Ang ‘kapwa’ ay may dalawang kategorya: ‘Ibang Tao’ at ‘Hindi Ibang Tao’

Ang ‘Ibang Tao’ ay may limang antas ng pakikisalamuha: Pakikitungo, Pakikisalamuha, Pakikilahok, Pakikibagay, at Pakikisangkot.

Ang intersectionality ay isang pananaw na tumitingin sa magkakaugnay na mga karanasan ng diskriminasyon at pang-aapi batay sa kasarian, lahi, klase, at iba pang mga sosyal na kategorya.

Ang tomboy ay isang karaniwang tawag sa Pilipinas para sa mga babaeng tomboy. Ito ay isang term na kadalasang ginagamit sa larangan ng LGBTQ+ sa Pilipinas.

Ang seksismo ay ang diskriminasyon o pagtatangi batay sa kasarian ng isang tao. Maaari itong magresulta sa iba't ibang mga uri ng pang-aapi, mula sa karahasan hanggang sa mga subtle na komento na nagpapalakas ng mga stereotypes.

Ang mga LGBTQ+ na tao mula sa mahihirap na pamilya ay mas madaling kapitan ng pang-aapi at distress dahil sa kanilang mga karanasan sa diskriminasyon.

Ang pagpapanggap bilang heterosexual na lalaki ay maaaring maging isang paraan ng kaligtasan para sa mga lalaking bakla sa mahihirap na pamilya.

Ang paglabas sa closet ay maaaring magdulot ng mas maraming panganib para sa mga LGBTQ+ na tao sa konteksto ng kahirapan.

Ang mga LGBTQ+ sa Pilipinas ay partikular na mahina laban sa panggugulo dahil sa kanilang mga panlabas na pagpapahayag ng kasarian.

Ang mga kilos ng mga tagapagpatupad ng batas at mga tagapagbigay ng serbisyo na nagpapakita ng diskriminasyon laban sa mga LGBTQIA+ ay nagiging dahilan upang hindi nila maireport ang mga pang-aabuso at karahasan na kanilang nararanasan.

Sa isang pag-aaral, ang mga tuwid na babae ay nagpahayag ng suporta sa mga bakla tungkol sa kanilang sekswal na pagkakakilanlan at kagustuhan.

Ang mga bakla ay madalas na naging mga taong pinagkakatiwalaan ng mga babae upang magbukas tungkol sa kanilang mga nararamdaman at karanasan.

Mas negatibo ang pananaw ng mga matatanda sa Pilipinas kaysa sa mga kabataan patungkol sa mga homosexual.

Sa pag-aaral na ito, lahat ng pangkat ng relihiyon ay nagpakita ng negatibong pananaw sa mga homosexual.

Ang mga Born-Again Christians at Muslim ay nagpapakita ng mas malakas na homonegativity kaysa sa mga Katoliko.

Sa pag-aaral ng Reyes, et al., napansin na bagaman hindi gaanong nagsasalita ang mga Muslim sa Pilipinas laban sa homoseksuwalidad, pareho pa rin ang negatibong pananaw sa mga ito.

Ang klasismo ay nagpapakita ng mga pagkakaiba sa lipunan batay sa kayamanan at katayuan sa lipunan.

Ang pananampalatayang Pilipino ay binubuo ng iba't ibang relihiyon, tulad ng Katolisismo, Islam, Protestantismo, at mga bagong anyo ng espiritualidad tulad ng Born Again Christianity at mga tradisyunal na paniniwala.

Ang Sikolohiyang Filipino ay isang malalim na pag-aaral ng isip, pag-uugali, at karanasan ng mga Pilipino na isinasaalang-alang ang konteksto ng kultura, lipunan at kasaysayan.

Ang edukasyon ay maaaring magbigay ng pagkakataon para sa maunlad na buhay, ngunit maaari rin itong mag-ilaw ng diskriminasyon batay sa klase.

Ang Sikolohiyang Filipino ay hindi lamang para sa pag-aaral, kundi para rin sa pagkilos para sa pagbabago at katarungan sa lipunan.

Ang mga Muslim sa Pilipinas ay nakararanas ng diskriminasyon, na nag-ugat sa kasaysayan ng kolonyalismo at mga stereotypes na naglalarawan sa kanila bilang marahas o terorista.

Ang pananampalatayang Pilipino ay hindi lamang tungkol sa relihiyon, kundi pati na rin tungkol sa mga tradisyunal na paniniwala at espirituwalidad ng mga katutubo.

Ang mga paniniwalang katutubo tulad ng mga Igorot, Aeta, at iba pa ay kadalasang binibigyan ng mababang tingin dahil sa pagiging

Ang diskriminasyon sa pananampalataya ay isang lumalalang problema sa Pilipinas na kailangan nating labanan at bigyan ng solusyon. Dapat nating ipaglaban ang paggalang sa mga paniniwala at karapatang pantao sa pananampalataya.