Sociale Zekerheid in België

Een systeem waarbij iedereen via belastingen en sociale bijdragen bijdraagt om mensen die het nodig hebben te helpen, bijvoorbeeld door een minimuminkomen of vervangingsinkomen te verschaffen.

De overheid garandeert een basisinkomen en aanvullingen om te voorzien in de basisbehoeften van mensen. Dit kan een minimuminkomen zijn voor mensen zonder werk, een vervangingsinkomen tijdens ziekte of een extra inkomen voor mensen met te weinig middelen.

Iedereen is verplicht om bij te dragen aan de sociale zekerheid via belastingen en sociale bijdragen.

De overheid betaalt het grootste deel van de sociale zekerheid, terwijl werknemers en werkgevers via premies bijdragen.

Als de inkomsten uit premies niet voldoende zijn om alle uitgaven van de sociale zekerheid te dekken, dan vult de overheid het tekort aan.

Dagelijkse vergoedingen van het RIZIV, pensioenen en vergoedingen bij arbeidsongevallen zijn voorbeelden van sociale uitkeringen.

De sociale zekerheid in België is een systeem van verplichte verzekeringen dat na de Tweede Wereldoorlog is uitgebreid naar meer bevolkingsgroepen.

Het basisprincipe van de sociale zekerheid in België is solidariteit, iedereen helpt elkaar door middel van premies en belastingen.

De overheid ondersteunt de sociale zekerheid met geld uit andere bronnen dan alleen belastingen.

Een duidelijk systeem waarbij de overheid geld geeft aan de sociale zekerheid, met transparantie over de oorsprong en het gebruik van de financiering.

De overheid geeft direct belastinggeld aan de sociale zekerheid.

De overheid speelt een belangrijke rol bij het verstrekken van financiële steun om tekorten in de sociale zekerheid te dekken.

De wet van 17 april 2017 regelt de financiële tussenkomsten van de overheid in de sociale zekerheid.

De overheid helpt de sociale zekerheid te financieren, zonder de verantwoordelijkheden van de sociale zekerheidsinstellingen over te nemen.

De sociale zekerheid in België is georganiseerd in verschillende stelsels, zoals het werknemersstelsel, het zelfstandigenstelsel en het ambtenarenstelsel.

Het ambtenarenstelsel voorziet niet in werkloosheidsuitkeringen.

Zelfstandigen moeten een bepaald percentage van hun inkomen afdragen aan de RSZ voor verschillende sociale voordelen, waaronder geneeskundige zorgen, kinderbijslag, ziekte- en invaliditeitsuitkeringen en pensioenen.

Zelfstandigen ontvangen geen volledige financiële steun van de overheid voor hun sociale zekerheid, maar betalen er zelf aan. De overheid verhoogt echter de bijdragen die zelfstandigen betalen, waardoor ze meer sociale voordelen kunnen genieten.

Een bedrag dat zelfstandigen kunnen ontvangen als ze tijdelijk niet kunnen werken, bijvoorbeeld door ziekte of coronamaatregelen.

Ambtenaren zijn verplicht verzekerd voor geneeskundige zorgen, maar hebben geen volledige sociale zekerheid zoals werknemers of zelfstandigen.

Ambtenaren betalen geen bijdragen aan de RSZ voor hun loon, aangezien hun sociale zekerheid direct door de overheid wordt gefinancierd. Gepensioneerde ambtenaren betalen wel een extra bijdrage op hun pensioenen.

Werknemers zijn verplicht verzekerd tegen een breed scala aan sociale risico's, waaronder geneeskundige zorgen, kinderbijslag, pensioenen, werkloosheid, vakantie, arbeidsongevallen en beroepsziekten.

Werknemers dragen via hun brutoloon 13.07% bij aan de RSZ om hun sociale zekerheid te financieren.

Werkgevers betalen bovenop het brutoloon van hun werknemers een extra percentage, meestal tussen 25% en 33%, dat dient als patronale bijdrage aan de RSZ.

Een plotselinge en onverwachte gebeurtenis met een externe oorzaak die schade aan het lichaam veroorzaakt.

De schade ontstaat door een externe oorzaak, niet door een ziekte of aandoening van de persoon.

Een aandoening die niet door een ongeval wordt veroorzaakt. Vaak veroorzaakt door infecties, afwijkingen in het lichaam of andere interne oorzaken.

Een uitzondering op de definitie van ziekte. Ontstaat door een besmetting via een wond.

Een toestand waarbij je lichamelijk niet meer kunt werken vanwege een handicap.

Een toestand waarbij iemand door een medische aandoening of handicap niet in staat is om volledig te werken.

Een situatie waarbij je je oude werk niet meer kunt doen, bijvoorbeeld als je een hand verliest, zelfs als je niet helemaal lichamelijk gehandicapt bent.

Een plotseling, onverwacht voorval met een externe oorzaak, bijvoorbeeld uitglijden en je been breken.

Een aandoening die langzaam ontstaat door interne oorzaken, zoals een infectie of genetische afwijking.

Je kunt (tijdelijk) niet werken, ongeacht de reden.

Je kunt je oude werk niet meer doen, maar misschien ander werk doen.

Verwijst naar de reden voor arbeidsongeschiktheid, die kan voortkomen uit een ongeval of ziekte.

Een specifiek voorbeeld van een ziekte dat door een infectie of een interne oorzaak wordt veroorzaakt.

Een specifiek voorbeeld van een ongeval dat door een externe oorzaak wordt veroorzaakt.

Een medische conditie die het vermogen van een persoon beperkt om deel te nemen aan werk of andere activiteiten.

Het niet kunnen werken door een lichamelijke beperking, waardoor iemand volledig afhankelijk is van hulp.

Wanneer een medische aandoening leidt tot fysieke of mentale beperkingen die werk beïnvloeden.

Het onvermogen om de taken van een oude baan uit te voeren vanwege geestelijke of emotionele omstandigheden.